Donor of niet?

[Gast Anon_phpbb]

Als het de bedoeling was dat we donor zouden zijn had God ons wel van Lego gemaakt?

[dingo 166]

Wat ik semi-serieus bedoelde is dat mensen vrij slecht branden. Je kan prima tot stof uit elkaar vallen al dan niet begraven en je kunt uitstekend gedemonteerd worden tot bruikbare onderdelen maar branden doe je in verhouding daar mee maar slecht.

[Gast Anon_phpbb]

Mijn reactie was ook niet serieus hoor

[Dubito 0]

In zekere zin zijn we van een soort legoblokjes gemaakt:

Een heleboel steentjes zuurstof, koolstof, waterstof en stikstof.

Een beetje calcium, fosfor, kalium, zwavel en natrium.

Een vleugje magnesium.

En her en der een verdwaald steentje

Fluor

Chloor       

Mangaan       

IJzer       

Kobalt       

Koper       

Zink       

Seleen       

Molybdeen       

Jodium       

Lithium       

Aluminum       

Silicium       

Vanadium       

Arsenicum       

Broom       

Strontium en tenslotte

Lood

[Jb 0]

Ik heb heel de topic gelezen...

Vroeger was het de evidentie om als donor door het leven (of was het de dood?) te gaan. Nu denk ik daar toch iets anders over...

Toch tracht ik me het volgende in te beelden: een familielid kan enkel met mijn merg overleven. Doe ik dat, dan zie ik geen redenen om het ook niet voor niet gerelateerde naasten te doen.

Aan de andere kant lijkt de Bijbel me toch vrij duidelijk. Ik kan de Schrift niet reciteren zoals sommigen dat hier doen, maar ik meende enkele weken geleden ergens gelezen te hebben dat 'het bloed enkel aan de Heer toebehoort'.

Iemand schreef dat 'als God wil dat je ziek wordt, dan moet je daar niet aan gaan sleutelen door transplantaties etc...' Maar heeft het dan nog überhaupt zin om naar de dokter te gaan? Transplantaties en tarnsfusies zijn nog van een ander kaliber, maar vast staat dat het doel toch gemeenschappelijk is: genezing.

Dus ook hier zit ik met vraagstuk:

In hoeverre laat God ons toe de natuur zo om te buigen, of is net iedere handeling die tot genezing leidt (dus ook transplanaties en -fusies) een handeling van God...

Op dit moment zit het in België zo: laat je niets optekenen, dan beslissen de nabestaanden. Maar in principe ben je donor.

[Jeaninie 0]

om er nog even weer bewust van te worden/ over na te denken voor degene die twijfelen...

voor mij een bevestiging

link

[Hoekje 0]

Over een paar maanden word ik 18 en zal ik ook vast een papiertje thuis krijgen. Maar ik weet het nog niet.

Aan de ene kant wil ik mensen graag helpen op het moment dat ik zelf iets niet meer nodig heb. Aan de andere kant zou ik het een raar en vreemd idee vinden om te beseffen dat m'n hart zou kloppen in het lichaam van een ander mens. Dat hoort niet, dat lijkt zo onnatuurlijk. Ik wil dan ook sowieso niet mn hart en longen doneren. En voor de rest weet ik het nog niet. Ik wil wel zelf de keus maken en laat dat niet mn nabestaanden doen. Het is mijn lichaam en bovendien zullen ze het al moeilijk genoeg hebben om ze dan ook nog eens met zo'n beslissing op te zadelen.

En ik wil begraven worden. Op de één of andere manier denk ik dat mensen dan toch iets meer aan je zullen denken. Klinkt stom misschien, want mensen die van je houden zullen je echt wel missen, maar toch. Bovendien heb je dan ook een plekje om naar toe te gaan. Niet dat iedereen dat doet en dat iedereen daar behoefte aan heeft, maar persoonlijk vind ik het jammer dat m'n opa (die ik overigens niet gekend heb) gecremeerd is. Ik heb zoveel fotos gezien, verhalen gehoord, het voelt soms echt alsof ik hem gekend heb terwijl dat niet zo is. En daarom vind ik het jammer dat ik niet naar een plekje kan om afscheid ofzoiets te nemen. Maargoed ik dwaal te ver af.

Overigens hoop ik het nog lang niet mee te maken dat dit gebeurt.

[Jeaninie 0]

ik kan me voorstellen dat je het een vervelend idee vind, jouw hart in een andermans lichaam... ik zie dat zelf andersom.. ik zou het geweldig vinden als er iemand een 2e kans op leven krijgt door mijn hart.. ik zou er blij van worden! niet dat ik het nog mee zal maken als het gebeurd! ik denk dat je qua keus aan nabestaanden wel een punt hebt.. het is al ernstig genoeg als je komt te overlijden voor je nabestaanden, moeten ze ook nog zo'n belangrijke beslissing maken!

ook ik wil begraven worden, het idee om verbrand te worden staat me echt niet aan.. niet dat ik daar wat van zal merken.. maar begraven is veel natuurlijker, je lichaam gaat op in de aarde wat ik een mooi idee vindt..

[desingd by god 0]

Quote:

Op dinsdag 08 september 2009 00:11:06 schreef Dagmar het volgende: En als het de bedoeling was dat we begraven werden had God ons allen voorzien van een schep ofzo?

en bedankt, nu heb ik cola in mn neus xD

Ik zou het niet prettig vinden om het lichaam van bijv mijn overleden moeder uit handen te geven aan wetenschappers die het ontleden en weet ik veel wat er mee doen.. ik zou het liever heel het proces een beetje in de gaten houden als ze geopenbaard ligt en begraven is.. lijkt me niet fijn niet te wet nwaar haar lichaam is.

[annzie 1]

Quote:

Op donderdag 02 juli 2009 16:41:20 schreef Dagmar het volgende: Jep, donor (van alles) en (vol)bloeddonor. Omdat ik geloof dat God dokters een gave van genezing heeft gegeven, en op die manier orgaantransplantaties en bloedtransfusies en medicijnen (uit de antistoffen uit het bloedplasma en uit de bloedplaatjes) heeft gegeven om (ook) te genezen.

Same here.

Ik beschouw de huidige mogelijkheden in de medische wereld als een geschenk van God zelf. God geneest tegenwoordig nauwelijks meer op 'wonderlijke' wijze, maar eenvoudigweg door de artsen en behadelingen die 'gevonden' (ingegeven door God) zijn.

[MarinusCopy 0]

Quote:

Op dinsdag 27 oktober 2009 21:19:38 schreef Hoekje het volgende: Aan de andere kant zou ik het een raar en vreemd idee vinden om te beseffen dat m'n hart zou kloppen in het lichaam van een ander mens. Dat hoort niet, dat lijkt zo onnatuurlijk.

Ik zie het juist als heel natuurlijk ergens. Op zich niet zo zeer transplantatie, maar meer het deel waar je na je dood onderdeel wordt van ander leven. Je lichaam vergaat niet tot stof, je lichaam wordt gerecycled door andere vormen van leven. Jouw lichaam zal na je dood deel uit gaan maken van andere vormen van leven. Al laat je jezelf cremeren, dan nog zal de rook hergebruikt worden door planten en zo.

Om het nog botter te stellen, de natuurlijke kringloop bekijkend, is het zeer onwaarschijnlijk (lees onmogelijk) dat een deel van je moleculen en atomen niet afkomstig is van het lichaam van andere mensen. En degene die het meeste van haar lichaam direct onderdeel heeft gemaakt van jouw lichaam is je moeder. Via zwangerschap en borstvoeding.

Ik vind dat een heel mooi idee eigenlijk. En als ik delen van mijn lichaam direct door kan geven aan anderen zal ik het dan ook zeker niet laten.

[Arthurvd 0]

Quote:

Op dinsdag 27 oktober 2009 21:42:01 schreef Dazed het volgende: [...] en bedankt, nu heb ik cola in mn neus xD Ik zou het niet prettig vinden om het lichaam van bijv mijn overleden moeder uit handen te geven aan wetenschappers die het ontleden en weet ik veel wat er mee doen.. ik zou het liever heel het proces een beetje in de gaten houden als ze geopenbaard ligt en begraven is.. lijkt me niet fijn niet te weten waar haar lichaam is.

Alleen denk je nu wel vanuit jezelf.

Ik persoonlijk vind dit een verkapte vorm van puur egoïsme.

Wat vind je moeder zélf dat er met haar lichaam moet/mag gebeuren?

Of beter gezegd, wat zou de échte eigenaar willen...?

Is alles wat lekker is ook gezond voor ons?

Er is een verschil in wat de mens wil

en wat goed is is in elk geval mijn overtuiging.

Quote:

Op dinsdag 27 oktober 2009 23:33:12 schreef MarinusCopy het volgende: [...]Ik zie het juist als heel natuurlijk ergens. Op zich niet zo zeer transplantatie, maar meer het deel waar je na je dood onderdeel wordt van ander leven. Je lichaam vergaat niet tot stof, je lichaam wordt gerecycled door andere vormen van leven. Jouw lichaam zal na je dood deel uit gaan maken van andere vormen van leven. Al laat je jezelf cremeren, dan nog zal de rook hergebruikt worden door planten en zo. Om het nog botter te stellen, de natuurlijke kringloop bekijkend, is het zeer onwaarschijnlijk (lees onmogelijk) dat een deel van je moleculen en atomen niet afkomstig is van het lichaam van andere mensen. En degene die het meeste van haar lichaam direct onderdeel heeft gemaakt van jouw lichaam is je moeder. Via zwangerschap en borstvoeding. Ik vind dat een heel mooi idee eigenlijk. En als ik delen van mijn lichaam direct door kan geven aan anderen zal ik het dan ook zeker niet laten.

Dit is ook wat ik bedoelde toen ik het in een ander onderwerp

over je eigen uitvaart had, het dus niet uitmaakt

of je begraven of verbrand wilt worden.

[metalcoreTony 0]

heb alles beschikbaar gesteld, als ze nog iets bruikbaars kunnen vinden dan mogen ze dat van mij hebben.

[HelenaV 0]

Ik zie dat doneren van organen als een vorm van marxisme. Het principe daarachter is: deel het bezit dat jij niet nodig hebt met degenen die het wel nodig hebben. Op socialistische regimes wordt neergekeken omdat je daar je salaris met andere mensen moest delen, hier is het collecitivisme zo ver doorgedreven dat je inmiddels je lichaam moet delen (in Belgie ben je donor tenzij je uitdrukkelijk nee zegt, heb ik begrepen) en nog durven mensen op te scheppen over hoe vrij en individualistisch ze zijn.

Ik ben tegen oorgaandonatie. Ik zie de wereld en de mens niet als een verzameling stoffen. En ik vind het niet te geloven dat mensen zichzelf kunnen zien als een machine die bestaat uit allerlei onderdelen die eruitgehaald kunnen worden en in andere machines gestopt. Als je een hart mag doneren, waarom mag je een lichaam voor seks laten gebruiken door iemand die niet kan scoren? Of onder narcose gaan en je door iemand laten gebruiken? Als je er geen schade aan overhoudt en diegene heeft ervan genoten, dan is er toch geen probleem?

[Eefz 0]

Quote:

Op maandag 29 maart 2010 09:18:19 schreef Leidenschaft het volgende: Ik ben tegen oorgaandonatie. Ik zie de wereld en de mens niet als een verzameling stoffen. En ik vind het niet te geloven dat mensen zichzelf kunnen zien als een machine die bestaat uit allerlei onderdelen die eruitgehaald kunnen worden en in andere machines gestopt.

Ik zie de mens ook (juist!) niet als verzameling stofjes, maar als lichaam, ziel en geest. Als mijn ziel/geest mijn lichaam verlaat/verlaten, waarom zou dat stoffelijke dat toch over is en wat ik niet meer ben, niet voor iemand anders gebruikt kunnen worden? Althans, stukjes ervan. Ik heb in mijn opleiding meerdere mensen gezien die zo ongelooflijk dankbaar zijn en een zo veel betere kwaliteit van leven hebben, doordat iemand anders een deel van zijn lichaam aan hem/haar heeft geschonken omdat hij het zelf niet meer nodig had!

P.S. Wat mij betreft staan politieke/filosofische idealen geheel buiten mijn keuze...

[Robert Frans 1.653]

Eefz, het is onmogelijk om filosofie buiten je keuze te houden. Je baseert je keuze immers op de vraag wat het lichaam voor je betekent, tijdens én na je leven. Je vraagt waarom "dat stoffelijke" niet gebruikt zou kunnen worden door andere mensen, wat bij uitstek al een filosofische vraag is. Oók als je zegt dat je lichaam niets voor je betekent na je dood, baseer je je op de filosofische stelling dat je lichaam enkel een omhulsel is om je ziel in te vervoeren.

[Eefz 0]

Natuurlijk spelen filosofische overwegingen/inzichten (indirect) een rol in mijn principes en keuzes. Maar ik had het over politieke en filosofische idealen (bv. het marxisme en collectivisme dat genoemd werd), ideaalbeelden dus meer...

[Hoekje 0]

Van de week het formulier maar eens invullen. Ik denk dat het optie 1 wordt, muv hart, hartkleppen en longen.

Als ik dood ben heb ik er toch niks meer aan, en als je er iemand mee kan helpen, waarom niet.

[Eefz 0]

Go Hoekje!

Ik heb m'n hart ook nog uitgezonderd geloof ik, gevoelskwestie. Maar ik geloof dat ik inmiddels eraan toe ben om ook m'n hart bij te schrijven. Ik hoop wel dat ik er nog lang niet aan toe ben om hem ook daadwerkelijk te doneren!

[Olorin 155]

Quote:

Op dinsdag 30 maart 2010 21:32:33 schreef Hoekje het volgende: Als ik dood ben heb ik er toch niks meer aan, en als je er iemand mee kan helpen, waarom niet.

Waarom je hart en longen uitzonderen?

[HelenaV 0]

Quote:

Op dinsdag 30 maart 2010 18:33:07 schreef Eefz het volgende: [...] Ik zie de mens ook (juist!) niet als verzameling stofjes, maar als lichaam, ziel en geest. Als mijn ziel/geest mijn lichaam verlaat/verlaten, waarom zou dat stoffelijke dat toch over is en wat ik niet meer ben, niet voor iemand anders gebruikt kunnen worden? Althans, stukjes ervan. Ik heb in mijn opleiding meerdere mensen gezien die zo ongelooflijk dankbaar zijn en een zo veel betere kwaliteit van leven hebben, doordat iemand anders een deel van zijn lichaam aan hem/haar heeft geschonken omdat hij het zelf niet meer nodig had! P.S. Wat mij betreft staan politieke/filosofische idealen geheel buiten mijn keuze...

Omdat je lichaam je door je leven leidt, wat weer verbonden is met je ziel. Je lichaam blijft van jou, ook na je dood. Als je geen problemen hebt met het recyclen van organen, wat is dan het principiele verschil met het eten van mensenvlees? Dat is dan toch niet meer dan materie die je voor andere doelen kan gebruiken? Of toch een mens voor wie je respect moet hebben, ook al is hij er niet meer bij met zijn bewustzijn?

[MarinusCopy 0]

Quote:

Op woensdag 31 maart 2010 18:20:38 schreef Leidenschaft het volgende: Omdat je lichaam je door je leven leidt, wat weer verbonden is met je ziel. Je lichaam blijft van jou, ook na je dood.

Dat is maar voor een deel waar. Als ik wil dat ik na mijn dood opgezet word en als tuinkabouter wordt gebruikt heb ik mooi pech. Eigenlijk mag er gewoon maar bar weinig.

Quote:

Als je geen problemen hebt met het recyclen van organen, wat is dan het principiele verschil met het eten van mensenvlees?

Een terechte vraag. Maar mochten we met de volgende crediblemeet (ik noem maar iets) met het vliegtuig in de bergen neerstorten, en ik overleef het niet... Eet smakelijk. En waarom ook niet, als ik begraven of gecremeert wordt eindig ik ook uiteindelijk als planten of dierenvoer.

Quote:

Dat is dan toch niet meer dan materie die je voor andere doelen kan gebruiken?

inderdaad

Quote:

Of toch een mens voor wie je respect moet hebben, ook al is hij er niet meer bij met zijn bewustzijn?

Ik zie niet in waarom donatie per definitie respectloos is tov de overledene. Ik neem aan dat, mocht het nodig zijn, je zelf een donororgaan zou weigeren? Ik vind wel dat iemand die niet doneert consequent zou moeten zijn.

Het zou ergens symboolpolitiek zijn, maar ik ben er erg voor dat bij het doneren van organen orgaandonoren voorrang krijgen.

[Eefz 0]

Ik heb zeker respect voor mensen, enorm veel juist. Maar ik vind dat de mens die iemand was niet meer aanwezig is in een lichaam als hij overleden is. En zelfs dan heb ik nog respect voor een lichaam. Ik besef me ook regelmatig dat als ik aan het snijden ben in 'iemand' die zijn lichaam voor de wetenschap ter beschikking heeft gesteld, dat het wel een 'iemand' is geweest, met een leven, met geliefden, ... (Hoewel ik me dat tijdens een practicum niet te veel moet realiseren, bleggie... :-( )

Wat mijn eigen lichaam betreft: ik wil wel graag dat mijn nabestaanden een tastbaar iets hebben om te begraven, maar van mij mogen ze mijn inhoud gebruiken om er levens mee te redden. Dit vind ik veel menselijker en meer van respect voor het leven getuigen dan het niet doneren van organen. Je kan er levens (meervoud!!) mee redden!

Verder vind ik dat je een goed punt hebt wat het ontvangen van een donororgaan als het nodig zou zijn, MC.

[HelenaV 0]

Quote:

Op woensdag 31 maart 2010 18:59:38 schreef MarinusCopy het volgende: als ik begraven of gecremeert wordt eindig ik ook uiteindelijk als planten of dierenvoer.

Dus? Een lekker nihilistische houding is dat. Dus dat alles uiteindelijk bestaat uit dezelfde stofjes moeten wij ook alle vormen die de materie aanneemt als hetzelfde behandelen? Dus je vindt de moleculen, die je alleen virtueel kent, belangrijker dan de wereld zoals de mens haar verstaat, met zijn eigen zintuigen en gevoelens erover? Waarom zou je je in zo'n geval geen hondenpenis laten aannaaien, of poep eten? En waarom is je geliefde voor jou anders dan een willekeurige persoon op straat? Als je je bedenkt dat alles op moleculair niveau hetzelfde is, dan is onderscheid maken op het misdadige af irrationeel. Tegen je geliefde anders aankijken dan tegen een hondendrol, discriminatie joh...

Quote:

Ik zie niet in waarom donatie per definitie respectloos is tov de overledene. Ik neem aan dat, mocht het nodig zijn, je zelf een donororgaan zou weigeren?

Uiteraard.

[MarinusCopy 0]

Quote:

Op woensdag 31 maart 2010 19:22:04 schreef Leidenschaft het volgende: Dus? Een lekker nihilistische houding is dat.

dat klopt.

Quote:

Dus dat alles uiteindelijk bestaat uit dezelfde stofjes moeten wij ook alle vormen die de materie aanneemt als hetzelfde behandelen? Dus je vindt de moleculen, die je alleen virtueel kent, belangrijker dan de wereld zoals de mens haar verstaat, met zijn eigen zintuigen en gevoelens erover? Waarom zou je je in zo'n geval geen hondenpenis laten aannaaien, of poep eten? Dat zeg jij, niet ik. Mensen zie ik als mensen en lijken als materiaal. Al houdt ik er wel rekening mee dat het materiaal is wat gevoelig ligt voor de meeste mensen. En waarom is je geliefde voor jou anders dan een willekeurige persoon op straat?

Als mijn geliefde dood gaat acht ik de kans vrij groot dat ik niet het typetje ben wat bloemen gaat brengen. Het zou gezien mijn visie op de zaken compleet betekenisloos zijn, dan breng ik de bloemen liever naar iemand die er wat aan heeft.

Quote:

Als je je bedenkt dat alles op moleculair niveau hetzelfde is, dan is onderscheid maken op het misdadige af irrationeel. Tegen je geliefde anders aankijken dan tegen een hondendrol, discriminatie joh...

Dat is jouw conclusie, niet de mijne.