zendeling

Je beroept je voor jouw "waarheid" op een autoriteit. Derhalve is bovenstaande een drogreden. Over dogma's valt niet te discussieren, je hebt er niets aan in een logische discussie, het is prietpraat.

Dit is geen wetenschappelijk debat en ik hoef hier niets te bewijzen of te "verdedigen", er is hier goddank geen inquisitie. Als het je niet interesseert, de manier waarop ik geloof, dan lees het niet en ga iets anders doen. 
Zie mijn antwoord op Desid, ik hoef mij niet te verdedigen of te verantwoorden voor mijn geloof en ga dat zeker niet doen in zo'n setting. Ga iets anders doen als het je niet interesseert of je geen respect op kunt brengen.

Puur vanuit mijn eigen (buitenchristelijke) traditie, de Meester (met hoofdletter) valt samen met het Doel en de schriftelijke instructies daarover komen van Hem. Ik bewonder die JG'en wel dat ze proberen terug te gaan naar de meest oorspronkelijke vorm van die instructies van hun Meester. Ik weet alleen niet of een evangelist met wat meer verantwoordelijkheid in de missie als een soort "ondermeester" kan worden gezien, in mijn eigen traditie sowieso niet, er is geen enkel vergelijk.
Onder de Meester staan wel missionarissen/missionaressen die hun hele leven opofferen aan de missie en mensen bijstaan op hun spirituele weg inclusief het geven van de technieken die mensen behoeven om die weg te gaan, waaronder indvidueel onderricht, spiritueel onderwijs op collectieve retraites en spirituele functies zoals naamgevingceremonien voor babies, huwelijken en uitvaarten. Maar er zijn ook gehuwde leraren/leraressen die hetzelfde doen.
In de praktijk zie je wel dat deze personen extra respect krijgen omdat ze zich zo nauw verbonden hebben met de missie van de Meester en hun persoonlijke wensen daaraan ondergeschikt maken.
Jezus zegt ook zoiets als 'wie jullie (de missionarissen) ontvangt, ontvangt Mij en wie Mij ontvangt, ontvangt de Vader'. In de mystiek is er geen absolute scheiding tussen wereldse zaken en de Heerschappij van God of Heilige Geest/Vader, die daarachter/daarbinnen schuil gaat. Je vereert dan ook nooit de persoon die zich aandient, maar de Vader erachter/erin.
 

Er komen nogal eens topic's langs waarin men zich afvraagt of zowel de ene kerk of de andere geloofsgroep behoren tot de christenen.. En wat er allemaal nodig is om je christen te noemen.
Ook bij mijzelf merkte ik de laatste jaren twijfel of ik me christen kon/kan noemen. Maar wanneer men me vroeg; "heb je Jezus lief"? Dan kon ik daar volmondig; "ja" opzeggen. Is dat een gevoel? Ja voor mij is het "ervaring'', rationeel kan ik met een aantal zaken niet uit de voeten. Maar is ~liefhebben~ dan ook alles wat in de Bijbel staat als ~echt gebeurd~ aanvaarden?
Vanmorgen kwam er een filmpje langs, wat me herinnerde aan de boeken van Adrian Plass met name "het bezoek''.
 http://www.merweboek.nl/boeken/adrianplass/hetbezoek/index.php
Adrian Plass werd na een periode van overspannenheid geconfronteerd met: "wie is Jezus voor mij, en draag ik dat uit in de praktijk''. Met humor geschreven maar velen een spiegel voorhoudend. Ik las zijn boekjes graag. 
Eenvoudig, maar is de kern van het evangelie niet eenvoudig of zie ik dat te "eenvoudig''. Wat je voor mijn minste broeder doet, doe je voor Mij. 
Hoe zien jullie dat?
 
 
 
 
 

Ik heb het eens gelezen en ik lees dat men perse de geloofsbelijdenis van nicea moet belijden. Maar dat je dan pas christen bent lees ik nergens. Ook lees ik nergens een typering van een echte christen.
Het is gewoon vreemd dat jullie uitgaan van Nicea, aangezien dan de eerste gelovigen ook geen christenen waren. 
De moslims delen ook bepaalde zaken met joden, en daarmee ook weer zaken met christenen. Maar hier wordt niet op gewezen, wel dat JG gelijkenissen hebben met islam. Hulde voor de objectiviteit 
Tevens heeft JG wel gelijk dat de drie-eenheid niet in de bijbel staat. Behalve dan in Johannes, maar dat is er pas later bijgeschreven. Feitelijk zijn JG daarin bijbelgetrouwer dan de mensen van Nicea.
En dat wordt van beeldenverering en dergelijke volgt weer op het idee dat JG geen christenen zouden zijn. Over chronologisch teruglezen gesproken. 
Plus dat de JG hun gebouwen erg snel werden verboden door Hitler, https://www.google.nl/search?source=hp&ei=XoEHWvupLITYgAbV3p3oBA&q=jehovah+getuigen+verboden+door+hitler&oq=jehovah+getuigen+verboden+door+hitler&gs_l=psy-ab.3..33i160k1.8337.19158.0.19366.25.25.0.0.0.0.113.2043.23j2.25.0....0...1.1.64.psy-ab..0.24.1960...0j0i131k1j0i10k1j0i13k1j0i13i30k1j0i22i30k1j0i22i10i30k1j33i22i29i30k1j33i21k1.0.Oz8ajE6HQ3A 
daarom alleen als is het idee dat zij met Hitler samen deden totaal ongegrond. En ik vind persoonlijk dat een mod daar tegen op MOET treden. Ook al zijn de JG jouw vrienden niet. Enige objectiviteit is wel gepast in deze. Ook al zouden leiders het wel met Hitler eens zijn dan nog werd de jg in totaal verboden. 
Het is misschien een feit dat ook leiders van de Roomse Kerk met Hitler meededen, maar daarom veroordeel je de RKK toch niet? En Luther was een antisemiet, maar daarom veroordelen we de protestanten niet. Dus waarom dan wel zo doen tegenover de JG? Kan iemand mij dat uitleggen?
Heb overigens een post van Flash Gordon gerapporteerd. Normaal ben ik hier niet zo van, maar hij is wel iemand die alles over een kam scheerde en schreef "jg doen dit, jg doen dat" en dan allemaal slechte dingen. Zoals bedreigen, bedriegen etc... En dat hoort niet zo. 
 

Dieren zijn ook in staat te scheppen. Anders zouden die dieren nu al uitgestorven zijn, na de eerste generatie  
Dat mensen in staat zijn om God te herkennen in al onze verhalen kan kloppen. Maar of dit positief is of negatief ligt eraan of God werkelijk bestaat. Anders herkennen we iets dat niet bestaat en staan we onder de dieren.
Ook dit gaat er weer vanuit dat God bestaat. En dat is dus net de vraag voor het miljoen.
Ook dit gaat weer uit van iets wat net de vraag is. Zaken die jij noemde zie ik niet als goddelijk. Scheppen doen dieren ook. Dingen herkennen doen dieren ook.
We weten nog bijna niks over het universum behalve onze achtertuin. Dus om dan te vragen "noem ze dan maar". Maar kom op zeg: er zijn, naar zeggen, miljarden planeten. Denk je dan echt dat onze planeet zo bijzonder is?
Het is een beetje alsof een man zijn hele leven in zijn eigen straat blijft en dan denkt "ik heb de mooiste vrouw van de hele wereld".
 Tevens heb je een nogal vreemde manier om naar dieren te kijken, vandaar dat je denkt dat onze eigenschappen goddelijk zijn. 
Weer doe je alsof je God kent en weet wat God wil of bepaald. Terwijl dit dus de vraag is. Beetje moeilijk om zo te discussieren met je. Je moet echt bij A beginnen, met de vraag bestaat er een God. Jij begint al bij D, je hebt al bepaald dat God bestaat, en dat Het iets van ons wil en dat de Bijbel het woord is dat over God gaat. Vandaar dat je meent dat God ons uitnodigt om het Universum te ontdekken. 
Ik begin bij A, bestaat er een God? Dan ga ik naar B, God heeft het universum gemaakt, dan zie ik hoe groot het universum is en door logisch na te denken denk ik dan "iets dat zoiets groots gemaakt heeft, zou dat zich specifiek met de mens bemoeien?" en dan kan er maar een logische conclusie zijn en dat is "nee". De mens op Aarde is niet bijzonder, en de planeet Aarde is niet zo bijzonder in de grootsheid van het universum. Dus waarom zou God de mens dan bijzonder bedelen? 
https://froot.nl/posttype/froot/dit-is-geen-photoshop-dit-zijn-de-50-mooiste-plaatjes-van-de-hubble-ruimtetelescoop/
Kijk hier eens naar...
Dus als men iets negatiefs kan zeggen over God dan is het niet gedicteerd door God zelf. Ook als in de bijbel staat "God zegt dit en dat"? Wat heb je dan precies aan de bijbel, dat zo bijzonder is en dat uitlegt wat God wel en niet wil? 
Komen we meteen bij de volgende vraag/opmerking:
hoezo begrijp je dit niet? Lijkt me nou niet zo heel moeilijk. Als je zegt dat de negatieve zaken die in de bijbel staan "niet gedicteerd zijn door God" wat heb je dan precies aan de bijbel? Ik ken veel vrijzinnige christenen die die negatieve zaken aan de joden toeschrijven en de positieve dan aan God. Dat is lekker makkelijk. Maar toch blijven denken dat de Bijbel zo uniek is!
 
Maar als je zelf toegeeft dat de bijbel enkel over de joodse kijk op God gaat, wat heb je er dan precies aan? Dan is de bijbel niet heilig en kun je net zo goed de Veda's lezen. Dat gaat ook over God of Goden. Met andere woorden: Waarom zou je zo'n belangrijkheid aan de Bijbel toeschrijven als Gods woorden er niet in staan? Als het enkel geschreven is door mensen die hun kijk op God geven? Die mensen die zo weinig wisten over hoe alles in elkaar steekt? 
Daarom heb ik veel meer respect voor mensen die geloven dat in de bijbel Gods woorden zijn opgeschreven, dan voor mensen die vrijzinnig zijn. Gluiperige mensen vind ik dat. Vooral als ze dan negatief zijn over andere heilige boeken omdat die goden niet deugen. Terwijl de letterlijke kijk op de joodse god ook laat zien dat die God niet deugt (als we kijken naar onze huidige morele maatstaven). 
 

Ik blijf het hypocriet geblaat vinden vanuit de "mond" van iemand die niet eens een IQ van 140 weet toe te passen. Laten we maar op de essentie blijven en die "feiten" achterwege houden, ze leiden af van de essentie. Je hebt het in je, maar je gaat door je "feiten" veelal aan het grotere geheel voorbij. Probeer je eens wat meer in te leven, als ik dan een tip mag geven. Ik ben niets met het weetje welke boeken je leest. Wel zou het bijdragen als je de kennis uit die boeken weet samen te vatten op dit forum.

waar slaat dat nou weer op? Als die man steeds dezelfde dingen blijft zeggen over jezusmythici en hierbij niet alles neemt wat mensen als Carrier in boeken schrijven dan is het een rechtvaardig om te zeggen dat hij geen weet heeft van de mening van hedendaagse mythici. 
Kun je wel met deze one-liner komen, maar dan heb je er helaas weinig kaas van gegeten.
Dat er duitse theologen zijn die antisemitisch waren en jezusmythici waren wil nog niet zeggen dat de grond van de jezus als mythe een van antisemitisme is. Beetje logisch nadenken graag, anders wordt het een moeilijke discussie.
 
Neen, ik wilde enkel aangeven dat het geen negentiende-eeuws verzinsel is. Dit erken je hierbij, prima bedankt!
Jij ziet wel meer niet, heb ik het idee.
Misschien die roze bril van je eens afdoen en objectief zijn?
Wat heb ik daar precies aan? Ik heb het over de kwestie Jezus als historisch figuur, niet over de rest.
Hou eens op met nietszeggende one-liners.
Ook dit is weer een kwestie van logisch nadenken. Ik denk dat Jezus een historisch figuur is op basis van "Jakobus, de broeder van de Heer". Een mythisch figuur heeft geen broeder. Maar de evangelieen zijn geschreven nadat Paulus al dood was. Dus we kunnen vanuit de evangelieen niet zeggen dat Jezus dit en dat was. Paulus zelf heeft vrij weinig gezegd over de Jezus toen hij op Aarde liep. Vandaar dat we niet kunnen stellen dat de evangelieen en Paulus het over de historische jezus eens zijn. Met andere woorden, we kunnen die evangelieen niet gebruiken om een constructie te maken van de historische jezus. We weten er dus niks van, behalve dat hij waarschijnlijk historisch was. Niks geen contradictie. Maar dan moet je niet denken dat de schrijvers van de evangelieen en Paulus bij dezelfde groep horen.
Zeg het maar.
 
Nou leg het maar eens uit. Hoe zouden we kunnen weten dat Jezus in vier vC geboren is, dat hij volgelingen had, dat hij het einde der tijden voorspelde, dat hij onder Pontius Pilatus gestorven is aan het kruis. Waar zijn de bewijzen?
Ik ben benieuwd. 

Ik moet zeggen dat de sfeer op dit forum een stuk grimmiger is geworden dan toen ik me hier als echte CrediGup aanmeldde 11 jaar geleden. 
Ik blijf nog wel even rondhangen, maar als dit het is dan weet ik niet voor hoe lang. De hoeveelheid negativiteit die ik hier tegen kom, voegt weinig toe aan de waarde van mijn leven. 

Of je nu katholiek of protestants bent; gelooft in Allah of juist in een 'energie' of het Universum. Yin en yang, etcetera. Komt het eigenlijk niet altijd neer op iets heel simpels, namelijk: er is goed en er is kwaad. En laten we zoveel mogelijk liefde verspreiden.
In de katholieke kerk waar ik vroeger kwam, werden zo nu en dan missen/diensten samen gedaan met de protestantse gemeente. Ik vond dat toen best normaal, maar later vernam ik dat dat helemaal niet zo alledaags was.
Ik heb heel lang niet specifiek in iets geloofd (al geloofde ik wel dat er 'iets' was  ) omdat ik het raar vond dat ik de ene godsdienst wel zou volgen, en de andere niet. In mijn ogen zou dat betekenen dat ik tegen de ene godsdienst zeg: ja, jij bent de enige echte. En tegen de andere godsdiensten zou ik dan indirect zeggen: jullie zijn bullsh*t. Dat kon ik dus niet. Want dan zou ik eigenlijk tegen zoveel miljoenen mensen zeggen dat ik vind dat ze gek bij hun hoofd zijn als ze geloven waar ze in geloven omdat het dan de waarheid niet zou zijn. Nu zie ik meer in, dat het volgen van een geloofsrichting niet per se een doel op zich is, maar een middel om het goede te doen, en liefde te verspreiden. Iets wat aansluit bij de hoofdboodschap die ik vroeger in de kerk leerde: wees lief voor elkaar, als iemand vervelend tegen je doet dan doe je dat NIET terug, en deel wat je hebt met de mensen die het niet hebben. Het klinkt heel kinderlijk, en toch lijkt alles daar weer op terug te vallen. 
Nu merk ik op dit forum dat er toch wel heftige discussies kunnen ontstaan door verschillen in opvatting van teksten. Maar komt het niet gewoon allemaal op 1 ding neer: wees lief voor elkaar....? 
 
Zijn alle stromingen, of ze nou christelijk of spiritueel of weet ik het wat zijn, niet gewoon allemaal een interpretatie en opvatting van dezelfde BOODSCHAP? Verliezen we ons niet te veel in de verschillen, terwijl het allemaal veel makkelijker zou zijn als we ons simpelweg zouden focussen op de overeenkomsten: de daadwerkelijke boodschap?

Ik ben blij dat mijn vrouw, vrienden en collegae niet weten wat er hier allemaal voorbijkomt.

Dogma's zijn van geen enkel belang om een groep gelijkdenkenden bijeen te houden, ze doen dat enkel op een valse en onnatuurlijke manier. Als een dogma slecht te begrijpen of onlogisch is, dan is het vals en moet je het verwerpen. Is het wel te begrijpen en logisch, dan houdt het op een dogma te zijn. Het is een tamelijk ridicule vergelijking die u maakt om aannemelijk te willen maken dat dogma's onmisbaar zouden zijn, de mensheid kan dogma's juist missen als kiespijn. Ze zijn nooit "gezond" en zijn helemaal niet van belang om een beweging ergens voor te behoeden. Dat is enkel wat de bedenkers van deze dogma's u hebben wijsgemaakt, ze hebben u via bangmakerij verleidt tot valsheid. De historische Jesjoea zou het gebruik van het dogma zeker afgewezen hebben en ageert er feitelijk zelf tegen als hij star dogmatisch vasthouden aan joodse gebruiken in bepaalde situaties aan de kaak stelt en er actief tegenin gaat.

Het is een groot mysterie hoe je door de Liefde de kloof tussen de eigen eindigheid op kunt heffen om de onbegrensde Heilige Geest (bijvoorbeeld via je Meester Jesjoea) waarlijk te beminnen na de nauwe poort binnen te zijn gegaan (en nee, ik bedoel God hier niet persé in de vorm van een Ezel! ). 
Door maar dogmatisch te blijven hameren op een christelijke bekering en andere uitingen van mystiek te verketteren geeft u blijk van een sektarisch fundamentalistische mentaliteit. Een mysticus zal nooit zulke kortzichtige uitspraken doen. 
Er is juist niets "wazigs" aan mystiek, het is eerder de weg die de wazige zinsbegoogeling van het zich afgescheiden voelen van de Heilige Geest doet opheffen!

Hier wil ik toch een eigen aantekening op maken. Mystiek is namelijk wel degelijk essentieel voor geloof. Ergo: mystiek ís geloof en geloof ís mystiek. Het behelst immers de vereniging met God, de liefde tussen God en mens als in een huwelijk. Het doopsel is al mystiek, de eucharistie is in het bijzonder de meest volmaakte mystiek hier op aarde, maar ook het gebed zelf is mystiek. De hemel zelf is ook pure, onvervalste en volmaakte mystiek en niets anders dan dat. Meer dan Christus hebben wij niet nodig en alles wat ons daarvan afhoudt dienen wij af te leggen.
Mystiek is overgave aan het mysterie, aan de tedere en hartstochtelijke schoonheid, aan de allesgevende liefde die als een vuur in ons brandt, louterend en beminnend, als wij Hem maar toelaten en ons hart voor Hem openen. Ik bedoel, hoe kan het ontvangen van het goddelijke, volmaakte Lichaam van Christus nu níét mystiek zijn, hoe zou dat dan níét de ultieme vereniging van hemel en aarde, bovennatuur en natuur kunnen zijn?

Zonder mystiek is religie helemaal niks. Mystiek is het enige dat je vrij kan maken, de rest zijn eventueel hulpmiddelen om tot mystiek te komen. Bekering is helemaal niet nodig omdat een relatie met God standaard is voor ieder wezen en die niet pas begint bij een bepaald keuzemoment, dat is bijgeloof. Het belijden van zonden is een negatieve daad die tegengesteld is aan mystiek en die je ontwikkeling alleen maar zal schaden. Je bent een zoon of dochter of een kind van de Vader en als zodanig ben je precies zoals je móet zijn, Hij zal je altijd accepteren. Hij wil juist niet dat je blijft hangen in negatieve belijdenissen over je vroegere leven. Ik heb niet gezegd dat mystiek een truukje is of dat het eenvoudig is om die weg te gaan, er komt veel bij kijken.
Maar het hoeft zeker niet perse via de christelijke weg, het is iets tussen jou en God, tussen jou en het Hoogste Zelf, de Heilige Geest. Nog even afgezien van het feit dat Jesjoea de titel Christus nooit gebruikt heeft, het is door christenen zelf bedacht.

Het gevaar van dogma's is dat je gaat denken dat (1) het om formules gaat en (2) dat je jezelf boven anderen gaat stellen. Christenen (en joden) hebben aan de bijbel al meer dan genoeg, zonder dogma's en en andere geloofsbelijdenissen. 

En waar komt die weg dan op uit? Op een nieuwe eenheid van al wat zich in het vorige afgespeeld heeft, het samenspel der dingen.
Maar daaruit zullen opnieuw conflicten ontstaan die tegenstand zullen bieden. Als je dat religieus vanuit de dualiteit gaat bekijken is het alsof God en de duivel constant in "strijd" met elkaar werken. Maar het zijn gewoon universele wetten die plaatsnemen waar niemand aan ontsnapt. De vrije wil stuurt de ervaring en het waardeoordeel vanuit het ego kan één snel misleiden. Jezus zei het toch al om niet te oordelen? Maar zie hoe doorspekt "één ieder" is door een oordeel. Wij overstijgen de dualiteit niet meer om iets objectief te bekijken vanuit een neutraal standpunt. Ik heb mij ook lang een betweter gevoeld, maar het is door alles in twijfel te nemen en mij open te stellen voor andere ervaringen ik een groei heb mogen ervaren. Het orthodoxe beeld dient ons niet meer. Het is tijd de bullpoo eruit te filteren (in alle religies) en het goede ervan te bewaren. Aldus zo zullen wij onszelf van het kwade verlossen. God is niet wraakzuchtig, God is liefde maar wij hebben God gespiegeld aan menselijke verlangens die vertrokken vanuit oordelen. De liefde (vanuit voornemens/oordelen) heeft de mens al toe lelijke wandaden gedreven. Onder uw liefde gaat veel afkeer schuil omdat uw liefde vanuit een oordeel vertrekt. Jij hebt een vertrekpunt genomen om "liefde" aan te spiegelen en daarmee je zielstaal (gevoelsmatigheid) overschreven met dogma. Het is niet onvoorwaardelijk. Het is geconditioneerd op machtslust waar ik weinig verlossing in kan terugvinden.
Als de mens zichzelf niet kent, zal de mens eender wat aangrijpen om zich aan te spiegelen. Maar in wat weerspiegelt men zich dan? Een illusie. Je zwaait met Jezus Christus naar mij maar hebt mijn geloofsovertuiging veroordeeld, verketterd en praat mij een duivelsbeeld aan. Oordelen die jij in JOUW wereld werkelijkheid maakt. Het zijn JOUW dogma's. Niet de mijne. Je verlost mij niet met Jezus  Christus te zwaaien, je misleidt mij.

What is mad? We're all mad! Daarom dat ik zo'n diepe waarde aan mijn avatar hecht.
“And how do you know that you're mad? "To begin with," said the Cat, "a dog's not mad. You grant that?" I suppose so, said Alice. "Well then," the Cat went on, "you see a dog growls when it's angry, and wags it's tail when it's pleased. Now I growl when I'm pleased, and wag my tail when I'm angry. Therefore I'm mad.”
― Lewis Carroll, Alice's Adventures in Wonderland & Through the Looking-Glass
Lucifer wordt ook vernoemd door Jezus maar is vertaald naar morgenster.
Ik probeer niet te mixen, ik probeer de essentie ervan te vinden  Mijn wereldbeeld verbreden. Ik ervaar sterk dat veelal gelovigen zich vast gezet hebben in dogma en daardoor niet meer tot zichzelf kunnen komen. Discussie is onmogelijk, ze dringen één wereldbeeld op en als buitenstaander die daar wenst boven te staan is het een hele uitdaging daar eerbiedig en geduldig tegenover te blijven staan. Ik interpreteer wat ik wil en ik heb uw oordeel daar niet bij nodig. Ik ben een nuchter persoon hedendaags, niet dat het uw zaken zijn.

Precies!
De duivel is de hoeksteen van het christelijk geloof, niet Jezus of God. Waar hebben mensen Jezus voor nodig als men geen duivel en dus geen zondeval heeft? Wat moet je doen met andere religies als er geen duivel was om die religie aan op te hangen? 
Dit is de reden waarom mensen als Dolce Vita mensen zo angstig proberen te maken. "pas op hoor, je volgt de duivel". "wacht maar af, straks....". Dit soort dogma's moet men eens afleren. De angst, doodsangst, de angst voor veroordeling, de angst voor de verkeerde kant te kiezen. "wie niet voor mij is is tegen mij" citeren ze dan, terwijl een ander evangelie spreekt van "wie niet tegen mij is, is voor mij". Angst en demonisering dat is alles wat bepaalde gelovigen kunnen brengen. Dit geld ook voor de islam, waarin mensen elkaar naar het leven staan omdat ze sjiiet zijn of soenniet.
 
 
 
 
 

Jij neemt je comfort vanzelfsprekend, maakt er waarschijnlijk ook je eigen versie van. Maar ik zie de hele achtergrond van ons "comfortabel" bestaan. Welke God vraagt rechtvaardigen te zoeken als hij alwetend en almachtig is? God uit de bijbel vernietigt steden die niet aan zijn wil gehoorzaam zijn en stuurt vooraf veelal een profeet om hen eerst te waarschuwen. Heb ik een andere bijbel gelezen?

Jij hebt dus bepaald wie God is en hoe je tot God kan komen. Als dit jou de verlossing biedt die je zocht, ik ben blij voor jou. De bijbel heeft me lang beperkt en in onzekerheid gesteld. Via bijbelstudie werd mij dan het plan Gods openbaart en daar kan ik met moeite een liefdevolle God in zien. "Ik geef je vrije wil, maar kies je niet voor mijn zoon dan zal je de eeuwige dood kennen." En het is niet voldoende hem te aanvaarden als verlosser he, neen je moet goede werken doen en op pad gaan om mensen te herinneren aan de blijde boodschap. "God gaat enkel de goede mensen sparen." Honestly?
De openbaringen is het resultaat van het samenspel der dingen. Het kritieke punt waar al onze keuzes in collectief samenkomen en een nieuw piekpunt bereiken. Daar onze denkwereld omgedraaid is zullen wij iets heel sinister over ons afroepen. Net daarom dat ik mensen zo aanmoedig positief te denken, een nieuw verhaal voor ogen houden en de goden laten zien dat wij wel in vrede kunnen leven. Dat wij geen domme volgzame schapen zijn, maar rechtmatig aanspraak maken op onze planeet en ons geboorterecht. Terug vanuit vrije wilskracht handelen en niet vanuit onze geconditioneerde status.
Wereldvrede begint bij U en mij. Als wij met onze verschillen al zo moeilijk met elkaar over weg kunnen? In feite zijn we toch verbonden door dezelfde man? Maar heeft hij U oprecht verlost als je hoopt op de ondergang van slechte mensen om terug het ware geluk te vinden?
En wordt het er niet gevaarlijk op als dogma's gaan bepalen wie al dan niet de goede is?
Weet je wat ik zelf ervaren heb? Dat ik in mijn geloof vluchtte om maar niet met mezelf aan de slag te gaan. Maar wie zichzelf niet kent, die heeft de Vader ook niet. Werkelijk, het begint bij U te geloven wat je maar wilt. Zolang dat vrij van oordeel gebeurt zult gij alle geheimen van deze wereld en daarbuiten ontsluimeren. Dat is het geheim, ken uzelf.

Het lijkt me bij dit soort discussies altijd wel goed om je een paar dingen te realiseren:
Uit het NT blijkt vooral dat Jezus een hellenistisch jood was, in een tijd dat het hellenisme al vrij vaste voet aan de grond had in Israel. De meer hardliners klassiekers verzetten zich daar tegen. Het is vrij ondenkbaar dat vanuit die hoek Jezus als messias zou worden (h)erkend. De boeken "makkabeeen", onderdeel van de katholieke canon, die niet eens zo heel ver voor de tijd van Jezus geplaatst moeten worden, laten aardig zien hoe hard het verzet tegen het hellenisme was. Dat verzet was er, juist omdat het Griekse denken en de Griekse cultuur toen al stevig voet aan de grond hadden in Israel. Het OT is vrijwel vrij van hellenistisch denken, het NT zit er vol mee. Met een afstand van 20 eeuwen is vrij eenvoudig te zien dat het NT onmogelijk logisch kan volgen uit het OT. Start bij het OT en je kan Jezus niet als messias zien. Christenen beginnen dan ook vanuit het NT en her-verklaren van daaruit het OT. Als je oorzaak en gevolg zo omdraait, wijst echt alles in het OT naar Jezus. Dat is immers de start van iedere christelijke exegese: Jezus is de vervulling van het OT. Dat is geen redenering of argumentatie, het is simpelweg een axiomatische start van ieder argument. Van de vermeende kerk van Jeruzalem was ten tijde van het schrijven van het NT al zo goed als niets meer over. Het christendom is in essentie Grieks, niet Joods, ook al baseert het zich op het judaïsme.De basis van het christendom ligt bij een door Grieks gebied rondtrekkende jood, Paulus, en bij een Griekse toevoeging, het NT, aan de joodse Bijbel.  

Ik heb de discussie vanaf het moment dat Kaasjeskruid weer meende te moeten beledigen verborgen, daarvoor heeft hij een tijdelijke ban gekregen. Spijt me zeer voor de mensen die daar tijd en energie in hadden gestoken. Maar grove beledigingen jegens andere levensbeschouwingen hebben geen plaats, en de discussie die daaruit voortvloeide zou anders nogal vreemd staan. Ik zal een feedbacktopic openen (denk vanavond) waarin dit besproken kan worden. Mocht iemand het zelf willen openen dan kan dat ook.

Helaas zijn er geen historisch betrouwbare bronnen over het hebben bestaan van Jezus, noch trouwens over het hebben bestaan van de historische Paulus. Dat er toch veel bronnen zijn, legt geen gewicht in de schaal als die allemaal uit de religieuze hoek komen. De Ramayana is een heel uitgebreid verhaal met allerlei oudere en minder oude versies, maar toch zijn de spelers in dat drama allemaal fictief inclusief de godheid Rama zelf. Dat is pijnlijk voor mensen die Rama als hun hoofdgodheid vereren, maar het is niet anders. Dat theologen op dubieuze wijze toch een soort van geschiedkundig verantwoorde "feiten" uit de religieuze geschriften willen peuren is kwalijk, maar wel begrijpelijk, ze bedienen immers vooral een religieus publiek die dat allemaal graag wil horen, het is hun broodwinning. Er zitten wel echt historische personen achter de christelijke teksten. Dat vind ik persoonlijk veel interessanter dan speculeren over wel of geen historische Jezus, Paulus of apostelen.