Robert Frans

Romeinen 4,3 geeft helemaal niet aan dat we enkel "wat zegt de Schrift" moeten vragen, maar citeert het verhaal over Abraham die door zijn geloof werd gerechtvaardigd. Iets wat de katholieke Kerk overigens ook gewoon leert.
Galaten 4,30 is hetzelfde verhaal: het legt het verhaal van Sarah en Hagar op zeer allegorische wijze uit, om zo te duiden dat wij vrijgeboren kinderen zijn.
Handelingen 17,10 moet waarschijnlijk 17,11 zijn, waar de Bereanen de Schrift vroom bestuderen. En wel het Oude Testament, daar zij joden waren. Hieruit kun je opmaken dat zij ofwel hetgeen de apostelen zeiden wilden terugvinden in de Schrift, ofwel dat zij onderzochten of de apostolische leer niet in strijd was met de Schrift. Een exclusief sola scriptura, die stelt dat elk gebruik direct te herleiden moet zijn uit de Schrift, kun je hier dus niet uit opmaken. Het katholicisme is inderdaad zeer bijbels, heeft haar grond in de Schrift, maar het sola scriptura zoals in de openingspost geduid is dat niet.
2 Timoteüs 3,16-17 geeft aan dat de Schrift zeer belangrijk is, iets wat de katholieke Kerk ook gewoon leert, maar zij geeft niet aan dat alléén de Schrift belangrijk is. Er staat dat héél de Schrift nuttig is, niet énkel de Schrift. In 1 Timoteüs 13,15 geeft Paulus dan ook aan dat de Kerk de grondslag en pijler van de Waarheid is. Zij heeft het Evangelie ontvangen van onze Heer en zij heeft daarom de volmacht deze te verkondigen en te bewaren. Zij heeft dus niet de Waarheid in pacht, maar slechts in beheer.
Als je dus de sola scriptura van de openingspost aanhangt, dan houd je dus niet erg sterke argumenten over. Hang je het sola scriptura echter niet aan, dan heb je sowieso al niet de gewoonte om je theologie aan een paar bijbelteksten te hangen en is de onderbouwing van het artikel dus ook al vrij irrelevant. Waarom immers genoegen nemen met enkel de Schrift, als er ook een enorme schat aan geloofskennis en -waarheid te vinden is binnen de Kerk zelf, waar de Schrift ook uit voortgekomen is?
De basis van het artikel is dus al nogal wankel. En dan hebben we het nog niet eens over welke canon dan het meest bijbels is, want daar geeft de Schrift al helemaal geen duidelijke aanwijzingen over. De protestantse canon, dus die met 66 boeken, is de jongste canon, maar daarmee nog niet meteen de meest juiste.
Onderbouwingen over waarom de protestantse canon de meest juiste zijn, zijn dan ook vrijwel altijd buitenbijbels, geënt op eigen traditie en eigen redeneringen, die je dan tevergeefs in de Schrift zelf terugvindt. Logisch ook, want als je nog de canon moet vaststellen, dan heb je natuurlijk nog geen Schrift om daaruit argumenten te halen. Die ben je immers aan het vaststellen.

Beste Fawaka, als u wil kan ik u dopen.

Ik zou je vooral mee willen geven dat het christendom geen individualistisch geloof is en dat het vinden van een stabiele geloofsgemeenschap in de eigen buurt/regio essentieel is voor een gezond geloofsleven. Als je zo'n geloofsgemeenschap hebt gevonden, laat je daar dan ook dopen. 

Ik vraag me af of je elke vorm van purisme als typisch protestants zou moeten bestempelen. In elke levensbeschouwing en ideologie vind je immers wel groeperingen of individuen die wat strenger op de hand zijn. Ook binnen de katholieke Kerk. Terwijl je in het protestantisme ook gewoon gelovigen vindt die veel lichter op de hand zijn en veel ontspannender met geboden omgaan dan sommige katholieken. Het lijkt mij dus vooral een typisch menselijk iets, iets wat je in alle culturen tegenkomt, ook niet-protestantse.
Verder denk ik dat de SJW vooral een product van de social media zijn, een uiting van individualisme, van bewijsdrang en van een opvoeding, marketing en onderwijsmethode die dat vooral aanmoedigt. Doordat de social media zoveel aandacht krijgen, zelfs ook van serieuze nieuwsbronnen, lijkt het alsof zij het straatbeeld illustreren en alsof zij de meest representatieve kijk op de samenleving geven. Maar dat is net zo min het geval als dat dit forum een representatieve kijk op het Nederlandse christendom geeft. Uiteraard varen populistische bewegingen hier wel bij.
Neem nu de zwarte pietdiscussie hier in Nederland. De meeste mensen vinden het de sop de kool niet waard en vinden het feest prima zoals het is. Zij hebben racistische noch cultuurmarxistische motieven, maar vinden het gewoon een gezellig kinderfeest en die discussie eigenlijk onzinnig tot vooral erg irritant. Maar deze mensen hoor je niet op social media, omdat zij er dus geen interesse in hebben. Op social media vind je voornamelijk de felle voor- en tegenstanders, die elkaar van allerlei kwaadaardige motieven betichten en die door de nieuwsmedia daarom ook het meest gretig worden geciteerd.
Als je dus een goed beeld wil hebben van huidige maatschappelijke ontwikkelingen, dan ontkom je natuurlijk niet aan een zorgvuldige studie van de social media en de populistische bewegingen. Maar zij vormen niet de norm. Je zult toch ook net zo goed het echte leven moeten bestuderen en ook hoe deze Facebook warriors zich in het echte leven nu manifesteren. Want ook binnen een en dezelfde persoon kan er een enorm verschil zijn in het gedrag op social media (zeker met een vlogcamera in de hand) en het gedrag in het echte leven.

Het is één van de twee tekenen van het oudtestamentische verbond. Het andere teken is de besnijdenis. Door het vieren van de sabbat geeft men aan tot het jodendom te behoren en bevestigd men de eenheid met God en met het joodse volk. In de Schrift worden twee betekenissen aan de sabbat gegeven: de ene is dat God op die dag van zijn scheppingswerk rustte na haar te hebben voltooid, de andere is dat men slaaf is geweest in Egypte en men daarom niet als slaven meer moet leven.
Jezus is de Heer van de sabbat, Hij is het zachte juk en het lichte last, Hij is degene naar wie je toe kunt gaan als je moe en afgemat bent. In Hem is de sabbat vervuld en mag je Gods eeuwige rust binnengaan. Wie zichzelf verloochent en Hem navolgt, door lijden en kruis heen, zal zijn goddelijke vrede (uiteindelijk) ontvangen en niet meer kwijtraken.

Hoogfeest is een katholiek begrip dat aangeeft dat het voor ons een extra plechtig feest is. Die term staat niet in de bijbel, net zoals bijvoorbeeld de term koninkrijkszaal er ook niet in staat en de bijbel ook niet spreekt over openbare lezingen, Wachttorenstudies, theocratische scholen en dienstvergaderingen, maar er staat in de bijbel ook geen verbod om christelijke feesten te vieren.

De sabbat is echter niet "gewoon" een rustdag, maar een joodse feestdag waar ook verschillende riten en gebeden bijhoren, zowel thuis als in de synagoge. Net zoals de zondag ook niet gewoon een rustdag is, maar een christelijk hoogfeest waarin we de eucharistie vieren en in onze gebeden de opstanding van Christus in het bijzonder gedenken.

Hoogfeest is een katholiek begrip dat aangeeft dat het voor ons een extra plechtig feest is. Die term staat niet in de bijbel, net zoals bijvoorbeeld de term koninkrijkszaal er ook niet in staat en de bijbel ook niet spreekt over openbare lezingen, Wachttorenstudies, theocratische scholen en dienstvergaderingen, maar er staat in de bijbel ook geen verbod om christelijke feesten te vieren.

Hoogfeest is een katholiek begrip dat aangeeft dat het voor ons een extra plechtig feest is. Die term staat niet in de bijbel, net zoals bijvoorbeeld de term koninkrijkszaal er ook niet in staat en de bijbel ook niet spreekt over openbare lezingen, Wachttorenstudies, theocratische scholen en dienstvergaderingen, maar er staat in de bijbel ook geen verbod om christelijke feesten te vieren.

Lijkt mij geen goed idee. Als Jezus namelijk nu een bergrede zou houden, dan zou Hij enkel te horen krijgen "ja, maar dat is slechts jóúw waarheid!" en mensen zouden vervolgens vrolijk verder gaan met het liken van banale Facebook-tegeltjeswijsheden en het doodsbedreigen van stoute Facebook-tegeltjeswijsheden. En als Hij de mensen zou willen voeden met vijf broden en twee vissen, dan zou Hem dat niet meer lukken, want de ene groep is vegan, de andere allergisch voor gluten, weer een ander weigert zo ongezond en eenzijdig te eten, weer een ander zou enkel bezig zijn met het ontleden van het wonderbaarlijke voedsel en dus niet meer aan eten toekomen, etc.

Om dan toch maar te reageren.
 
Juist wel. Veel meer boeken kunnen maken met slechts en fractie van de arbeidstijd.
Alle gewone mensen, zelfs de ongeletterden hadden al toegang tot de bijbel. In de viering wordt namelijk veelvuldig voorgelezen uit de bijbel. Het zelf lezen van de bijbel was al voor de reformatie aanwezig.
 
https://www.trouw.nl/home/middeleeuwse-vaklui-lazen-de-bijbel-al-in-hun-eigen-taal~a5c415a5/
"Het dominante beeld is nog steeds dat het leken voor de Reformatie verboden was zelf de Bijbel te lezen. Dat is niet zo. Vaak was het gewoon toegestaan", zegt Corbellini.
 
Maarten Luther was een augustijner monnik en priester die zijn opleiding genoten had in het klooster (zoals duizenden hem voorgingen). Huldrych Zwingli was ook priester.
Dat de verdeeldheid er kwam omdat men de bijbel ging lezen slaat dus nergens op. Het is een samenloop van omstandigheden geweest. Vervolgens een flinke dosis politiek van vorsten om hun macht uit te breiden ten koste van de kerk. Als doodnormale burger had je overigens vaak niet eens zoveel keuze welk geloof aan te hangen of in welke hype mee te gaan. Die keuze werd vaak voor je gemaakt door de landvoogd.
 
De boekdrukkunst zoals we dat hier gebruiken is in Europa zo'n beetje in 1450 begonnen. De middeleeuwen eindigden in 1500. De reformatie begon in 1517.
 
God is verstandig ongeacht wat jij of ik van Hem vinden.

De zondag is, in elk geval in katholiek verstaan, dan ook geen verplaatste sabbat. Het is een eigen, christelijke feestdag.

Je weet verder vrij weinig van christelijke geschiedenis, reformatoren en waar die hun scholing hebben gehad, en van het al beschikbaar zijn van de bijbel in vele talen voor het volk al voor de reformatie. Dat geeft allemaal niet, maar maak er dan geen sprookje van. Ga je gewoon inlezen of stel vragen. 

Lijkt mij geen goed idee. Als Jezus namelijk nu een bergrede zou houden, dan zou Hij enkel te horen krijgen "ja, maar dat is slechts jóúw waarheid!" en mensen zouden vervolgens vrolijk verder gaan met het liken van banale Facebook-tegeltjeswijsheden en het doodsbedreigen van stoute Facebook-tegeltjeswijsheden. En als Hij de mensen zou willen voeden met vijf broden en twee vissen, dan zou Hem dat niet meer lukken, want de ene groep is vegan, de andere allergisch voor gluten, weer een ander weigert zo ongezond en eenzijdig te eten, weer een ander zou enkel bezig zijn met het ontleden van het wonderbaarlijke voedsel en dus niet meer aan eten toekomen, etc.

Dit is echter niet waar. In sommige streken is dat zo, maar hier in Nederland kun je je gewoon melden bij de plaatselijke loge. Ergo: je móét zelfs jezelf aanmelden, want "het komt op u aan."

Inderdaad. Het discussieren over (vermeende) maatschappelijke of globale bewegingen en patronen is prima, maar laten we hier nu niet gaan doen alsof die Protocollen authentieke documenten zijn en geen staaltje antisemitische propaganda.

Inderdaad. Het discussieren over (vermeende) maatschappelijke of globale bewegingen en patronen is prima, maar laten we hier nu niet gaan doen alsof die Protocollen authentieke documenten zijn en geen staaltje antisemitische propaganda.

Inderdaad. Het discussieren over (vermeende) maatschappelijke of globale bewegingen en patronen is prima, maar laten we hier nu niet gaan doen alsof die Protocollen authentieke documenten zijn en geen staaltje antisemitische propaganda.

Nee hoor, je hebt helemaal gelijk. Op de nieuwe hemel en aarde zullen alle zwaarden en speren worden omgesmolten, maar blijven de geweren, tanks en gevechtsvliegtuigen natuurlijk gewoon bestaan. Je kent toch de twee motto's die daar zullen gelden: "Geen paradijs te zien, zonder MK17." En natuurlijk de onvergetelijke: "Hoe tof hier met mijn Kalashnikov." Kunnen we lekker Halo in real life spelen, doch natuurlijk zonder permadeath (of we er God mode kunnen krijgen, is een discussie die al eeuwenlang veel gelovigen verdeeld)...

Nou ja, volgens JG is de kans waarschijnlijk zeer klein dat katholieken een opstanding krijgen en als er één groep gelovigen ervaren is met het leggen van rozenkransen, tja...

Interessante stelling. Dit zou strikt genomen dus betekenen dat wij jouw posts dan ook niet meer hoeven te lezen. Alleen de bijbel is immers voldoende. Als jij dan gelijk hebt, dan zouden we door persoonlijke bijbelstudie vervolgens op precies dezelfde leer uit moeten komen als jij hier verkondigt. Is dat iets wat je hier durft te stellen?
Overigens is het wel weer vreemd dat je enerzijds impliceert dat we geen beroep zouden moeten doen op allerlei mensen die de bijbel bestuderen, maar vervolgens zegt dat begrip van de bijbel niet voor een enkeling zou zijn weggelegd. Dat klinkt mij dan behoorlijk tegenstrijdig in de oren. Moeten we nu wel of niet de bijbel in ons eentje bestuderen?

De kwestie is dat je het gebod heel individualistisch benadert, terwijl wij het als algemeen gebod voor heel de Kerk zien. De Kerk dient het evangelie te brengen en elke gelovige geeft daar op eigen wijze invulling aan. Niet elke gelovige zal er dus op uittrekken, of op internet actief zijn, of wat dan ook.
Je hoeft dus niet alles alleen te doen, maar elke gelovige heeft een eigen roeping daarin. Waarbij je allereerst door je leefwijze en je vroomheid van Christus dient te getuigen. Zo is de Kerk op verschillende gebieden actief, zijn er verschillende leden die net als in een lichaam verschillende werkzaamheden verrichten.
Allereerst zijn er zowel actieve kloosters als slotkloosters. Actieve kloosters werken midden in de samenleving, bijvoorbeeld als verplegers of onderwijzers, maar behouden wel grotendeels het monastieke gebedsleven. Waar jij vooral op doelt zijn de slotkloosters, waar de kloosterlingen meestal het klooster niet verlaten en een leven van arbeid, studie, gebed en stilte leiden.
Zij zijn dus evangelisch in die zin dat zij door hun gebed en hun leefwijze Christus in deze wereld in het bijzonder tegenwoordig stellen. In de Middeleeuwen bewaarden en kopieerden zij belangrijke kennis op het gebied van zowel geloof als wetenschap en ook in deze tijd zijn zij bakens van rust, mystiek en gebed die een weldaad zijn voor velen die God zoeken.
Ze gaan misschien niet langs de deuren en schrijven niet altijd actief lectuur voor gelovigen, maar zij inspireren, bewaren, bidden en laten Christus zien door er simpelweg te zíjn. Een ieder die zich aan God toewijdt, wijdt zich automatisch toe aan de wereld en zal op eigen wijze Christus zichtbaar maken.
Het gebed is net zo essentieel als het apostolaat, net zoals het geloofsonderricht net zo belangrijk is als de liefdadigheid, en al deze verschillende werkzaamheden of roepingen kunnen door verschillende personen worden verricht. Je hoeft dus niet alles zelf te doen, je mag het samen doen met je medegelovigen.

De kwestie is dat je het gebod heel individualistisch benadert, terwijl wij het als algemeen gebod voor heel de Kerk zien. De Kerk dient het evangelie te brengen en elke gelovige geeft daar op eigen wijze invulling aan. Niet elke gelovige zal er dus op uittrekken, of op internet actief zijn, of wat dan ook.
Je hoeft dus niet alles alleen te doen, maar elke gelovige heeft een eigen roeping daarin. Waarbij je allereerst door je leefwijze en je vroomheid van Christus dient te getuigen. Zo is de Kerk op verschillende gebieden actief, zijn er verschillende leden die net als in een lichaam verschillende werkzaamheden verrichten.
Allereerst zijn er zowel actieve kloosters als slotkloosters. Actieve kloosters werken midden in de samenleving, bijvoorbeeld als verplegers of onderwijzers, maar behouden wel grotendeels het monastieke gebedsleven. Waar jij vooral op doelt zijn de slotkloosters, waar de kloosterlingen meestal het klooster niet verlaten en een leven van arbeid, studie, gebed en stilte leiden.
Zij zijn dus evangelisch in die zin dat zij door hun gebed en hun leefwijze Christus in deze wereld in het bijzonder tegenwoordig stellen. In de Middeleeuwen bewaarden en kopieerden zij belangrijke kennis op het gebied van zowel geloof als wetenschap en ook in deze tijd zijn zij bakens van rust, mystiek en gebed die een weldaad zijn voor velen die God zoeken.
Ze gaan misschien niet langs de deuren en schrijven niet altijd actief lectuur voor gelovigen, maar zij inspireren, bewaren, bidden en laten Christus zien door er simpelweg te zíjn. Een ieder die zich aan God toewijdt, wijdt zich automatisch toe aan de wereld en zal op eigen wijze Christus zichtbaar maken.
Het gebed is net zo essentieel als het apostolaat, net zoals het geloofsonderricht net zo belangrijk is als de liefdadigheid, en al deze verschillende werkzaamheden of roepingen kunnen door verschillende personen worden verricht. Je hoeft dus niet alles zelf te doen, je mag het samen doen met je medegelovigen.

Hier in Salland en Twente is het katholiek basis en middelbaar onderwijs opgezet en bemand door de broeders en zusters van de Karmel. Ook ziekenhuizen zijn door deze kloosterorde opgezet en bemand. Honderdduizenden hebben onderwijs genoten en zijn verzorgd door de broeders en zusters van deze orde. Binnen de muren van een klooster kan je natuurlijk ook God en de gemeenschap dienen, door gebed, door landbouw enz enz. Daarnaast zijn kloosterkerken vaak open voor publiek zodat het volk het evangelie kan horen, kloosters stonden en staan in de meest verre uithoeken van deze wereld om het evangelie te brengen. Mijn biechtvader, een pater karmeliet, woont gewoon in een rijtjeshuis, een andere kennis die pater is zet gaarkeukens op in Lima.

De kwestie is dat je het gebod heel individualistisch benadert, terwijl wij het als algemeen gebod voor heel de Kerk zien. De Kerk dient het evangelie te brengen en elke gelovige geeft daar op eigen wijze invulling aan. Niet elke gelovige zal er dus op uittrekken, of op internet actief zijn, of wat dan ook.
Je hoeft dus niet alles alleen te doen, maar elke gelovige heeft een eigen roeping daarin. Waarbij je allereerst door je leefwijze en je vroomheid van Christus dient te getuigen. Zo is de Kerk op verschillende gebieden actief, zijn er verschillende leden die net als in een lichaam verschillende werkzaamheden verrichten.
Allereerst zijn er zowel actieve kloosters als slotkloosters. Actieve kloosters werken midden in de samenleving, bijvoorbeeld als verplegers of onderwijzers, maar behouden wel grotendeels het monastieke gebedsleven. Waar jij vooral op doelt zijn de slotkloosters, waar de kloosterlingen meestal het klooster niet verlaten en een leven van arbeid, studie, gebed en stilte leiden.
Zij zijn dus evangelisch in die zin dat zij door hun gebed en hun leefwijze Christus in deze wereld in het bijzonder tegenwoordig stellen. In de Middeleeuwen bewaarden en kopieerden zij belangrijke kennis op het gebied van zowel geloof als wetenschap en ook in deze tijd zijn zij bakens van rust, mystiek en gebed die een weldaad zijn voor velen die God zoeken.
Ze gaan misschien niet langs de deuren en schrijven niet altijd actief lectuur voor gelovigen, maar zij inspireren, bewaren, bidden en laten Christus zien door er simpelweg te zíjn. Een ieder die zich aan God toewijdt, wijdt zich automatisch toe aan de wereld en zal op eigen wijze Christus zichtbaar maken.
Het gebed is net zo essentieel als het apostolaat, net zoals het geloofsonderricht net zo belangrijk is als de liefdadigheid, en al deze verschillende werkzaamheden of roepingen kunnen door verschillende personen worden verricht. Je hoeft dus niet alles zelf te doen, je mag het samen doen met je medegelovigen.