Robert Frans

Een leven zonder mythen lijkt mij echter nogal saai. Dan zit je alleen met droge feiten opgescheept. Mythen leveren kunst, literatuur, poëzie en vooral eerbied en verwondering voor het mysterie op. Zij kennen diepe betekenissen en gelaagdheden die verder gaan dan wij kunnen uitdrukken. Mythen zijn dan ook niet zomaar verhalen, maar gecodeerde boodschappen die een diepe waarheid willen onthullen voor hen die er open voor staan. En zij geven zin en betekenis aan ons zoeken naar waarheid en liefde, op welk gebied ook. Zij die oren hebben, hore.
Ik denk ook niet dat het met plagiaat te maken heeft, maar met herkenning, met dat die verhalen resoneerden in onze ervaringen. Anderssoortig voorbeeld ter verduidelijking: ik las laatst een artikel over hoe mensen 11 september als een soort vervulling van rampenfilms ervaarden, ofwel van films waarin monsters een stad verwoesten. Alles wat zij in bioscopen, in boeken en theaters daaromtrent zagen, werd ineens afschuwelijke werkelijkheid, werd ineens angstwekkend echt. De stad werd werkelijk aangevallen door een groots, ongrijpbaar monster.
Betekent dit dan dat deze films 11 september voorspelden, alsof 11 september al die tijd op het punt stond te gebeuren? Vast niet; de regisseurs wilden gewoon spannende verhalen op film zetten, met lekker veel actie, rondvliegend puin en wellicht nog een aardige boodschap over samenwerken, liefde en overleven. Maar toch bleken die films plotseling indirect of zelfs directer (denk aan films over terroristische aanslagen!) heel erg over 11 september te gaan. Alsof 11 september daadwerkelijk die films "vervulde." Film is werkelijkheid geworden.
Plato schreef al in één van zijn werken wat er zou gebeuren als een volmaakt rechtvaardig mens in een onrechtvaardige wereld zou komen: deze persoon zou uiteindelijk gedood worden. Verschillende godsdiensten verhalen over dood en verrijzenis van goden en seizoenen, over graangoden, offermaaltijden en zelfs over goden waarmee mensen konden huwen. Als dan het Evangelie in de wereld komt, is het daardoor volstrekt niet vreemd dat op dezelfde gronden mensen in Hem herkennen wat zij al die tijd al indirect wisten en ervaarden. En mensen dat nu nog steeds doen.

Een leven zonder mythen lijkt mij echter nogal saai. Dan zit je alleen met droge feiten opgescheept. Mythen leveren kunst, literatuur, poëzie en vooral eerbied en verwondering voor het mysterie op. Zij kennen diepe betekenissen en gelaagdheden die verder gaan dan wij kunnen uitdrukken. Mythen zijn dan ook niet zomaar verhalen, maar gecodeerde boodschappen die een diepe waarheid willen onthullen voor hen die er open voor staan. En zij geven zin en betekenis aan ons zoeken naar waarheid en liefde, op welk gebied ook. Zij die oren hebben, hore.
Ik denk ook niet dat het met plagiaat te maken heeft, maar met herkenning, met dat die verhalen resoneerden in onze ervaringen. Anderssoortig voorbeeld ter verduidelijking: ik las laatst een artikel over hoe mensen 11 september als een soort vervulling van rampenfilms ervaarden, ofwel van films waarin monsters een stad verwoesten. Alles wat zij in bioscopen, in boeken en theaters daaromtrent zagen, werd ineens afschuwelijke werkelijkheid, werd ineens angstwekkend echt. De stad werd werkelijk aangevallen door een groots, ongrijpbaar monster.
Betekent dit dan dat deze films 11 september voorspelden, alsof 11 september al die tijd op het punt stond te gebeuren? Vast niet; de regisseurs wilden gewoon spannende verhalen op film zetten, met lekker veel actie, rondvliegend puin en wellicht nog een aardige boodschap over samenwerken, liefde en overleven. Maar toch bleken die films plotseling indirect of zelfs directer (denk aan films over terroristische aanslagen!) heel erg over 11 september te gaan. Alsof 11 september daadwerkelijk die films "vervulde." Film is werkelijkheid geworden.
Plato schreef al in één van zijn werken wat er zou gebeuren als een volmaakt rechtvaardig mens in een onrechtvaardige wereld zou komen: deze persoon zou uiteindelijk gedood worden. Verschillende godsdiensten verhalen over dood en verrijzenis van goden en seizoenen, over graangoden, offermaaltijden en zelfs over goden waarmee mensen konden huwen. Als dan het Evangelie in de wereld komt, is het daardoor volstrekt niet vreemd dat op dezelfde gronden mensen in Hem herkennen wat zij al die tijd al indirect wisten en ervaarden. En mensen dat nu nog steeds doen.

Een leven zonder mythen lijkt mij echter nogal saai. Dan zit je alleen met droge feiten opgescheept. Mythen leveren kunst, literatuur, poëzie en vooral eerbied en verwondering voor het mysterie op. Zij kennen diepe betekenissen en gelaagdheden die verder gaan dan wij kunnen uitdrukken. Mythen zijn dan ook niet zomaar verhalen, maar gecodeerde boodschappen die een diepe waarheid willen onthullen voor hen die er open voor staan. En zij geven zin en betekenis aan ons zoeken naar waarheid en liefde, op welk gebied ook. Zij die oren hebben, hore.
Ik denk ook niet dat het met plagiaat te maken heeft, maar met herkenning, met dat die verhalen resoneerden in onze ervaringen. Anderssoortig voorbeeld ter verduidelijking: ik las laatst een artikel over hoe mensen 11 september als een soort vervulling van rampenfilms ervaarden, ofwel van films waarin monsters een stad verwoesten. Alles wat zij in bioscopen, in boeken en theaters daaromtrent zagen, werd ineens afschuwelijke werkelijkheid, werd ineens angstwekkend echt. De stad werd werkelijk aangevallen door een groots, ongrijpbaar monster.
Betekent dit dan dat deze films 11 september voorspelden, alsof 11 september al die tijd op het punt stond te gebeuren? Vast niet; de regisseurs wilden gewoon spannende verhalen op film zetten, met lekker veel actie, rondvliegend puin en wellicht nog een aardige boodschap over samenwerken, liefde en overleven. Maar toch bleken die films plotseling indirect of zelfs directer (denk aan films over terroristische aanslagen!) heel erg over 11 september te gaan. Alsof 11 september daadwerkelijk die films "vervulde." Film is werkelijkheid geworden.
Plato schreef al in één van zijn werken wat er zou gebeuren als een volmaakt rechtvaardig mens in een onrechtvaardige wereld zou komen: deze persoon zou uiteindelijk gedood worden. Verschillende godsdiensten verhalen over dood en verrijzenis van goden en seizoenen, over graangoden, offermaaltijden en zelfs over goden waarmee mensen konden huwen. Als dan het Evangelie in de wereld komt, is het daardoor volstrekt niet vreemd dat op dezelfde gronden mensen in Hem herkennen wat zij al die tijd al indirect wisten en ervaarden. En mensen dat nu nog steeds doen.

Een aflaat? Is dat nu zo'n uitlaat die precies loslaat, net als je er op de snelweg in de wagentje nietsvermoedend achter rijdt??

ah, er is bericht terug. Ja ja, we lijken wel middeleeuws, maar het gaat modern en snel hoor!
 

Hoogeerwaarde heilige vader, monseigneur Franciscus, bisschop van Rome, primus inter paris, opvolger van Petrus, Hoer van Babylon, en bestuurder van een Ford Ka,
 
uw onwaardige dienaar, diaken Flash, verzoekt u aandacht te besteden aan dit geheime bericht, u verzonden via de verzegelde kanalen van de nuntiatuur. 
Ik vrees dat uw pogingen aandacht te besteden aan de armoede, en het uitdragen van een bescheiden levensstijl ietwat over the top zijn geweest. Waar uw voorgangers er bewonderenswaardig goed in geslaagd zijn de wereld te doen geloven dat wij een kerk in crisis zijn, onze invloed tanende is, en onze materiele rijkdom vooral bestaat in de fantasie onzer vijanden, moet ik u tot mijn ernstige spijt berichten dat wij onder uw allerbeminnelijkste bewind zijn doorzien door een Vlaming, kennelijk lid van onze aartsvijand, de Zevende Dag Adventisten, of een ander obscuur clubje vijanden van de enige ware en heilige moederkerk, onder de naam "Bernard 3". Hij heeft, op ondoorgrondelijke, maar ongetwijfeld zeer listige wijze, ontdekt dat wij in werkelijkheid onze macht aan het herstellen zijn!
Of hij al ontdekt heeft dat de heren Trump, Poetin, Kim, en Xi in werkelijkheid agenten van het Vaticaan zijn weet ik niet, maar we moeten met alles rekening houden.
 
Ik wacht in ootmoed uw doorluchtige instructies af, en verzoek u dit bericht direct na lezing op te eten.
 
Met onpasselijke eerbied, neder geknield in het stof, verblijf ik, uw duistere dienaar,
 
Flash

- * - = + moge waar zijn in de vrij algemeen hanteerde rekenkunde, maar het is geen natuurkundige wetmatigheid die je maar op alles los kan laten. In de biologie wordt het maalteken weliswaar gebruikt voor voortplanting, maar er is echt geen regel van Mendel die zegt dat uit de voortplanting van twee ouders met een negatieve eigenschap een positieve eigenschap voortkomt. Eerder in tegendeel, als beide ouders een recessieve eigenschap in hun fenotype hebben, dan hebben de nakomelingen die gegarandeerd in hun genotype. Daarom heb je zoiets als erfelijke ziektes, die "slapend" kunnen zijn als ze niet dominant zijn, maar die wel degelijk naar voren kunnen komen als beide ouders drager zijn.
Kortom, de gedachte dat uit twee onreine ouders een rein kind komt volgen is van grootschalige zotheid, en het mooie is, dat weet je zelf donders goed.
Verder hoop ik dat je met "jullie allemaal" niet iedereen op dit forum bedoelt. Ik voel me er in ieder geval totaal niet door aangesproken, en als je mij wel zou willen aanspreken hiermee dan zou ik me daar weer tegen moeten verweren en daar heb ik helemaal geen zin in.
"kun je niet beter een godje zoekt" is, behalve slecht Nederlands, ook een wat gekke vraag voor een atheïst. Waarom zou ik een god, of godje, willen zoeken? Alsof daar keus in is. Ofwel er is geen God, god of godje, of wel. Maar het idee dat er een warenhuis met goden en oogjes is waar ik naar believen uit kan kiezen is zo mogelijk nog zotter dan het idee dat er überhaupt een God, god of godje is.
Ik kan je overigens gerust stellen. De enige God, of godje zo je wil, die in mijn leven een rol van betekenis speelt (ik hoop dat je het woordgrapje doorziet), heeft exact de mentaliteit "Kom, we gaan er iets leuks van maken 
Bijna goed. (Nou ja, en de echt historisch lulkoek die je er bij had staan heb ik maar weggelaten, anders moet ik daar weer op reageren)
 
Ons doen (werkwoord) = onze daden (zelfstandig naamwoord), dus dat was een beetje een open deur. Maar mits je enige norm voor goed en kwaad accepteert (filosofisch best een ingewikkeld concept overigens, maar ik neem aan dat je het praktisch bedoelt) zijn we inderdaad geneigd tot het goede, maar doen we ook wel eens wat kwaad. Een uiterst katholiek standpunt van je, waarmee maar weer eens is aangetoond dat de mens van nature, ofwel ingeschapen, katholiek is en slechts door de prins der duisternis verleidt wordt tot protestantisme of atheïsme. 
Maar misschien draafde ik daar wat door hoor 

Een zelfde boodschap, maar dan volledig seculier, probeer ik anderen mee te geven als ik mensen aan het "coachen" ben. Belemmerende gedachten (zo zal ik ze maar noemen) cirkelen vrijwel altijd rond dat woordje "volkomen" dat ik eerder in de christelijke context gebruikte: een idealist (het leeuwendeel van de overspannen personen die ik in de spreekkamer tegenkom!!)/perfectionist legt het zichzelf op om de gestelde doelen "volkomen" te halen, en ik probeer de mensen tot het inzicht te laten komen dat wij bij ons menselijke streven bij alles "genade" nodig hebben. Omdat die "neiging tot het goede" nu eenmaal gepaard gaat met de "neiging tot het kwade", het nu eenmaal gaat om breekbaar mensenwerk, we ons lot nooit "volkomen" in de hand hebben, etc etc...
Een van de bijverschijnselen van overspanning is "angst", een emotie die die mens de drang tot te stellen van daden nu juist ontneemt: niet iedere mens is geneigd tot het doen van daden...!

Misschien. Maar wat dan wel weer opvalt, is dat mensen die in maakbaarheid geloven, daardoor juist des te feller en verontwaardiger reageren op zelfs de kleinste kwalijkheden. De leer van de erfzonde wil nu juist enkel aangeven dat elk mens geneigd is tot het kwaad en dat we daarom niet verbaasd moeten zijn als er kwaad gedaan wordt.
Het is een heel reële leer, gestoeld op de werkelijkheid, die ons ook mildheid en barmhartigheid leert tegenover fouten en tekortkomingen, omdat wij immers erkennen dat wij ze zelf ook maken. Ook als iemand zoiets ernstigs begaat dat hij (of zij) naar de gevangenis moet, beseffen we ons dat wij ook die verkeerde keuze hadden kunnen maken, dat wij ook zwak en afhankelijk van Gods genade zijn. Dit natuurlijk in het ideale geval, want we zijn immers ook daarin geneigd tot het kwaad.
Als je binnen de Kerk een zonde begaat, dan probeer je het goed te maken met degenen die het troffen,  belijdt je het berouwvol in de biecht en dan is het je vergeven. En bij strafbare feiten ga je uiteraard naar de politie om jezelf aan te geven. Meer is dan ook niet nodig: vergeving van God en waar mogelijk genoegdoening (naar de wet en) voor de betrokkenen. Alleen als je de neiging blijft houden om een ernstig delict meerdere malen te begaan, waarschuw je bij voorbaat mensen die dan daarmee te maken gaan krijgen, zoals bijvoorbeeld nieuwe buurtbewoners, en zoek of aanvaard je alle professionele hulp.
Maar buiten de Kerk wordt elke fout breed uitgemeten in social media, worden mensen genamed en geshamed voordat überhaupt bewezen is dat zij iets misdaan hebben, moeten leidinggevenden die een fout maken vrijwel meteen aftreden en kunnen we het steeds minder verkroppen dat mensen zomaar een heel andere visie op zaken kunnen hebben. Waarom wordt bijvoorbeeld zoiets sulligs als de Zwarte Piet-discussie zo onredelijk fel en vol verwijten gevoerd? Omdat we oordelen over mensen die anders denken en vinden dat zij zich "meer maakbaar" behoren op te stellen.
Dus inderdaad, laten we er iets leuks van maken. Maar laten we wel realistisch blijven en niet doen alsof ieder mens altijd goed kan doen, als hij maar precies handelt en denkt zoals wij dat willen, ook als daar geen duidelijke afspraken over zijn (ik bedoel, is het door die #metoo-discussie inmiddels nu dan al duidelijk wanneer en hoe je iemand mag aanraken, of blijft het tot in de eeuwigheid lekker vaag, zodat je elke man die een hand op je schouder legt of je iets te lang aankijkt vrijelijk kunt shamen?). En laten we dus mensen die daarin dan de fout ingaan, niet meteen openlijk als eeuwige paria's behandelen.
Als we er iets moois van willen maken, dan begint dat met het discreet (!) erkennen van onze zwakheden en rechtvaardig doch ook barmhartig handelen jegens hen die in de fout zijn gegaan. Vanuit het besef dat wij ook die fout hadden kunnen maken in dezelfde omstandigheden, of dat die ander misschien juist uit goede bedoelingen handelde en daarin toch de mist inging. De leer van de erfzonde wil dus niet benadrukken hoe slecht wij wel niet zouden zijn, maar wil een realistisch perspectief bieden en ons oproepen tot barmhartigheid, discretie, fijngevoeligheid en redelijkheid jegens onszelf en elkaar.

Misschien. Maar wat dan wel weer opvalt, is dat mensen die in maakbaarheid geloven, daardoor juist des te feller en verontwaardiger reageren op zelfs de kleinste kwalijkheden. De leer van de erfzonde wil nu juist enkel aangeven dat elk mens geneigd is tot het kwaad en dat we daarom niet verbaasd moeten zijn als er kwaad gedaan wordt.
Het is een heel reële leer, gestoeld op de werkelijkheid, die ons ook mildheid en barmhartigheid leert tegenover fouten en tekortkomingen, omdat wij immers erkennen dat wij ze zelf ook maken. Ook als iemand zoiets ernstigs begaat dat hij (of zij) naar de gevangenis moet, beseffen we ons dat wij ook die verkeerde keuze hadden kunnen maken, dat wij ook zwak en afhankelijk van Gods genade zijn. Dit natuurlijk in het ideale geval, want we zijn immers ook daarin geneigd tot het kwaad.
Als je binnen de Kerk een zonde begaat, dan probeer je het goed te maken met degenen die het troffen,  belijdt je het berouwvol in de biecht en dan is het je vergeven. En bij strafbare feiten ga je uiteraard naar de politie om jezelf aan te geven. Meer is dan ook niet nodig: vergeving van God en waar mogelijk genoegdoening (naar de wet en) voor de betrokkenen. Alleen als je de neiging blijft houden om een ernstig delict meerdere malen te begaan, waarschuw je bij voorbaat mensen die dan daarmee te maken gaan krijgen, zoals bijvoorbeeld nieuwe buurtbewoners, en zoek of aanvaard je alle professionele hulp.
Maar buiten de Kerk wordt elke fout breed uitgemeten in social media, worden mensen genamed en geshamed voordat überhaupt bewezen is dat zij iets misdaan hebben, moeten leidinggevenden die een fout maken vrijwel meteen aftreden en kunnen we het steeds minder verkroppen dat mensen zomaar een heel andere visie op zaken kunnen hebben. Waarom wordt bijvoorbeeld zoiets sulligs als de Zwarte Piet-discussie zo onredelijk fel en vol verwijten gevoerd? Omdat we oordelen over mensen die anders denken en vinden dat zij zich "meer maakbaar" behoren op te stellen.
Dus inderdaad, laten we er iets leuks van maken. Maar laten we wel realistisch blijven en niet doen alsof ieder mens altijd goed kan doen, als hij maar precies handelt en denkt zoals wij dat willen, ook als daar geen duidelijke afspraken over zijn (ik bedoel, is het door die #metoo-discussie inmiddels nu dan al duidelijk wanneer en hoe je iemand mag aanraken, of blijft het tot in de eeuwigheid lekker vaag, zodat je elke man die een hand op je schouder legt of je iets te lang aankijkt vrijelijk kunt shamen?). En laten we dus mensen die daarin dan de fout ingaan, niet meteen openlijk als eeuwige paria's behandelen.
Als we er iets moois van willen maken, dan begint dat met het discreet (!) erkennen van onze zwakheden en rechtvaardig doch ook barmhartig handelen jegens hen die in de fout zijn gegaan. Vanuit het besef dat wij ook die fout hadden kunnen maken in dezelfde omstandigheden, of dat die ander misschien juist uit goede bedoelingen handelde en daarin toch de mist inging. De leer van de erfzonde wil dus niet benadrukken hoe slecht wij wel niet zouden zijn, maar wil een realistisch perspectief bieden en ons oproepen tot barmhartigheid, discretie, fijngevoeligheid en redelijkheid jegens onszelf en elkaar.

Misschien. Maar wat dan wel weer opvalt, is dat mensen die in maakbaarheid geloven, daardoor juist des te feller en verontwaardiger reageren op zelfs de kleinste kwalijkheden. De leer van de erfzonde wil nu juist enkel aangeven dat elk mens geneigd is tot het kwaad en dat we daarom niet verbaasd moeten zijn als er kwaad gedaan wordt.
Het is een heel reële leer, gestoeld op de werkelijkheid, die ons ook mildheid en barmhartigheid leert tegenover fouten en tekortkomingen, omdat wij immers erkennen dat wij ze zelf ook maken. Ook als iemand zoiets ernstigs begaat dat hij (of zij) naar de gevangenis moet, beseffen we ons dat wij ook die verkeerde keuze hadden kunnen maken, dat wij ook zwak en afhankelijk van Gods genade zijn. Dit natuurlijk in het ideale geval, want we zijn immers ook daarin geneigd tot het kwaad.
Als je binnen de Kerk een zonde begaat, dan probeer je het goed te maken met degenen die het troffen,  belijdt je het berouwvol in de biecht en dan is het je vergeven. En bij strafbare feiten ga je uiteraard naar de politie om jezelf aan te geven. Meer is dan ook niet nodig: vergeving van God en waar mogelijk genoegdoening (naar de wet en) voor de betrokkenen. Alleen als je de neiging blijft houden om een ernstig delict meerdere malen te begaan, waarschuw je bij voorbaat mensen die dan daarmee te maken gaan krijgen, zoals bijvoorbeeld nieuwe buurtbewoners, en zoek of aanvaard je alle professionele hulp.
Maar buiten de Kerk wordt elke fout breed uitgemeten in social media, worden mensen genamed en geshamed voordat überhaupt bewezen is dat zij iets misdaan hebben, moeten leidinggevenden die een fout maken vrijwel meteen aftreden en kunnen we het steeds minder verkroppen dat mensen zomaar een heel andere visie op zaken kunnen hebben. Waarom wordt bijvoorbeeld zoiets sulligs als de Zwarte Piet-discussie zo onredelijk fel en vol verwijten gevoerd? Omdat we oordelen over mensen die anders denken en vinden dat zij zich "meer maakbaar" behoren op te stellen.
Dus inderdaad, laten we er iets leuks van maken. Maar laten we wel realistisch blijven en niet doen alsof ieder mens altijd goed kan doen, als hij maar precies handelt en denkt zoals wij dat willen, ook als daar geen duidelijke afspraken over zijn (ik bedoel, is het door die #metoo-discussie inmiddels nu dan al duidelijk wanneer en hoe je iemand mag aanraken, of blijft het tot in de eeuwigheid lekker vaag, zodat je elke man die een hand op je schouder legt of je iets te lang aankijkt vrijelijk kunt shamen?). En laten we dus mensen die daarin dan de fout ingaan, niet meteen openlijk als eeuwige paria's behandelen.
Als we er iets moois van willen maken, dan begint dat met het discreet (!) erkennen van onze zwakheden en rechtvaardig doch ook barmhartig handelen jegens hen die in de fout zijn gegaan. Vanuit het besef dat wij ook die fout hadden kunnen maken in dezelfde omstandigheden, of dat die ander misschien juist uit goede bedoelingen handelde en daarin toch de mist inging. De leer van de erfzonde wil dus niet benadrukken hoe slecht wij wel niet zouden zijn, maar wil een realistisch perspectief bieden en ons oproepen tot barmhartigheid, discretie, fijngevoeligheid en redelijkheid jegens onszelf en elkaar.

Verlicht, maar weinig zicht
Mijn God, wat ik U schreeuw
Geef ons voor extra licht
Nog zo'n donk're middeleeuw
-Herman Finkers
De term "dark ages" komt vanuit het principe dat zij nog duister voor ons waren, dus dat we er nog zo weinig van wisten. Nu weten we echter steeds meer over deze tijd en beseffen we hoe enorm veel ontwikkeling de westerse beschaving daarin heeft doorgemaakt op zowel wetenschappelijk als cultureel gebied. Het is een buitengewoon boeiende, complexe tijd waarin verschillende fundamenten werden gelegd waar wij nu volop op voortbouwen.

Verlicht, maar weinig zicht
Mijn God, wat ik U schreeuw
Geef ons voor extra licht
Nog zo'n donk're middeleeuw
-Herman Finkers
De term "dark ages" komt vanuit het principe dat zij nog duister voor ons waren, dus dat we er nog zo weinig van wisten. Nu weten we echter steeds meer over deze tijd en beseffen we hoe enorm veel ontwikkeling de westerse beschaving daarin heeft doorgemaakt op zowel wetenschappelijk als cultureel gebied. Het is een buitengewoon boeiende, complexe tijd waarin verschillende fundamenten werden gelegd waar wij nu volop op voortbouwen.

Naeva is een user die hier al heel lang rondloopt, bijna net zo lang als ik, en die ook in het verleden louter positieve en integere bijdragen leverde. Van haar heb je dus niets te vrezen en haar schrijven hier kun je dus gerust als opbouwend, open en nieuwsgierig bedoeld opvatten. En zoals je misschien al doorhebt, ben ik niet de enige user die daarvan kan getuigen.

Naeva is een user die hier al heel lang rondloopt, bijna net zo lang als ik, en die ook in het verleden louter positieve en integere bijdragen leverde. Van haar heb je dus niets te vrezen en haar schrijven hier kun je dus gerust als opbouwend, open en nieuwsgierig bedoeld opvatten. En zoals je misschien al doorhebt, ben ik niet de enige user die daarvan kan getuigen.

Ik ga even niet citeren maar ik wel wel even over het geheel van de discussie mijn zegje doen.
Eerst en vooral vind ik dat Thorgrem het vrij goed doet, en ik heb hem in zijn werk als mod hier niet kunnen betrappen op stemmingmakerij... Het maakt het er natuurlijk niet gemakkelijker op, juist omdat hij meedoet aan de discussies, maar dat verhindert hem niet om correct als mod op te treden... Als hij namelijk tegen de aantijgingen van sommigen omtrent Hitler en Rutherford moet optreden dan moet hij dat ook doen ten opzichte van de aantijgingen van anderen van Hitler tussen de Katholieke Kerk want deze moet een heel stuk genuanceerd worden... Vergeten we vooral niet de massale arrestaties b.v. van Kathlieke priesters in Polen  (dat om maar één voorbeeld te noemen), of lezen we Mit Brennender Sorge uit 1937 opmerkelijk niet in het Latijn opgesteld, maar in het Duits... Waar de Katholieke kerk zich in de tweede wereldoorlog het meest schuldig aan heeft gemaakt is dan ook het TE LANG zwijgen, juist omdat ze bang waren voor de repercussies die dit zou hebben voor hun leden in het bezette gebied. Soms moeten mensen zich eens wat meer in kerkgeschiedenis verdiepen in plaats van meteen maar te roepen wat de luidste roeper al heeft gedaan.
De slachtofferregels die Sjako weer uit zijn botten slaat is enerzijds een beetje de pot die de ketel verwijt dat hij zwart ziet, want hij neemt ook geen blad voor de mond om waar hij kan een sneer te geven aan (vooral) de katholieke kerk en zijn leden... Verder is het nogal wat om de tegenwind op een forumpje te vergelijken met hoe het eraan toe ging in de eerste eeuwen van het Christendom. Volgens Open Doors wordt 1 op de 11 christenen in de wereld vervolgd, en we hebben het dan echt over wel wat meer tegenwind dan iemand die iets tegen je geloof zegt op een forumpje (kinderen die onthoofd worden; kerken die gebombardeerd worden, mensen die moeten kiezen tussen Christus of Allah....)...
Verder vind ik JG wel christenen, omdat ik niet van de drie-eenheid uitga als waardemeter om iemand christen te noemen.

Ik zou het eerlijk gezegd erg spijtig vinden als de goede, (voor mij) interessante en gewoon leuke users zouden vertrekken omwille van een aantal trollen of schijn-van-trollen. Het beste kun je users waaraan je je ergert gewoon negeren (er is zelfs een speciale functie voor) en enkel reageren op users die je wél boeiend vindt om mee te spreken of discussieren.
En als je dan toch op een erg felle user reageert, doe dan maar alsof diegene niet beter weet en met wat uitleg het heus wel zal begrijpen. Hou je dus bewust een beetje van de domme en wordt zelf niet kwaad of zo. Doe ik zelf ook en dat scheelt toch een slok op een borrel. Als de user dan dwaas blijft doen, nou ja, dan ligt het in elk geval niet aan jou en kun je het het beste gewoon laten rusten. Zie het maar als een te dragen kruisje voor onderweg.
Jammer blijft dan nog wel dat de tijdlijn nog steeds niet een filter heeft voor het enkel weergeven van actieve topics zoals bij de AT-lijst vroeger, of de optie om topics (en of subfora) die je niet boeien weg te filteren. Want nu willen vooral die "troll-achtige" discussies de tijdlijn nog weleens pagina's lang blijven domineren, terwijl de rustigere, interessante discussies snel wegzinken in het ontstane moeras.
Daar zou ik toch nog steeds meer opties in willen zien, beste @Credible, in de hoop dat dat natuurlijk wel mogelijk is met deze software. Want dat zou het volgen van wat je echt boeiend vindt een héél stuk gemakkelijker maken en kan dus ook gemakkelijker meer rust geven.

Ik zou het eerlijk gezegd erg spijtig vinden als de goede, (voor mij) interessante en gewoon leuke users zouden vertrekken omwille van een aantal trollen of schijn-van-trollen. Het beste kun je users waaraan je je ergert gewoon negeren (er is zelfs een speciale functie voor) en enkel reageren op users die je wél boeiend vindt om mee te spreken of discussieren.
En als je dan toch op een erg felle user reageert, doe dan maar alsof diegene niet beter weet en met wat uitleg het heus wel zal begrijpen. Hou je dus bewust een beetje van de domme en wordt zelf niet kwaad of zo. Doe ik zelf ook en dat scheelt toch een slok op een borrel. Als de user dan dwaas blijft doen, nou ja, dan ligt het in elk geval niet aan jou en kun je het het beste gewoon laten rusten. Zie het maar als een te dragen kruisje voor onderweg.
Jammer blijft dan nog wel dat de tijdlijn nog steeds niet een filter heeft voor het enkel weergeven van actieve topics zoals bij de AT-lijst vroeger, of de optie om topics (en of subfora) die je niet boeien weg te filteren. Want nu willen vooral die "troll-achtige" discussies de tijdlijn nog weleens pagina's lang blijven domineren, terwijl de rustigere, interessante discussies snel wegzinken in het ontstane moeras.
Daar zou ik toch nog steeds meer opties in willen zien, beste @Credible, in de hoop dat dat natuurlijk wel mogelijk is met deze software. Want dat zou het volgen van wat je echt boeiend vindt een héél stuk gemakkelijker maken en kan dus ook gemakkelijker meer rust geven.

Ik zou het eerlijk gezegd erg spijtig vinden als de goede, (voor mij) interessante en gewoon leuke users zouden vertrekken omwille van een aantal trollen of schijn-van-trollen. Het beste kun je users waaraan je je ergert gewoon negeren (er is zelfs een speciale functie voor) en enkel reageren op users die je wél boeiend vindt om mee te spreken of discussieren.
En als je dan toch op een erg felle user reageert, doe dan maar alsof diegene niet beter weet en met wat uitleg het heus wel zal begrijpen. Hou je dus bewust een beetje van de domme en wordt zelf niet kwaad of zo. Doe ik zelf ook en dat scheelt toch een slok op een borrel. Als de user dan dwaas blijft doen, nou ja, dan ligt het in elk geval niet aan jou en kun je het het beste gewoon laten rusten. Zie het maar als een te dragen kruisje voor onderweg.
Jammer blijft dan nog wel dat de tijdlijn nog steeds niet een filter heeft voor het enkel weergeven van actieve topics zoals bij de AT-lijst vroeger, of de optie om topics (en of subfora) die je niet boeien weg te filteren. Want nu willen vooral die "troll-achtige" discussies de tijdlijn nog weleens pagina's lang blijven domineren, terwijl de rustigere, interessante discussies snel wegzinken in het ontstane moeras.
Daar zou ik toch nog steeds meer opties in willen zien, beste @Credible, in de hoop dat dat natuurlijk wel mogelijk is met deze software. Want dat zou het volgen van wat je echt boeiend vindt een héél stuk gemakkelijker maken en kan dus ook gemakkelijker meer rust geven.

Tja voor wat het waard is: ik heb tegen mijn vrouw toen nog vriendin eerlijk gezegd dat ik haar waarschijnlijk nooit ga begrijpen maar dat dat voor mij geen probleem is om van haar te houden. Er zijn wel meer dingen die ik niet begrijp tenslotte.

Met scheppen doel ik het scheppen van werelden, zoals bijvoorbeeld schrijvers en kunstenaars doen. Al het leven komt echter uit Gods hand en wordt niet door ons of door dieren geschapen.
Al zou God niet bestaan, wat dan nog? Cirkels bestaan ook niet, maar toch ook weer wel en we hebben ze zelfs nodig om te rekenen. Geen enkel probleem dus. Hetgeen niet zou bestaan, kan alsnog wel zodanig bestaan, dat het net zo goed gewoon wél bestaat. En God bestaat zelfs nog in die zin op een diepgaander niveau dan cirkels.
Op dit forum is dat het uitgangspunt, dus ik neem ook alle vrijheid om onbeschroomd vanuit dat uitgangspunt te schrijven. Ook in het forum Levensbeschouwing.
Er zijn ook ontelbaar veel boeken in deze wereld en toch zijn inderdaad veel boeken volstrekt bijzonder en uniek. En als jij een boek schrijft of leest, dan is op dat moment inderdaad ook enkel dat boek van belang, omdat daar dan je focus ligt. Er zullen dus ook ongetwijfeld miljarden prachtige, bijzondere, unieke beschavingen zijn die wij niet kennen, met schitterende verhalen en mysteries. Maar zolang wij ze niet kennen, kunnen we het beste gewoon uitgaan van ons eigen perspectief.
Ik acht de mens niet boven de dieren om me op de borst te kloppen. Ik doe dat juist om de mens op haar bijzondere verantwoordelijkheid te wijzen jegens de schepping. Wij zijn in staat de schepping te vernietigen op een schaal waar geen dier bij kan, als wij niet onze macht onderkennen en de gevaren ervan niet willen inzien. Jezelf maar als een dier beschouwen is niets anders dan weglopen voor je verantwoordelijkheid. De mens kan zich níét zomaar als een dier gedragen, dat is nu precies de hele kwestie, want dan plundert zij alles leeg wat geplunderd kan worden. Inclusief haarzelf.
Je gaat dus al uit van je eigen beelden, veronderstellingen en ideeën over God. Bij een echt open onderzoek kan God echter wel degelijk wel of niet zich met onze aarde bemoeien, want dan moet ook echt alles mogelijk zijn. Dat jij iets onwaarschijnlijk vindt, wil namelijk nog helemaal niet zeggen dat het daarom niet waar kan zijn. Er gebeuren immers zoveel onwaarschijnlijke dingen en het universum zelf is ook al zo onvoorstelbaar vreemd en ongelooflijk, dat we het waarschijnlijke maar niet teveel als leidraad moeten willen nemen. Dan missen we nu juist de mooiste dingen.
De Schrift getuigt ons, tezamen met de Traditio, van het Evangelie, verkondigd door de Kerk en voorgeleefd door vele heiligen. En zij nodigt ons uit om het mysterie van God binnen te treden en Hem van Mens tot mens diepgaand te beminnen, evenals elkaar. Ook hier ga je echter al uit van eigen veronderstellingen over de Schrift, die lang niet door alle christenen zo wordt gedeeld. Als je echter meer wil weten over het katholicisme en haar omgang met de Schrift, dan kun je daar veel informatie over vinden, maar dan zul je echt moeten proberen om er zo open en nieuwsgierig mogelijk in te staan.
Voor de rest uit je voornamelijk enkele vooroordelen over verschillende gelovigen. Echt, het valt me een beetje op dat je hier best wel dogmatisch bent over hoe God zou moeten zijn, hoe christenen met de Schrift zou moeten omgaan, over wat de Schrift zou moeten zijn om van belang te zijn, etc. Je werpt problemen op die bij de meeste christenen totaal niet zo spelen, omdat ze niet beantwoorden aan je veronderstellingen. En dat is jammer, want het bemoeilijkt voor mij wel het gesprek.
En mocht je nu zeggen dat ik toch ook dogmatisch ben: absoluut, helemaal gelijk in. Maar ook als je enkele dingen zeker weet (en laten we eerlijk zijn: al zouden we duizend dogma's hebben, dan zou dat natuurlijk nog steeds niets zijn vergeleken met wat God nog meer is), kun je juist daar vanuit prachtige, unieke dingen ontdekken. Ze geven een fundament waarop je verder kunt bidden en onverwegen. Maar het valt mij wel op dat veel mensen die zeggen niet-dogmatisch te zijn, niet zelden het meest dogmatisch zijn. Geeft niets, maar kan soms wel lastig zijn in gesprekken.

Hoezeer ik de emotie ook begrijp, zo aanvallend naar @Naeva is niet alleen onnodig, het is ook volkomen onterecht. Je  kent haar inderdaad volstrekt niet gezien wat je haar aanwrijft en suggereert.
Nogmaals, ik snap de vijandigheid richting wtg maar al te goed. Maar als je ook maar een greintje waarde hecht aan mijn mening: ik ken @Naeva wel, ik durf te beweren erg goed zelfs, en je doet haar nu onrecht.

Met scheppen doel ik het scheppen van werelden, zoals bijvoorbeeld schrijvers en kunstenaars doen. Al het leven komt echter uit Gods hand en wordt niet door ons of door dieren geschapen.
Al zou God niet bestaan, wat dan nog? Cirkels bestaan ook niet, maar toch ook weer wel en we hebben ze zelfs nodig om te rekenen. Geen enkel probleem dus. Hetgeen niet zou bestaan, kan alsnog wel zodanig bestaan, dat het net zo goed gewoon wél bestaat. En God bestaat zelfs nog in die zin op een diepgaander niveau dan cirkels.
Op dit forum is dat het uitgangspunt, dus ik neem ook alle vrijheid om onbeschroomd vanuit dat uitgangspunt te schrijven. Ook in het forum Levensbeschouwing.
Er zijn ook ontelbaar veel boeken in deze wereld en toch zijn inderdaad veel boeken volstrekt bijzonder en uniek. En als jij een boek schrijft of leest, dan is op dat moment inderdaad ook enkel dat boek van belang, omdat daar dan je focus ligt. Er zullen dus ook ongetwijfeld miljarden prachtige, bijzondere, unieke beschavingen zijn die wij niet kennen, met schitterende verhalen en mysteries. Maar zolang wij ze niet kennen, kunnen we het beste gewoon uitgaan van ons eigen perspectief.
Ik acht de mens niet boven de dieren om me op de borst te kloppen. Ik doe dat juist om de mens op haar bijzondere verantwoordelijkheid te wijzen jegens de schepping. Wij zijn in staat de schepping te vernietigen op een schaal waar geen dier bij kan, als wij niet onze macht onderkennen en de gevaren ervan niet willen inzien. Jezelf maar als een dier beschouwen is niets anders dan weglopen voor je verantwoordelijkheid. De mens kan zich níét zomaar als een dier gedragen, dat is nu precies de hele kwestie, want dan plundert zij alles leeg wat geplunderd kan worden. Inclusief haarzelf.
Je gaat dus al uit van je eigen beelden, veronderstellingen en ideeën over God. Bij een echt open onderzoek kan God echter wel degelijk wel of niet zich met onze aarde bemoeien, want dan moet ook echt alles mogelijk zijn. Dat jij iets onwaarschijnlijk vindt, wil namelijk nog helemaal niet zeggen dat het daarom niet waar kan zijn. Er gebeuren immers zoveel onwaarschijnlijke dingen en het universum zelf is ook al zo onvoorstelbaar vreemd en ongelooflijk, dat we het waarschijnlijke maar niet teveel als leidraad moeten willen nemen. Dan missen we nu juist de mooiste dingen.
De Schrift getuigt ons, tezamen met de Traditio, van het Evangelie, verkondigd door de Kerk en voorgeleefd door vele heiligen. En zij nodigt ons uit om het mysterie van God binnen te treden en Hem van Mens tot mens diepgaand te beminnen, evenals elkaar. Ook hier ga je echter al uit van eigen veronderstellingen over de Schrift, die lang niet door alle christenen zo wordt gedeeld. Als je echter meer wil weten over het katholicisme en haar omgang met de Schrift, dan kun je daar veel informatie over vinden, maar dan zul je echt moeten proberen om er zo open en nieuwsgierig mogelijk in te staan.
Voor de rest uit je voornamelijk enkele vooroordelen over verschillende gelovigen. Echt, het valt me een beetje op dat je hier best wel dogmatisch bent over hoe God zou moeten zijn, hoe christenen met de Schrift zou moeten omgaan, over wat de Schrift zou moeten zijn om van belang te zijn, etc. Je werpt problemen op die bij de meeste christenen totaal niet zo spelen, omdat ze niet beantwoorden aan je veronderstellingen. En dat is jammer, want het bemoeilijkt voor mij wel het gesprek.
En mocht je nu zeggen dat ik toch ook dogmatisch ben: absoluut, helemaal gelijk in. Maar ook als je enkele dingen zeker weet (en laten we eerlijk zijn: al zouden we duizend dogma's hebben, dan zou dat natuurlijk nog steeds niets zijn vergeleken met wat God nog meer is), kun je juist daar vanuit prachtige, unieke dingen ontdekken. Ze geven een fundament waarop je verder kunt bidden en onverwegen. Maar het valt mij wel op dat veel mensen die zeggen niet-dogmatisch te zijn, niet zelden het meest dogmatisch zijn. Geeft niets, maar kan soms wel lastig zijn in gesprekken.

Met scheppen doel ik het scheppen van werelden, zoals bijvoorbeeld schrijvers en kunstenaars doen. Al het leven komt echter uit Gods hand en wordt niet door ons of door dieren geschapen.
Al zou God niet bestaan, wat dan nog? Cirkels bestaan ook niet, maar toch ook weer wel en we hebben ze zelfs nodig om te rekenen. Geen enkel probleem dus. Hetgeen niet zou bestaan, kan alsnog wel zodanig bestaan, dat het net zo goed gewoon wél bestaat. En God bestaat zelfs nog in die zin op een diepgaander niveau dan cirkels.
Op dit forum is dat het uitgangspunt, dus ik neem ook alle vrijheid om onbeschroomd vanuit dat uitgangspunt te schrijven. Ook in het forum Levensbeschouwing.
Er zijn ook ontelbaar veel boeken in deze wereld en toch zijn inderdaad veel boeken volstrekt bijzonder en uniek. En als jij een boek schrijft of leest, dan is op dat moment inderdaad ook enkel dat boek van belang, omdat daar dan je focus ligt. Er zullen dus ook ongetwijfeld miljarden prachtige, bijzondere, unieke beschavingen zijn die wij niet kennen, met schitterende verhalen en mysteries. Maar zolang wij ze niet kennen, kunnen we het beste gewoon uitgaan van ons eigen perspectief.
Ik acht de mens niet boven de dieren om me op de borst te kloppen. Ik doe dat juist om de mens op haar bijzondere verantwoordelijkheid te wijzen jegens de schepping. Wij zijn in staat de schepping te vernietigen op een schaal waar geen dier bij kan, als wij niet onze macht onderkennen en de gevaren ervan niet willen inzien. Jezelf maar als een dier beschouwen is niets anders dan weglopen voor je verantwoordelijkheid. De mens kan zich níét zomaar als een dier gedragen, dat is nu precies de hele kwestie, want dan plundert zij alles leeg wat geplunderd kan worden. Inclusief haarzelf.
Je gaat dus al uit van je eigen beelden, veronderstellingen en ideeën over God. Bij een echt open onderzoek kan God echter wel degelijk wel of niet zich met onze aarde bemoeien, want dan moet ook echt alles mogelijk zijn. Dat jij iets onwaarschijnlijk vindt, wil namelijk nog helemaal niet zeggen dat het daarom niet waar kan zijn. Er gebeuren immers zoveel onwaarschijnlijke dingen en het universum zelf is ook al zo onvoorstelbaar vreemd en ongelooflijk, dat we het waarschijnlijke maar niet teveel als leidraad moeten willen nemen. Dan missen we nu juist de mooiste dingen.
De Schrift getuigt ons, tezamen met de Traditio, van het Evangelie, verkondigd door de Kerk en voorgeleefd door vele heiligen. En zij nodigt ons uit om het mysterie van God binnen te treden en Hem van Mens tot mens diepgaand te beminnen, evenals elkaar. Ook hier ga je echter al uit van eigen veronderstellingen over de Schrift, die lang niet door alle christenen zo wordt gedeeld. Als je echter meer wil weten over het katholicisme en haar omgang met de Schrift, dan kun je daar veel informatie over vinden, maar dan zul je echt moeten proberen om er zo open en nieuwsgierig mogelijk in te staan.
Voor de rest uit je voornamelijk enkele vooroordelen over verschillende gelovigen. Echt, het valt me een beetje op dat je hier best wel dogmatisch bent over hoe God zou moeten zijn, hoe christenen met de Schrift zou moeten omgaan, over wat de Schrift zou moeten zijn om van belang te zijn, etc. Je werpt problemen op die bij de meeste christenen totaal niet zo spelen, omdat ze niet beantwoorden aan je veronderstellingen. En dat is jammer, want het bemoeilijkt voor mij wel het gesprek.
En mocht je nu zeggen dat ik toch ook dogmatisch ben: absoluut, helemaal gelijk in. Maar ook als je enkele dingen zeker weet (en laten we eerlijk zijn: al zouden we duizend dogma's hebben, dan zou dat natuurlijk nog steeds niets zijn vergeleken met wat God nog meer is), kun je juist daar vanuit prachtige, unieke dingen ontdekken. Ze geven een fundament waarop je verder kunt bidden en onverwegen. Maar het valt mij wel op dat veel mensen die zeggen niet-dogmatisch te zijn, niet zelden het meest dogmatisch zijn. Geeft niets, maar kan soms wel lastig zijn in gesprekken.

De duivel kwam eens bij Petrus met een helbewonende gamer bij zich, met het verzoek deze man alsnog toe te laten in de hemel.
Als Petrus dan vraagt waarom, klaagt de duivel: "Nou, hij heeft inmiddels al mijn demonen afgeknald, alle helleketels omgegooid op zoek naar special items en hij heeft al twee keer geprobeerd mij als eindbaas te verslaan..."