Robert Frans

Volgens Genesis 1, waarvan jullie geloven dat God mens en wereld letterlijk naar die staat zal terugbrengen, zou de mens heersen over de schepping en over de dieren. Niet per se over elkaar. Er was nog helemaal geen sprake van een aparte klasse uitverkorenen en het is de vraag of die er ooit zou zijn gekomen. Wellicht leefden we dan gewoon in kleine, zelfvoorzienende gemeenschappen, die vanwege het gebrek aan kwaad feitelijk enkel de taken en goederen eerlijk onder elkaar hoefde te verdelen om zich te ontwikkelen. Daar is niet echt een koning voor nodig, maar enkel de goede wil die elk mens

Het laatste, lijkt mij. Hoewel ik dan wel het Schriftgedeelte erbij zou zetten en het citaat sowieso eigenlijk wat onduidelijk is, maar dat is meer een administratieve opmerking.

Het zou ook betekenen dat een dominee tijdens elke eredienst letterlijk het opvolgend hoofdstuk uit de Schrift moet lezen en daaruit moet preken, zonder een tekst over te slaan. Ongeacht of het hoofdstuk een mooi verhaal is of een droog geslachtsregister (negen erediensten lang lezen en preken uit de geslachtsregisters in Kronieken 1-9; de gemeente kan vást niet wachten...). Het zou ook betekenen dat bijbelse dagboeken al heiligschennis plegen als zij elke dag zelf een Schriftgedeelte uitkiezen om te overdenken. Het zou ook betekenen dat je als gelovige geen favoriete Schriftgedeelten mag

Dus blijf je verdeeld. Natuurlijk bedoelde ik mijn opmerking luchtig, om aan te laten voelen waarom die verdeeldheid er is. Vóór de reformatie was zij inderdaad de enige kerk, in elk geval in het westen (in het oosten had en heb je voornamelijk de oosters-orthodoxe Kerk, die echter vrijwel hetzelfde als de katholieke Kerk gelooft). Christen zijn en katholiek zijn was één en hetzelfde. Christenen die dus de verdeeldheid veroordelen, terwijl ze nota bene zelf tot een afsplitsing (van een afsplitsing van een afsplitsing, etc.) behoren, of überhaupt niet eens tot een kerk behoren en daardoor fei

In de context van mijn schrijven is het inderdaad niet relevant. Ik schreef ook duidelijk over wat "Hij zóú vinden," dus over de meningen die daarover rondgaan. Iedereen heeft namelijk zijn of haar eigen ideeën over wat Christus zou vinden of niet; dit hele forum ontleent haar bestaansrecht hieruit. Dus passen we ons aan elkaar aan als we elkaar bezoeken. Jij kan dan geloven dat Jezus een relativistisch leer verkondigde waarin iedereen die zich christelijk noemt dat ook altijd is, maar anderen doen dat niet. Dus passen zij zich aan als zij jouw kerkgemeenschap bezoeken en andersom. Misschi

Goed, dan is het een ander verhaal inderdaad. De abt had strikt genomen je dus moeten weigeren, maar niet elke abt of priester is daar even streng in en het is dan niet meer dan logisch dat je op zo'n uitnodiging ingaat. En dergelijke oecumenische vieringen kunnen inderdaad vrij verwarrend hierin zijn; dergelijke kerkgemeenschappen scheppen er nog weleens genoegen in om avondmaal en eucharistie als één pot nat te beschouwen, terwijl de orthodoxere kerken en kerkgemeenschappen het met lede ogen aanzien, omdat zij weten/geloven dat er wel degelijk verschillen zijn en de gezamelijke communie he

Dus als ik bij jou te gast ben, dan mag ik ook bepalen wat ik in jouw huis doe? Of zijn er dan ook huisregels waaraan ik mij moet houden? Mij lijkt het niet meer dan normaal dat als je een persoon of een gemeenschap bezoekt, je je dan schikt naar de huisregels die daar gelden. Of er gewoon weer weggaat als je je niet in de huisregels kunt vinden. Maar jij staat daar dus anders in? Het is gewoon vrij respectloos naar de katholieke gemeenschap toe, waar je op dat moment te gast bent. Als je niet katholiek bent, behoor je niet ter communie te gaan, net zoals je als niet-gereformeerde oo

Alleen als hij een dogma uitspreekt, wat hoogst zelden gebeurd. Anders niet. De paus is net als Petrus een gewoon mens, met zonden en tekortkomingen. Ik weet niet of je katholiek bent, maar als je dat niet bent of niet katholiek gelooft, is dit eigenlijk niet de bedoeling. Ik wil je dan ook vragen om dat niet meer te doen.

Een beetje off-topic hier, maar de paus is geen middelaar tussen God en mens. Hij is meer een soort burgemeester van de Kerk hier op aarde, haar belangrijkste aardse woordvoerder en symbool van de eenheid binnen de Kerk. Hij zorgt er samen met de bisschoppen voor (als het goed is) dat de Kerk zowel administratief als moreel als spiritueel goed bestuurd wordt en dat gebed, verkondiging, kerkelijk recht en liefdadigheid wereldwijd goed georganiseerd zijn en blijven. We zien hem als opvolger van de apostel Petrus, net zoals de andere bisschoppen de opvolgers van de andere apostelen zijn en ke

Waarbij ter nuancering wel gezegd moet worden dat de verschillende oosters-orthodoxe kerken samen één Kerk vormen, net als de verschillende katholieke kerken en de verschillende oriëntaals-orthodoxe kerken. Ze verschillen enkel qua geografie en of qua ritus van elkaar. Alleen die katholieke kerkgemeenschappen waarvan Wiki zegt dat ze de paus niet erkennen, vormen daadwerkelijk zelfstandige gemeenschappen binnen het katholicisme, hoewel het Pius XII-genootschap wél de paus erkend, alleen niet Vaticanum II. Echte, fundamentele verdeeldheid qua leer en kerkinrichting kom je eigenlijk voorn

Daar mag de rechter zich over buigen.

Door de dader zijn gerechte straf te geven natuurlijk. Het blijft een kwestie van perspectief. Maar wat je ook gelooft, ik denk dat het het belangrijkst is dat we achter de slachtoffers en nabestaanden blijven staan, dergelijk geweld blijven veroordelen en haat blijven beantwoorden met liefde. Of dat nu tegen beter weten in zou zijn of niet.

Je haalt nu twee soorten verliezen door elkaar, namelijk in de betekenis van falen en de betekenis van kwijtraken. Ik doel natuurlijk op het eerste. De arme dochters hebben hun vader verloren, maar zij hebben niet verloren. En natuurlijk kunnen de doden niet worden teruggebracht, maar het verdriet kan wel worden verzacht door medeleven en door gerechtigheid.

Dan zou de liefde dagelijks massaal verliezen, met alle doden die elke dag wereldwijd vallen door oorlog en geweld. Ik geloof dat echter niet. Geen geweld of dood kan de liefde overwinnen en dat zien we zelfs ook na deze aanslag gebeuren: onmiddelijk zijn er hulpverleners en veiligheidsmensen die hun leven op het spel zetten om de dader te pakken, zijn er artsen die keihard werken om de gewonden te helpen en zijn er vele, vele mensen die met bloemen, condoleances en vrijdag een stille tocht hun medeleden voor de slachtoffers en nabestaanden betonen en hun afschuw over deze aanslag uiten. M

Volgens mij was Kaasjeskruid daar sarcastisch jegens WdG en was het dus geen serieuze opmerking van hem. Wat de nabestaanden van deze verschrikkelijke aanval betreft: ook zij kunnen ervaren wat Sjako zegt, als maar genoeg mensen troostend en helpend om hen heenstaan. Ze hebben in elk geval het Nederlandse volk achter zich staan, dat met bloemleggingen, condoleances en steunbetuigingen liefdevol van zich laat horen. Nu ervaren ze natuurlijk een verschrikkelijk, peilloos verdriet en woede dat niet snel over zal gaan. Maar daar zal het niet bij blijven. Uiteindelijk, na een voor ieder vers

Dat klopt, waarmee ik ook meteen op @sjako reageer. Zijn opstandingslichaam is echter zowel natuurlijk als bovennatuurlijk. Ook wij krijgen dan zulke lichamen, zodat we het bovennatuurlijke ten volle kunnen schouwen en overleven. Hemel en aarde worden dan één, God komt letterlijk onder ons wonen. Sjako gelooft dat dat enkel voor een klein groepje gezalfden geldt, maar verreweg de meeste christenen geloven dat voor élke christen die belofte geldt. Daardoor kon Jezus zich ook buiten tijd en ruimte begeven. Het lopen door een dichte deur is slechts een van de kleinere dingetjes die je dan kun

De liefde tussen een man en een vrouw is een beeld van de liefde tussen Christus en zijn Kerk. Wat man en vrouw met elkaar hebben, hebben Christus in zijn Kerk dus ten volle. Dat is nu juist hét geheim van het huwelijk, dat ze Christus' onvoorwaardelijke liefde voor ons verbeeldt. Daarbij is Christus wel degelijk nog steeds in het vlees, is Hij nog steeds mens. Hij is immers ook met zijn Lichaam opgestaan en met zijn Lichaam opgevaren ten hemel, zodat Hij nu werkelijk tegenwoordig kan zijn in de Kerk, óók met zijn Lichaam. De scheiding tussen natuur en bovennatuur, tussen aarde en hemel

Nee. Ze zijn zelfs essentiëel. Als je je vrouw omhelst, dan neemt de liefde en genegenheid tussen jou en haar toch ook toe. Toch blijf je niet voor eeuwig in die omhelzing hangen; je laat elkaar na een tijd weer los. Maar die liefde blijft, je blijft met je vrouw verbonden. Zonder het lichamelijke contact, dat op een gegeven moment natuurlijk verder gaat dan knuffelen alleen, is een gezond huwelijk vrij moeilijk tot onmogelijk vol te houden. Een huwelijk verkilt en verliest ook haar meest essentiële waarden, als man en vrouw elkaar niet meer willen aanraken. Zo kunnen we Christus niet werk

Lezen en biddend overwegen. Serieus weer: Johannes spreekt veel over de tegenstellingen Geest-vlees, licht-duister, Kerk-wereld. In deze context is het vlees dus het najagen van louter wereldse verlangens, het leven zonder God, het bovennatuurlijke. De Geest wekt ons tot het bovennatuurlijke leven met God, omdat God het is die ons met zijn genade aanraakt. Zonder zijn genade, zijn Geest, blijven we geestelijk gezien dood. Met zijn genade wordt echter de ziel gered en uiteindelijk ook het vlees, het lichaam. We worden dan ook materieel bevrijd van de vergankelijkheid. Wanneer kri

Jazeker. Heeft Jezus immers niet het vlees aangenomen? Et incarnatus est... Hij kwam zelf in onze materie, in onze geschiedenis, en verenigde zo al onze natuur met zijn bovennatuur. Dat zal straks voltooid worden, maar nu al delen wij door de eucharistie in die vereniging. Nu al worden hemel en aarde één in de eucharistie. In het katholieke geloof wordt de schepping en worden al haar elementen verheven tot het goddelijk leven. Water, olie, wierook, vuur, brood en wijn worden zo betrokken in het grote heilsspel tussen God en mens en laat de mens God ook heel concreet, heel zinnelijk beminn

Dat is waar, daarom komt de documentaire mij wel overtuigend over. Aan de andere kant, als je me even toestaat advocaat van de duivel te spelen, als je als familie eenmaal geloofd dat je zoon/neef/man misbruikt is, dan is het logisch dat je dan ook je eigen ervaringen daarnaar interpreteert. Het is dus heel mogelijk dat zij hem inderdaad geloven en dat hun eigen belevenissen met Michael inderdaad waargebeurd zijn. Dus dat ze vriendschap met hem gesloten hadden, dat ze op Neverland gelogeerd hebben, dat de moeders de jongens bij Michael in bed lieten slapen, etc. Ze getuigen echter niet van

Je wilde dus gewoon een ononderbouwde sneer uitdelen naar christenen? Want daar lijkt het zo wel een beetje op. Wel, ik heb goed nieuws voor je: er is geen enkel verschil tussen christenen en niet-christenen in het afwijzen van kindermisbruik en dat verschil is er ook nooit geweest. Christenen hebben bepaald niet vaker misbruik gepleegd dan niet-christenen, ook vandaag de dag, en het aanmoedigen van "kinderseksualiteit" werd voor zeker ook en misschien zelfs voornamelijk door niet-christenen gedaan in vooral de jaren zestig en zeventig. Er is dus geen enkele reden om het geloof erbij te ha

@Dat beloof ik Wat is je punt nu eigenlijk?

Ergens had ik zo'n soortgelijke opmerking wel verwacht. Erg jammer dit. De discussie over deze documentaire en Michael in het bijzonder is namelijk niet specifiek aan levensbeschouwingen gebonden. Er zijn zowel christenen als niet-christenen die hem schuldig of onschuldig achten. En er zijn zowel christenen als niet-christenen die dit erg complexe materie vinden en daarom het simpelweg niet weten. De discussie gaat dan ook wel verder en dieper dan enkel deze documentaire. Als men een gemeenschappelijke deler zou willen aanwijzen, dan lijkt het erop dat vooral (zeer) toegewijde fans van Mic

Sluit het een het andere dan uit? We strijden met Hem en we rusten in Hem. We werken samen met Hem aan de schepping en we genieten van zijn voorzienigheid. We dragen met Hem het kruis en we knielen neer voor het Kruis, biddend om vergeving en bevrijding. We strijden zo dus samen met Hem tegen de zonde en vertrouwen erop dat Hij die strijd zal winnen en dat Hij ons keer op keer zal vergeven als wij berouw hebben van onze zonden. We werken alsof het uitsluitend van ons afhangt. We bidden alsof het uitsluitend van God afhangt. Het grote geheim is nu dat alles van God afhangt, maar Hij alle