Robert Frans

Absoluut: Want de prediking van het kruis is dwaasheid voor hen die verloren gaan, maar voor hen die gered worden, voor ons, is zij Gods kracht. Er staat immers geschreven: Verdelgen zal Ik de wijsheid der wijzen en het verstand der verstandigen zal Ik tenietdoen. De wijze, de geleerde, de redetwister van deze tijd, waar zijn zij? Heeft God de wijsheid van de wereld niet tot dwaasheid gemaakt? In Gods wijsheid heeft de wereld met al haar wijsheid God niet gevonden; daarom heeft God besloten hen die geloven te redden door de dwaasheid van de verkondiging. Want Joden eisen wonderen,

Het Woord is vlees geworden, God zélf is geïncarneerd in ons menselijk bestaan en in onze geschiedenis. De scheiding tussen natuur en bovennatuur is dus alreeds opgeheven, in het bijzonder in de liturgie. De aardse middelen die wij gebruiken, van water tot wierook tot brood en wijn, zijn dus inderdaad prachtige, menselijke voertuigen om ons te brengen tot God en één te laten worden met de goddelijke bovennatuur. Iedereen die deze eenwording ontkent en dus strikte scheiding meent te moeten maken tussen natuur en bovennatuur, alsof zij vijanden van elkaar zouden zijn, miskent mijns inziens d

Dat is eigenlijk wel een typisch katholiek (en ook oosters-orthodox) dingetje ook: dat wij geloven dat hemel en aarde één zijn gedurende de Mis. En dat er sowieso engelen waken over het altaar en over de tabernakel, waar de geconsecreerde Hosties bewaard worden. Vroeger werd aan het begin van elke Mis zelfs altijd gebeden: Laten wij bidden. Verhoor ons, heilige Heer, almachtige Vader, eeuwige God, en gelief uw heilige Engel uit de hemel te zenden, opdat hij al de bewoners van deze plaats beware, verzorge, bescherme, bezoeke en verdedige. Door Christus, onze Heer.

Blijf het maar een vreemde term vinden. Ik zie dan echt zo'n keurmeester voor me, waarbij op een soort lopende band mensen voorbijkomen en hij sommigen een stempel geeft: goedgekeurd. Of een keurmeester die rondom je heen loopt, uitgebreid aan je snuffelt en je nauwgezet bestudeert, voordat je hopelijk de stempel krijgt en door mag. Het klinkt ook wat liefdeloos. Alsof je vrouw na een jarenlang huwelijk, vol lief en leed, vol hartstocht en ruzie, maar altijd innig met elkaar verbonden tot op de laatste dag, dan tegen je zegt: "Ik keur jou goed." Tja...

Omdat er geen sprake is van louter vernietiging. Nemen we een groter gedeelte uit Romeinen 8: Ik ben er zelfs van overtuigd, dat het lijden van deze tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid waarvan ons de openbaring te wachten staat. Ook de schepping verlangt vurig naar de openbaring van Gods kinderen. Want zij is onderworpen aan een zinloos bestaan, niet omdat zij het zelf wil, maar door de wil van Hem die haar daaraan onderworpen heeft. Maar zij is niet zonder hoop, want ook de schepping zal verlost worden uit de slavernij der vergankelijkheid en delen in de glorierijke vrijheid van de k

Er zijn echter verschillende vormen van geweld en binnen het pacifisme heb je ook verschillende stromingen die verder uitdiepen hoe een geweldloos leven concreet dan eruit moet zien. Het maakt namelijk verschil of je vooral op oorlogsgeweld en of politiek geweld doelt, of ook op politiegeweld en of geweld tussen burgers. Bij oorlogsvoering heb je ook weer onderscheid tussen defensief oorlogvoeren of aanvallend. In het eerste geval verdedig je je grondgebied tegen een aanvallende vijand, in het laatste geval val je een mogendheid aan om diens grondgebied te veroveren, een tirannieke overheid

Sterker nog: als JG daadwerkelijk uitgaan van de "atheïstische dood," dan heb je zelfs ook geen herinneringen en gedachten meer. Je toestand is dan eigenlijk als van vóór je geboorte, zodat het is alsof je nooit geleefd hebt en alsof er nooit een schepping geweest is met een God. Ook de verschrikking van de dood zelf tijdens Armageddon, zoals zij dat leren, is dan in feite irrelevant: daarna heb je er toch geen enkele gedachte of herinnering aan en is het voor jou in feite nooit gebeurd. Je kunt daardoor ook geen enkele spijt, wroeging, maar ook geen rust en vrede hebben.

Aangepast!

Het is zomaar mogelijk dat het een indirecte goddelijke straf was voor het aanbieden van zijn dochters. Door wat zijn dochters deden werd hij immers de stamvader van twee volken die door Israël verafschuwd werden. Ook verliest hij zijn vrouw en een deel van zijn familie door de ramp en komt er sowieso dus bepaald niet zonder kleerscheuren vanaf. Nu spreekt de Schrift dus niet direct over een goddelijk ingrijpen in deze, maar je leest wel vaker over dergelijke "indirecte straffen." Denk maar aan Jakob die zeven jaar extra voor Rachel moet werken, wat een gevolg kan zijn van zijn diefst

Precies. De een is geroepen tot het celibataire leven, de ander tot het huwelijk. Niet iedereen heeft dezelfde roeping; zo zal een priester niet elke man adviseren het priesterschap na te leven en zo zal niet elk echtpaar anderen adviseren te huwen. Elke roeping kent naast haar zegeningen echter ook haar moeilijkheden; ieder huisje kent haar kruisje. Het celibaat kent haar moeilijkheden, maar het huwelijk ook. Dat is geen gebod, maar een gegeven dat eigenlijk alle mensen in het leven ervaren. Alleen de ene moeilijkheid is gemakkelijker te verdragen dan het andere. Een roeping is dus niet i

Dat had ik ook begrepen inderdaad. Het WTG zal dat dan als overmacht zien en de ouders en of het kind dus niets aanrekenen. Het kind kan na de operatie dan meestal alsnog weer opgenomen worden in het JG-gezin, zonder problemen voor het kind. Daar zijn hele protocollen voor, waarbij de officier van justitie betrokken wordt. Toch is het weleens gebeurd dat een JG-kind wel degelijk stierf, omdat het niet de noodzakelijke bloedtransfusie stierf. Ook is het WTG bij tijd en wijle van standpunt veranderd inzake dit, van een totaalverbod tot enkel een gewetenskwestie. Je kunt begrijpen dat het

Klopt. Celibatairen noemen dat "huidhonger," de sterke behoefte om lichamelijke genegenheid te ontvangen. Ik denk ook niet dat je jezelf helemáál daarvan moet uitsluiten; alleen de meest vergevorderde mystici kunnen dat en dat is niet iedereen en dat moet je ook niet per se willen worden. Een gebrek aan dergelijke liefdevol contact kan inderdaad frustraties opleveren en wellicht was dat wel een van de belangrijkste oorzaken van het misbruik destijds. Want net zoals bij een seksueel actief leven is ook bij een celibatair leven het belangrijk dat je weet wat je doet en hoe je eventuele problem

De welbekende ochtenderectie heeft echter niets te maken met seksuele behoeften, maar is een normaal verschijnsel dat meerdere keren per nacht voorkomt. De mens is een lichaam en is een ziel.

Heel eenvoudig gezegd: tijdens het masturberen ben je negen van de tien keer bezig met het verwekken en beantwoorden van uitsluitend lustgevoelens en lustgedachten, die weinig connectie hebben met de liefdevolle intimiteit die een man en vrouw tijdens seks ervaren. Lust op zichzelf wordt als iets profaans of iets werelds gezien, dat pas "geheiligd" wordt als het gecombineerd wordt met de liefde voor en overgave aan je vrouw. De liefde voor elkaar adelt dan de seksuele gevoelens en geeft ze hun gerechtigde plaats. Lust opwekken of beantwoorden puur om de lust wordt in vele mystieke traditie

Mjah, dat is enkel een licht ongemak. Niet iets om je druk over te maken en uiteindelijk gebeurt dat slechts vrij zelden als je a) geen puber meer bent en b) stopt met masturberen.

Je moet zelf weten wat je doet. De christelijke geloofstraditie heeft echt wel haar redenen om masturbatie te ontraden tot af te wijzen (en zij niet alleen; vrijwel elke mystieke traditie staat er afwijzend tegenover) en het is uiteindelijk aan jou wat jij het belangrijkst vindt. Ik denk dat het hier te off-topic is om verder over dit onderwerp te praten, maar ik wilde enkel aangeven dat het niet onmogelijk is om geheel kuis te leven en dat bepaalde gedachten daarover vrij onterecht zijn.

Vrouwen hebben net zoveel behoefte aan seks als mannen. Alleen zij gaan er anders mee om en hebben bínnen de seks vaak licht andere behoeften dan de man. Als je kindertjes op natuurlijke wijze wil verwekken, tja, dan is seks nogal essentiëel. Zoniet, dan is het geen basisbehoefte. Je gaat niet dood als je je ervan onthoudt en er is geen ontploffingsgevaar. Je moet er zorgvuldig mee leren omgaan, dat wel inderdaad, maar dat geldt ook voor seksualiteit an sich. Als je immers seksueel actief bent, dan zul je ook voorzichtig en verantwoordelijk daarin moeten handelen; je kan niet zomaar elk

Twee dingen daarover: 1. Je doet het niet alleen, je hebt God aan je zijde. Een beetje vertrouwen in Hem, gecombineerd met wat gezonde wilskracht, kan wonderen doen. 2. Er hoopt zich helemaal niets op als je je van masturbatie onthoudt en je gaat ook niet uiteindelijk ontploffen of zo. De gedachten en verlangens zullen bij tijd en wijle blijven komen ja, maar gaan ook gewoon weer weg als je er niets mee doet en worden ook veel minder intens dan wanneer je er steeds aan toegeeft. Je kunt daarbij ook jezelf weer van die gedachten afleiden door simpelweg iets anders te gaan doen en je

Serieuze vraag: heb je het weleens geprobeerd, dus een lange tijd niet masturberen, zegge minimaal een maand? Want het is namelijk heel wel mogelijk dat je constant afgeleid wordt, omdát je er steeds op antwoordt met masturbatie. Net zoals bijvoorbeeld roken ontspanning geeft van de stress die nu juist veroorzaakt wordt door het verlangen naar nicotine. Het is heel wel mogelijk dat als je ermee stopt, de gedachten soms echt nog wel blijven komen, vooral natuurlijk in het begin, maar je ze steeds gemakkelijker kunt laten overwaaien en je denken misschien juist wel helderder wordt. Het

In katholiek verstaan staat het echter wél gelijk daaraan. Buiten het huwelijk kan men daarin namelijk geen seks hebben. Het gebeurt natuurlijk wel hier en daar, net zoals er dus ook geestelijken zijn die de celibaatsgelofte breken, maar het is niet de bedoeling. Zelf leef ik dus in feite ook celibatair, omdat ik niet gehuwd ben. Verder bestrijd ik de gedachte dat een celibatair leven een verstoord seksleven inhoudt. Dat zou namelijk betekenen dat met mensen die seksueel niet actief zijn per definitie iets mis zou zijn, of dat zij potentiëel gevaarlijk zouden zijn. Hoewel seksualiteit

Precies, dus kan men het celibaat niet zonder meer aanwijzen als de oorzaak. Zowel celibatairen als niet-celibatairen kunnen kinderen misbruiken. Het is dus niet zo dat iemand die ongehuwd leeft en geen seks heeft, sneller een kind zou misbruiken dan iemand die wel gehuwd is en of seksueel actief. Het celibaat hoeft daarbij ook geen verstoorde ontwikkeling op zichzelf te zijn, termeer het ook iets is waar je vrijwillig voor kiest. Anders zou elke persoon die seksueel niet actief is en ook niet wenst te zijn verstoord zijn in diens ontwikkeling en dat geloof ik niet. Het kán wel, maar dat kan

Ik ben nergens benauwd voor hoor. Als hetgeen het boek beweert namelijk waar zou zijn, dan zou dat voor mijn geloof niet veel veranderen. Hoogstens zijn er dan wat meer geestelijken die een probleem hebben dan ik dacht, maar daar ben ik echter geen van. Het katholicisme blijft toch wel waar, ongeacht de zonden die wij begaan. Dat er veel zonde en ellende binnen de Kerk te vinden is, wist ik allang, nog vóórdat ik toetrad tot haar. Ik ben dan ook niet toegetreden met het idee dat het één en al heiligheid en vroomheid zou zijn daar, maar enkel omdat zij de Kerk van alle eeuwen is, de Waarheid

Op deze wijze heb ik weinig behoefte aan dit gesprek. Als je bij voorbaat mij al zo wil wegzetten, louter omdat je het niet met mij eens bent, dan zijn we denk ik snel klaar. Het verband tussen celibaat en misbruik is simpelweg niet aangetoond, dus er valt niets te ontkennen. Want als dat verband er zou zijn, waarom vindt er dan ook massaal misbruik plaats binnen niet-celibataire omgevingen? Daarbij is het betreffende boek nog niet eens gepubliceerd en weten we nog niet eens precies hoe hij zijn onderzoek heeft opgezet, dus er is wat dit onderwerp betreft ook nog helemaal geen sprake van fei

Of het outen van iemand beschuldigend is, ligt eraan wat de ánder ervan vindt en wat de ánder ervan zegt. Als iemand homoseksualiteit als een kwaad ziet en jij zegt dat diegene homo is, dan is dat voor diegene een beschuldiging. Maar ook als iemand niets tegen homoseksualiteit heeft en jij zegt dat hij homo is, terwijl hij dat ontkent, dan beschuldig je hem niet zozeer van homoseksualiteit, maar wel van liegen over zijn geaardheid. Indirect dus ook een beschuldiging aan zijn adres. En in het boek gaat het daarbij vooral ook om een vermeend massaal verbreken van de celibaatsgelofte, wat sow

Begreep echter ook dat het misbruik vooral om geslachtsrijpe jongens ging. Het is dan meer efebofilie, wat veel mensen nog steeds als een vorm van pedofilie zien. Volgens mij is echter nooit onderzocht, of afdoende bewezen, dat pedo's die jongetjes misbruiken ook echt een homofiele geaardheid hebben.