Robert Frans

De hemel natuurlijk. Kom, je loopt hier langer rond dan vandaag, dat had je wel kunnen nagaan hè? Met goden kan dan zowel op engelen worden gedoeld als op aardse koningen, die in die tijd vanwege hun macht en aanzien zo werden genoemd.

Je redeneert echter daarmee helemaal vanuit onze eigen heilsgeschiedenis en je eigen visie daarop. Ook de Schrift zelf beschrijft enkel onze heilsgeschiedenis met God en spreekt logischerwijs niet over buitenaardse beschavingen, omdat zelfs dat concept al wereldvreemd zou zijn bij de gelovigen uit die tijd. Je implicatie van 'bijbelse aliens' in de hemel is echter wel interessant. Mogelijk komen we in de hemel en straks op de nieuwe hemel en aarde, als het natuurlijke universum en het bovennatuurlijke koninkrijk van God één geheel vormen, wel veel andere beschavingen tegen. Áls er echte

Het is dan heel mogelijk dat God met (een aantal van) die andere beschavingen een eigen verbond heeft gesloten, gebaseerd op hun staat van zijn en hun toegang tot het bovennatuurlijke en voor ons misschien (in eerste instantie) volstrekt onherkenbaar. Het zou qua opbouw van de heilsgeschiedenis voor ons zelfs helemaal niet inconsistent zijn: het begon hier op aarde met twee mensen, toen een gezin, toen een familie, toen een volk, nu de hele wereld, straks het universum? Steeds als in de bijbel een gemeenschap meent dat het toch vooral om háár draait, onthult God weer nieuwe gebieden vol me

Misschien. Zou kunnen. Daar gaat God zelf uiteindelijk over. Wel geloof ik dat God wil dat wij ook hier gelukkig zijn. Met Hem, maar ook met elkaar en ook in onze dagelijkse leefomstandigheden. En dat het de taak van elke overheid is om ervoor te zorgen dat mensen hier een vredig, veilig en gelukkig bestaan kunnen opbouwen. Of dat geluk dan oppervlakkig is of niet, zal per mens verschillen. Er zijn oppervlakkige gelovigen en diepgaande niet-gelovigen. Het lijden is geen doel op zich, het geluk wel. Alles wat God toelaat of doet, is gericht op ons geluk, hier op aarde en straks in de h

Ik zie de problemen wel, vooral als het gaat om medisch-ethische kwesties en kwesties rondom huwelijk en gezin. Het is alleen niet juist om de ene cultuur zonder nuances op te hemelen en de andere cultuur zonder nuances neer te halen. Natuurlijk zijn er slechte, barbaarse culturen, net zoals er ook verheven culturen zijn. Maar je zult in elke cultuur zowel (grote) problemen als (zeer) mooie ontwikkelingen tegenkomen en de gemiddelde cultuur is barbaars noch verheven, maar een samenstelling van verschillende mooie en minder mooie leefwijzen, waarden, levensovertuigingen, etc. Hier in Ned

Veel joden en andere oorlogsslachtoffers die na de oorlog terugkwamen in ons land, werden echter bepaald niet warm ontvangen. Ook waren er veel mensen die om wat voor reden niet in het stramien van wat men sociaal en wenselijk achtte pasten en daardoor buitengesloten werden. Je kon als ongehuwde bijvoorbeeld geen huis huren, want veel was erop gericht om te trouwen en grote gezinnen te stichten. Logisch, zo na een oorlog die zoveel levens eisde, maar toch. Sociale vangnetten en voorzieningen voor armen waren er dan ook veel minder en werklozen werden niet zelden vrij vernederend behandeld

Mjah, de katholieke leer wil hier en daar nog weleens inclusiever zijn dan gedacht. Zij leert immers wel dat als iemand nooit van Christus gehoord heeft, diegene dan op zijn geweten beoordeeld zal worden, en dat je daden wel degelijk van belang zijn in de heilseconomie. Geloven is immers doen en ook andersom. Ze weet dan ook enkel van mensen die nu in de hemel zijn, niet van mensen in de hel. Zelfs van Judas Iskariot vermoeden we enkel dat hij daar wel zal verblijven, gezien Jezus' zeer scherpe woorden over hen die Hem verraden, maar we weten het simpelweg niet. Je kan dan ook Christus

Je mag nooit zo over je medemensen en over de wereld spreken! Voor God zijn ze allen levend en zijn ze allen in staat de goede weg te gaan. Uiteindelijk zal elk mens van goede wil, die werkelijk vanuit liefde en mededogen wil leven, Christus ontmoeten, hoe en wanneer dan ook. En het zijn er véél meer dan je denkt; in het verborgene is er heel veel gaande in veel mensen en is er wel degelijk dorst naar gerechtigheid en vrede. Alleen weten niet allen de juiste weg daartoe en zijn wij christenen bepaald ook niet altijd even goed in het wegwijzen. Er mag dan ook nooit sprake zijn van trekken o

Op basis van daden nog veel meer dan op basis van woorden. Jakobus schrijft daar al vrij scherp over, maar ook Christus zelf waarschuwt dat Hem als Heer aanroepen níét hetzelfde is als daadwerkelijk door Hem gekend zijn. Ik heb zelfs het idee, maar dat is een persoonlijke gedachte die je eventueel weer mag vergeten, dat niet weinig mensen Hem onbewust volgen en misschien pas na hun dood de Waarheid alsnog vreugdevol zullen herkennen en begroeten. En dat niet weinig mensen die menen in Hem te geloven, uiteindelijk Hem niet zullen herkennen, omdat zij al die tijd een eigen godsbeeld bleken t

Je kunt het vergelijken met de FAQ op Credible, die het beleid van de crew en de forumregels aangeeft. Daar staat nu onder meer een geloofsbelijdenis in, die aangeeft wat het modereerbeleid en dus Credible onder christelijk verstaat. Maar die belijdenis heeft er niet altijd gestaan. Daarvóór stond er enkel dat Credible christelijk was. Er waren echter een aantal users die zich christelijk noemden, zonder echter de basisbeginselen van het christendom te erkennen, waaronder de dood en verrijzenis van Christus zelf. Zij gingen daarover in discussie met andere users en zaaiden zo verwarring en

Het is een vaststelling van wat de Kerk altijd al geloofd heeft. Toch een belangrijke nuance. Een dogma wordt enkel vastgesteld bij grote, te lang durende twisten over het betreffende geloofspunt. Elk dogma moet consistent in zichzelf en met wat we waarnemen, orthodox, apostolisch en katholiek zijn. De transubstantiatie zelf is geen dogma, maar wel de Werkelijke Tegenwoordigheid van Christus in de eucharistie. Daarbij is Nederland en zelfs ook West-Europa geen maatstaf wat betreft het geloof. Wij zijn een wereldkerk, ook tot in de hemel, waarin het wel degelijk massaal beleden wordt.

Is dat niet een beetje een te nauwe definitie van intellectualiteit? Ik bedoel, in de wetenschap is dat natuurlijk waar, maar in de theologie hoeft dat helemaal niet zo te zijn. Daar is een dogma gewoon de volgende stap vooruit in het denken en overwegen van Gods mysteries. Elk dogma roept namelijk weer nieuwe vragen op, die weer nieuwe (soms dogmatische) antwoorden opleveren, die weer nieuwe vragen oproepen, et cetera. Net als met een atlas: dat de wereldkaart vast ligt, betekent niet dat het denken over de wereld gestopt is, maar dat men nu eindelijk weet waar men wat kan ontdekken en men

Ook dán wordt het brood zijn Lichaam en de wijn zijn Bloed. De Werkelijke Tegenwoordigheid van Christus is niet afhankelijk van ons geloof, zelfs niet van die van de celebrerende priester. Het is een soevereine handeling van Christus zelf. Ook als iemand dus niet gelooft dat het gebeurt, gebeurt het toch. Je kunt dus niet zeggen dat het "voor jou" het Lichaam wordt en "voor hem" niet. Voor een íéder wordt het brood het Lichaam van Christus en een íéder ontvangt het Lichaam (en Bloed) bij het ter communie gaan, alleen zal niet een ieder het erkennen.

Oh nee, hij heeft ons door... We are the Church. Lower your reason and surrender your arguments. We will add your intellectual and spiritual distinctiveness to our own. Your culture will adapt to service us. Resistance is futile.

Er is echter niets veranderd in beide tradities. De orthodoxen hebben altijd aangehouden dat gehuwde mannen priester konden worden en de katholieke Kerk al eeuwenlang dat ze géén priester konden worden. Daarbij geldt het celibaat, zo ik begrijp, ook nog enkel voor de Latijnse ritus. In oosters-katholieke Kerken, die dus een eigen ritus hebben, kunnen gehuwde mannen weer wél priester worden. Er zijn namelijk verschillende ritussen, ofwel verschillende vastomlijnde tradities die bepalen volgens welke liturgie en door wie de sacramenten toegediend dienen te worden, wat men daarvoor zoal nodig

Je wilt er dus niet verder op ingaan. Ook prima, eigen keuze. Dan houdt het hier op.

Maar waarom is dat dan hypocriet? De beste man maakt dan immers gewoon gebruik van een extra mogelijkheid om toch priester te worden en zo van een legitieme regeling die de betreffende kerk aanhoudt. Een regeling die de katholieke kerk overigens wél voor diakens kent. Gehuwde mannen kunnen in dergelijke kerken priester worden en ongehuwde mannen ook, waarbij voor beiden vervolgens gewoon dezelfde regel geldt, namelijk dat ze niet mogen trouwen. En dat beiden blijkbaar dus wél getrouwd mogen zíjn, alleen is de ongehuwde dat nu eenmaal dan niet. Dus waarom zou een gehuwde priester (na de doo

Hypocrisie betekent kortwerg dat je het ene zegt, maar het andere doet. Wat is er dus precies hyocriet aan deze regel?

Dat klopt, net zoals oosters-orthodoxe getrouwde mannen ook priester kunnen worden. Maar niet andersom en volgens mij bij die Anglicaanse priesters ook niet. Als getrouwde man kun je dan dus wel priester worden, maar als priester kun je niet (her)trouwen. Ik zelf sta er neutraal tegenover en laat dat aan de wijsheid van de Kerk zelf over. Wel denk ik dat voor de gemiddelde pastoor een huwelijk gewoonweg totaal niet praktisch is, daar hij om de vijf á zes jaar moet verhuizen en dagelijks veel tijd kwijt is of zou moeten zijn aan gebed, studie, de sacramenten en het pastoraat. Zeker als je ook

Rusland onder Stalin? Gezellig met de hele familie naar de goelags, omdat je broer iets had geschreven dat gisteren nog níét in strijd met de partijlijn was. En waarvan Noord-Korea later dacht: hm, geen gek systeem daar, dat kunnen wij vást veel beter met onze Grote Leider. Yep, ik kan niet wachten...

Yep, dat werd een populaire these in vooral de VS: not dating, just waiting. Niet gaan daten, maar wachten tot God je de ware toebedeelt. Met als gevolg dat hele kerken gevuld raakten met (gefrustreerde) singles die geen idee hadden hoe ze fatsoenlijk met leden van de andere sekse konden flirten of zelfs gewoon vriendschappelijk omgaan, daardoor nauwelijks tot geen relaties kregen en het aantal gezinnen fors minderde. Whoops... ?

Vrouwen vallen meer op macht en status en hebben niet zelden ook een lichte voorkeur voor (een tikje) foute mannen. Daarom bijvoorbeeld al die vele vrouwelijke fans voor beroemde seriemoordenaars, die van hen vrachten aan liefdesbrieven krijgen. Vandaar.

Niet naar de aarde, maar de nieuwe hemel en aarde, waar God zelf dan ook woont. Hemel en aarde, natuur en bovennatuur zijn dan één. Er kan dus nooit sprake zijn van degradatie, omdat je immers in en met God bent. Het is juist de voltooiïng van je verheerlijking, omdat je dan eindelijk weer helemaal compleet bent en volledig verenigd met God. Klopt, hij was toen in het voorgeborchte, ofwel het dodenrijk, omdat de hemel nog niet geopend was voor de rechtvaardigen. Dat gebeurde pas bij het Offer van Christus. Maar al zou Lazarus vanuit de hemel naar de aarde zijn teruggebracht, dan zo

Waarom telt dat niet? Waarom zou deze gave van God niet tellen? Zeg niet omdat je er niet bewust voor gekozen zou hebben, want voor de eerste zorg die je ouders voor je hadden, koos je ook niet bewust. Maar het telde wel, want daardoor leef je nu. Zo koos je dus misschien niet bewust voor de eerste zorg die God je af, maar telt deze wel, want daardoor kun je nu tot Hem naderen en weet je wie Hij is. Voor de grote meerderheid van alle kerken en kerkgemeenschappen wereldwijd zal deze doop in elk geval wél tellen. Zij zullen je dan ook niet willen wederdopen, omdat je immers maar éénmaal gedo

Om de ziel weer met het lichaam te verenigen, net zoals hemel en aarde ook verenigd worden tot één Rijk, waar God onder ons woont en wij Hem dus kunnen aanschouwen. Alles wordt dan volmaakt één in liefde, volmaakt verenigd in God. Nu is het lichaam nog niet verlost, want onderworpen aan de vergankelijkheid en de neiging tot het kwaad. Maar dat zal niet altijd zo zijn. Ook zij zal verheerlijkt worden en delen in het eeuwige, goddelijke leven.