Holla

Ik ben eigenlijk wel van mening dat het niet de bedoeling is om als christenen op een kluitje te gaan zitten. Nu ben ik daar zelf ook vrij schuldig aan, want ik ga niet erg veel met niet-christenen om. Maar ik vind dat wanneer christenen altijd maar in hun eigen sub-cultuurtje blijven, ze weinig realiteitszin hebben en dat evangeliseren dan ook slecht is. En bovendien is het te comfortabel: tussen niet-christenen wordt je zelf ook meer gedwongen om over je geloof na te denken, want er word kritischer naar je gekeken. Dit wil niet zeggen dat je per se niet-christenen als huisgenoten moet heb

Wat een rare manier van denken heb je, mc. Geloof je er dan totaal niet in dat iemand kan veranderen? Ik snap je scepsis bij een meervoudig moordenaar op zich wel, maar wanneer iemand totaal van inzicht veranderd, kan zijn gedrag toch ook veranderen?

Quote: Op vrijdag 12 maart 2010 17:27:27 schreef Holla het volgende: ieuw! mijn echtgenoot heeft een tijd gehad dat hij in de war raakte tussen 'schatje' en 'liefje'; hij noemde mij toen 'latje'.. en we hebben er weer één bij 'lieve ding' (combi lieverd en lekker ding)

oh, die aflevering heb ik dan weer niet gezien, dat zal die van wat eerder in de week geweest zijn.

Het laatste heeft volgens mij ook in kranten gestaan, maar de RKK is nu eenmaal groter en daardoor is het natuurlijk interessanter om dagelijks/wekelijks een kop in de krant te hebben 'Weer zoveel gevallen van misbruik in de Rooms-katholieke kerk'. Verder vind ik je visie interessant, CvW. Het geeft nieuw licht op de zaak Hebben jullie ook de uitzending van De Wereld Draait Door gezien met Antoine Bodar over het misbruik in de Kerk? Wat vonden jullie er van?

ieuw! mijn echtgenoot heeft een tijd gehad dat hij in de war raakte tussen 'schatje' en 'liefje'; hij noemde mij toen 'latje'..

Volgens mij raakt deze discussie ook de discussie die ik zo af en toe hoor over 'tucht' in protestantse gemeenten. In de Gereformeerde Gemeenten wordt je van het Heilig Avondmaal weerhouden wanneer je in openbare zonde leeft. Wanneer de kerkenraad weet heeft van die openbare zonde krijg je een gesprek en wanneer je berouw toont en je leven wilt beteren kun je schuldbelijdenis doen en vervolgens wordt je weer toegelaten aan het Heilig Avondmaal. Dan wordt er in de kerk gezegd '... heeft schuldbelijdenis gedaan vanwege zonde tegen het zoveelste gebod'. In de PKN waar ik nu zit komt dit nooit voo

Ja, ik ga wel. Ik vind het sowieso prettig om ook op vakantie de zondag als bijzondere dag te hebben, en aangezien het dan al minder is door alle activiteiten die je doet (zwemmen, zonnen, steden bekijken enz) vind ik het prettig om het ritme van 1 of 2 diensten te blijven aanhhouden. Anders heb ik helemaal het idee dat ik God als bijzaak heb, ofzo. Maargoed, dit zou ook ingevuld kunnen worden door het lezen van een preek of het houden van bijbelstudie. Ik vind het echter ook erg prettig om de gelovigen ter plaatse te spreken/te bekijken en er daardoor bij bepaald te worden dat je niet alle

ja, ik ben het met je eens RobertF

Wij wilden wel stoppen met tv kijken in de vastenperiode maar nu is onze tv al een tijdje stuk en behalve het journaal 's ochtends (op een klein tv'tje in de keuken) kijken we dus niet meer. Dat houden we wel tot na pasen vol

Ik heb eens een artikel in de psychologie magazine gelezen over een man met een seksverslaving en hij had blijkbaar niet genoeg aan alleen zijn handen maar al zijn geld ging op aan prostitutie-bezoek. Een seksverslaving is een probleem wanneer je niet meer goed functioneert in de maatschappij, en je functioneert al niet goed meer in de maatschappij wanneer je continue aan seks denkt en continue naar mogelijkheden zoekt om het te hebben. Ik denk dat het wel bestaat maar dat het tevens vrij zeldzaam is.

Quote: Op maandag 08 februari 2010 17:20:40 schreef Asteraceae het volgende: [...] Klinkt goed. Weet iemand hoe dit bij protestante kerken is? Ja, bij ons (PKN) is het zo dat je voor je huwelijk wel gesprekken met de dominee hebt. Wij waren met twee gesprekken klaar en volgens mij is dat wel 'normaal'. Het ging vooral over het huwelijksformulier (en dus hoe je zelf ook tegen huwelijk aan kijkt) en over de invulling van de trouwdienst. Ik heb, zeg een driekwart jaar voordat wij gingen trouwen, wel een soort huwelijkscathechese gemist. Ik wilde ook graag weten wanneer je 'k

Ja, maar schaf dan de mogelijkheid tot zo makkelijk en goedkoop lenen af of maak de studenten daar bewuster van, ipv de basisbeurs af te schaffen. Ik snap dat het de overheid een boel geld scheelt, maar de basisbeurs afschaffen! Dan wordt het toch afhankelijk van de hoeveelheid geld van je pappie&mammie of je kunt gaan studeren? Dat lijkt me een kwalijke zaak..

Quote: Op vrijdag 29 januari 2010 21:22:00 schreef Iriacynthe het volgende: [...] Mooi gezegd. RobertF: Ik kan natuurlijk enkel spreken vanuit mijn eigen, beperkte ervaring, maar zelf heb ik het verschil dat jij schetst eigenlijk niet op die manier gemerkt. Een vrouw die haar man voor schut zet en een man die zijn vrouw nooit iets liefs zegt zijn in mijn ogen net zo slecht bezig als een man die zijn vrouw voor schut zet en een vrouw die haar man nooit iets liefs zegt. *is helemaal mee eens ik merk dit verschil ook niet, en ik vraag me ook af waarop je dit baseert.

Ja, dat gaat helemáál mis! Samengevoegd: Ben overigens wel erg benieuwd wat de lang-getrouwde crediblers in dit topic te zeggen hebben Wij jonkies kunnen vast van jullie leren

Tja, en toch blijft het voor mij een theoretisch verhaal waar ik het best mee eens zou willen zijn. Maar in de praktijk komt onze relatie er niet bij in de buurt en het lijkt me ontzettend onnatuurlijk wanneer mijn man ineens zijn uiterste best gaat doen om leiding te geven en beslissingen te nemen terwijl we er ook samen uit zouden kunnen komen (nogmaals, ik kan me geen situatie voorstellen waarbij dat niet kan. In 'mijn' topic heb ik om voorbeeld gevraagd en daar heb ik geen dingen gehoord die in onze relatie ooit voor zouden kunnen komen). Verder is het ook mooi dat Paulus daar neer heef

haha Nee, want het gaat ook op bij beslissingen die wel echt belangrijk voor hem zijn

Tjah, ik heb me hier ook wel in verdiept en er zelfs ooit een topic over gestart (de onderdanige vrouw) en ik heb vaak gehoord wat je zegt Mark87, en misschien ben ik het uiteindelijk met je eens. Maar in de praktijk komt het bij ons iig echt nooit voor dat we een beslissing moeten maken waarbij we niet tot een compromis oid kunnen komen. En ik kan me ook geen situatie voorstellen waarbij het ooit zo lastig wordt dat mijn man de doorslaggevende mening heeft terwijl ik het daar in principe niet mee eens ben. En over verschillende rollen: ik heb net zo goed respect nodig als mijn man, evenals

naeva, en ik, en verder weet ik het niet. Alhoewel ik een 'newly-wed' ben, ik ben 4 maanden getrouwd. Bijna.

Mooi antwoord Bonaventura. Daar ben ik het mee eens

Misschien moet je ook eens het gesprek aan gaan over in hoeverre hij het van belang vindt om bijv. samen bijbel te lezen en je met God bezig te houden? Dan kun je ook aangeven dat je het vervelend vindt om altijd degene te zijn die het initiatief moet nemen in deze dingen Verder is het misschien raadzaam om het niet een te groot issue te laten worden in jullie relatie maar het meer op een natuurlijke manier proberen te sturen.. dus dat je bijv. zelf verteld hoe je kring was, waar je mee zit, waar je dankbaar voor bent, enz. Succes ermee!

Het opkroppen van zulke ervaringen is vaak ook schadelijk. Maar het is beter als ouders ruimte geven voor de verwerking en het zelf niet steeds naar boven halen en benadrukken hoe erg het allemaal is. (het laatste gebeurt wel vaak omdat het voor ouders zelf ook moeilijk te verwerken is)

Om weer bot te zijn: In de christelijke moraal zit liefdadigheid ingebakken: God geeft ons de opdracht om te werken zodat we geld kunnen verdienen om weg te geven (Efeze 4). C.S. Lewis geeft aan dat dat het een veilige regel is om meer te geven dan je kunt missen. Met andere woorden, wanneer je uitgaven aan luxe en comfort, amusement en dergelijke op het gebruikelijke niveau liggen van mensen met jouw soort inkomen, dan geef je waarschijnlijk te weinig weg. De Bijbel laat ook zien wat innerlijke verandering (zoals ook al genoemd werd door o.a. RobertF) kan doen (handelingen 2): 'Allen

Het scheelt wel erg wanneer je niet op jezelf hebt gewoond Kun je niet andere taken op je nemen die wat minder huishoudelijk zijn zoals bijv. financiën/vakanties plannen/uitzoeken welke telefoonprovider het beste is/enz ofzo, om je schuldgevoel wat weg te nemen?

Maar heb je niet zelfstandig gewoond zodat je dat soort dingen wel moest? (Alhoewel, wij strijken sowieso nooit )