Levi

Op woensdag 13 september 2006 15:37:59 schreef Liset het volgende: [...] Daar was ik dus al bang voor dat je dat zou zeggen haha Maar ik weet dat dat niet gaat gebeuren

Zeg dat maar niet te hard...

Mazzel,

Levi

Welkom allemaal!

Levi

Hey JoostG,

Mooi om te lezen! Daarmee bedoel ik natuurlijk niet dat het mooi is als mensen allemaal maar hun kerk verlaten in ruil voor 'het groene gras bij de buren' (te denken valt aan Lot, die voor de groene velden koos en Abraham achterliet in een - in mensenogen - dor gebied). Maar ik bedoel dat het mooi is om te lezen dat je zó met je geloof bezig bent.

De goeie tips van onze, in de Geest, medebroers en zussen heb je hierboven al gekregen, dus daar zal ik niet op inhaken.

Wat ik je wel mee wil geven is het volgende:

'De Joden in Berea waren welwillender dan die in Tessalonica, want ze luisterden vol belangstelling naar de verkondiging van het evangelie en bestudeerden dagelijks de Schriften om te zien of het inderdaad waar was wat er werd gezegd.' (Handelingen 17)

Mijn boodschap: Laat je niet leiden door mooie praatjes van mensen, maar onderzoek dagelijks de schriften of die mooie praatjes wel waar zijn.

Veel succes!

Mazzel,

Levi

Op maandag 11 september 2006 13:22:27 schreef K. het volgende:

(Ik zal het verklappen: uit de schrijfstijl...)

3 keer raden hoe ik weet in welk ambt zij dienden...

Mazzel,

Levi

In ons NT vinden we (volledigheidshalve) achtereenvolgens het evangelie van de apostel Matteüs, de evangelist Marcus, de herder Lucas en de profeet Johannes.

Mazzel,

Levi

Ik erken het OT, simpelweg omdat Jezus er blijk van gaf dat deze schrift het geschreven woord van de Allerheiligste was. Daarnaast erken ik het NT, omdat dit geschreven is door de apostelen, van wie Jezus zei dat zij door de Heilige Geest in alle waarheid geleid zouden worden.

Dat er daarnaast mee bronnen zijn waaruit we kunnen putten, of die als leidraad gebruikt kunnen worden is iets waar ik helemaal achter sta, maar nogmaals: om de bovenstaande redenen is voor mij de bijbel dorslaggevend op het moment dat het gaat om het vormen van een visie op bepaalde zaken.

Mazzel,

Levi

Het punt is dat ik de apostelen van tegenwoordig als even 'gezaghebbend' erken als de apostelen die we tegenkomen in de bijbel.

Maar daarbij komt dat wat zij leren in overeenstemming moet zijn met de bijbel.

Tweede moeilijkheid voor mij is dat ik niet iedereen die zichzelf tot ambtsdienaar bestempeld heeft als zodanig erken (zie ook het bovenstaande).

Daarnaast sluit ik de traditie niet uit, in zoverre dat ook hiervoor geldt dat zij in overeenstemming moet zijn met de bijbel.

Mazzel,

Levi

Daar was ik inderdaad ook al bang voor, vandaar dat ik het wilde toespitsen op de behandeling van mijn vraag.

Maar kennelijk zijn we snel uitgediscussierd wanneer je een vraag stelt en geen inhoudelijk beargumenteerde en bijbels onderbouwde, uitgewerkte voorbeelden geeft.

Probleem nu is dat we dus (weer) een heel discussie krijgen over het voorbeeld, in plaats van het behandelen van de vraag.

Mazzel,

Levi

Zoals je wil.

In Hebreen staat: "Niemand kan zich die waardigheid toe-eigenen, men wordt daartoe door God geroepen, zoals ook met Aäron gebeurde."

Als we dan kijken hoe Aäron werd geroepen, dan zien we dat dit gebeurde door de profeet Mozes. Logisch ook, want een profeet geeft de woorden van de Eeuwige door. Mozes koos hem dus niet zelf uit en er werd ook geen stemming gehouden.

Ook heeft Mozes niet zelf zijn opvolger gekozen, terwijl we toch van hem lezen in Deut 34:

"Nooit meer heeft Israël een profeet gekend als Mozes, met wie de HEER zo vertrouwelijk omging.". In de oude vertaling staat dat Mozes de heer van aangezicht, tot aangezicht kende. Zoiets wordt zelfs van Petrus of Paulus niet geschreven, en daarmee kan niemand zich dus vergelijken.

Als er ooit al een mogelijkheid had bestaan dat een dominee, of ambtsdrager een ander mens zou kunnen uitkiezen om die tot mede-dominee, of ambtsdrager te kunnen maken, dan had de Eeuwige dat toch wel aan Mozes geopenbaard, maar zelfs van Mozes lezen we dat hij tot G*d bidt en vraagt of Hij zijn opvolger aan wil wijzen. Nummeri 27:

"Mozes antwoordde de HEER: 16 ‘Moge de HEER, de God die aan al wat leeft de levensadem schenkt, dan iemand over het volk aanstellen 17 die het kan leiden en de troepen kan aanvoeren, zodat het volk van de HEER niet wordt als een kudde schapen zonder herder.’ 18 De HEER zei tegen Mozes: ‘Laat Jozua, de zoon van Nun, bij je komen; hij is een man die geestkracht bezit. Leg hem de hand op 19 en laat hem plaatsnemen voor de priester Eleazar en voor de hele gemeenschap. Draag in ieders aanwezigheid de leiding aan hem over 20 en laat hem delen in het aanzien dat jij geniet."

Als later het volk om een koning vraagt, dan zegt de Eeuwige niet tegen Samuel: Kies jij maar iemand tot koning, nee, de Eeuwige zegt:

"‘Morgen om deze tijd stuur ik je een man uit Benjamin. Hem zul je zalven tot vorst over mijn volk Israël. Hij zal mijn volk bevrijden uit de greep van de Filistijnen, want ik heb me hun lot aangetrokken en hun roep om hulp gehoord.’ 17 Zodra Samuël Saul zag, liet de HEER hem weten: ‘Dit is nu de man over wie ik je gezegd heb: “Hij zal mijn volk beteugelen.â€â€™"

Op eenzelfde manier werd ook David tot koning aangesteld. Er vond geen stemming plaats, of verkiezing of wat dan ook. Sterker nog: Samuël denkt bij iedere broer van David die hij ziet ‘dit zal ‘m wel zijn’. Maar niets is minder waar. Ook Samuel moet door de Heer erop gewezen worden dat de Allerhoogste het hart aanziet en niet de uiterlijkheden. Zou er een stemming hebben plaatsgevonden, of zou Samuël zelf iemand hebben uitgekozen, dan was David vast nooit koning zijn geworden met alle consequenties van dien. De keus van de Eeuwige is toch altijd het beste en de bijbel leert duidelijk dat Hij Zelf mensen uitkiest die dienstbaar voor Hem kunnen zijn; het eigenmachtig aanstellen van mensen leidt slechts tot waarvoor Paulus Timotheüs waarschuwt:

‘Want er komt een tijd dat de mensen de heilzame leer niet meer verdragen, maar leraren om zich heen verzamelen die aan hun verlangens tegemoetkomen en hen naar de mond praten. 4 Ze zullen niet meer naar de waarheid luisteren, maar naar verzinsels’.

Er staat zelfs dat onze Heer gewacht heeft op zijn roeping. Hij is niet zomaar op een van de een op de andere dag het land doorgetrokken om het evangelie te verkondigen, maar er staat in Hebreën:

"5 Christus heeft zich de eer hogepriester te worden evenmin zelf verleend, dat deed degene die tegen hem zei: ‘Jij bent mijn zoon, ik heb je vandaag verwekt.’ 6 Ergens anders zegt hij iets vergelijkbaars: ‘Jij zult voor eeuwig priester zijn, zoals ook Melchisedek dat was.’ "

Als dus zelfs de Heer wacht op een Goddelijke roeping, dan hebben mensen toch al zeker niet het recht om uit zichzelf het priesterschap aan te nemen, dus zonder Goddelijke roeping.

\

Als we een voorbeeld nemen uit het dagelijks leven, dan zal geen enkele werkgever ervan gediend zijn dat iemand zichzelf tot werknemer van hem maakt, en in de naarm van de werkgever allerlei dingen gaat doen. Iedere werkgever zal natuurlijk zelf zijn werknemers willen kiezen.

Ons verstand zegt ons al dat de Eeuwige dit ook zal willen doen, maar wat het allerbelangrijkste is: de bijbel leert ons dat. In Handelingen 13 wordt beschreven op welke manier de roepingen plaats vinden, namelijk door de Heilige Geest, en zoals ook in het OT beschreven (zie de bovenstaande voorbeelde) door de mond van de profeten:

“1 Er waren in de gemeente van Antiochië profeten en leraren, onder wie Barnabas, Simeon die Niger werd genoemd, Lucius de Cyreneeër, Manaën, een jeugdvriend van de tetrarch Herodes, en Saulus. 2 Op een dag, toen ze aan het vasten waren en een gebedsdienst hielden voor de Heer, zei de heilige Geest tegen hen: ‘Stel mij Barnabas en Saulus ter beschikking voor de taak die ik hun heb toebedeeld.’ 3 Nadat ze gevast en gebeden hadden, legden ze hun de handen op en lieten hen vertrekken.

4 Zo werden Barnabas en Saulus uitgezonden door de heilige Geest.â€

Zij voelden dus niet zelf een roeping, of werden beroepen door een andere gemeente, maar werden geroepen door de Heilige Geest. Deze roeping was geen uitzondering, maar was al was algemeen gebruik. In Handelingen 20 zegt Paulus tegen de ambtsdragers van de gemeente in Efeze†28 Zorg voor uzelf en voor de hele kudde waarover de heilige Geest u als herder heeft aangesteld; u bent de opzieners van Gods gemeente, die hij verworven heeft door het bloed van zijn eigen Zoon.â€

Een roeping vindt dus niet plaats omdat mensen zichzelf die eer aan willen nemen, maar omdat zij door de Heilige Geest geroepen worden, zoals hierboven beschreven. Je leest hierboven al dat in de gemeente waar Paulus en Barnabas geroepen werden, onder meer profeten aanwezig waren. Dat de kerk tegenwoordig de gave van profetie niet meer bezit, is al betreurenswaardig, maar het brengt ook met zich mee dat mensen niet meer geroepen kunnen worden op de manier zoals het in de bijbel beschreven staat. Daarom waarschuwt Paulus er ook voor: "Doof de Geest niet uit 20 en veracht de profetieën niet die hij u ingeeft."

Simpelweg omdat mensen de Geest wel hebben uitgedoofd, kunnen er geen mensen meer direct door de Eeuwige tot het ambt geroepen worden, maar moeten mensen een soort van verkiezing houden, die nergens in de bijbel ondersteund wordt en die lijnrecht ingaat tegen de voorbeelden in de bijbel waaruit blijkt hoe mensen wél door de Allerhoogste Zelf geroepen werden om dienstbaar te zijn voor Hem.

11 En hij is het die apostelen heeft aangesteld, en profeten, evangelieverkondigers, herders en leraren, 12 om de heiligen toe te rusten voor het werk in zijn dienst. Zo wordt het lichaam van Christus opgebouwd, 13 totdat wij allen samen door ons geloof en door onze kennis van de Zoon van God een eenheid vormen, de eenheid van de volmaakte mens, van de tot volle wasdom gekomen volheid van Christus. 14 Dan zijn we geen onmondige kinderen meer die stuurloos ronddobberen en met elke wind meewaaien, met wat er maar verkondigd wordt door mensen die tot alles in staat zijn wanneer ze anderen listig en doortrapt op een dwaalspoor willen brengen. 15 Dan zullen we, door ons aan de waarheid te houden en elkaar lief te hebben, samen volledig toe groeien naar hem die het hoofd is: Christus. 16 Vanuit dat hoofd krijgt het lichaam samenhang, en wordt het ondersteund en bijeengehouden door alle gewrichtsbanden. Ieder deel draagt naar vermogen bij tot de groei van het lichaam, dat zo zichzelf opbouwt door de liefde.(Efeze 4).

Mazzel,

Levi

Of jij zoekt even op waar in de bijbel staat dat de apostelen zelf andere mensen uitkozen om werkzaam te zijn als ambtsdienaar.

Mazzel,

Levi

Bijvoorbeeld de apostolische successie.

Ik meen in de bijbel te lezen dat een dergelijke manier van eigenmachtig mensen in het ambt aanstellen niet de bedoeling is, terwijl dit toch verworden is tot een gebruik binnen de RKK.

Mazzel,

Levi

Het gaat om de vraag die ik stel, niet om de voorbeelden waarover we dan eindeloos kunnen discussieren.

Mazzel,

Levi

Weliswaar is dit dit niet het precieze onderwerp waarmee we het vorige topic afgesloten hebben, maar het volgende vraag ik mij toch af.

Het komt soms voor dat ik over bepaalde dingen in de bijbel iets lees, wat (voorzover ik kan beoordelen) haaks staat op wat in de RKK geleerd wordt en aan de 'traditio' gestaafd wordt.

Mijn vraag is in hoeverre de traditio dan als aanvulling op de bijbel wordt gezien, of als gezaghebbend.

Mazzel,

Levi

Op donderdag 07 september 2006 17:36:18 schreef Light Jr. het volgende: [...] Vandaar ook die aanhalingstekens mijn beste [...] Hey een paradox [...] Ik zeg idd dat naar mijn mening homoseksueel gedrag een zonde is, ik veroordeel de actie niet de persoon. Op basis van wat de Bijbel leert.

Mijn probleem is dat ik niet zozeer inzie waarom homoseksueel gedrag zondig is.

Niet op basis van Leviticus: de wet is vervuld door Jezus en is volgens de apostelen niet meer op ons van toepassing.

Ook niet volgens Romeinen. Buiten dat de Griekse tekst refereert aan mannelijke hoeren (en dus niet per definitie homoseksuelen) zegt Paulus doodleuk dat iedereen hetzelfde doet als wat in hoofdstuk 1 veroordeeld wordt.

Dan is er nog de bewering dat - omdat de Eeuwige man en vrouw gemaakt heeft - er geen man en man of vrouw en vrouw situatie mag zijn.

Tja, redenerend op die voet kan ik nog wel even doorgaan: de Eeuwige heeft ook geen zieke man en vrouw gemaakt. Zijn de zieken dan even zondig als homoseksuelen?

Ik zie in deze discussie alleen maar alles gebeuren war de Heer ons zó voor waarschuwd: doordat wij elkaar terechtwijzen creëren we alleen maar meer haat jegens elkaar en tegen iedereen die 'anders' is. De onderlingen eenheid en liefde wordt niet meer gevonden onder de christenen en ik durf te beweren dat dit niet de bedoeling van onze Heer is, maar dat er maar één is die ons influistert dat de ander meer zondigt dan wijzelf.

Jezus ga ons voor...

Als vader moet je de kinderen voorgaan, laten zien hoe het moet. Je moet in alles een voorbeeld zijn. Zie maar eens om je heen, hoe kinderen hun ouders napraten. Vooral als een van de ouders een niet alledaags woord gebruikt heeft, zie je dat de kinderen dat woord overnemen en te pas en te onpas het eruit floepen.

Zoals ook paulus aan Timotheus duidelijk maakt: laat niemand op je neerkijken vanwege je jeugdige leeftijd en vervul je dienende taak.

Goed voorbeeld doet goed volgen.

Dan moet je bezwaar maken bij de vertalers.

Dat ben ik niet met je eens. Een verouderde vertaling erbij pakken wil niet zeggen dat je dan een juiste vertaling hebt. Anders had er nooit een nieuwe ertaling hoeven komen.

Daarbij is de spreektaal van vroeger anders dan die van nu, maar om een voorbeeld te geven het volgende.

Stel je voor: ik ben agent. Ik ga in burgerkleding een rondje lopen en zie een winkeldiefstal. In mijn functie als agent verricht ik dan een aanhouding.

Betekenthet woord 'als' hier dat ik eigenlijk geen agent ben?

Zo bezie ik ook de tekst uit Petrus, anders zou het ook onzinnig zijn van Petrus om zo'n vergelijking te maken.

Bovendien staat er in het volgende vers in de vertaling zoals jij die hanteert: indien hij lijdt als christen...

Dit zou dan impliceren dat hier ook niet over christenen gesproken wordt.

En sinds wanneer ben jij de vader van je medemens?

Juist, helemaal mee eens. En zoals Hij leert moet ik mijn medemens even liefhebben als mijzelf.

Jezus liet zien hoe je dat in de praktijk brengt: eten bij belastinginners en hoeren. En lezen we dan vervolgens dat Hij hen maar even de les leest omtrent hun levensstijl?

Hiermee wil ik benadrukken dat jij geen haar beter bent als HJ, of een hoer, of een dief, of een moordenaar, etc.

Of wil je mij vertellen dat je nooit een leugentje om bestwil hebt verteld. Of wil je zeggen dat je nooit een kwade gedachte hebt gehad?

Ik denk dat de vergelijking tussen een homo en Marc Dutroux door veel mensen als zeer kwetsend kan worden ervaren.

Dat is gelegen in het feit dat homo's net als hetro's gevoelens van liefde hebben tot de ander.

Ik betwijfel of in het geval van een ongelijkwaardige situatie (zoals dus tussen mensen als Marc D. en minderjarig, nog niet geslachtsrijpe meisjes) er wel sprake kan zijn van (bewuste) liefde. Mijns inziens is er in dit soort situaties sprake van lust.

En lust is nu juist hetgene wat in de bijbel wordt afgekeurd. Kijk naar Sodom en Gomorra. Daar betreft het getrouwde mannen (die dus hetro zijn) de uit lust alles willen nemen wat ze tegenkomen.

Nogmaals: ik vind dit soort vergelijkingen uiterst pijnlijk, kwetsend en grof.

Ik snap dan ook niet hoe je mij kunt verwijten geen onderscheid te maken tussen het veroordelen van een actie en het veroordelen van een persoon.

Want: je doet hetzelfde. Je wil geen levensgevaarlijke psychopaten op straat hebben, terwijl je volgens je eigen redenatie eigenlijk alleen maar hun acties zou moeten afkeuren; niet de psychopaat zelf.

Gelukkig maar, want ik kan je zo een heel rijtje opnoemen van mensen die het in onze ogen niet verdienen, maar waarvan de Heer voorzegt dat zij zéker het koinkrijk in zullen gaan.

Tot slot dit.

Jezus zegt dat het begeren van de vrouw van je buurman even erg is als het daadwerkelijk begaan van de daad van overspel.

Hoe kan nu een homo nooit meer iemand begeren? Je kan kappen met het aangaan van relaties, maar je blijft verliefd worden. Dat zit in de mens. En in feite is de 'daad' dan al gepleegd.

Dit is dus een echte paradox, want als je homoseksualiteit veroordeeld, veroordeel je altijd de homo zelf. De gevoelens blijven altijd aanwezig.

En als we het toch over gevoelens hebben: als homo wordt je geboren met je seksuele voorkeur. Ik kan me geen christen voorstellen die graag homo wil worden omdat zijn leven dan een stuk prettiger zal zijn.

Hoeren kunnen stoppen met hun lichaam verkopen, moordenaars kunnen stoppen met moorden, maar géén enkel mens kan stoppen met gevoelens te hebben.

Mazzel,

Levi

De vraag is dan natuurlijk wanneer mensen dwalen hé...

Maar zoals je wilt. Ik wil er dan wel op wijzen dat het ver- of beoordelen van mensen een dwaling is.

De bijbel leert ons nergens dat alleen homo's zondaren zijn, of alleen hoerenlopers, of alleen dieven, of alleen moordenaars.

De bijbel leert uitdrukkelijk dat alle mensen zondaren zijn. Hoe kán je dan nog over een ander oordelen? Je bent zelf geen haar beter dan de ander.

En willen we dan een oordeel vellen over slechts één van de groepen mensen die wij niet begrijpen?

Laten we acht slaan op de woorden van Petrus: ‘15 Laat niemand van u moeten lijden omdat hij een moordenaar is, een dief, misdadiger of onruststoker.’

En trouwens, regelmatig wordt gezegd dat homoseksualiteit een gruwel is, want dat staat in Leviticus. Weten we dan niet dat de wet is afgeschaft en dat voor ons slechts het gebod geldt waarmee Jezus de hele wet heeft samengevat?

‘Heb G*d lief boven alles en uw naaste als uzelf.’ Het be- of veroordelen van mensen geeft er geen blijk van dat wij onze naaste even lief hebben als onszelf.

Maar daarnaast: waarom zoveel waarde hechten aan de woorden in Leviticus, terwijl we ons (misschien wel dagelijks) schuldig maken aan het volgende:

‘Bedriegers zijn de HEER een gruwel’ (Spreuken 12)

‘Kwade gedachten zijn de HEER een gruwel’ (Spreuken 15)

‘Maar Jezus zei tegen hen: ‘U wilt bij de mensen altijd voor rechtvaardig doorgaan, maar God kent uw hart. Wat bij de mensen in hoog aanzien staat, is een gruwel in de ogen van God.’ (Lucas 16)

Zo kunnen we nog wel even doorgaan. Feit is dat ieder mens zich schuldig maakt aan datgene wat in de ogen van de Heer een gruwel is. En dan nogmaals de vraag of Jezus ons geleerd heeft om de ander daarop te be- of veroordelen. Ik dacht het niet. Hij leert ons juist het tegenovergestelde:

‘40 En de koning zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.†41 Daarop zal hij ook de groep aan zijn linkerzijde toespreken: “Jullie zijn vervloekt, verdwijn uit mijn ogen naar het eeuwige vuur dat bestemd is voor de duivel en zijn engelen. 42 Want ik had honger en jullie gaven mij niet te eten, ik had dorst en jullie gaven me niet te drinken. 43 Ik was een vreemdeling en jullie namen mij niet op, ik was naakt en jullie kleedden mij niet. Ik was ziek en zat in de gevangenis en jullie bezochten mij niet.†44 Dan zullen ook zij antwoorden: “Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien of dorstig, als vreemdeling of naakt, ziek of in de gevangenis, en hebben wij niet voor u gezorgd?†45 En hij zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie voor een van deze onaanzienlijken niet gedaan hebben, hebben jullie ook voor mij niet gedaan.â€â€™ (Matteüs 25)

Daarnaast de vreselijke misvattingen over Romeinen 1. Petrus zegt al dat de schrijfstijl van Paulus van die aard is, dat mensen er vaak (onbedoeld) een uitleg aan geven die niet de juiste is. Zo ook met Romeinen 1. Men denkt op grond daarvan maar zo’n beetje iedereen om zich heen te kunnen veroordelen, maar lees eens gezellig verder wat Paulus daar zelf achteraan schrijft:

‘1 Natuurlijk, u veroordeelt dit alles. Maar u bent evenmin te verontschuldigen. Het oordeel dat u over anderen velt, velt u over uzelf, want de dingen die u veroordeelt doet u zelf ook.’ (Romeinen 2).

Vandaar dat ik de tekst aanhaalde van Jezus: ‘Oordeel niet zodat er niet over je geoordeeld zal worden.’ De splinter in het oog van de ander, staat werkelijk niet in verhouding tot de balk in ons eigen oog.

En maar ruzie maken als christenen onderling… want homo’s komen het koninkrijk niet in…

Het zal ons verbazen:

‘Zo zullen de laatsten de eersten zijn en de eersten de laatsten.’ (Matteüs 20).

Mensen van wie wij denken dat zij (vanwege welke ‘zonden’ dan ook) wel als laatste het koninkrijk in zullen gaan, zouden er wel eens veel eerder in mogen dan de rechtvaardigen die wij zelf denken te zijn.

Er is nog nooit iemand rechtvaardig geworden door de ander op zijn fouten of zonden te wijzen. Rechtvaardig word je door barmhartigheid, liefde, medemenselijkheid te tonen: juist aan degenen die dat het meest nodig hebben. En laat dat nou juist niet de ‘rechtvaardigen’ in deze wereld zijn…

Mazzel,

Levi

Nee, want Paulus schrijft bijvoorbeeld ook dat hij wil dat bij iedere samenkomst de mannen vol overgave en met geheven handen bidden.

Is dat dan ook een bindend voorschrift voor ons? Ik dacht het niet.

Anders wordt het wanneer Paulus bijvoorbeeld schrijft omtrent het bedekken van het hoofd door de vrouwen wanneer zij bidden of profeteren. Hij schrijft dan vooraf dat hij deze instelling aan de gemeente wil overdragen. Als je iets over wil dragen, moet je het eerst ontvangen hebben. Dat zijn dus andersoortige instellingen als 'ik wil'.

Mazzel,

Levi

Matteüs 7:

'1 Oordeel niet, opdat er niet over jullie geoordeeld wordt. 2 Want op grond van het oordeel dat je velt, zal er over je geoordeeld worden, en met de maat waarmee je meet, zal jou de maat genomen worden. 3 Waarom kijk je naar de splinter in het oog van je broeder of zuster, terwijl je de balk in je eigen oog niet opmerkt?'

Mazzel,

Levi

Volgens mij ligt dat genuanceerder. De tekst spreekt ervan dat er tussen Abraham en de rijke man een kloof zit. Een kloof komt tussen mensen op aarde ook veel voor, alleen zijn die minder waarneembaar voor ons omdat wij – gebonden aan ons aardse lichaam – dichter op elkaar leven. Toch gebeurt het dat we van een ander zeggen dat we niet met elkaar ‘op één lijn zitten’. Op die manier zit er soms een kloof tussen mensen. De kloof die er tussen Abraham en de rijke man was, is kennelijk onoverbrugbaar.

Net zoals je kunt bedenken dat de kloof niet letterlijk een kloof hoeft te zijn (het dodenrijk is ten slotte geen letterlijke, fysieke wereld, maar een onmateriële, geestelijke wereld), zo hoeft ook de pijniging die de rijke man ervaart niet letterlijk te zijn. Dat kan ook niet, want zonder lichaam kun je ook geen lichamelijke pijn ervaren. Te denken valt bijvoorbeeld aan de Emmaüsgangers die tegen elkaar zeiden: ‘Brandde ons hart niet in ons…â€. Er zal mij niemand tegenspreken als ik zeg dat hun hart niet letterlijk in brand stond.

Zoals ik hierboven al beschreef, denk ik niet dat het allemaal letterlijk kan worden genomen, simpelweg omdat men in een geestelijke wereld geen lichamelijke pijnen kan ervaren. Wél laat de tekst zien dat er een scheiding is tussen de geesten. Dat wordt bevestigd in Openbaringen: ‘Zalig zijn de doden die in de Heere sterven, van nu aan’. Er is dus daadwerkelijk een onderscheid tussen de doden die ‘In de Heere sterven’ en de overige mensen die sterven. De kloof in het dodenrijk die Jezus dus beschrijft, is een reële, bestaande kloof of scheiding tussen de verschillende doden.

En natuurlijk begrijp ik ook wel dat ik het verhaal niet naar mijn eigen hand moet zetten en zo. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn; er zal een oordeel zijn. Maar ik denk dat ik me daar nu niets bij kan voorstellen, het ligt zover buiten mijn gezichtsveld en ik vertrouw er maar op dat God zal doen wat goed is. Ondertussen ga ik maar goed mijn best doen om niet als de rijke man uit het verhaal te zijn.

Volgens mij is het oordeel niet direct bij het sterven, zoals ook Openbaringen zegt zijn de doden ‘in de Heere’ slechts zalig, of verkeren zij in het gelukzalige deel van het dodenrijk. De overige doden bevinden zich kennelijk in het andere deel en worden mogelijk gepijnigd door hun eigen geweten. Dat is geen hel of wat dan ook, maar slechts een gevolg van de eigen levenshouding. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat mensen zich in dat deel van geen kwaad bewust zijn en dus geen pijniging ervaren.

Mazzel,

Levi

Bij alle gelijkenissen in de bijbel die Jezus verteld staat explictiet dat Hij een gelijkenis verteld. In deze tekst staat dat niet.

Toch wijzen de woorden waarmee de tekst begint (Er was eens) erop dat dit een gelijkenis zou kunnen zijn.

In gelijkenissen die Jezus verteld beschrijft Hij bijvoorbeeld dat Hij de goede Herder is, Die Zijn leven geeft voor Zijn schapen. Hij beschrijft dan een alledaagse, werkelijke, bestaande realiteit en vergelijkt die met iets wat in onze demensie afspeelt.

Zou dit een gelijkenis zijn, dan vergelijkt Jezus ook een werkelijke, bestaande realiteit van het dodenrijk met iets wat zich in onze demensie afspeelt.

Zou dit geen gelijkenis zijn, maar een realistische situatie, dan is het dodenrijk zoals door Jezus in deze tekst wordt voorgesteld de werkelijkheid van alledag.

Hoe je het dus ook wend of keert, aan de beschrijving van het dodenrijk zoals door Jezus in deze tekst wordt neergezet valt niets aan toe of af te doen dan te accepteren dat Jezus een reële situatie van het dodenrijk weergeeft.

Mazzel,

Levi

Op woensdag 30 augustus 2006 19:10:20 schreef Liset het volgende: [...] Ik heb het over de babydoop! Omdat zij nog geen keuze kunnen maken voor God en vrouwen wel.

Beste Liset,

De bijbel spreekt niet van een volwassendoop, noch een baby- of kinderdoop, danwel een specifieke vrouwen- of mannendoop.

De bijbel spreekt slechts van 'doop'. Het is dus maar de vraag waarom wij nu wel een onderscheid willen maken tussen het dopen van kinderen of volwassenen, terwijl de bijbel hiertussen geen onderscheid maakt.

Daarnaast legt Paulus haarfijn uit in Romeinen 6 wat de consequentie van de doop is:

'3 Weet u niet dat wij die gedoopt zijn in Christus Jezus, zijn gedoopt in zijn dood? 4 We zijn door de doop in zijn dood met hem begraven om, zoals Christus door de macht van de Vader uit de dood is opgewekt, een nieuw leven te leiden. 5 Als wij delen in zijn dood, zullen wij ook delen in zijn opstanding.'

Het is nogal duidelijk: als we niet gedoopt zijn zullen we niet samen met Jezus delen in zijn opstanding.

Jezus Zelf zegt hetzelfde:

'5 Jezus antwoordde: ‘Waarachtig, ik verzeker u: niemand kan het koninkrijk van God binnengaan, tenzij hij geboren wordt uit water en geest.' (Johannes 3)

De doop is dus nogal vrij belangrijk en blijkens deze teksten essentieel voor je behoud, want als je niet gedoopt bent, heb je ook geen deel aan de eeuwige opstanding.

Stel nu dat je een kind hebt gekregen en je besluit het niet te laten dopen, omdat "het kind zelf de keuze moet maken", wat betekent dat dan wanneer de Heer wederkomt? Volgens de bovenstaande teksten heeft iedereen die niet gedoopt is pech...

En wil je een bijbelse onderbouwing voor het dopen van iedereen (dus ook kinderen), dan is er een paar posts geleden al door iemand geopperd om Galaten eens door te lezen, waar duidelijk staat dat de besnijdenis een voorafspiegeling is van de doop. Daar heb je overigens nog geen inhoudelijke reactie op gegeven.

Daarnaast is er ook nog het volgende uit 1 Korinthe 10:

'1 Broeders en zusters, ik wil graag dat u weet dat onze voorouders allemaal door de wolk werden beschermd en allemaal door de zee trokken, 2 dat ze zich allemaal in de naam van Mozes lieten dopen in de wolk en in de zee.'

Paulus stelt dat alles wat bij Israel tijdens het OT gebeurde een voorafspiegeling is van de huidige tijd. Hier maakt hij de vergelijking tussen de doortocht van Israel door de zee, en de doop.

Zeiden de Israelieten tijdens de doortocht door de zee ook dat de kinderen maar achter moesten blijven totdat ze oud genoeg waren om zelf een keuze te kunnen maken?

Zo nee, dan blijkt hieruit toch duidelijk dat ouders verantwoordelijk zijn voor het welzijn van hun kinderen. En wat is beter dan te zorgen dat je kind uiteindelijk ook deel krijgt aan het eeuwige leven?

De geschiedenis van Israel leert ons dat juist ook de kinderen mee op weg zijn naar het beloofde land.

Mazzel,

Levi

En wie zegt dat de Heilige Geest op jou wel is uitgestort?

Daarbij: je hebt het tweede deel van mijn post selectief niet beantwoord...

Mazzel,

Levi

Precies, want als Jezus tegen Zijn leerlingen zegt dat zij in Jeruzalem moeten blijven totdat de Heilige Geest komt en hen zal vervullen, dan bedoelde Hij eigenlijk: wacht maar tot het pinksterfeest en ga dan gewoon uit jezelf in klanktaal praten...

Een gave (het woord zegt het al) is iets wat je ontvangt. En het is aan de Gever om het aan je te geven op een moment dat het Hem uitkomt.

Mensen weten altijd de boel danig in de war te schoppen, omdat we denken dat we maar uit ons zelf iets moeten gaan doen. Zo hakt Petrus een oor af van een vijand, terwijl hij die natuurlijk eigenlijk lief zou moeten hebben... En Mozes werd een moordenaar door uit zichzelf te denken dat Israel verlost moest worden uit de slavernij.

Wat mensen moeten doen, is bidden en afwachten tot de dag komt waarop de Gever je aanraakt en je wil gebruiken in Zijn werk. Dat zou een hoop ongelukken schelen.

Mazzel,

Levi

Je begint ermee zoals je met elke gave 'begint'.

1. Zorgen dat je de Heilige Geest hebt ontvangen (op de manier zoals in de bijbel omschreven).

2. Bidden dat de Eeuwige de gave(n) die Hij je gegeven heeft openbaar wil maken.

Mazzel,

Levi

In Korinthe 14 zegt Paulus dat iemand die in klanktaal spreekt daar inderdaad alleen zelf baat bij heeft, maar hij wijst er duidelijk op dat deze gave eigenlijk helemaal geen nut heeft, tenzij iemand het uitlegt. In vers 13 komt dit het meest duidelijk naar voren:

'Daarom moet iemand die in klanktaal spreekt bidden om de gave die te kunnen uitleggen. '

Het is jammer om te zien dat iedereen zo vol is van gaven die geen nut hebben, maar dit uitdragen als een absolute must, terwijl de absolute must volgens Paulus is dat er iemand moet zijn die het uitlegt.

Wat wil het dan zeggen dat er zoveel gemeenten zijn waarin allemaal mensen zijn die in klantaal spreken, maar waar er niemand is om het uit te leggen?

Komt dan mischien het vervolg van Korinthe 14 aan bod:

'Er staat in de wet: ‘Ik zal tot dit volk spreken door mensen die vreemde talen spreken, door de mond van vreemdelingen, en zelfs dan zullen ze niet naar mij luisteren – zegt de Heer.’' ?

Mazzel,

Levi