The Black Mathematician

Nu begrijp ik je beter inderdaad en kan ik me ook wel voorstellen dat je in die context wat cynisch naar dergelijke protesten kijkt. Ik vermoed alleen wel dat die cijfers de sterfte van ongeboren kinderen niet meerekent, of pas vanaf een bepaalde draagtijd.
Als je namelijk abortus ziet zoals ik het zie, dan kan het niet anders dan dat de kindersterfte ineens veel hoger wordt bij staten die abortus toestaan. Want volgens mij neemt het aantal abortussen wel degelijk toe met pro-wetgeving.
Mijns inziens vertekent dat natuurlijk wel het beeld van kindersterfte, maar dan nog begrijp én deel ik wel je opvatting dat als je kinderen wil beschermen, je dat ook ná hun geboorte moet doen door ervoor te zorgen dat ze in een gezonde, veilige omgeving kunnen opgroeien.
Maar inderdaad, in filosofische discussies is die context minder relevant en daarbij is de tegenstand jegens abortus bepaald geen exclusief, Amerikaans iets. Ik las laatst een artikel waarin de schrijfster het tussen neus en lippen door weer eens probeerde af te schuiven op de "witte man," maar de tegenstand kom je echt in alle lagen, levensbeschouwingen, culturen, talen, kleuren en geslachten tegen, vanuit allerlei uiteenlopende motivaties en bedoelingen.
Noem het maar een beetje pastorale irrationaliteit. Ik beschrijf het dan ook iets waarmee ik redelijk kan leven, omdat ik het wel kan begrijpen. Maar dus niet als een normale, laat staan ideale oplossing.
In het ideale geval, die mijns inziens ook best te realiseren is met voldoende goede wil, wordt zo'n vrouw indien door haar gewenst natuurlijk professioneel en liefdevol opgevangen en geholpen bij het dragen en daarna het verzorgen en opvoeden van het kind. Of wordt ze geholpen in het zoeken van goede adoptie-ouders, als zijzelf het kind niet kan verzorgen.
En dient de verkrachter natuurlijk zijn leven lang forse alimentatie te betalen aan een speciaal daarvoor op te richten landelijk fonds, waarvan de vrouw (en haar eventuele toekomstige partner) wel of geen gebruik van kan maken. Wat mij betreft mogen zelfs álle verkrachters dat verplicht doen, ook zij die géén kind verwekten, zodat het fonds mooi gevuld blijft.
Toch heb ik vooral medelijden met zo'n vrouw en kan ik het heel goed begrijpen als zij het kind echt niet kan dragen. Gelukkig gebeurt zwangerschap door verkrachting heel weinig en zijn er ook vrouwen die het kind vervolgens juist wél willen houden, maar dat maakt de situatie niet minder dramatisch.
Natuurlijk is de dood van een (onschuldig!) kind technisch gezien veel erger dan de psychologische schade van zo'n vrouw, maar ik vrees dat ik er niet louter technisch naar kan kijken. Daarin ben ik misschien minder streng dan de officiële kerkelijke leer, hoe fel ik ook tegen abortus ben, maar dat is misschien dan ook katholiek-eigen.
Weet je, het is nog niet eens zozeer de abortus zelf die mij de kriebels geeft, hoe erg dat al is. Het zijn vooral die voorstanders die het als een exclusief vrouwenrecht proberen te framen en daarin nog slagen ook. Alsof het kind gewoon een deel van hun lichaam is en een abortus gewoon een medische behandeling.
En het gegeven dat zowel in ook onze wetgeving als in die discussie de vader echt schandelijk achtergesteld wordt. Terecht bij verkrachting, volstrekt onterecht bij gewone verwekking. Omdat de moeder het kind negen maanden moet dragen, mag zij blijkbaar de vader ongestraft zijn leven lang (!) zijn kind op wel heel brute wijze afnemen. Mijns inziens is die balans echt volkomen scheefgegroeid.
Tenslotte vind ik het echt heel verschrikkelijk dat vooral kinderen met een beperking of ziekte de klos zijn, ook als de ziekte prima te dragen is. Zeventig procent van alle Down-kinderen...
Het zijn altijd weer de zwakkeren, de zogenaamd ongewensten, die eraan moeten geloven en ouders die zo'n kind gewoon houden worden er zelfs nog op aangesproken ook, ook door wildvreemden op straat. Dat stemt mij misschien nog het meest verdrietig.

Ik ben heel erg cynisch over claims omtrent het beschermen van het kind omdat daar waar men dit soort wetten daadwerkelijk probeert te introduceren (lees: bepaalde staten in de VS) men verder weinig doet aan het beschermen van kinderen zodra ze eenmaal geboren zijn. Er wordt nauwelijks iets gedaan voor kinderen uit arme gezinnen, en niet voor niets is zijn de kindersterftecijfers het hoogste in de staten waar de grootste roep om anti-abortus wetten is (zie bijvoorbeeld hier voor een overzicht van de cijfers). 
Dit is wellicht de context die je mist, al kan ik me voorstellen dat in een filosofische discussie dit soort contexten geen rol horen te spelen. Ik moet overigens bekennen dat ik jouw motivatie voor het toestaan van uitzonderingen mis. Vanuit het standpunt van iemand die tegen abortus is lijkt me eventuele psychische schade bij een moeder minder erg dan de dood van een kind?

Sorry voor de late reactie. Ik moest de wedstrijd kijken. ?
Als er staat: een oog voor een oog, of een tand voor een tand, dan wordt dit 'verstaan' of 'begrepen' als een compensatie. Dus als een van jouw ogen beschadigd wordt, terwijl jij als buschauffeur beide ogen nodig hebt voor je functie in het verkeer, dan moet degene die jouw dat aangedaan heeft overeenkomstig vergoeden. Als jij dus jouw beroep de rest van je leven niet kunt uitoefenen, moet de dader jouw van inkomsten voorzien. 
Het gaat om een rechtvaardige samenleving. Dus om compensatie voor wat je een ander aangedaan hebt, en niet om wraak. Als twee mensen hun oog kwijt zijn, levert dat de samenleving niks dan ellende op en drukt het financieel op de samenleving. Terwijl als de dader opdraait voor de kosten van de veroorzaakte schade, de samenleving gewoon kan continueren. 

In het katholieke geloof is allereerst het Evangelie leidend en worden Schrift en Traditio (dus niet enkel de Schrift) allereerst in dat licht gelezen.
We hebben daarbij een andere kijk op het OT dan ook menig christen, namelijk veel meer vanuit een helikopterview, zeg maar. We lezen haar veel meer in de context van de heilspedagogie, waarin het volk Israël langzaam, stapje voor stapje, haar godsdienst ontwikkelt, in het bijzonder aangejaagd door de Babylonische ballingschap, met vele heenwijzingen naar Jezus Christus en het Offer.
We zien de Schrift dan ook niet als een feilloos, tijdloos door God gedicteerd boek, maar als een heilige verzameling boeken, geschreven, geredacteerd en samengesteld door gewijde schrijvers, die zowel in de context van die tijd en cultuur als in de context van de zich ook vandaag de dag ontwikkelende geloofstraditie gelezen moeten worden.
Alleen de vier evangelieën zien we veel directer als woorden en tekenen van God en worden tijdens de liturgie dan ook met extra eerbied en plechtigheid gelezen, omdat Christus daarin immers spreekt en handelt.
Ik begrijp je vraag en die is ook wel vaker gesteld hier. Belachelijk vind ik hem dan ook zeker niet.
We gaan er inderdaad vanuit dat pas bij de bevruchting van het eitje, dus de samensmelting tussen zaad en eitje, er sprake is van conceptie en dus van een kind. Net zoals twee enen samen geen twee vormen als ze niet worden opgeteld.
Menstruatie en zaadlozing zien we daarom ook niet als zondig, omdat daarmee de bouwstenen wel op natuurlijke wijze worden verwijderd, maar niet het kind wat daarmee gebouwd zou moeten worden. Immers, elk zaadje levert bij bevruchting weer een heel ander kind op.
Sowieso zijn beiden uiteraard natuurlijke processen en kun je enkel welbewust zondigen. Ze kunnen daarom alleen al niet zondig zijn.
Net zoals het jou ook minder kwalijk zal worden genomen als je een losse hoop bakstenen weggooit, dan wanneer je een bakstenen muurtje sloopt en daarna weggooit.
Een miskraam zien we, voor zover ik weet, "gewoon" als een doodgeboren kind. Door voor het kind fatale omstandigheden, is deze niet in staat om volledig te groeien tot een baby die geboren kan worden.
Hoe dat precies allemaal zit, zover reikt mijn verstand over deze materie niet, maar we gaan er dus wel vanuit dat ook bij een miskraam een kind sterft. Als dat werkelijk zo massaal gebeurt als het door jou gelinkte artikel suggereert, dan is dat op theologisch gebied hoogstens een vraag naar Gods voorzienigheid omtrent leven en dood, maar niet zozeer een vraag naar of een kind dan wel een kind is.
Het probleem bij een miskraam, naast natuurlijk het verschrikkelijke verdriet bij een vastgestelde zwangerschap, is dat deze op elk moment in de zwangerschap kan gebeuren. Ook als het merendeel in een zeer vroeg stadium gebeurt, is het érg lastig om op basis daarvan een objectieve, tijdloze maatstaf te stellen van wanneer er dan een vruchtje afgedreven zou worden en wanneer er een kindje sterft.
De discussie blijft dan alsnog hetzelfde, zodat de mate van miskramen feitelijk eigenlijk minder relevant is. Hoogstens dus een vraag aan God over zijn beleid omtrent leven en dood, maar dat is weer een andere discussie.

Herkenbaar gevoel TBM, maar zoiets ben ik afgeleerd hier te bespreken. Vat ik de Mozaïsche wetten samen ben ik een anti semiet  Iedereen leest uiteindelijk maar wat ie lezen wil en overkijkt veelal bewust wat hen niet aanstaat.
Uiteindelijk komt dat hierop neer: beproeft alles, behoudt het goede. De bijbel is een boek over God, niet van God. Nogal wiedes dat mensen voor Christus in het duister tastten dus diens wetten gelden niet langer en zijn overkomen aan het kruis. 

Ik denk dat het hele rechtssysteem toen anders in elkaar stak en voor ons onbegrijpelijk zou zijn. Ik begrijp werkelijk geen hout van de sharia wetgeving uit de islam. Ik denk dat die dichter bij de wetgeving uit de bijbel staat dan wat wij nu aan wetgeving hebben.
In het Rome rond de tijd van Jezus stierven 3 van de 5 kinderen voor hun eerste levensjaar en ongeveer de helft van de overlevers haalde hun 5e levensjaar niet. Pas daarna was de kans groot dat kinderen volwassen zouden worden. Ik denk dat dit ook betekent dat men kinderen pas na 5 jaar begon te waarderen. Om het bevolkingsaantal in stand te houden (dus niet eens om het te laten groeien) moest een vrouw gemiddeld ongeveer 6 kinderen baren. Dat was ook geen feest toentertijd. En we hebben het hier over een gemiddeld (!) dus als een vrouw het huwelijk in stapte kon ze er van uitgaan dat ze waarschijnlijk meer dan 8 of 9 kinderen ter wereld zou brengen, als ze niet tijdens een van de bevallingen zou overlijden. En dat was in het oude Rome, de periode waarin dit zich afspeelt ligt nog eens een paar duizend jaar daarvoor en zal zeker niet beter zijn geweest.
Dan kun je je nog afvragen waarom je specifieke stamregels zou maken over vechtende mannen en ingrijpende zwangere vrouwen. Regels maak je alleen als ze zin hebben. Als er een keer een zwangere vrouw een baby verliest tijdens een matpartij dan wordt daar geen wet of regel voor gemaakt. Blijkbaar gebeurde het dus vaker dat er tussen stamleden onderling gevochten werd en dat vrouwen daarbij betrokken raakten. Dat zegt ook wat over de leefwijze bij die stammen en geeft Mozes een reden om met zijn tien geboden te komen (die uiteindelijk alleen voor de stam Israël gelden).
Ik denk dat wij ons geen voorstelling kunnen maken van hoe er toen geleefd werd en de waarde van een mensenleven werd ingeschat. Mogelijk kunnen antropologen een gok doen op basis van onderzoeken naar volken die nog min of meer in dezelfde situatie leven. Ik denk dat het flauwekul is om onze ethische normen op bijvoorbeeld iets specifieks als abortus te laten bepalen door geschriften uit een tijd waarin het hele begrip niet eens bestond, laat staan dat ze erover nadachten. 

Betekent dit dat voor jouw standpunt de Bijbel niet leidend is in dit soort discussies? Ik weet overigens niet of men toen zo onwetend was. Een foetus lijkt al snel erg op een mensje, en men zal dat vast al bij menig miskraam opgemerkt hebben. 
Ik wil niet zaken in het belachelijke trekken, maar in hoe verre is het feit dat het bouwplan al klaar ligt relevant? Je kan dit verder trekken (en dit doe ik niet zozeer om het in het belachelijke te trekken) en beargumenteren dat menstruatie en zaadlozing ook zondig zijn, omdat twee bouwplannen die alleen nog maar samengevoegd hoeven te worden weggegooid worden. Een losse eicel en een losse zaadcel hebben natuurlijk op zichzelf geen potentie tot het uitgroeien tot een kind. Maar datzelfde geldt voor de meeste bevruchte eicellen aangezien volgens wikipedia mogelijk 90% van alle bevruchte eicellen leiden tot een miskraam. In hoeverre kan je dan zeggen dat het bouwplan al klaar ligt bin de conceptie?

Interessante vraag. De dood van het kind wordt in het Schriftgedeelte inderdaad de dader niet toegerekend, er geldt dan blijkbaar geen oog om oog, tand om tand. Het ongeboren kind had dus blijkbaar minder rechten in die tijd dan geboren kinderen.
Het is echter ook mogelijk dat men in die tijd het ongeboren kind nog niet als kind zag, ofwel nog niet als zijnde bezield. Wanneer een kind precies een ziel krijgt, is namelijk ook binnen het christendom nog weleens discussie geweest. Is dat al bij de conceptie, bij de geboorte of pas veertig dagen erna?
Je moet je voorstellen dat men in die tijd nog niet echt kennis had van het ontstaan van een kind. We weten nu dat bij de conceptie het bouwplan al klaar ligt en er dus al sprake is van (de ontwikkeling van) een kind.
Maar in die tijd was die kennis er niet. Men wist dat het kind "in de moederschoot geweven werd" en na negen maanden geboren behoorde te worden, maar de precieze details waren niet bekend.
In het OT en ook in het NT zie je dus al de ontwikkeling van het mensbeeld op nog relatief pril niveau ontstaan, vooral natuurlijk ook aangejaagd door het Evangelie zelf, en gaat het OT-recht eigenlijk vooral over mensen die al geboren zijn.
Nu is de theologie rondom de bezieling en het menselijk leven al meer verfijnd, ook op basis van wetenschappelijke ontwikkelingen, zodat we inderdaad er vanuit gaan dat het kind vanaf de conceptie al een kind is, bezield en al, en daarom hetzelfde onvervreemdbare recht op leven geniet als geboren kinderen.

Dan misschien ook voor de zoveelste keer. Hiermee open je de weg naar cherry picking, als je begrijpt wat ik bedoel.

De meeste christenen volgen de geboden zoals het hen uitkomt. Als ze menen te lezen dat een ander niet homoseksueel mag zijn gebruiken ze dergelijke teksten te pas en te onpas, maar als je dan vraagt waarom ze varkensvlees eten komt de dooddoener om de hoek dat Jesjoea de wet heeft vervuld zodat ze daarvan vrijgesteld zijn. 

Je wilde dus gewoon een ononderbouwde sneer uitdelen naar christenen? Want daar lijkt het zo wel een beetje op. Wel, ik heb goed nieuws voor je: er is geen enkel verschil tussen christenen en niet-christenen in het afwijzen van kindermisbruik en dat verschil is er ook nooit geweest.
Christenen hebben bepaald niet vaker misbruik gepleegd dan niet-christenen, ook vandaag de dag, en het aanmoedigen van "kinderseksualiteit" werd voor zeker ook en misschien zelfs voornamelijk door niet-christenen gedaan in vooral de jaren zestig en zeventig.
Er is dus geen enkele reden om het geloof erbij te halen in de discussie over Michael. Er is dus geen enkele reden om aan te nemen dat christenen hem minder snel schuldig zouden verklaren dan niet-christenen. Je opmerkingen hieromtrent voegen dus niets toe aan de discussie en zijn mijns inziens zelfs vrij ongepast.

Beste Huulkje,
Leg hem gewoon uit dat hij door de vele tijd die hij aan hen besteed,  het gevoel krijgt dat hij je verwaarloost. 
Hij zegt dit te doen om andere vrouwen een fijne dag te bezorgen. Hier besteedt hij zodanig veel tijd aan dat jij er een rot gevoel aan over houdt. Dat kan nooit zijn bedoeling zijn en hij zal dat dus anders moeten doen.

Er zijn wat simpele gesprekstechnieken om een gesprek op gang te krijgen. Stel je komt op een verjaardagsfeest naast een man te zitten die je niet kent. Daarvoor kan je van te voren een lijst vragen opstellen. War ken je de jarige van? Delen jullie hobby's? Wat vind je leuk aan die hobby? Het doel is iemand op de praatstoel te krijgen. De meeste mensen praten graag over zichzelf. Wanneer je iemand hebt die sociaal ook vaardig is, krijg je ook vragen terug. Zorg ervoor dat je dan ook wat te vertellen hebt. Wat vind je leuk aan piano spelen? Wat speel je? Zorg voor antwoorden die meer dan 1 zin bevatten en kijk de mensen aan en dergelijke. Als je een beetje hierover nadenkt en oefent, krijg je zelfs een leuk verhaal van een postzegelverzamelaar.
Zorg ook dat je een mening hebt over de actualiteit. Iedereen ontmoet wel andere mensen. De kunst is mee te doen aan gesprekken.
Nu je hier bent en waarschijnlijk ook christelijk bent, oefen door een mening te geven hier en daar.
Urbanus krijg vaak de opmerking dat ie zo gevat was. Hij antwoordde dat ie eens een lijst had gemaakt met 300 dingen die tijdens een optreden kunnen gebeuren. En daar had ie vervolgens een gevat antwoord op ingestudeerd. Oefenen.

Ik word altijd zo moe van mensen die moeten laten weten dat het niveau niet hoog genoeg is en dat ze weggaan of niet meer reageren, terwijl ze vaak gewoon zeurend blijven en na verloop van tijd weer een nieuw topic openen om te laten weten dat ze nu echt weggaan. Kunnen deze mensen niet gewoon weggaan? Wat mij betreft krijgt iedereen die een afscheidstopic opent per direct een permaban.

Ik word altijd zo moe van mensen die moeten laten weten dat het niveau niet hoog genoeg is en dat ze weggaan of niet meer reageren, terwijl ze vaak gewoon zeurend blijven en na verloop van tijd weer een nieuw topic openen om te laten weten dat ze nu echt weggaan. Kunnen deze mensen niet gewoon weggaan? Wat mij betreft krijgt iedereen die een afscheidstopic opent per direct een permaban.

Nieuwe versie nooit gehoord, ook niet veel interesse in. Ik weet nog wel dat de EO ooit Jesus Christ Superstar uitzond en er een boze brief in de Visie (want wij waren lid van de EO) kwam waarin geclaimd werd dat Jesus Chris Superstar godslasterlijk was omdat er geen gewag van de opstanding gemaakt werd. Ik vroeg me af of de schrijver van die brief dan ook de Matthaüs Passion van Bach godslasterlijk vindt. Daar vindt immers ook geen opstanding plaats.

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat je bedoelt met: zijn ze beter gebaat bij de DSM (V), de DSM is gewoon een handleiding van stoornissen, het heeft niet aan hoe iemand (genezen) of geholpen kan worden.
Verder is volgens mij pedofilie (voor alle gemak reken ik efebofilie hierbij) een geaardheid, net zoals heterofilie en homofilie, en volgens naslagwerken zou zo'n 1% van de Nederlandse bevolking pedofiel zijn... Dat zijn dus lang niet allemaal pedoseksuelen, meer nog, de meesten worstelen met hun seksualiteit en willen die niet in de praktijk brengen.
Ik ben wel voor taboedoorbrekend, zo was er een tijd geleden een telefoon opgesteld in België voor mensen met pedofiele gevoelen en dat had vrij veel succes, er was sprake dit af te schaffen, en hoe het nu zit weet ik eigenlijk niet. Maar ik juich dat wel toe, als je ergens mee zit, kun je de druk van de ketel halen door erover te praten.
Ik denk echter niet dat je opeens als je zo'n gevoelens hebt, die gevoelens niet meer zal hebben... Maar het moet wel behandelbaar zijn om de kinderen te beschermen, en dus vooral niet de pedofiel de gedachte laten ontwikkelen dat kinderen dit heimelijk willen, of meer nog eropuit zijn.

Nare vent die Milo. Promoot pedofiele relaties tussen mannen en jongens 
Iets anders: wat mij opvalt is dat wanneer de zinsnede "Ik heb de zondaar lief, maar haat de zonde" concreet gebruikt wordt (dus niet in een of ander abstract betoog over zonde in het algemeen), het vrijwel altijd homoseksualiteit betreft. Vrijwel nooit over andere concrete "zondes" (tussen aanhalingstekens omdat ik homoseksualiteit niet als zonde zie). Spreekt hier misschien dan toch een zekere homofobie uit?

Ik kom zelf uit protestantse huize, maar ook door hem heb ik de katholieke kerk leren waarderen. Als je er dan toch voor kiest om gelovig te worden (voor zover dat een keuze is), kies dan voor een religie die het ritueel hoog in het vaandel heeft staan. Om die reden zou ik waarschijnlijk voor het katholicisme kiezen als ik christen zou worden. Misschien ook de reden dat ik het met jou ook altijd erg goed heb kunnen vinden  Maar ik moet eraan toevoegen dat als ik religieus zou worden, ik nog altijd het boeddhisme boven het katholicisme zou verkiezen. 

Ja, vervelende eigenschap van hem.  
TS herinner ik me vooral in het begin als iemand die ook eindelijk een keertje als christen normaal dacht over de wetenschap het nodige aan kennis in huis had. Waar ik wel veel an gehad heb is dat hij die combinatie wel mooi onder woorden wist te brengen.  Verder is die een katholiek. Niks mis mee natuurlijk, maar het is een beetje een raar geloof. Wat ik heel fijn vond is dat als ik hem vroeg naar nogal zwarte passages in de kerkgeschiedenis ik van hem gewoon een eerlijk antwoord terug kreeg zonder enig goedpraten of verdediging. En hij is wel één van de mensen waar ik best wel wat over het katholieke geloof geleerd heb. Juist dat stukje van beleving. Hij had ook de vervelende eigenschap me op een gegeven moment te zeggen dat ik eigenlijk al een crypto katholiek geworden was. Had hij achteraf gelijk in.

Mooi topic dit. Diverse gesprekken met de TS hebben zeker mijn wereldbeeld beïnvloed, waar ik hem erg dankbaar voor ben. Ik ben atheïst en mijn liefde voor wetenschap heeft daar een belangrijke rol in gespeeld, maar ik heb onder andere naar aanleiding van die gesprekken de conclusie getrokken dat mijn ongeloof geen rationele grond heeft. De uitspraak dat God niet bestaat is in mijn ogen ook onbewijsbaar, maar waarom noem ik me dan geen agnost? Het komt uiteindelijk op gevoel neer en ik had en heb niet het gevoel dat God bestaat. 
Het is altijd lastig om te zeggen dat je iemand begrijpt. Begrijp je het werkelijk? Of is het beeld dat je denkt te begrijpen misschien een heel ander beeld dat de ander in gedachten heeft? Ik denk dat ik inmiddels het antwoord van de TS mijn vraag van destijds begrijp en toch zal ik er nooit genoeg van krijgen van zijn topics als deze. Je blog heb ik destijds ook met veel interesse gelezen, hoewel ik er niet direct op geantwoord heb. In ieder geval heb ik al lang het gevoel dat de TS iemand is die dichter bij me staat dan de meeste mede-atheïsten.
Wat de kunst betreft denk ik dat we ook op dezelfde pagina zitten. Ik noem mezelf ongelovig, maar misschien kan je kunst mijn religie noemen. Zeker wat muziek betreft, ik speel al jaren fanatiek in amateurorkesten, er waren tijden dat ik wekelijks in het Concertgebouw zat. Maar ook de beeldende kunst raakt me steeds meer en meer. De laatste jaren ben ik behoorlijk verslingerd geraakt aan film, waarbij ik ook een voorkeur lijk te hebben voor de artistiekere films, waarin poëzie belangrijker is dan een consistent verhaal. Zoals Angel's Egg. Onbegrijpelijk, maar zo ontzettend mooi qua beeld en muziek. Een film die overigens behoorlijk veel religieuze motieven kent. 
Het is ergens wel gek. Ik kijk enerzijds graag zo rationeel en logisch als het maar kan naar de wereld, maar kunst is alles behalve dat. Ik denk dat de ratio inderdaad ontoereikend is om alles te beschrijven en voor mij vult kunst denk ik die leemte.

Alleen jammer dat we de laatste tijd zo langs elkaar lopen. Dat ligt met name aan mij, ik bezoek zowel FT als Credible veel te weinig, waardoor elke keer als ik weer eens na lange tijd terugkom hij weer vertrokken lijkt te zijn :-( 

Aan hem heb ik denk ik het meeste mijn ongeloof te danken. Ik verslond zijn boeken als tiener en kwam op een gegeven moment voor mezelf tot de conclusie: God is helemaal niet nodig om alles te verklaren. Een paar maanden realiseerde ik me dat ik inmiddels ook niet meer in God geloofde. Wellicht was ik ook zonder die boeken tot die conclusie gekomen, maar toch.
Mijn promotor kende hem overigens persoonlijk. Blijkbaar zijn ze een keer met een groep naar de disco gegaan waar Hawking van te voren ingeprogrameerde pirouettes maakte met zijn rolstoel. Ik heb het idee dat hij alles uit het leven heeft gehaald wat erin zat voor hem en daar heb ik misschien nog wel meer bewondering voor dan zijn schitterende resultaten.

@The Black Mathematician,
De band die de TS en jij hebben is me al langer opgevallen, mooi is dat. Ik kom reacties als de jouwe ook tegen op Freethinker. Hoe rationeel we ook kunnen zijn, toch hebben velen de emotie nodig die sommigen in geloof ervaren, anderen in muziek, kunst etc. Of beiden. Ik "geloof''niet in alleen rationeel zijn, al ben ik blij dat sommigen me af en toe rationeel een spiegel voorhouden.

Mooi topic dit. Diverse gesprekken met de TS hebben zeker mijn wereldbeeld beïnvloed, waar ik hem erg dankbaar voor ben. Ik ben atheïst en mijn liefde voor wetenschap heeft daar een belangrijke rol in gespeeld, maar ik heb onder andere naar aanleiding van die gesprekken de conclusie getrokken dat mijn ongeloof geen rationele grond heeft. De uitspraak dat God niet bestaat is in mijn ogen ook onbewijsbaar, maar waarom noem ik me dan geen agnost? Het komt uiteindelijk op gevoel neer en ik had en heb niet het gevoel dat God bestaat. 
Het is altijd lastig om te zeggen dat je iemand begrijpt. Begrijp je het werkelijk? Of is het beeld dat je denkt te begrijpen misschien een heel ander beeld dat de ander in gedachten heeft? Ik denk dat ik inmiddels het antwoord van de TS mijn vraag van destijds begrijp en toch zal ik er nooit genoeg van krijgen van zijn topics als deze. Je blog heb ik destijds ook met veel interesse gelezen, hoewel ik er niet direct op geantwoord heb. In ieder geval heb ik al lang het gevoel dat de TS iemand is die dichter bij me staat dan de meeste mede-atheïsten.
Wat de kunst betreft denk ik dat we ook op dezelfde pagina zitten. Ik noem mezelf ongelovig, maar misschien kan je kunst mijn religie noemen. Zeker wat muziek betreft, ik speel al jaren fanatiek in amateurorkesten, er waren tijden dat ik wekelijks in het Concertgebouw zat. Maar ook de beeldende kunst raakt me steeds meer en meer. De laatste jaren ben ik behoorlijk verslingerd geraakt aan film, waarbij ik ook een voorkeur lijk te hebben voor de artistiekere films, waarin poëzie belangrijker is dan een consistent verhaal. Zoals Angel's Egg. Onbegrijpelijk, maar zo ontzettend mooi qua beeld en muziek. Een film die overigens behoorlijk veel religieuze motieven kent. 
Het is ergens wel gek. Ik kijk enerzijds graag zo rationeel en logisch als het maar kan naar de wereld, maar kunst is alles behalve dat. Ik denk dat de ratio inderdaad ontoereikend is om alles te beschrijven en voor mij vult kunst denk ik die leemte.