Naeva

Mijn gedachten daarover: In de Bijbel wordt meerdere malen gesproken over gemeente als de bruid van Christus. De relatie Christus-Kerk is een man-vrouw relatie, een huwelijk. Een onvoorwaardelijke band die van beide kanten volledige liefde en overgave vraagt. Enerzijds is het huwelijk van Christus met zijn gemeente een vergelijking: hierdoor leren we dat wij zo met Hem verbonden zijn als een vrouw met haar man. Anderzijds moeten we ernaar streven dat het aardse huwelijk een voorafspiegeling is van het hemelse huwelijk. In anderstaande tekst verwoordt Paulus dat in mijn ogen ontzettend mooi e

Even een paar dingen zodat ik het hopelijk ook ga begrijpen. Ik snap het verschil tussen de lijdende Christus en Christus Pantocrator. Ik maakte eerst uit de OP op dat de Oosterse kerk van de lijdende Christus-kant is en de Westerse kerk van de Christus Pantocrator. Maar het is toch andersom? Tenminste, ik las op Wikipedia dat de voorstelling van de Pantocrator in vrijwel elke Oosterse kerk voorkomt. Verder heb ik ook iets over Bernardus gelezen. Een westerse invloedrijke geestelijke, die soberheid als een vereiste stelde voor het geestelijk leven en de spreuk "ora et labora" in haar waarde

Mag ik je een goede raad geven? Wanneer je werkelijk zo vreest voor de christelijkheid van je katholieke broeders en zusters, vrees dan alsjeblieft ook even voor jezelf. Matteüs 7 1 Oordeel niet, opdat er niet over jullie geoordeeld wordt. 2 Want op grond van het oordeel dat je velt, zal er over je geoordeeld worden, en met de maat waarmee je meet, zal jou de maat genomen worden.

Quote: Op dinsdag 13 februari 2007 12:45:59 schreef Mystique het volgende: Hoe ga ik met tegenslagen om... Ik weet het niet. Ik heb lange tijd gebeden en God gesmeekt om me met dingen leren om te gaan, God gesmeekt of ik mijn leven naar Zijn wil in mag richten. Maar ik kan het niet meer. Ik krijg geen respons. Quote: Ik heb de kerk vaarwel gezegd, ben gestopt met belijdeniscathegesatie. Hoe kun je nu in een God geloven die goedheid predikt en ondertussen deze wereld laat bestaan? Verdrietig om te horen, maar (misschien is het wel fout om zoiets zeggen) misschien is dit

@Iggi: Alles van iemand weten en "erbij zijn" (Ps. 139) is denk ik wel iets anders dan de hele tijd op iemands vingers staan kijken.

Quote: Op zaterdag 10 februari 2007 19:42:40 schreef Raido het volgende: Het is geen evangelische gemeente maar een jongerendag. Ik luister/kijk nu 3.06 minuten (Hester was na 2 minuten al wat zeker van manipulatief gedrag), ik kan alleen maar verwonderd luisteren naar zijn eerlijkheid. Uhm, even voor de duidelijkheid: ik denk niet dat deze meneer bewust loopt te manipuleren, hij komt alleen op mij wel over als een man die een zaal vol mensen achter zich aan krijgt niet eens om wat hij zegt, maar om hoe hij het zegt. Wat hij zegt is zeker geen onzin en ik was onder de indruk van zijn

Ik heb pas 2 minuten gehoord maar vind het nu al "eng" en manipulatief klinken. To be continued.

Quote: Op zaterdag 10 februari 2007 12:26:05 schreef ThijsK het volgende: Als je ineens met iemand gaat samenwonen, lijkt t me idd wennen 24/7 elkaar te zien enzo. Maar door trouwen is er toch een bepaalde drempel ontstaan en ik denk dat die drempel goed is. Je zal toch iets minder snel niet uit elkaar gaan, waardoor je een beetje aan elkaar kan gaan wennen. Trouwen doe je toch in voor- en tegenspoed en niet alleen maar 'zolang het leuk en makkelijk is'? Door te trouwen maak je een definitieve keus. Hoe lang moet je uitproberen voor je die keus durft te maken? Of maak je in lief

Als je weet dat je wilt gaan trouwen, waarom ga je dan niet gewoon samenwonen na je trouwen?

Hakuna Matata

Quote: Op donderdag 08 februari 2007 20:54:45 schreef jeffrey_1989 het volgende: Je kent het misschien wel. Het gaat goed in het geloof. Alles loopt, eindelijk, op rolletjes (zo lijkt het tenminste). Dat gevoel ken ik wel, maar vertrouw ik niet helemaal. wanneer gaat het goed met geloof? Het idee dat het allemaal wel loopt kan leiden tot een soort van zelfvoldaanheid en luiheid. Meestal houdt het ook niet zo lang aan. Quote: Alleen dan krijg je ineens een tegenslag te verwerken (kan verschillen van tegenslag, het kan een ''grote'' tegenslag zijn dmv iemand verliezen maar ook

Quote: Op woensdag 07 februari 2007 22:47:50 schreef Peter B. het volgende: 1e deel Quote: Om terug te komen op de vraag van diakio: het is volgens mij niet zozeer een kwestie van geloof als wel met het je bewust zijn van de aanwezigheid van God; Is dat geen kwestie van geloof? Als je gruwelijk je best moet doen om te proberen je te realiseren dat God hier en nu is, is dat dan geen kleingelovigheid? Jezus zei tegen zijn discipelen toen zij vroegen waarom zij geen boze geest uit konden drijven, dat dat hun gebrek aan geloof was. De discipelen wisten dat het zou moeten kun

Precies deze vraag (maar dan niet met het voorbeeld van masturbatie) kwam bij me op toen ik vanmiddag dit topic las. En dat is ook niet helemaal plotseling, want het is een vraag die me vaker bezighoudt. Ik vind het niet leuk, maar ik merk bij mezelf dat ik mijn geloof soms theoretiseer en me niet wil realiseren dat het werkelijk echt, nu, serieus waar is. Dat het wezenlijk iets uitmaakt wat ik doe en laat. Want dan kon ik wel eens een probleem hebben (understatement). Gek genoeg houd ik dat nooit al te lang vol en moet ik toch met hangende pootjes terugkeren en bidden, schuld belijden, ver

Quote: Op woensdag 07 februari 2007 01:15:19 schreef steff. het volgende: oke sorry jongens !! was een beetje dom van me !! nogmaals SORRY !! Samengevoegde post 07-2-2007 1:15:52: aan hester !! is al goed hoor

Quote: Op dinsdag 06 februari 2007 23:51:12 schreef jeffrey_1989 het volgende: Misschien vind je dit ver gaan maar ik ben er ook van overtuigd dat God het niet bepaald leuk vind als wij zeggen; ''Ik sterf van de kou''. Als je zegt ik heb het koud is het niet erg maar die sterf doet het hem. Je spreekt, onbewust, heel wat over je uit op dat moment Bedoel je dat er wezenlijk iets gebeurt met God of met jezelf op het moment dat je zoiets zegt? Het psychologische effect dat je noemt begrijp ik wel, maar ik vraag me af of het zoveel gewicht in de schaal legt als je het doet voorkomen. Ove

Ik weet niet hoor, maar... net of wij weten wat Jezus zou doen. Het blijft wel heel erg speculatief zo. Over taalgebruik schrijft Paulus wel wat dingen, bijvoorbeeld dit: Efeziërs 4 25 'Leg daarom de leugen af en spreek de waarheid tegen elkaar, want wij zijn elkaars ledematen. 26 Als u boos wordt, zondig dan niet: laat de zon niet ondergaan over uw boosheid, 27 geef de duivel geen kans. 28 Laat wie steelt niet meer stelen, maar eerlijk de kost verdienen door zelf hard te werken om iets weg te kunnen geven aan wie het nodig heeft. 29 Laat geen vuile taal over uw lippen komen, maar allee

Topictitel veranderd en topic (vanwege de insteek van "niet dicussieren maar delen") verplaatst naar Getuigenissen.

TS zegt: Quote: Op dinsdag 06 februari 2007 23:15:57 schreef Dan het volgende: Ik hoopte eigenlijk met het verhaal een gesprek (geen discussie) te beginnen over wat Gods Geest in ons leven kan betekenen, en hoe we daar van kunnen leren.[...] Ik weet niet of het inmiddels al te laat is, maar als het kan hoop ik dat het onderwerp hierop terug kan komen. Back On Topic dus.

Bedankt voor je verheldering, Dan. Sorry als ik off-topic ben gegaan. Het komt denk ik doordat ik zelf nog niet echt een duidelijke aanleiding voor een gesprek had ontwaard in je openingspost. Je bedoelt dus meer zoiets als "Hoe ervaar je de leiding van Gods Geest in jouw leven?" Trouwens, als je een alternatief voor de openingspost hebt, laat het dan maar even weten. Dan verander ik het even.

Het lijkt me toch afhankelijk van de interpretatie van de Bijbel door de kerk. Want als ik me niet vergis heeft de RKK op grond van bepaalde bijbelteksten een Paus, terwijl de Protestantse kerken het fenomeen "Paus" op grond van andere teksten afwijzen. Of ben ik nou gek?

Quote: Op dinsdag 06 februari 2007 22:53:49 schreef diakio het volgende: [...]Zal ik je een hint geven? Dit noemen we ook wel: kattekliek ik bedoelde eigenlijk dat ik deze tekst bijna letterlijk al eerder had geplaatst. Quote: Nee hoor, et is nog minder sterk: de Traditie wordt volledig geaccepteerd, behalve daar waar deze volgens protestanten strijdig is met de Bijbel. En dat is een fundamenteel verschil. Oke, tnx.

Ik denk dat Bijbel, Traditie en Geest onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Zonder Geest geen Bijbel, zonder Geest geen Traditie, zonder Traditie geen Bijbel, etc. (dit komt me bekend voor ) In elk geval, ik denk dat je beter kunt spreken over accentverschillen met betrekking tot deze drie bronnen dan over totale verschillen. De katholieke Traditio staat niet haaks op de ontwikkeling van de kerkleer van de Protestantse kerken. In onze kerk (CGK) werd er afgelopen zondag nog gedankt voor de wijheid die God door zijn Geest geschonken had aan de kerkvaders, door wie wij nu bijvoorbeeld een

Deels wel ja. Je kunt wel dingen tegen hebben, zoals omstandigheden, gebeurtenissen of een pessimistisch karakter, maar uiteindelijk is er niets in deze wereld wat jou gelukkig kan maken als je zelf niet toestaat dat je gelukkig bent. Overigens wil ik er wel even bijzeggen dat wat mij betreft geloof daar een grote rol in kan spelen.

Dat denk ik ook, DD. Geluk heeft met tevredenheid te maken. Dus voldoende dingen hebben om nog naar uit te kijken, maar tegelijktijd nu al genoeg dingen hebben die je voldoening geven.

update