Hetairos

Ik denk nu, dat je iets niet hebt begrepen.

Je zegt: "Als er niets was misgegaan hadden wij ook niet verlost hoeven te worden." Ik vraag me dan af, wat ging er mis? En in het verlengde daarvan: Voor wie?
Je lijkt het antwoord zelf al te geven: "Als de eerste mens niet de fout in was gegaan", maar dan stel ik jouw conclusie ter discussie: "dan was Eden allang uitgebreid over heel de aarde". 
Voor mij is dat laatste echter niet zo vanzelfsprekend, want dat hangt weer af van de vraag: 'wat ging er mis?' Want als Adam niet had overtreden, wie zegt mij dan dat niemand dat ná hem dan wel zou hebben gedaan? Of was het probleem dan vanzelf uit de wereld geholpen geweest?
Dan de vraag: "Wát ging er mis?"
Ging het mis toen Adam at? Ging het mis in de ogen van God? Of ging het mis in de ogen van Adam? Als het in de ogen van God misging, dan zijn we terug bij af, want dat is nu juist wat hier wordt bediscussieerd.
Als iets mis gaat, dan gebeurt er iets van niet de bedoeling is. Laten we eens veronderstellen, dat het niet misging in de ogen van God, maar in de ogen van Adam. Dan gaat het zeker niet om het eten, want dat was een bewuste keuze; hij wist wat het gevolg zou zijn. Nu zou je kunnen zeggen, dat Adam de gevolgen niet kon overzien, maar dat stelt de motieven van God zelf ter discussie, want dan had Hij zich gewoon duidelijker moeten uitdrukken.
Dus waar ging het voor Adam mis? Met andere woorden: "wat gebeurde er dat niet de bedoeling was?" IK denk, dat, zowel Adam als Eva, de rol van de verleider in de boom van kennis, hebben onderschat. Ze dachten wellicht dat ze met een gedegen kennis van goed en kwaad wel ervaring konden opdoen in het weerstaan van de macht die van de slang uitging.
Het punt is, dat de mens nog steeds in de veronderstelling verkeert, dat hij met zijn kennis de wereld aankan. Maar waar plaatst dit alles de noodzaak voor Jezus Christus? Waarvan is Hij een verlosser?
Dit bericht wordt echter alweer te lang. Dus als je over dit laatste verder wilt 'filosoferen' moet je dat maar aangeven. Anders komt het misschien wel via anderen ter sprake. 

We lopen nu weer aan tegen een typisch forum-probleem. Omdat iedereen heel zijn 'theologie' in één enkel bericht wil proppen, zijn we niet meer in gesprek maar voeren we monologen. Dat komt, omdat men ook de gewoonte kent om het bericht waar men niets meer over kan/wil zeggen te negeren of met drogredenaties te elimineren. Dus geschreven, is maar geschreven. En of je volgende bericht nog gelezen wordt, moet je maar afwachten.
En soms is dat jammer, vooral nu, want ik heb het idee dat er wel veel zinnigs wordt gezegd. Ik, persoonlijk, zou het dan ook spijtig vinden als ook dit onderwerp nu weer ten onder gaat aan drogredenaties, doordat de toon zich verhardt.
Hermanos2 schreef al eens: "Het is maar een forum". Of hij zelf de diepgang van z'n opmerking ten volle begreep, is nog maar de vraag, maar concreet had hij wel een punt.
Wat me vooral aanspreekt is de wijze van argumenteren en de inhoud van de argumenten zelf. De inhoud van wat men gelooft, vind ik minder interessant, omdat die inhoud maar heel zelden boven water komt op een forum; immers, het enige dat je hier hebt, zijn woorden. Terwijl je voor het inhoudelijk leren kennen van 'van het geloof' de hele persoon, in de praktijk met handen en voeten, dus in het eggie, nodig hebt.
Nee, de tekst zelf niet. De opmerking van @Peter79 echter wel.
Maar als jij een beetje filosoferen niet ziet zitten, kun je dat rustig aan je voorbij laten gaan. Voor mij is het soms een heel goed 'hulpmiddel' om een bepaalde gedachte, die zich vaak al vastgezet heeft, weer een beetje los te maken en wat speelruimte te creëren. En dat is voor mij zeer zeker geen verspilde tijd. Want vaak komt de gedachte weer terug, maar dan nu beter gefundeerd dan voorheen.
Het probleem is wel, dat als je je eigen visie niet meer ter discussie kunt stellen, je vaak ook geen verwondering of aha-erlebnis meer kent. 

Sommigen houden er niet van en het brengt concreet ook niets, behalve misschien wat persoonlijk inzicht. Maar jouw opmerking bracht de volgende filosofische overweging bij mij naar boven:
Stel dat God het gebod niet had gesteld en Eva had desondanks van de boom gegeten, puur omdat de slang haar aandacht er op vestigde. Wat was dan het gevolg geweest? Anders gezegd: Was het probleem dat A&E veroorzaakten letterlijk het gevolg van het overtreden van het gebod of werd het probleem veroorzaakt door het eten zelf? 

??
Johannes 3:16 (NBG1951) "Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe.

Dit zou je kunnen zien als verwijzing naar de liefde die God is. Echte liefde sluit alles uit dat zelfs maar ruikt naar dwang of plicht; dus ook verleiding. Zelfs aan reclame doet God niet.
Ik neem aan, dat A&E wisten dat de boom des levens er ook stond. Maar als daarnaast een boom staat, die al de benodigde kennis belooft in het leven, dat ze net begonnen waren? Dan steekt de boom des levens daar maar schril bij af.
Dan moet je er eerst achter komen, dat die kennis het karakter heeft van klatergoud. En dan ga je misschien alsnog op zoek naar Gods boom; die staat echter nu niet meer naast de boom van kennis, maar op een plek die alleen maar toegankelijk is via Christus.

Dit zou je kunnen zien als verwijzing naar de liefde die God is. Echte liefde sluit alles uit dat zelfs maar ruikt naar dwang of plicht; dus ook verleiding. Zelfs aan reclame doet God niet.
Ik neem aan, dat A&E wisten dat de boom des levens er ook stond. Maar als daarnaast een boom staat, die al de benodigde kennis belooft in het leven, dat ze net begonnen waren? Dan steekt de boom des levens daar maar schril bij af.
Dan moet je er eerst achter komen, dat die kennis het karakter heeft van klatergoud. En dan ga je misschien alsnog op zoek naar Gods boom; die staat echter nu niet meer naast de boom van kennis, maar op een plek die alleen maar toegankelijk is via Christus.

Gods plan betreft een mensheid die functioneert conform Genesis 1:26. De eerste die aan de verwachting voldoet is Jezus Christus. Vervolgens is Hij sinds de uitstorting van de Heilige Geest op die eerste Pinksterdag in Jeruzalem, bezig Zich een volk te formeren, dat bestaat uit gelovigen die allemaal hun volledige vertrouwen stellen op Hem, hun Heiland en Zaligmaker. 
Het draaiboek van God, betreft enkel Jezus Christus en de zijnen. De overigen zijn aan zichzelf overgegeven. Wat niet wil zeggen, dat ze zich buiten zijn aandachtsveld bevinden. Want als er een mens is, waar God een hart 'ziet' dat volkomen naar Hem uitgaat, dan zoekt Hij die mens op en wordt die mens vroeg of laat óók een onderdeel van het Volk van Christus.
God heeft de zonde niet geschapen, alsof de zonde een entiteit is. Maar de zonde ontstaat steeds daar waar een mens z'n eigen god is. De zonde is een gevolg. Net zoals duisternis geen entiteit is, maar daar ontstaat waar geen licht is. Dat er wezens zijn, die de duisternis als hun dekmantel gebruiken is een ander verhaal.
Jezus Christus is dus niet in eerste instantie een oplossing voor een probleem, maar het logische vervolg van Gods plan. Jezus zou dus sowieso zijn gekomen. Het punt is echter, dat God óók wist dat de mens in zonde verloren zou zijn. En dat verklaart het feit, waarom de Christus moest lijden en sterven. Om de Leidsman ten leven te kunnen zijn, moest Hij aan hetzelfde deel krijgen als alle andere mensen. In Jezus heeft God de afstand overbrugd, die van nature door de zonde is ontstaan tussen Hem en de mens.
Maar dat impliceert ook dat God geen mens bij de haren in Zijn Koninkrijk sleept. Als jij content en tevreden bent met het leven dat je leidt, prima. Houden zo. Maar als je denkt dat aan jouw leven iets wezenlijks ontbreekt (dat gat waar Augustinus het over heeft), dan wil Christus ook voor jou een Leidsman te leven zijn. Je bent dus vrij om te kiezen. Ook dat is het gevolg van het kruis op Golgotha. God staat dus voor ieder mens klaar, maar Hij bemoeit zich niet met jouw leven als je dat niet wil.

Wat heeft de grootte van een groep te maken met het wel of niet verdienen van aandacht?
Dat is volgens mij niet het punt van dit topic.
Zo simpel is het dus niet. Je identiteit is niet alleen je geslachtsdelen. Verre van dat.
Volgens mij is er ook geen discussie wat je met bepaalde geslachtsdelen wél of niet kunt doen. Het gaat om genderidentiteit. Dat is wat anders dan je geslacht.
Het klopt dat er begrip moet zijn. Maar dan wél van twee kanten. Dat komt niet echt naar voren als ik deze post van jou lees. 

Opvallend is dat Eva een aspect aan het verbod toevoegt en dat is 'aanraken'. Blijkbaar heeft Adam dat toegevoegd, want God spreekt daar niet over. Ik denk dus dat het de mens best wel is toegestaan om met de vrucht te experimenteren (te spelen).
Vergelijk dit met wat staat in Job 40:19 (Rev. Leidse Vertaling) (40:14) "Hij is de eersteling van Gods wegen, gemaakt om er mede te spelen;" De NBG vertaalt deze tekst als volgt: Job 40:14 (NBG1951) "Hij is de eerste van Gods werken, het schepsel, waaraan Hij zijn zwaard gaf;" Nu heeft Job het niet over de boom zelf, maar over het 'wezen' (Behemoth en/of Leviathan) dat de boom in feite controleert. En als de NBG het over een zwaard heeft, denk ik ook aan het scheiden van gedachten (overleggingen van het hart), dus het onderscheiden tussen goed en kwaad.
Zie ook Psalm 104:24-26 (NBG1951) "Hoe talrijk zijn uw werken, o HERE, Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; de aarde is vol van uw schepselen. Daar is de zee, groot en wijd uitgestrekt, waarin gewemel is, zonder tal, kleine zowel als grote dieren; daar gaan de schepen, de Leviatan, die Gij geformeerd hebt om ermee te spelen."
Door te eten maakte de mens zich afhankelijk van dat wezen. Ik denk dus, dat vrij en onafhankelijk experimenteren met de vrucht op zich geen probleem is, het punt is dat de mens niet meer vrij en onafhankelijk kan experimenteren, vanaf het moment dat zij (hij) zich aan de Behemoth/Leviathan overgaf door op z'n verleiding in te gaan.

Misschien mag ik met de volgende gedachte de angel wat uit het debat halen. Toen Jezus werd geboren uit Maria was zij niet meer of minder dan de moeder van Gods Zoon; niet van God zelf.
Pas toen Hij opstond uit de dood, was de status van Jezus van mens, veranderd in God/mens. Pas ná zijn opstanding, eigenlijk pas ná Zijn hemelvaart!, kunnen we dus zeggen dat Jezus onze God is, want naar de mens hebben wij Hem natuurlijk nooit gekend. Dat laatste puur, omdat de Vader alles in handen heeft gegeven van de Zoon.
De geboorte van Jezus geeft Maria dus geen speciale kenmerken mee, die haar anders maken dan andere vrouwen. Ze was Godvruchtig en geboren in de stam van Juda; haar roeping om de moeder te zijn van Jezus Christus was natuurlijk bijzonder. Maar dat geldt alleen vanuit de mens gezien. Naar God toe, was Maria niet meer dan een dienstmaagd, die zich naar eer en geweten kweet van de taak die haar was opgedragen/overkomen.
Als je dan toch een discussie op touw wilt zetten: vraag je dan eens af, waarom het belangrijk is dat niet Jozef de vader van Jezus was. Heb je daar wel eens over nagedacht?
@Willempie

Ja, daarom is het ook goed om meerdere vertalingen naast elkaar te kunnen raadplegen.

Gods plan betreft een mensheid die functioneert conform Genesis 1:26. De eerste die aan de verwachting voldoet is Jezus Christus. Vervolgens is Hij sinds de uitstorting van de Heilige Geest op die eerste Pinksterdag in Jeruzalem, bezig Zich een volk te formeren, dat bestaat uit gelovigen die allemaal hun volledige vertrouwen stellen op Hem, hun Heiland en Zaligmaker. 
Het draaiboek van God, betreft enkel Jezus Christus en de zijnen. De overigen zijn aan zichzelf overgegeven. Wat niet wil zeggen, dat ze zich buiten zijn aandachtsveld bevinden. Want als er een mens is, waar God een hart 'ziet' dat volkomen naar Hem uitgaat, dan zoekt Hij die mens op en wordt die mens vroeg of laat óók een onderdeel van het Volk van Christus.
God heeft de zonde niet geschapen, alsof de zonde een entiteit is. Maar de zonde ontstaat steeds daar waar een mens z'n eigen god is. De zonde is een gevolg. Net zoals duisternis geen entiteit is, maar daar ontstaat waar geen licht is. Dat er wezens zijn, die de duisternis als hun dekmantel gebruiken is een ander verhaal.
Jezus Christus is dus niet in eerste instantie een oplossing voor een probleem, maar het logische vervolg van Gods plan. Jezus zou dus sowieso zijn gekomen. Het punt is echter, dat God óók wist dat de mens in zonde verloren zou zijn. En dat verklaart het feit, waarom de Christus moest lijden en sterven. Om de Leidsman ten leven te kunnen zijn, moest Hij aan hetzelfde deel krijgen als alle andere mensen. In Jezus heeft God de afstand overbrugd, die van nature door de zonde is ontstaan tussen Hem en de mens.
Maar dat impliceert ook dat God geen mens bij de haren in Zijn Koninkrijk sleept. Als jij content en tevreden bent met het leven dat je leidt, prima. Houden zo. Maar als je denkt dat aan jouw leven iets wezenlijks ontbreekt (dat gat waar Augustinus het over heeft), dan wil Christus ook voor jou een Leidsman te leven zijn. Je bent dus vrij om te kiezen. Ook dat is het gevolg van het kruis op Golgotha. God staat dus voor ieder mens klaar, maar Hij bemoeit zich niet met jouw leven als je dat niet wil.

Ja, ik zag het zojuist; het betreft de topic-titel.
Ik denk echter dat dit scheppen niet letterlijk is bedoeld. Net zoals David uitroept: "Psalm 51:12 (NBG1951) Schep mij een rein hart, o God, en vernieuw in mijn binnenste een vaste geest;".
Zo staat er ook in Jesaja 65:18-19 (NBG1951) "Maar gij zult u verblijden en juichen voor eeuwig over hetgeen Ik schep, want zie, Ik schep Jeruzalem tot jubel en zijn volk tot blijdschap. En Ik zal juichen over Jeruzalem en Mij verblijden over mijn volk. En daarin zal niet meer gehoord worden het geluid van geween of van geschreeuw." Al dit scheppen betreft een vernieuwing of het scheppen van een status of toestand die er nog niet was of nog niet bestond. 
Openbaring 21:1-2 (NBG1951) zegt: "En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan, en de zee was niet meer. En ik zag de heilige stad, een nieuw Jeruzalem, nederdalende uit de hemel, van God, getooid als een bruid, die voor haar man versierd is." Ook dit heeft te maken met het voorbijgaan van het oude dat wordt 'verzwolgen' in het nieuwe. Vergankelijkheid gaat onvergankelijkheid aandoen. Wordt het oude dan weggegooid? Nee, het lost gewoon op in het nieuwe.
Ook Jesaja 66:20-22 (NBG1951) gaat hier over: "En zij zullen al uw broeders brengen uit alle volken als een offer voor de HERE; op paarden en op wagens, op draagstoelen; op muildieren en op snelle kamelen, naar mijn heilige berg, naar Jeruzalem, zegt de HERE, zoals de Israëlieten het offer in rein vaatwerk naar het huis des HEREN brengen. En ook uit hen zal Ik er nemen tot priesters, tot Levieten, zegt de HERE. Want zoals de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, die Ik maken zal, voor mijn aangezicht zullen blijven bestaan, luidt het woord des HEREN, zo zal uw nageslacht en uw naam blijven bestaan."
God vernieuwt Zijn schepping van binnen uit en daarmee wordt iets totaal nieuws geschapen. Ook dat komt weer overeen met mijn gedachte dat de eigenlijke schepping, zoals God die vanaf het begin al bedoelt, pas in Christus wordt gerealiseerd. En dus is God sinds Christus klaar met scheppen en is Hij tot Zijn rust ingegaan.

2 Petrus 3:10 (NBG1951) "Maar de dag des Heren zal komen als een dief. Op die dag zullen de hemelen met gedruis voorbijgaan en de elementen door vuur vergaan, en de aarde en de werken daarop zullen gevonden worden."
Het vuur is een beeld voor werking van de destructieve machten der duisternis (de elementen). Alle werken van het vlees zullen daardoor verbranden en op het eind zullen zij ook zelf aan het voor ten onder gaan. Elementen zou je kunnen vertalen met 'grondbeginselen', dus datgeen wat de fundamenten zijn van het natuurlijke, door de zonde vervuilde, leven.
Je kunt in het boek Openbaring wel meer beelden vinden waar deze gedachte terugkomt.
Dus de dag des Heren betekent concreet, dat het oude voorbij is gegaan en het nieuwe is gekomen: 
Jesaja 66:15-17 (NBG1951) Want zie, de HERE zal komen als vuur en zijn wagens zullen zijn als een storm, om zijn toorn te openbaren in gloed en zijn dreiging in vuurvlammen. Te vuur en te zwaard zal de HERE gericht oefenen over al wat leeft, en de door de HERE verslagenen zullen talrijk zijn. Zij, die zich heiligen en reinigen, om achter de ene man in het midden naar de hoven te gaan, die zwijnevlees eten, gruwelijke beesten en muizen, zullen tezamen verdwijnen, luidt het woord des HEREN.
Maar ook hier:
Jesaja 2:12-18 (NBG1951) Want er is een dag van de HERE der heerscharen tegen al wat hoogmoedig is en trots en tegen al wat zich verheft, opdat het vernederd worde; tegen alle trotse en hoge ceders van de Libanon en alle eiken van Basan, tegen alle trotse bergen en alle hoge heuvels, tegen elke hoge toren en elke steile muur, tegen alle schepen van Tarsis en alle kostbare kunstschatten. Dan wordt de verwatenheid der mensen neergebogen en de trots der mannen vernederd, en de HERE alleen is te dien dage verheven, en de afgoden zullen volkomen verdwijnen.
En vooral:
Malachi 4:1-3 (NBG1951) Want zie, de dag komt, brandend als een oven! Dan zullen alle overmoedigen en allen die goddeloosheid bedrijven, zijn als stoppels, en de dag die komt, zal hen in brand steken - zegt de HERE der heerscharen - welke hun wortel noch tak zal overlaten. Maar voor u, die mijn naam vreest, zal de zon der gerechtigheid opgaan, en er zal genezing zijn onder haar vleugelen; gij zult uitgaan en springen als kalveren uit de stal. Gij zult de goddelozen vertreden, want tot stof zullen zij zijn onder uw voetzolen op de dag die Ik bereiden zal, zegt de HERE der heerscharen.
Denk ook aan wat ik je schreef over Jezus die afwacht totdat al zijn vijanden gemaakt worden tot een voetbank voor z'n voet. Degenen die daar uitvoering aan geven zijn in feite degene die op het volbrachte werk van Jezus vertrouwen: "Gij zult de goddelozen vertreden, want tot stof zullen zij zijn onder uw voetzolen op de dag die Ik bereiden zal, zegt de HERE der heerscharen".

Toch kan ik jouw manier van reageren niet zo waarderen, Sjako.
Je reageer over het algemeen slechts op twee manieren: Of je geeft me gewoon geen antwoord meer, als je niets meer te zeggen hebt of je brengt gewoon iets naar voren dat niets met het onderwerp te maken heeft. Zo ook hier. We hebben het over de uitroep van Thomas, waarna ik jou aantoon dat je visie niet deugt door in te gaan op wat de Heer Thomas vervolgens antwoordt.
Maar jij negeert dat gewoon en begint vervolgens over een Nederlandse uitdrukking, die inhoudelijk niets met ons onderwerp te maken heeft. En dan heb je tegen over de 'tekst uit z'n context halen'. 
Dat je wilt vasthouden aan je eigen mening is je goed recht, maar ga niet voortdurend met me om alsof ik achterlijk ben. Dat siert je niet.

Dan ben je toch ook wel met me eens, dat deze visie een aantal niet te beantwoorden vragen oproept, FV?
Trouwens jouw voorbeeld van de graankorrel deugt niet. Van de graankorrel blijft niets over, omdat die in z'n geheel opgaat in de aar met vrucht. En dat komt weer overeen met een ander beeld: dat van de oude - en nieuwe mens. Dus waarom zou dat principe ook niet voor de rest van de schepping gelden? Zoals er ook staat in 1 Corinthiërs 15:53-54 (NBG1951) "Want dit vergankelijke moet onvergankelijkheid aandoen en dit sterfelijke moet onsterfelijkheid aandoen. En zodra dit vergankelijke onvergankelijkheid aangedaan heeft, en dit sterfelijke onsterfelijkheid aangedaan heeft, zal het woord werkelijkheid worden, dat geschreven is: De dood is verzwolgen in de overwinning."
In Romeinen 8:19+22 (NBG1951) staat: "Want met reikhalzend verlangen wacht de schepping op het openbaar worden der zonen Gods (...) Want wij weten, dat tot nu toe de ganse schepping in al haar delen zucht en in barensnood is.". Wat heeft dit voor zin als er straks toch een definitief einde aan komt? 
Waar heb je het over?

Ik denk ook, dat het Gods eer te na is, om eerst iets te scheppen, dat Hij goed tot zeer goed noemt en dan vervolgens de zaak tot op het atoom laat verbranden, zodat er niets overblijft.
Heel de Schrift wijst naar een herstel van alle dingen. Dus, inderdaad, ten eerste een terugkeer naar de oorspronkelijke staat die God voor ogen had, maar vervolgens een stap verder, naar een staat die de eeuwigheid in kan. Dat herstel of genezing is een belangrijk thema in Openbaring; voordat de schepping de eeuwigheid in kan, zal er eerst een totale overwinning op het rijk der duisternis plaatsvinden.
En Jezus zelf wacht daarop: "voorts afwachtende, totdat zijn vijanden gemaakt worden tot een voetbank voor zijn voeten. Want door één offerande heeft Hij voor altijd hen volmaakt, die geheiligd worden." Hebreeën 10:13-14 (NBG1951). Ik denk dat het groeiende aantal van hen 'die geheiligd worden' er uiteindelijk voor zorgt, dat er geen vijand meer overblijft om onder zijn voeten te leggen.

Toch een contextafhankelijk woord. Slaat wat mij betreft op het hebben van een bepaalde gezagspositie. De Thora spreekt blijkbaar over mensen als goden omdat ze een bepaalde functie hebben gekregen van God. Nu hebben ze te maken met een Mens die zorgvuldig is uitgekozen en specifieke functie toebedeeld is door God, en ze willen Hem niet eens als god beschouwen terwijl Hij veel meer is.

Goed inzicht, naar mijn mening. Dat komt ook overeen met de gedachte die ik al eens poneerde dat de schepping eigenlijk pas was afgerond met de komst van Christus; Hij was de eerste mens die volkomen naar Gods beeld en gelijkenis werd gemaakt.
En dus worden degenen die in Christus zijn óók volkomen naar Gods beeld en gelijkenis gemaakt: "Want die Hij tevoren gekend heeft, heeft Hij ook tevoren bestemd tot gelijkvormigheid aan het beeld zijns Zoons, opdat Hij de eerstgeborene zou zijn onder vele broederen;" Romeinen 8:29 (NBG1951)

Ik heb het al een paar keer geschreven, maar iedereen leest er klaarblijkelijk overheen:
De Goddelijkheid van Christus is iets dat Hem door God is gegeven, op grond van Zijn volbrachte werk. De opstanding is daarvan het bewijs.
Tijdens Jezus' dagen in het vlees, stelde dan ook niemand aan Hem de vraag: Ben je God? De grote discussie ontstond, omdat Hij God zijn Vader (uit God geboren; de eniggeborene) noemde.
NB: De vraag of Jezus lijfelijk bij God was, vóórdat Hij in Bethlehem werd geboren is óók een dogmatische vraag.
Dit is in feite een dogmatische uitspraak. Oftewel er wordt algemeen aanvaarde interpretatie weer terug in de Schrift geprojecteerd. En niemand heeft de moed (of de zin?) om dit dogma tegen het licht te houden; God heeft niet Zichzelf geofferd, maar Zijn eniggeboren Zoon.
Jezus is opgenomen in de Godheid. Anders gezegd: God heeft Jezus een plaats gegeven op de troon van God, maar wel aan Zijn rechterhand. Dat betekent concreet, dat Jezus voor ons God is. Als we God willen zien, dan is Jezus de enige die we zien.
Vandaar dat ik enige tijd terug ook heb geschreven, dat de vraag of Jezus God is of niet, zinloos is. Jezus is Degene waar we het mee moeten doen. Om die reden is ook de discussie of je God moet zeggen of Jehovah totaal inhoudsloos. Want God of Jehovah laat Zich alleen maar kennen door Jezus Christus.
Met de ontkenning dat Jezus God IS (in ieder geval 'for the time being'), zeg je eigenlijk dat je via een andere weg naar God wil. Want de ontkenners van Jezus' God-zijn, ontkennen veel meer dan dit alleen.
Over de drie-eenheid kun je discussiëren, want een dogma. Maar over de Goddelijkheid van Christus kun je dat in feite niet.
Je kunt alleen maar in volmaakte vrede met God leven, als je Zijn zoon aanvaardt als wat Hij is, namelijk de enige Weg tot de Vader. Er valt God nooit iets te verwijten. Maar daarbovenop heeft Hij de wereld zo lief, dat Hij zijn Zoon heeft gegeven, opdat... De liefde tot God neemt toe, als Gods Geest samen met jouw geest verklaart dat je een zoon van God bent. En wat betreft het rein-zijn: "Ik ben de ware wijnstok en mijn Vader is de landman. Elke rank aan Mij, die geen vrucht draagt, neemt Hij weg, en elke die wel vrucht draagt, snoeit Hij, opdat zij meer vrucht drage. Gij zijt nu rein om het woord, dat Ik tot u gesproken heb; blijft in Mij, gelijk Ik in u. Evenals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, als zij niet aan de wijnstok blijft, zo ook gij niet, indien gij in Mij niet blijft. Ik ben de wijnstok, gij zijt de ranken. Wie in Mij blijft, gelijk Ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt gij niets doen. Wie in Mij niet blijft, is buitengeworpen als de rank en is verdord, en men verzamelt ze en werpt ze in het vuur en zij worden verbrand. Indien gij in Mij blijft en mijn woorden in u blijven, vraagt wat gij maar wilt, en het zal u geworden. Hierin is mijn Vader verheerlijkt, dat gij veel vrucht draagt en gij zult mijn discipelen zijn." Johannes 15:1-8 (NBG1951)

Dan zou ik er maar mee ophouden.
Als je maar één ding ziet en dat is dat Christus op grond van zijn volbrachte werk, in de Godheid is opgenomen. Hoe je ook wendt of keert, aan Jezus kom je eenvoudig niet voorbij. Dus ook als je theoretisch niet in de drie-eenheid gelooft; in de praktijk heb je er wel degelijk mee te maken.
Als je de Geest uit God hebt ontvangen en die doet z'n werk in jou, dan is God jouw Vader, Jezus de voortdurende leidsman en voleinder van jouw geloof en de Heilige Geest degene die jouw zoonschap volkomen uitwerkt.
Wist je dat we dan uiteindelijk allemaal IN de Godheid zullen worden opgenomen? Kijk maar:
..... Maar ieder in zijn eigen rangorde: Christus als eersteling, vervolgens die van Christus zijn bij zijn komst; daarna het einde, wanneer Hij het koningschap aan God de Vader overdraagt, wanneer Hij alle heerschappij, alle macht en kracht onttroond zal hebben. Want Hij moet als koning heersen, totdat Hij al zijn vijanden onder zijn voeten gelegd heeft. De laatste vijand, die onttroond wordt, is de dood, want alles heeft Hij aan zijn voeten onderworpen. Maar wanneer Hij zegt, dat alles onderworpen is, is blijkbaar Hij uitgezonderd, die Hem alles onderworpen heeft. Wanneer alles Hem onderworpen is, zal ook de Zoon zelf Zich aan Hem onderwerpen, die Hem alles onderworpen heeft, opdat God zij alles in allen. 1 Corinthians 15:23-28 (NBG1951) En let vooral op die laatste zin: "opdat God zij alles in allen".
De vraag is dus uiteindelijk of je een deel wilt zijn van die alles omvattende Godheid of niet. Waar richt je je geloof op?

Dat heb ik nu al meerder malen uitgelegd. Omdat ik het een mooi lied vind. Dan kun je tot in het oneindige door blijven zeuren maar ik blijf het gewoon mooi vinden. Verder ga ik hier niet op je reageren want ik begin een beetje moe te worden van jouw gezeik.

Eh.. , maar daar twijfelt ook niemand aan. Waar ik echter kritiek op heb, is de wijze waarop dat gevecht om 'de ziel van de naaste' vorm wordt gegeven.
Ik krijg namelijk het idee dat 'die naaste' deze vormgeving van de boodschap op z'n minst als een trap na zal ervaren.
Goed punt. Dat wordt door Jezus zelf zó verwoordt: "En als Hij komt, zal Hij de wereld overtuigen van zonde en van gerechtigheid en van oordeel;
van zonde, omdat zij in Mij niet geloven; van gerechtigheid, omdat Ik heenga tot de Vader en gij Mij niet langer ziet; van oordeel, omdat de overste dezer wereld geoordeeld is."  Johannes 16:8-11 (NBG1951).
NB: De opsomming is (ter verduidelijking) door mij ingevoegd en maakt geen deel uit van de Bijbeltekst zelf.

Lust is, in feite een onbedwingbaar, verlangen je iets toe te eigenen. Lust is opzwepend en zoekt naar bevrediging. Lust is puur zelfzuchtig; het houdt geen rekening met de ander. Lust is begeerte van het vlees:
Eph. 2:1-3 (NBG1951) "Ook u, hoewel gij dood waart door uw overtredingen en zonden, waarin gij vroeger gewandeld hebt overeenkomstig de loop dezer wereld, overeenkomstig de overste van de macht der lucht, van de geest, die thans werkzaam is in de kinderen der ongehoorzaamheid, - trouwens, ook wij allen hebben vroeger daarin verkeerd, in de begeerten van ons vlees*, handelende naar de wil van het vlees en van de gedachten, en wij waren van nature, evenzeer als de overigen, kinderen des toorns -,"  Jacobus zegt onder andere over de begeerte (van het vlees), het volgende:
Jacobus 1:14-15 (NBG1951) Maar zo vaak iemand verzocht wordt, komt dit voort uit de zuiging en verlokking zijner eigen begeerte. Daarna, als die begeerte bevrucht is, baart zij zonde; en als de zonde volgroeid is, brengt zij de dood voort. De menselijke sexualiteit is in algemeen door deze vleselijke begeerte gecorrumpeerd (zondig geworden).
* = andere vertalingen: 'lusten'