Hetairos

Dat begrijp ik. Ik zal er rekening me houden
Ben je echt in de veronderstelling dat dit forum daarvoor geschikt is?
Ik denk dat velen dat wél zo ervaren. Daarbij zullen de meesten vinden, dat je niet zozeer positieve kritische vragen stelt (want die zijn te beantwoorden!) maar dat je kritisch BENT. En dat juist dit aspect in al je berichten prominent naar voren komt.
Wat mijzelf het meeste stoort (in het algemeen, op dit forum) is dat de meesten (ook jij!) vragen en/of opmerkingen  gewoonweg negeren als deze niet in hun straatje passen. Of men ouwehoert/wauwelt er overheen, of men springt over op een ander punt. Hoe dan ook, dat negeren komt op mij over als het meest respectloze dat ik op Credible tegenkom.
NB: In mijn optiek is een goed gesprek op een forum überhaupt onmogelijk. Bij tijd en wijle MOET ik me dus even van Credible distantiëren, want het rooft na verloop van tijd al mijn goede zin; het is gewoonweg de negatieve atmosfeer die me teveel parten speelt.

Er worden soms inzichten op intuïtieve wijze geschonken, maar er staat uiteraard geen afzender op.  Deze inzichten kan de mens gebruiken in zijn leven en dan worden zaken helder in de uitwerking daarvan.  Troosten (Trooster in Joh 14) is een moeilijk begrip omdat we daar een menselijk begrip aan koppelen zoals mensen onderling elkaar troosten.  Dit werkt anders.  Er werd mij gevraagd: "Hoe kan de mens 'zichzelf verlaten'?"  Maar dat kan ik niet op eigen gelegenheid.  Dat is niet iets wat ik zelf bedacht heb, het is mij geschonken.  Maar door wie of wat?  Dat laat zich lastiger in vullen.  
Omdat te begrijpen dient ieder individu de weg te gaan (ik ben de weg, de waarheid en het leven).  Die weg kan niet anders zijn dan een weg naar binnen, daar bevindt zich per slot van rekening het geestelijk leven.  Leeft de mens in kerkelijk (of atheïstisch) dogma , dan is de weg naar binnen per definitie afgesloten.  Het innerlijke , geestelijk leven is geheel anders van aard dan de wereld van de dingen om ons heen.  In de naturalistische opvatting is de geest afkomstig uit de natuur.  Inmiddels ben ik er achter dat die opvatting -welke ik voorheen ook aanhing- onjuist is.
Ik kan dus niet in ernst een mening hebben over je opmerking.  Het valt wel zeker te weten dat er ingevingen zijn die het beste met mij voorhebben en die ook geestelijke rust (troost)  hebben gebracht.

Ja, dat begrijp ik.
Maar als ik de tekst lees, dan begrijp ik dat de Heilige Geest de vorm van een duif aannam en zich in die hoedanigheid aan velen ter plekke openbaarde. De Geest kan de vorm aannemen van vuur. Ook van water. Een wind, een zachte koelte, een storm of ander natuurlijk fenomeen. En toch kunnen we niet zeggen dat de Geest zich toont zoals Hij werkelijk is.
Welnu, ik dank dat dit ook geldt voor God zelf. God vertoont zich in vele gedaanten, maar geen van allen tonen hoe God er in realiteit uitziet. Ik denk zelf, dat je het beste kunt 'weten' of God Zich manifesteert, door de effecten die Zijn verschijning teweeg brengen. En nu is het bijzondere dat die effecten door ieder mens individueel worden ervaren. Waar gelovigen met elkaar over in gesprek raken en overeenstemming zoeken, is in de effecten.

We hebben het niet over een kerkgenootschap, maar over Credible. En dat van die geur zit jouw echt dwars, hè?
Nee; ik snap wel dat ik geen forum ben.
Dat kan dus niet. Hooguit kun je me zien als een getuige, die dan weer overkomt als een prediker, dan weer als een evangelist en dan weer als een (dwaal)leraar, al naar gelang je er naar kijkt en luistert. Zoals men zich wel eens afvraagt: "What's in the eye of the beholder". 
Ik denk dat jij daarover geen oordeel kunt vellen. Daarnaast breng ook jij, voortdurend en ongevraagd, stellingen binnen waarvan ik vind dat ze geen belang hebben. Waarschijnlijk bestaat dit forum op dit moment uit maar twee deelnemers en staat de rest als matig geïnteresseerden te kijken naar het schouwspel. Het is dat ik op dit moment tijd over heb, want anders zat je alleen te luisteren naar je inhoudsloze retoriek.  
Profetie is vaak niet als zodanig te herkennen.
God heeft Zijn geur naar Christus overgebracht. Dus probeer ik zoveel mogelijk van de geur op te snuiven die de Geest van Christus verspreid. Dat valt echter niet mee, zolang ik met jou in monoloog blijf. 
Alweer een stelling, waar ik niets mee kan.
Laat ik nu in het geheel niet onder de indruk zijn van wat jij verdrietig vindt.
Je lijkt Daniel Dennett wel, die roept ook voortdurend iets dat ik totaal niet kan voorstellen. 
Als "zuiverheid en godsvrucht en trouw aan Gods Woord" in mijn stukjes ontbreken, dan hoor ik dat heel graag; maar niet van jou, want volgens mij heb jíj́ geen benul van 'zuiverheid en godsvrucht of de woorden die God spreekt"

Ik ben dat wel met je eens. De geboden die in Israël werden uitgevaardigd waren sowieso gericht op het welzijn van allen. Ik denk inderdaad dat een 'terugkeer' naar een dergelijke  maatschappij voor iedereen veel beter zou zijn. Tegelijk moet ik nu constateren dat het ontzag voor God steeds verder afneemt. En dat heeft gevolg voor de houding ten opzichte van de wetten die gelden.
Het luisteren naar de wet begint met een gehoorzaam hart dat op God is gericht. De Schrift voorspelt, dat de liefde zal verkillen. De wet is immers van belang voor de naaste en regelt de samenwerking in de samenleving. Maar als er dus geen ontzag meer voor God is, dan wordt de wet een machtsmiddel van degenen die zich boven de wet stellen. En dat principe zag je in het oude testament al in werking; een ieder deed wat hij goed was in eigen oog.
De vraag is dus, hoe 'we' hier uit kunnen komen. Zelf denk ik hét antwoord op deze vraag te hebben gevonden. Tevens denk ik dat de oplossing zich al bijna tweeduizend jaar aan het ontwikkelen is. Zelfs God wacht er op en Hij roept Zijn kinderen op om geduld te hebben: Jacobus 5:7-10 (NBG1951) "Hebt dus geduld, broeders, tot de komst des Heren! Zie, de landman wacht op de kostelijke vrucht des lands en heeft geduld, totdat de vroege en late regen erop gevallen is. Oefent ook gij geduld, sterkt uw harten, want de komst des Heren is nabij. Broeders, zucht niet tegen elkander, opdat gij niet onder het oordeel valt; zie, de Rechter staat voor de deur. Broeders, neemt tot een voorbeeld van gelatenheid en geduld de profeten, die in de naam des Heren hebben gesproken."

Je weet dat op het moment dat je het krijgt.
De christenen die 'het' hebben gekregen kun je zomaar en overal tegenkomen.
Als zij 'het' van Christus hebben ontvangen, herken je dat wanneer je dat 'het' met hen gemeenschappelijk hebt.
Inn sommige opzichten zou je voor dat 'het' ook de Heilige Geest kunnen invullen. Het punt is, dat de Heilige Geest en Christus één zijn. Als ik mijn stelling wat zou uitbreiden, kan ik schrijven:
"Alles wat van Christus is, kan enkel maar door 'de Heilige Geest aan iemand gegeven worden". Op dezelfde wijze zou ik kunnen zeggen:
Alles wat van de Heilige Geest is, kan enkel maar door 'God' aan iemand gegeven worden. Blijkbaar is er 'iets' van God/Christus/de Geest in hen zichtbaar.
Ik denk dat je dit heel goed 'ziet'.
Precies!
Nee, en die heb ik dus ook niet meer.

Helaas, weet ik niet meer waar je op doelt. Het spijt me, maar mijn aandachtsspanne is de laatste tijd wat tanende.
In jouw huidige antwoord lees ik echter weer iets waar ik het persoonlijk absoluut niet mee eens ben: "... de essentie van Christus welke de mens zich eigen kan maken. ....". Niets wat van Christus is, kan de mens zich eigen maken. Alles wat van Christus is, kan enkel maar door Hem aan iemand gegeven worden.
Nee, dat geloof ik wel. Maar ik ben hier óók niet om me door wie dan ook te laten toetsen/testen. En ook verwacht ik niet dat iemand hier in staat is mij te onderwijzen; daarvoor vind ik mezelf veel te eigenwijs. Maar goed, wat niet is, kan nog komen  .
Tja, ook hier proef ik weer een andere essentie. Christus is de Enige die God kent echt kent. Dus zou ik Zijn kennis (die Hij als een geur verspreid) als Zijn essentie willen aanduiden.

Opmerkelijk dat je het nu zelf hebt over 'essentie' .
Toen ik het begrip voor jou analyseerde, gaf ik óók aan dat 'de essentie' door velen verschillend wordt ervaren en dus, al dan niet, als eigen wordt herkend!
Zo vind ik dat de essentie van de door jou genoemde tekst een andere is: Ik geloof dat de essentie van 1 Kor 2:9-10 is dat 'de Geest van God de diepten Gods alleen toont aan hen die Hem liefhebben' 
NB1: Dat de natuurlijke mens blind is, hoeft hem niet te worden verteld; dat kan hij al zelf (van nature) weten. Hier geef je dus een voorbeeld van een Bijbellezer die z'n eigen 'geur' naar de Bijbel tracht over te brengen. 
NB2: Wat overigens niet wil zeggen, dat IK wel de juiste essentie opsnuif! Maar om die reden schrijf ik nu juist op dit forum: Om mijn eigen essentie (beleving) te toetsen/testen.

Uiteindelijk gaat het mij om wat ik je al eens eerder schreef: je bent het per definitie niet eens met iemand wiens levensfundament zijn geloof is. Dat maakt jouw per definitie ongeschikt als gesprekspartner als het gaat om geloofszaken.
Het punt bij Barnabas is blijkbaar, dat hij jou op dat terrein toch serieus neemt en zich door jou 'laat opfokken'. Echter, als gesprekspartners zich (per definitie) nooit in elkaars standpunt kunnen verplaatsen, komt geen enkel gesprek echt van de grond en verzand je in onverkwikkelijke monologen, waarbij de meest-gebekte altijd het laatste woord houdt. (Wat overigens niet altijd het beste woord is.)
En waarom richt ik mij niet op Barnabas? Omdat hij, in mijn optiek, in dit geval de mindere partij (de underdog) is en jij in feite de aanstichter bent, omdat je enkel maar reageert als je al van te voren denkt, dat je die ander wel eens even voor schut kunt zetten.
Dat is de reden waarom ik me inmiddels wel twee keer bedenkt voor ik met jou een gesprek over geloofszaken begin. Niet dat ik het idee heb, jou niet van repliek te kunnen dienen, maar gewoon omdat jouw mentaliteit me niet aanstaat. Het forum is voor mij puur tijdverdrijf, dus die tijd wil ik zo aangenaam mogelijk besteden, zonder met een kater te blijven zitten.

Dat zie ik dus anders. Maar dat kun je weten, want al uitvoerig toegelicht. Maar misschien ben je op dit punt óók wel blind, net als DBI!
Ik dacht dat ik reageerde op een bericht van @Hopper?
Ik geloof niet dat God zich 'bemoeit' met de ik-gerichte mens.
En kan die 'ik-gerichte' mens dus nooit de essentie van God vertegenwoordigen ( = de 'geur' van God verspreiden).
Nog even kort dan: 
Tomega ontkent überhaupt dat iets geurt en Hetairos wil duidelijk maken, dat alles een eigen geur heeft!

Uiteindelijk gaat het mij om wat ik je al eens eerder schreef: je bent het per definitie niet eens met iemand wiens levensfundament zijn geloof is. Dat maakt jouw per definitie ongeschikt als gesprekspartner als het gaat om geloofszaken.
Het punt bij Barnabas is blijkbaar, dat hij jou op dat terrein toch serieus neemt en zich door jou 'laat opfokken'. Echter, als gesprekspartners zich (per definitie) nooit in elkaars standpunt kunnen verplaatsen, komt geen enkel gesprek echt van de grond en verzand je in onverkwikkelijke monologen, waarbij de meest-gebekte altijd het laatste woord houdt. (Wat overigens niet altijd het beste woord is.)
En waarom richt ik mij niet op Barnabas? Omdat hij, in mijn optiek, in dit geval de mindere partij (de underdog) is en jij in feite de aanstichter bent, omdat je enkel maar reageert als je al van te voren denkt, dat je die ander wel eens even voor schut kunt zetten.
Dat is de reden waarom ik me inmiddels wel twee keer bedenkt voor ik met jou een gesprek over geloofszaken begin. Niet dat ik het idee heb, jou niet van repliek te kunnen dienen, maar gewoon omdat jouw mentaliteit me niet aanstaat. Het forum is voor mij puur tijdverdrijf, dus die tijd wil ik zo aangenaam mogelijk besteden, zonder met een kater te blijven zitten.

Ik kan me voorstellen, dat die opmerking jou triggert. Echter:
Je bent waarschijnlijk niet fysiek blind en dat weet @Barnabas ook. Zijn opmerking komt dus voort uit frustratie, omdat hij het idee heeft dat jij hem niet wílt begrijpen. Trouwens dat gevoel krijg ik ook bij jouw berichten. En dan met name bij jouw reacties op mensen die nadrukkelijk uiting willen geven aan hun geloof of, anderszins, religieuze ervaringen en overwegingen.
Nu is de ene schrijver meer in staat om zich te verweren dan de ander, dus dat kan verklaren waarom de frustratie bij de ene minder snel overkookt dan bij de ander.
Maar het lijkt wel (ik druk me diplomatiek uit) of sommigen er een genoegen in scheppen juist die (taaltechnisch, zwakkere?) schrijvers eens goed op de korrel te nemen. Je bent op dit forum slechts een voorbeeld, maar die (in mijn ogen verkeerde!) houding vindt men hier ook onder gelovigen/religieuzen.
Zo ben ikzelf in het vizier geraakt van iemand, waarvan ik vermoed dat die blindheid hem ook parten speelt. Maar, zoals ik eens aan jou heb geschreven, maken jullie soms wel opmerkingen die hout snijden.
Echter, als je de beledigde pias blijft uithangen, raken eventueel zinvolle opmerkingen uit zicht. Vandaar de vraag wat je nu wilt? Wil je iets opsteken of ben je zo overtuigd van de onwetendheid van die ander, dat je niet anders kunt dan hem dat keer op keer trachten in te wrijven?
Als je denk niets te kunnen leren van wat een ander schrijft, reageer dan niet. Maar probeer niet voortdurend jouw spitsvondigheid en gevatheid te ventileren, want dan gaat het voor de meelezer uiteindelijk nergens meer over.
Nee, dat is niet uit de hoogte; dat is frustratie en gewoon een Bijbelse wijze van uitdrukken. Ik denk dat de F&S óók in hun wiek waren geschoten toen Jezus hun blindheid verweet. Ik vraag me dan wel af wat er door jou heengaat, als @Barnabas jou een kind van de duivel noemt.
 Ja, dat geloof ik direct en voorbeelden daarvan zie ik ook wel op dit forum.
Het punt is jij altijd reageert (desnoods ongevraagd) op anderen en dat jouw eerste reactie vaak al een ontbloot zwaard bevat. 

Helemaal wel hoor. Paulus schrijft het wel dat hij zichzelf beter vindt doen omdat hij niet getrouwd is.  Waar staat in de Bijbel dat het celibaat volgens God meer verheven is dan het huwelijk ? Er staat juist in het artikel wat jij gaf dat het katholieke priestercelibaat niet door God is ingesteld. Paulus schrijft ook (Kor 7; Wat de ongehuwden betreft heb ik geen voorschrift van de Heer, dus ik geef mijn eigen mening)
Volgens mij is het huwelijk wel door God ingesteld toch ?  Of ook niet ? Of misschien niet het huwelijk maar wel het niet alleen blijven. ( Gen 2:   God zei: ‘Het is niet goed dat de mens alleen is).
 
Als het -niet alleen zijn- wel door God is ingesteld en het celibaat niet, dan is het toch ook niet logisch dat het celibaat meer verheven zou zijn, dan zou imo eerder het huwelijk meer verheven zijn. Maar volgens mij is het beide meer een persoonlijke roeping en is het ene niet meer verheven dan het ander. 
 
In Timoteus schrijft Paulus trouwens wel klip en klaar dat het verbieden van het huwelijk is als luisteren naar dwaalgeesten en demonen. 
https://bijbel.nbv21.nl/bijbel/NBV21/1TI.4/1-Timoteus-4/
"Maar de Geest zegt nadrukkelijk dat in de eindtijd sommigen het geloof zullen verlaten, doordat ze luisteren naar dwaalgeesten en naar wat demonen hun leren. 2Ze worden hiertoe aangezet door huichelachtige leugenaars, die hun eigen geweten hebben dichtgeschroeid, 3 die het huwelijk verbieden en hen dwingen tot onthouding van voedsel dat God geschapen heeft om door de gelovigen, die de waarheid kennen, onder dankzegging te worden gegeten. 4  Alles wat God geschapen heeft is goed."
 
 
 

Persoonlijk denk ik, dat goed en kwaad onlosmakelijk verbonden zijn met de natuurlijke wereld, waarin de mens leeft (is geschapen!); puur het feit dat goed en kwaad naast elkaar bestaan, is zonde. De zondigheid van de mens bestaat hierin, dat hij altijd een keuze moet maken tussen goed en kwaad. 

Sorry dat ik je zo abrupt onderbreek, Sjako, maar ik vind jullie uitleg zeer gekunsteld; ik houd het liever bij mijn 'eenvoudige' verklaring.
Met betrekking tot Jezus en Abraham, denk ik dat je de betekenis van 'concept' helemaal niet begrijpt.
Daarnaast denk ik ook dat je niet begrijp waarom Abraham zich verheugde. Het had in elk geval niets met het beloofde land te maken. Je haalt weer van alles door elkaar.
 

De gedachte dat we ons - als schepsel - nooit een beeld kunnen maken van de Schepper, heeft me al jaren geleden aan het denken gezet. Het enige dat ons 'is vergund', is onze toevlucht nemen tot beelden en omschrijvingen, die we kunnen ontlenen aan de wereld om ons heen.
Als het om de Schepper gaat, kunnen we de effecten zien van Zijn aanwezigheid. Maar uit die effecten, kunnen we nooit zijn karakter of wezen herleiden. Paulus zegt in Romeinen 1:20 (HSV) "... Want de dingen van Hem, die onzichtbaar zijn, worden sinds de schepping van de wereld uit Zijn werken gekend en doorzien, namelijk én Zijn eeuwige kracht én Zijn Goddelijkheid, .... Het opmerkelijke is dat Paulus het juist heeft over 'dingen die niet zichtbaar zijn'. En toch kan iedereen ze 'herkennen' als horende bij God. Het punt is dat het de mens niets vertelt over het karakter en het wezen van God.
Je kunt wel erkennen dat God (als Enige!) eeuwige kracht bezit en dat daarin Zijn Goddelijkheid zichtbaar is, maar je krijgt geen indruk van Zijn liefde of andere wezenskenmerken. Dat zijn alle kenmerken die niet met beelden uit de zichtbare wereld kunnen worden getoond.
Nu denk ik dat de natuurlijkheid (een wezenskenmerk van de wereld in en om ons heen) altijd het 'zien' van het wezen (het hart) van God belemmert, tenzij God Zichzelf binnen het bereik van onze zintuigen brengt. En dat doe Hij in Christus. Daarom zegt Jezus in Johannes 12:44-45 (HSV) "... Wie in Mij gelooft, gelooft niet in Míj maar in Hem Die Mij gezonden heeft. En wie Mij ziet, ziet Hem Die Mij gezonden heeft". Uiteraard spreekt Jezus niet over Zijn uiterlijk in relatie tot het uiterlijk van God, want dat zal wel altijd onzichtbaar blijven, maar over het wezen of karakter van God.
Voor ons, mensen, gelovig én ongelovig, is, zolang we nog in het vlees zijn, het kennen van Jezus, dus belangrijker dan het kennen van God zelf. Immers, als je wilt weten wie God werkelijk is, heeft Hij nu Zijn Zoon gegeven en zegt Hij: Kijk maar naar Hem! God heeft aan Jezus het mandaat gegeven om Hem (God) aan de mens te tonen. Daarom zegt Jezus in Johannes 14:7 +11 (HSV) Als u Mij gekend had, zou u ook Mijn Vader gekend hebben; en van nu af kent u Hem en hebt u Hem gezien. (...) Geloof Mij, dat Ik in de Vader ben en de Vader in Mij is ..." en "Niemand heeft ooit God gezien; de eniggeboren Zoon, die aan de boezem des Vaders is, die heeft Hem doen kennen". Zie ook 1 Tim. 6:14-16 (NBG1951) .".. dat gij dit gebod onbevlekt en onberispelijk handhaaft tot de verschijning van onze Here Jezus Christus, welke te zijner tijd de zalige en enige Heerser zal doen aanschouwen, de Koning der koningen en de Here der Heren, 1 Timothy 6:14-16 (NBG1951) dat gij dit gebod onbevlekt en onberispelijk handhaaft tot de verschijning van onze Here Jezus Christus, welke te zijner tijd de zalige en enige Heerser zal doen aanschouwen, de Koning der koningen en de Here der Heren, die alleen onsterfelijkheid heeft en een ontoegankelijk licht bewoont, die geen der mensen gezien heeft of zien kan. Hem zij eer en eeuwige kracht! Amen.. Hem zij eer en eeuwige kracht! Amen."
Uit deze laatste verwijzing maak ik op, dat er dus sprake is van 'de een toekomstige verschijning van Jezus' waarin 'de enige Heerser (God, de Schepper, Zelf)' zal worden geopenbaard. Met andere woorden, als Jezus zich bij Zijn wederkomst in de heerlijkheid van de Vader, zal vertonen, zullen de gelovigen ook God de Vader zien. God is immers de "enige Heerser, die alleen onsterfelijkheid heeft en een ontoegankelijk licht bewoont, die geen der (sterfelijke!!!) mensen gezien heeft of zien kan".
 
Anders gezegd: onze 'ogen' zijn altijd blind, tenzij God zelf deze opent.   

Juist, het gaat er om om de eigen geest te zuiveren en anderen niet meer de maat te nemen.  Anders zal er slechts wening zijn, en knersing der tanden.  (Matt 8 : 12). Jezus kan het Woord niet spreken in een onzuivere geest die de homoseksuele medemens de maat neemt.   De mens die meent de plaats van God in te nemen door de medemens de maat te nemen en te oordelen is blasfemistisch.   Helaas zijn veel 'christenen' de weg kwijt en leven in zonde door de naastenliefde niet tot wet te maken.

Als ik de opmerking en jouw reactie lees. dan begrijp ik, als toevallige voorbijganger, absoluut niet waar jullie het over hebben. Als ik dan, via een concordantie de combinatie (Alfa, Omega) opzoek, dan vind ik drie teksten:
Openbaring 1:8 (NBG1951) Ik ben de alfa en de omega, zegt de Here God, die is en die was en die komt, de Almachtige. Openbaring 21:6 (NBG1951) En Hij sprak tot mij: Zij zijn geschied. Ik ben de alfa en de omega, het begin en het einde. Ik zal de dorstige geven uit de bron van het water des levens om niet. Openbaring 22:13 (NBG1951) Ik ben de alfa en de omega, de eerste en de laatste, het begin en het einde. Als je deze teksten in hun context leest, dan wordt al snel duidelijk dat @Flawless victory helemaal gelijk heeft. Over tekst 1 kun je nog discussiëren, maar uit de context van tekst 2 en 3, blijkt heel duidelijk dat degene die spreekt niet God. Het wordt dus alweer een kwestie van interpretatie.
De aanhef van de brief: "Openbaring van Jezus Christus, welke God Hem gegeven heeft om zijn dienstknechten te tonen hetgeen weldra moet geschieden, en welke Hij door de zending van zijn engel aan zijn dienstknecht Johannes heeft te kennen gegeven. Deze heeft van het woord Gods getuigd en van het getuigenis van Jezus Christus, alles wat hij gezien heeft", maakt duidelijk dat met Alfa en Omega nergens in Openbaring sprake is van God, maar wel van Jezus Christus.
Ik, als die toevallige voorbijganger, concludeer dan dat Flawless iets zegt, dat jij echter  met een retorische vraag ontwijkt. Misschien slaak je zelfs wel een diepe zucht bij het constateren van zoveel onwetendheid, maar dat weet ik natuurlijk niet; het geluid van mijn MacBook staat uit!
Ik denk dat jullie niet inzien wat Jezus bedoelt en het daarom een rare vertaling noemen.
Ten eerste zegt Jezus niet dat Hij Abraham heeft gezien en ook niet dat Hij "er al was voor Abraham". Maar ook is de conclusie: "dat vonden de Joden vreemd" volkomen uit de lucht gegrepen.
Ik begrijp uit het verhaal, dat Jezus het niet heeft over concrete mensen, tijden en situaties, maar over concepten. En dat begrepen de Joden maar al te goed, want zij wilden Hem niet stenigen. omdat Hij zei Abraham te hebben gezien, maar omdat Hij zichzelf als concept (idee), dus als Beeld van God, aan God gelijk stelde. Daarom zegt Jezus: Ik ben ( = werkwoord in de OTT, en dus niet 'was') eerder dan Abraham. In feite zegt Hij "Ik ben de belichaming van het idee in het hart van God dat uitstijgt/een hoger belang vertegenwoordigd, boven de belichaming van het idee waar Abraham voor staat". 
Nu kun je natuurlijk een andere mening hebben, die strijdt met dat van mij, maar mijn punt is voortdurend, dat je dan op een eerlijke en constructieve met elkaar in gesprek moet gaan. Maar dat wordt echter zeer moeilijk als één - of meerdere gesprekspartners, enkel maar kunnen discussiëren vanuit het bolwerk van hun eigen dogma's en leerstellingen. We zouden kunnen beginnen met het begrenzen van dat waar we het over (willen) hebben. Dat KAN voorkomen, dat er steeds maar langs elkaar heen wordt gepraat, omdat er van alles bij wordt gesleept wat eigenlijk niets met de kern te maken heeft.

Als ik de opmerking en jouw reactie lees. dan begrijp ik, als toevallige voorbijganger, absoluut niet waar jullie het over hebben. Als ik dan, via een concordantie de combinatie (Alfa, Omega) opzoek, dan vind ik drie teksten:
Openbaring 1:8 (NBG1951) Ik ben de alfa en de omega, zegt de Here God, die is en die was en die komt, de Almachtige. Openbaring 21:6 (NBG1951) En Hij sprak tot mij: Zij zijn geschied. Ik ben de alfa en de omega, het begin en het einde. Ik zal de dorstige geven uit de bron van het water des levens om niet. Openbaring 22:13 (NBG1951) Ik ben de alfa en de omega, de eerste en de laatste, het begin en het einde. Als je deze teksten in hun context leest, dan wordt al snel duidelijk dat @Flawless victory helemaal gelijk heeft. Over tekst 1 kun je nog discussiëren, maar uit de context van tekst 2 en 3, blijkt heel duidelijk dat degene die spreekt niet God. Het wordt dus alweer een kwestie van interpretatie.
De aanhef van de brief: "Openbaring van Jezus Christus, welke God Hem gegeven heeft om zijn dienstknechten te tonen hetgeen weldra moet geschieden, en welke Hij door de zending van zijn engel aan zijn dienstknecht Johannes heeft te kennen gegeven. Deze heeft van het woord Gods getuigd en van het getuigenis van Jezus Christus, alles wat hij gezien heeft", maakt duidelijk dat met Alfa en Omega nergens in Openbaring sprake is van God, maar wel van Jezus Christus.
Ik, als die toevallige voorbijganger, concludeer dan dat Flawless iets zegt, dat jij echter  met een retorische vraag ontwijkt. Misschien slaak je zelfs wel een diepe zucht bij het constateren van zoveel onwetendheid, maar dat weet ik natuurlijk niet; het geluid van mijn MacBook staat uit!
Ik denk dat jullie niet inzien wat Jezus bedoelt en het daarom een rare vertaling noemen.
Ten eerste zegt Jezus niet dat Hij Abraham heeft gezien en ook niet dat Hij "er al was voor Abraham". Maar ook is de conclusie: "dat vonden de Joden vreemd" volkomen uit de lucht gegrepen.
Ik begrijp uit het verhaal, dat Jezus het niet heeft over concrete mensen, tijden en situaties, maar over concepten. En dat begrepen de Joden maar al te goed, want zij wilden Hem niet stenigen. omdat Hij zei Abraham te hebben gezien, maar omdat Hij zichzelf als concept (idee), dus als Beeld van God, aan God gelijk stelde. Daarom zegt Jezus: Ik ben ( = werkwoord in de OTT, en dus niet 'was') eerder dan Abraham. In feite zegt Hij "Ik ben de belichaming van het idee in het hart van God dat uitstijgt/een hoger belang vertegenwoordigd, boven de belichaming van het idee waar Abraham voor staat". 
Nu kun je natuurlijk een andere mening hebben, die strijdt met dat van mij, maar mijn punt is voortdurend, dat je dan op een eerlijke en constructieve met elkaar in gesprek moet gaan. Maar dat wordt echter zeer moeilijk als één - of meerdere gesprekspartners, enkel maar kunnen discussiëren vanuit het bolwerk van hun eigen dogma's en leerstellingen. We zouden kunnen beginnen met het begrenzen van dat waar we het over (willen) hebben. Dat KAN voorkomen, dat er steeds maar langs elkaar heen wordt gepraat, omdat er van alles bij wordt gesleept wat eigenlijk niets met de kern te maken heeft.

Voor mij is dat geen muggenzifterij. Ik vind het een goede vraag.
Ik denk, dat je de stem van Jezus hoort als je in potentie een schaap bent. Zolang de stem van Jezus nog niet klonk - en dus het schaap niet als zodanig werd herkend - werden alle schapen in potentie door de Geest (dus door God Zelf) in verzekerde bewaring gehouden, tot de aankomst, als je dat zo kunt zeggen, van de Herder.
Maar nu, tot en met onze tijd, zijn er nog steeds schapen die Gods stem nog niet hebben gehoord. Ze behoren dan ook logischer wijze niet tot de kudde. Maar ook hen houdt de Geest in verzekerde bewaring tot het moment dat ook voor hen de tijd vol is. Dan ‘herkennen’ ze de Herder en zullen ze tot de kudde gaan behoren.
Daarom schreef ik, dat bekering (tot schaap) in feite een kwestie is van thuiskomen. Je hebt gevonden, waar je niet naar op zoek was. Anders gezegd: je bent gevonden door Degene Die jij niet zocht. En dat je gevonden bent, besef je pas als je de Herder herkent.

Even ter correctie: ik probeerde uit te leggen wat hij volgens mij bedoelde. Ik maakte zijn idee dus niet de mijne. Zelf ga ik als katholiek uit van het onveranderlijke leergezag van de katholieke kerk.

Waarom is dit een gekunstelde vertaling? Lees de tekst eens in z’n verband. Er staat in Johannes 8:56-59 (HSV) "Abraham, uw vader, verheugde zich er sterk op dat hij Mijn dag zou zien, en hij heeft die gezien en heeft zich verblijd. De Joden dan zeiden tegen Hem: U bent nog geen vijftig jaar en hebt U Abraham gezien? Jezus zei tegen hen: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Vóór Abraham geboren was, ben Ik. Zij namen dan stenen op om ze op Hem te werpen. Maar Jezus verborg Zich en ging de tempel uit; Hij ging midden tussen hen door en zo ging Hij weg.
Jouw weergave: „Hij zegt dat Hij al voor Abraham bestond“ is echter wel gekunsteld:
In het Grieks staat er dit: „εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγὼ εἰμί“ wat, vrij vertaald, zegt: „Jezus zeide tot hen: Amen zeg Ik u, eer Abraham geboren was, ben Ik het“. Letterlijk staat er: „zei/tot-hen/jezus/waarlijk/waarlijk/ik-zeg/tot-u/voor/abraham/was/ik-ben“. Ik heb al eens eerder aangegeven, dat de vertaling van het WTG speciaal is geschreven is om de eigen leer te onderbouwen. Het WTG zegt in Johannes 8:58: „Jezus zei: ‘Echt, ik verzeker jullie: voordat Abraham werd geboren, was ik er al“.
Ik denk dat het correcter is om het gesprek aan te gaan en de ‘echte’ grondtekst te bediscussiëren, dan te reageren met de dooddoener: „Dat is een gekunstelde vertaling“ en het daarbij dan te laten. Immers als wat je er verder over zegt met betrekking tot de Septuagint heeft geen enkele link met de uitspraak „ἐγὼ εἰμί“.

Inderdaad. Ik vergiste me op dat punt in de naam. Gelukkig adresseerde ik mijn antwoord wel correct. Voor wat betreft het grapje; dat begrijp ik wel. Ik ben dan ook serieus ingegaan op zijn vraagstelling. Ik had dat soort grapjes alleen niet van Robert Frans verwacht. Zijn berichten zijn over het algemeen inhoudelijk wat minder 'op de persoon' gericht.
Maar genoeg daarover. Nu maar weer even terug naar het onderwerp.
Ik heb daar heel lang over 'geworsteld'. Ik ben nu echter tot een antwoord (ik ben inmiddels bijna 70) gekomen, dat sommigen overkomt als een vicieuze cirkel(redenering), behalve voor hen die deel uitmaken van de kudde. Ik begrijp uit dat wat Jezus zegt - en wat is vastgelegd in de Schrift - dat het Gods Geest ( = God Zelf) is, die de schapen zoekt én bij Christus brengt. Die schapen zijn er al vanaf het begin der schepping, echter werden ze pas zichtbaar toen de Herder kwam. Het volgen én horen naar de stem van de Herder is als het ware een thuiskomen of, zo je wilt, het ontdekken van je roots).
Deze gedachte roept waarschijnlijk meer vragen op, dat besef ik. Maar, ik geef het toe, ik ben op dit forum niet gewend aan schrijvers die echt en objectief (dus niet belemmerd door eigen dogma's en kerkelijke leerstellingen), het gesprek willen aangaan. Vandaar mijn terughoudendheid in deze, Robert Frans. Aan de andere kant ben ik zeer benieuwd hoe ons gesprek zich nu ontwikkelt. Dus excuses, dat ik uiting gaf aan mijn onbegrip ten aanzien van jouw 'plaagstootje'.

Jouw argumentatie verder is gebaseerd op JOUW visie. Als IK jouw antwoord lees en zo op me laat inwerken, heb je de klok horen luiden, maar weet je nog altijd niet waar de klepel hangt.
Dat je @Flawless victory 'slecht en onbijbelse argumentatie' verwijt is derhalve niet terecht, zij het dan dat je jouw argumentatie als enig juiste (Bijbels) acht.
Ik ben het met @Flawless victory eens, maar ik zou het argument iets anders inkleden. Ik denk namelijk dat niet de dood van Jezus op zich voldoende was om te 'betalen voor de zonde van alle mensen', maar dat het God Zijn autoriteit aan de dood van Jezus verbond. Dat geldt ook voor de vergeving van schuld. Ook daar gaat het om autoriteit. Daarom zegt stelt Jezus ook: "Waarom noem je Mij goed; er is niemand goed dan God alleen!"
Religieuze, dus op de wet geörienteerde erkende, gelovigen, zijn altijd gericht op de letter - en niet op de bedoeling - van wat er geschreven staat. Net als de wetgeleerden uit de dagen van Jezus, vinden ook zij belangrijker wat de wet (vertaald in 'hun' vertaling of interpretatie') zegt en 'verstaan' zij niet wat de wet ten diepste wil zeggen.
Wie de schoen past? 

Daar heb je gelijk in. Ik zie dat echter niet letterlijk, maak overdrachtelijk. Je kunt, naar mijn mening, ook zeggen dat 'het woord gestalte heeft gekregen in het vlees. Het woord van God spreekt namelijk niet concreet van Jezus, maar van een mens (het vlees) die als zodanig (de inhoud van het gesproken woord) herkenbaar is.
Stel dat iemand zegt dat hij de mooiste auto bouwt, die evenwel nog nooit heeft bestaan. Dan weet je alleen dat dat woord (voorspelling) waar is als je op een bepaald moment die auto ziet rijden. Je ziet dan een auto die oppervlakkig lijkt op alle auto's die al op de wereld rondrijden. Pas wanneer de maker jouw die auto levenslang in bruikleen geeft, kun je pas werkelijk constateren dat de auto enig (in zijn soort) is.
Zo werkt het ook met Jezus; je gaat Hem pas als Gods enige Zoon herkennen, wanneer jouw leven en het Zijne onlosmakelijk met elkaar verbonden worden.