Hetairos

En daar gaat het naar mijn mening weer mis; je wilt uiterlijke vrucht zien van iets dat uitsluitend en alleen van binnen plaatsvindt. Ik ben het met je eens, dat je wel kunt 'zien' of iemand opnieuw geboren is, maar niet dat je het kunt omdraaien. En iemand die zich laat dopen is niet per definitie opnieuw geboren. Mijn verhaal was nu juist bedoeld voor hen, die, ondanks de uiterlijke kenmerken, toch nog twijfelen of ze wederom geboren zijn. En natuurlijk kun je een toestand van geest verbeelden. Het punt is dat je jezelf wel kunt misleiden en ook anderen in je kerk of gemeente. Maar als

En het geschiedde ten einde van enige dagen, dat Kaïn van de vrucht des lands den HEERE offer bracht. En Habel bracht ook van de eerstgeborenen zijner schapen, en van hun vet. En de HEERE zag Habel en zijn offer aan; (Gen.4:3-4, SV) De toevoeging "en van hun vet" bij het offer van Abel is mijn argument. Dit zegt iets van het offer van Abel. Maar het zegt niet, dat Kaïn zondigde op het moment van offeren en al helemaal niet dat Kaïn zelfs al lange tijd voor zijn offer gezondigde. Ik denk zelfs dat het vet van de schapen niet (alleen!) bepalend was, maar met name, dat A

Hoezo, zweverig? Het blijkt dat sommigen hier en andere mening hebben dan ik. Ik meen, dat ik ze met 'wie het vatten kan, vatte het' ook verder geen last opleg. Jezus zegt in een ander verband iets vergelijkbaars: "Niet allen vatten dit woord, maar alleen zij aan wie het gegeven is" Matth. 19:11 (HSV). Ik zie de dingen anders, maar ik heb niet altijd zin in die beruchte forum/media discussies. Eigenlijk laat ik het dan in het midden: "Ik leg je mijn visie voor maar of je er wat aan hebt, bepaal je natuurlijk altijd zelf". Dus: Wie het vatten kan, vatte het. De rest laat het maar gewoon w

Het staat er iets anders: "Jezus antwoordde en zeide tot hem: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij iemand wederom geboren wordt, kan hij het Koninkrijk Gods niet zien." Johannes 3:3 (NBG1951) Wie doet je 'opnieuw geboren' worden? Hoe kan je dit anders zien dan 'geestelijk'?

Wie jij wel of niet als christen beschouwd, is niet van belang. Maar wat je hier uitspreekt (in het vet) mag je toelichten: - Heeft Kaïn gezondigd op het moment van offeren? Toon dat eens aan. - Heeft Kaïn zelfs al lange tijd voor zijn offer gezondigd? Toon dat eens aan? Vertel mij dan de essentie eens? Ik ben nooit te oud om nog iets op te steken. Ik heb het ook al eens aan een ander geschreven: dan moet het toch voor een intellect als jij jezelf ziet, toch een koud kunstje zijn mijn zelfbedachte theorie met met goede argumenten te weerleggen? Ik zou zeggen, doe je b

Heel interessant deze artikeltjes. Ik lees ze met veel plezier. Een vraagje: Stel je houdt dit een jaar vol, begin je dan opnieuw? Ik zie dat je per dag meerdere heiligen voorstelt. Of heb je dan alsnog een reserve-potje? Klinkt wat profaan, maar zo bedoel ik het natuurlijk niet.

Dit artikeltje is het tweede waarin ik dieper inga op de vraag: Wat is een echte volgeling van Christus? De vorige keer heb ik de vraag gesteld: Hoe word je een echte volgeling van Christus? Nu is de vraag belangrijk: "Hoe herken je een echte volgeling van Christus?" Jezus zegt: „Daarom heb Ik u gezegd, dat niemand tot Mij komen kan, tenzij het hem van de Vader gegeven zij“ Joh. 6:65 (NBG1951). Een echte volgeling is door de Vader bij Christus gebracht. De reden is, dat er velen wegen zijn, maar dat er maar één naar Christus leidt. En die weg is blijkbaar alleen bij de Vader bekend.

Dat heb ik inderdaad net gedaan. Psalm 4:5-6 (HSV) "... Wees ontzet, maar zondig niet; spreek in uw hart wanneer u op uw slaapplaats ligt, en wees stil. Breng offers van gerechtigheid en vertrouw op de HEERE". Wat valt er nog aan toe te voegen?

Dat is prima. Het is echter niet de vraag die ik stelde. Je zegt hier allerlei dat met elkaar in tegenspraak is: Aan de ene kant interesseert het je niet hoe je over komt, terwijl het je wel boeit of je herkent wordt als christen. Je legt niets bij een andere neer, maar vraagt hen wel om een oordeel. Aan de andere kant interesseert hun oordeel jou weer niet, als dat niet past bij jouw beeld van wat een christen is. Ik heb dus het idee dat het enige dat voor jou telt, het beeld is dat je voor jezelf van Christus hebt gemaakt. En alles dat niet met dat beeld overeenkomt, wijs je af.

Maar dat is niet de vraag. Je legt het op deze wijze weer bij een ander neer. Men is in algemeen zo enorm bezig met die ander en met de vraag hoe men bij die ander over komt. De vraag "maar wie ben ik in de ogen van Christus?" is volkomen naar de achtergrond verdwenen. Wie ben je in Christus? Dat is het enige dat er toe doet. En hoe een ander daar over oordeelt, is volkomen irrelevant. De huidige generatie christenen, maakt zich meer druk over de vraag: "Hoe kan IK getuigen van 'mijn' Christus?" Terwijl de vraag eigenlijk hoort te zijn: "Hoe legt Christus zijn getuigenis in mij neer"

Zo was de vraag: "wat is nu een echte volgeling van Christus?" ook bedoeld. Dat ben ik niet met je eens. Want als je je afvraagt "hoe je Christus zo getrouw mogelijk kunt volgen?" heb je de eerste vraag impliciet al beantwoord. Deze vraag richt zich op het uiterlijk, terwijl de eerste vraag het innerlijk betreft In het Bijbel citaat (Johannes 6) gaat er niet om de vraag "Hoe je Christus zo getrouw mogelijk kunt volgen", maar: "Herken je in jezelf, iemand die Christus in waarheid volgt?" En natuurlijk; die vraag kan enkel maar worden beantwoord door een volgeling die bereid

Toch niet. Het antwoord op deze kwestie kun je lezen in Heb.11:4 Ik had het over het offer van Kaïn, niet over dat van Abel. Het offer was een spijsoffer, en werd gebracht uit erkenning van de waardigheid van de ontvanger, God dus. Je afhankelijk opstellen van God is wat Abel wel deed en Kain niet. Hij offert een schijnheilig offer. Kain is in principe gewoon een heel arrogante en eigenwijze man die vindt dat ie het allemaal zelf wel kan regelen en God niet nodig heeft. Dat weet jij. Maar dat wist Kaïn nog niet, want hoe had hij dat moeten weten? Over

Even enkele teksten waaruit de hemelse roeping van alle kinderen van God blijkt en niet slechts voor een handjevol gelovigen die zijn verzameld in een kaste: 1 Cor 15:46-49 (NBG1951) Doch het geestelijke komt niet eerst, maar het natuurlijke, en daarna het geestelijke. De eerste mens is uit de aarde, stoffelijk, de tweede mens is uit de hemel. Gelijk de stoffelijke is, zijn ook de stoffelijken, en zoals de hemelse is, zijn ook de hemelsen. En gelijk wij het beeld van de stoffelijke gedragen hebben, zo zullen wij het beeld van de hemelse dragen. 2 Cor 5:1-3 (NBG1951) Want wij weten, d

Wel leuk dat je dit in dit verband ter sprake brengt. Als ik dat gedeelte in Genesis 4 lees, dan valt me ogenblikkelijk op dat God zich opstelt als een vader. Kains offer werd door God niet geaccepteerd. Waarom weten we niet, want voorschriften voor een offering waren nog helemaal niet gegeven. Adam en Eva (hun ouders) hadden de relatie tussen God en schepping verstoord. Ik vermoed dan ook, dat ze beiden met hun offer een mate van verzoening wilden bewerken. Als zodanig had een gemeenschappelijk offer (dat van Abel; de eerstelingen van de schapen en hun vet) dan beter gepast. Abel gaf bli

Kan ik me wel in vinden.

Ach, Sandingiskill, jij weet ook wel hoe je iemand bezig kunt houden. Het enige geloof dat in de dagen van Jezus in Israël aanwezig was, had betrekking op Mozes en de wet. En je weet, dat de wet het vermogen heeft om eventueel aanwezige frustraties alleen maar te versterken. Maar Jezus verkondigde iets nieuws, een geheimenis dat eerder verborgen was: "Maar Hij sprak tot hen: Ook aan de andere steden moet Ik het evangelie van het Koninkrijk Gods verkondigen, want daartoe ben Ik uitgezonden. Lukas 4:43 (NBG1951). De boodschap van het evangelie van het Koninkrijk Gods hield in, dat nu d

En de Ethiopische eunich dan. Hij begreep het ook niet, maar na uitleg, dus kennis opdoen kwam hij tot geloof. Zonder kennis blijf je bij de melk en nooit tot het vaste voedsel. Kennis is geen vrucht van de Geest. (Je probeert je er uit te draaien, maar ik heb jouw argumentatie al weerlegt in mijn vorige reactie. Met negeren win je geen punten, beste Sjako). Het draagt echter wel bij aan jouw ongeloofwaardigheid. Dus ga vooral zo door. Integendeel. Dat is waarom je uitgedaagd wordt tot verder graven. Jij bekijkt de Bijbel met een bepaalde bril en ik kom met uitleg die alt

Mensen raken m.i. gefrustreerd als ze moraliteit in zichzelf zoeken, als immanente aangelegenheid. Die is daar niet te vinden, want daar is ze te groot voor. Moraliteit heeft gezag over de mens en dus is ze transcendent. Ze is ook niet af te dwingen, iets waar elk mens die zijn moraal aan anderen wil opleggen in verzand. Maar over die mensen gaat het in de zaligsprekingen niet. Jij hebt het over een frustratie die ontstaat wanneer je de zonde in je eigen leven kost wat kost in eigen kracht wilt overwinnen. De frustratie (wellicht te sterk uitgedrukt), die ik proef bij de typen d

Ik zie hoe je op het bericht van @Flawless victory reageert. En dan zie ik dat je uit al die zeer ter zake doende citaten er een regel uitpikt, en die dan ook nog volkomen misplaatst uitlegt. Ik zie jou dan in de Sjako-stand staan en dat betekent, dat je ALTIJD aan de kern voorbijgaat en vervolgens vervalt in een soort automatische piloot. Nee, absoluut niet. Je weerlegt hoogstzelden iets (en dan druk ik me nog coulant uit). Wat je echter wel praktisch altijd doet is weerspreken. Je geeft nu zelf een voorbeeld van jullie (WTG) platte uitleg. Het woord 'kennen' heeft he

A. Wat is de definitie van "wil(len)"? B. Is dat hetzelfde als: mijn wil is wet, ik bepaal wat ik wil? C, Is dat een verlangen naar iets wat je graag wil hebben? Is het kunnen kiezen uit een bepaald aanbod? Ik opteer voor het laatste en laat het bepalen van het keuzeaanbod over aan God; Zijn wil is wet. God is dan de marktkoopman en wij zijn de consument. In reactie op de eerste regel: A. Er zijn verschillende zienswijzen mogelijk (de wil is een filosofisch begrip). B. Nee, dat denk ik niet C. Komt in de buurt, denk ik. Door het aanbod wordt een actie van de wil geact

In dat geval moet je er dan maar mee leven, dat je aardappelen en gehakt eet. Anders ga je met een lege maag naar bed. En het is de vraag of je dat wil? Je stelt vrije keuze gelijk aan een vrije wil, maar dat is natuurlijk niet correct. Als je namelijk tevreden bent met wat je wordt aangeboden en verder geen (keuze)eisen neerlegt, is er helemaal geen discussie of de wil vrij is of niet. Maar in ons onderwerp gaat het over zonde waar geen mens zich aan kan onttrekken; op dat terrein heeft hij dus geen enkele keuze. Maar hij wil het misschien wel (dat onttrekken). Die mens raakt dan ge

Nee zeker niet. Het Evangelie is voor iedere gelovige, voor alle kinderen Gods. 1 Johannes 3:1-10 Ziet, welk een liefde ons de Vader heeft gegeven, dat wij kinderen Gods genoemd worden, en wij zijn het (ook). Daarom kent de wereld ons niet, omdat zij Hem niet kent. Geliefden, nu zijn wij kinderen Gods en het is nog niet geopenbaard, wat wij zijn zullen; (maar) wij weten, dat, als Hij zal geopenbaard zijn, wij Hem gelijk zullen wezen; want wij zullen Hem zien, gelijk Hij is. En een ieder, die deze hoop op Hem heeft, reinigt zich, gelijk Hij rein is. Ieder, die de zonde doet, doet

Het is altijd zo dat het aanbod de keuzemogelijkheid bepaalt. Ik neem aan dat je bedoelt: leefden vóór de komst van Jezus? Voor hen geldt precies hetzelfde: de komst van Jezus gaf hen de mogelijkheid voor het leven te kiezen. De Bijbel verhaalt op verschillende plekken, welk effect de overwinning van Jezus op het dodenrijk had. Ik neem aan, dat je de relevante teksten zelf wel kunt opzoeken.

Ik denk dan dat we het hebben over een mens, die de dood ziet als een escape. Maar dat is niet wat ik met 'angst voor de dood' bedoel: Hebreeën 2:14-15 (NBG1951) "Daar nu de kinderen aan bloed en vlees deel hebben, heeft ook Hij op gelijke wijze daaraan deel gekregen, opdat Hij door zijn dood hem, die de macht over de dood had, de duivel, zou onttronen, en allen zou bevrijden, die gedurende hun ganse leven door angst voor de dood tot slavernij gedoemd waren." Jezus zegt in dit verband: "Zij, die gezond zijn, hebben geen geneesheer nodig, maar zij, die ziek zijn. Ik ben niet gekom

Het is dus niet een kwestie van willen, maar van kunnen als ik het goed begrijp. Het woordje "kan" is niet te vervangen door "wil". Maar dan zijn we verdoemd en gedoemd tot het volgen van onze natuur! Wat nu? We kunnen er niks aan doen, dat lijkt toch een excuus om je achter te kunnen verschuilen? Op die manier is het de basis van de predestinatie. De vraag is echter niet: "Hoe word ik behouden?". Maar "wie redt mij van de angst voor de dood?". Het probleem is dat men in algemeen altijd de eerste vraag stelt. Als je echter de tweede vraag stelt, verliest de eerste al