Hetairos

Dat is prima. Het is echter niet de vraag die ik stelde. Je zegt hier allerlei dat met elkaar in tegenspraak is: Aan de ene kant interesseert het je niet hoe je over komt, terwijl het je wel boeit of je herkent wordt als christen. Je legt niets bij een andere neer, maar vraagt hen wel om een oordeel. Aan de andere kant interesseert hun oordeel jou weer niet, als dat niet past bij jouw beeld van wat een christen is. Ik heb dus het idee dat het enige dat voor jou telt, het beeld is dat je voor jezelf van Christus hebt gemaakt. En alles dat niet met dat beeld overeenkomt, wijs je af.

Maar dat is niet de vraag. Je legt het op deze wijze weer bij een ander neer. Men is in algemeen zo enorm bezig met die ander en met de vraag hoe men bij die ander over komt. De vraag "maar wie ben ik in de ogen van Christus?" is volkomen naar de achtergrond verdwenen. Wie ben je in Christus? Dat is het enige dat er toe doet. En hoe een ander daar over oordeelt, is volkomen irrelevant. De huidige generatie christenen, maakt zich meer druk over de vraag: "Hoe kan IK getuigen van 'mijn' Christus?" Terwijl de vraag eigenlijk hoort te zijn: "Hoe legt Christus zijn getuigenis in mij neer"

Zo was de vraag: "wat is nu een echte volgeling van Christus?" ook bedoeld. Dat ben ik niet met je eens. Want als je je afvraagt "hoe je Christus zo getrouw mogelijk kunt volgen?" heb je de eerste vraag impliciet al beantwoord. Deze vraag richt zich op het uiterlijk, terwijl de eerste vraag het innerlijk betreft In het Bijbel citaat (Johannes 6) gaat er niet om de vraag "Hoe je Christus zo getrouw mogelijk kunt volgen", maar: "Herken je in jezelf, iemand die Christus in waarheid volgt?" En natuurlijk; die vraag kan enkel maar worden beantwoord door een volgeling die bereid

Toch niet. Het antwoord op deze kwestie kun je lezen in Heb.11:4 Ik had het over het offer van Kaïn, niet over dat van Abel. Het offer was een spijsoffer, en werd gebracht uit erkenning van de waardigheid van de ontvanger, God dus. Je afhankelijk opstellen van God is wat Abel wel deed en Kain niet. Hij offert een schijnheilig offer. Kain is in principe gewoon een heel arrogante en eigenwijze man die vindt dat ie het allemaal zelf wel kan regelen en God niet nodig heeft. Dat weet jij. Maar dat wist Kaïn nog niet, want hoe had hij dat moeten weten? Over

Even enkele teksten waaruit de hemelse roeping van alle kinderen van God blijkt en niet slechts voor een handjevol gelovigen die zijn verzameld in een kaste: 1 Cor 15:46-49 (NBG1951) Doch het geestelijke komt niet eerst, maar het natuurlijke, en daarna het geestelijke. De eerste mens is uit de aarde, stoffelijk, de tweede mens is uit de hemel. Gelijk de stoffelijke is, zijn ook de stoffelijken, en zoals de hemelse is, zijn ook de hemelsen. En gelijk wij het beeld van de stoffelijke gedragen hebben, zo zullen wij het beeld van de hemelse dragen. 2 Cor 5:1-3 (NBG1951) Want wij weten, d

Wel leuk dat je dit in dit verband ter sprake brengt. Als ik dat gedeelte in Genesis 4 lees, dan valt me ogenblikkelijk op dat God zich opstelt als een vader. Kains offer werd door God niet geaccepteerd. Waarom weten we niet, want voorschriften voor een offering waren nog helemaal niet gegeven. Adam en Eva (hun ouders) hadden de relatie tussen God en schepping verstoord. Ik vermoed dan ook, dat ze beiden met hun offer een mate van verzoening wilden bewerken. Als zodanig had een gemeenschappelijk offer (dat van Abel; de eerstelingen van de schapen en hun vet) dan beter gepast. Abel gaf bli

Kan ik me wel in vinden.

Ach, Sandingiskill, jij weet ook wel hoe je iemand bezig kunt houden. Het enige geloof dat in de dagen van Jezus in Israël aanwezig was, had betrekking op Mozes en de wet. En je weet, dat de wet het vermogen heeft om eventueel aanwezige frustraties alleen maar te versterken. Maar Jezus verkondigde iets nieuws, een geheimenis dat eerder verborgen was: "Maar Hij sprak tot hen: Ook aan de andere steden moet Ik het evangelie van het Koninkrijk Gods verkondigen, want daartoe ben Ik uitgezonden. Lukas 4:43 (NBG1951). De boodschap van het evangelie van het Koninkrijk Gods hield in, dat nu d

En de Ethiopische eunich dan. Hij begreep het ook niet, maar na uitleg, dus kennis opdoen kwam hij tot geloof. Zonder kennis blijf je bij de melk en nooit tot het vaste voedsel. Kennis is geen vrucht van de Geest. (Je probeert je er uit te draaien, maar ik heb jouw argumentatie al weerlegt in mijn vorige reactie. Met negeren win je geen punten, beste Sjako). Het draagt echter wel bij aan jouw ongeloofwaardigheid. Dus ga vooral zo door. Integendeel. Dat is waarom je uitgedaagd wordt tot verder graven. Jij bekijkt de Bijbel met een bepaalde bril en ik kom met uitleg die alt

Mensen raken m.i. gefrustreerd als ze moraliteit in zichzelf zoeken, als immanente aangelegenheid. Die is daar niet te vinden, want daar is ze te groot voor. Moraliteit heeft gezag over de mens en dus is ze transcendent. Ze is ook niet af te dwingen, iets waar elk mens die zijn moraal aan anderen wil opleggen in verzand. Maar over die mensen gaat het in de zaligsprekingen niet. Jij hebt het over een frustratie die ontstaat wanneer je de zonde in je eigen leven kost wat kost in eigen kracht wilt overwinnen. De frustratie (wellicht te sterk uitgedrukt), die ik proef bij de typen d

Ik zie hoe je op het bericht van @Flawless victory reageert. En dan zie ik dat je uit al die zeer ter zake doende citaten er een regel uitpikt, en die dan ook nog volkomen misplaatst uitlegt. Ik zie jou dan in de Sjako-stand staan en dat betekent, dat je ALTIJD aan de kern voorbijgaat en vervolgens vervalt in een soort automatische piloot. Nee, absoluut niet. Je weerlegt hoogstzelden iets (en dan druk ik me nog coulant uit). Wat je echter wel praktisch altijd doet is weerspreken. Je geeft nu zelf een voorbeeld van jullie (WTG) platte uitleg. Het woord 'kennen' heeft he

A. Wat is de definitie van "wil(len)"? B. Is dat hetzelfde als: mijn wil is wet, ik bepaal wat ik wil? C, Is dat een verlangen naar iets wat je graag wil hebben? Is het kunnen kiezen uit een bepaald aanbod? Ik opteer voor het laatste en laat het bepalen van het keuzeaanbod over aan God; Zijn wil is wet. God is dan de marktkoopman en wij zijn de consument. In reactie op de eerste regel: A. Er zijn verschillende zienswijzen mogelijk (de wil is een filosofisch begrip). B. Nee, dat denk ik niet C. Komt in de buurt, denk ik. Door het aanbod wordt een actie van de wil geact

In dat geval moet je er dan maar mee leven, dat je aardappelen en gehakt eet. Anders ga je met een lege maag naar bed. En het is de vraag of je dat wil? Je stelt vrije keuze gelijk aan een vrije wil, maar dat is natuurlijk niet correct. Als je namelijk tevreden bent met wat je wordt aangeboden en verder geen (keuze)eisen neerlegt, is er helemaal geen discussie of de wil vrij is of niet. Maar in ons onderwerp gaat het over zonde waar geen mens zich aan kan onttrekken; op dat terrein heeft hij dus geen enkele keuze. Maar hij wil het misschien wel (dat onttrekken). Die mens raakt dan ge

Nee zeker niet. Het Evangelie is voor iedere gelovige, voor alle kinderen Gods. 1 Johannes 3:1-10 Ziet, welk een liefde ons de Vader heeft gegeven, dat wij kinderen Gods genoemd worden, en wij zijn het (ook). Daarom kent de wereld ons niet, omdat zij Hem niet kent. Geliefden, nu zijn wij kinderen Gods en het is nog niet geopenbaard, wat wij zijn zullen; (maar) wij weten, dat, als Hij zal geopenbaard zijn, wij Hem gelijk zullen wezen; want wij zullen Hem zien, gelijk Hij is. En een ieder, die deze hoop op Hem heeft, reinigt zich, gelijk Hij rein is. Ieder, die de zonde doet, doet

Het is altijd zo dat het aanbod de keuzemogelijkheid bepaalt. Ik neem aan dat je bedoelt: leefden vóór de komst van Jezus? Voor hen geldt precies hetzelfde: de komst van Jezus gaf hen de mogelijkheid voor het leven te kiezen. De Bijbel verhaalt op verschillende plekken, welk effect de overwinning van Jezus op het dodenrijk had. Ik neem aan, dat je de relevante teksten zelf wel kunt opzoeken.

Ik denk dan dat we het hebben over een mens, die de dood ziet als een escape. Maar dat is niet wat ik met 'angst voor de dood' bedoel: Hebreeën 2:14-15 (NBG1951) "Daar nu de kinderen aan bloed en vlees deel hebben, heeft ook Hij op gelijke wijze daaraan deel gekregen, opdat Hij door zijn dood hem, die de macht over de dood had, de duivel, zou onttronen, en allen zou bevrijden, die gedurende hun ganse leven door angst voor de dood tot slavernij gedoemd waren." Jezus zegt in dit verband: "Zij, die gezond zijn, hebben geen geneesheer nodig, maar zij, die ziek zijn. Ik ben niet gekom

Het is dus niet een kwestie van willen, maar van kunnen als ik het goed begrijp. Het woordje "kan" is niet te vervangen door "wil". Maar dan zijn we verdoemd en gedoemd tot het volgen van onze natuur! Wat nu? We kunnen er niks aan doen, dat lijkt toch een excuus om je achter te kunnen verschuilen? Op die manier is het de basis van de predestinatie. De vraag is echter niet: "Hoe word ik behouden?". Maar "wie redt mij van de angst voor de dood?". Het probleem is dat men in algemeen altijd de eerste vraag stelt. Als je echter de tweede vraag stelt, verliest de eerste al

Marcus 14:51. Ik weet het niet. Zou kunnen. Echter de meeste uitleggers zijn het er over eens dat het hier om Markus (de schrijver van het evangelie) zelf gaat. Maar je hebt natuurlijk helemaal gelijk als je wilt zeggen, dat zolang er leven is, er ook hoop is.

En wat dacht je hiervan? Openbaring 21:1-5 (NBG1951) En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan, en de zee was niet meer. En ik zag de heilige stad, een nieuw Jeruzalem, nederdalende uit de hemel, van God, getooid als een bruid, die voor haar man versierd is. En ik hoorde een luide stem van de troon zeggen: Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal bij hen zijn, en Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch

Een type van de mens die wel bekend is met het eeuwige leven, maar onbekend met hoe daar te komen. Hij heeft er van gehoord, ja. En hij is er zojuist achter gekomen, dat het buiten z'n bereik ligt, zolang hij niet bereid is alles achter te laten en Jezus te volgen. Wat overigens niet betekent dat hij op een later moment niet alsnog door de Vader bij Jezus wordt gebracht. Het was misschien niet het moment. Wie zal het zeggen? En toch is er ook sprake van beloning: Het één heeft niets met het ander te maken. We hebben het over een intieme relatie (uiteindelijk, wa

Ziehier iemand die iets wil doen voor het eeuwige leven. Bij Petrus speelt het "wat moet ik doen?" geen rol. De discipelen hebben alles verlaten, zijn gevolgd en zijn nu geheel van Jezus afhankelijk (met andere woorden: dat ze geloven in Jezus is concreet het werk dat God in hen uitwerkt; ze kunnen daaraan niet meer toevoegen. De rijke jongeling was echter niet door God bij Jezus gebracht en daarom ging hij bedroefd weer weg. Voor de discipelen geldt dat deze wél door God bij Jezus waren gebracht. En allen (behalve één) bewaarde Jezus in de autoriteit van de Vader, die Hem do

Er gaat aan deze vraag een vraag vooraf: Hoe word je een echte volgeling van Christus? Het antwoord op deze, laatste, vraag werkt als vanzelf als een filter. In Johannes 6 wordt onder andere verhaald van een wonderbare spijziging. Als de schare de dag daarop weer op zoek gaat naar Jezus, dan zegt Hij tot hen: "Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, gij zoekt Mij, niet omdat gij tekenen gezien hebt, maar omdat gij van de broden gegeten hebt en verzadigd zijt. Werkt niet om de spijs, die vergaat, maar om de spijs, die blijft tot in het eeuwige leven, welke de Zoon des mensen u geven zal; wan

Nee, het is geen mening persé (en jouw weergave is niet correct). Ik schreef: Het viel me op. En dat bracht ik ter sprake. Jij gaf toen aan dat Jezus dat NIET zegt en daar haakte ik op in, want Jezus zegt het wél. Je hebt gewoon de teksten niet opgezocht die ik specifiek noemde, Het feit, dat ik je op de letter heb weerlegt negeer je voor het gemak en vervolgens zeur je door over jouw mening alsof die tegenover die van mij staat. In de genoemde teksten gebruikt Jezus meerdere uitdrukkingen naast elkaar om zichzelf aan te duiden. En dát vind ik dan weer opvallend. Concreet

Dan moet het toch voor een intellect als het jouwe toch een koud kunstje zijn om me te weerleggen? Ik proef echter uit jouw schrijven wel degelijk een puberale eigenwijsheid. Je werpt enkel knuppels in het hoenderhok en dan ben je teleurgesteld dat de haan die je in het vizier hebt, gewoon blijft zitten waar die zit. Een christelijk forum als Credible is juist opgericht om vogels van allerlei pluimage vanuit christelijk standpunt met elkaar te laten discussiëren. Met jouw lukt dat echter niet, want je blijft maar doorzaniken over een punt dat helemaal geen thema is. Als jouw enige do

Met "het begin en het einde" wordt alles aangeduid dat een begin en einde kent. Tijd en ruimte wordt voor de aandacht gesteld. Jezus zelf kent geen begin en eind, maar is eeuwig. Het is daarom dat Jezus wordt bedoeld met de "eerste en de laatste". De eerste en de laatste zijn geen synoniemen van begin en einde. Ik denk dat je mijn punt wel begrijpt, broeder Sandingiskill. Als je er teveel aan blijft schuren, blijft er niets meer over dan stof; je hebt dan heel het werkstuk om zeep geholpen.