Hetairos

Het beeld (voorstelling) is de duif, maar 'zien' we dan in de Geest in realiteit? Je omschrijft een effect (werking). Je 'ziet' dus een voorstelling, maar is de voorstelling de realiteit? Ook wordt weer een effect omschreven. De bijbelschrijver (dat is wie?) geeft daarvan getuigenis. Ik kan dat niet concluderen, tenzij ik die effecten zelf ervaar. Dat is interpretatie. Er staat niet dat het woord God IS, maar dat het woord God WAS. Het was namelijk tot dan toe (vóór Jezus kwam) het enige effect dat van God zichtbaar was*. Let er ook op, dat Johannes degenen die

Leg mij eens uit wat je bedoelt met 'openbare' figuren. Waar (in de Bijbel) wordt concreet gezegd dat zij God zijn? PS: Een figuur is een voorstelling, dus een interpretatie van degene die het figuur 'bedenkt'. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat anderen dé realiteit uit die figuur kunnen herleiden; ook zij interpreteren het beeld weer en het is de vraag wat daar dan weer het gevolg van is. Stel, iemand ziet de 'realiteit' en gebruikt dat een beeld om die realiteit te omschrijven. Is dat beeld dan direct voor anderen dé realiteit? Natuurlijk niet! Ik zou dan zeggen: als je in sta

Ik ben nieuwsgierig naar verdere toelichting. Mogelijk kan ik er mijn voordeel mee doen. Ik heb je vraag genoteerd in mijn tekstverwerker en kom er dus op terug. Ik schrijf je niet direct op Credible een antwoord, want dan gaat de essentie van mijn antwoord waarschijnlijk al direct verloren in het lawaai van andere berichten en dat zou ik jammer vinden. Misschien schrijf ik wel een antwoord dat je kunt vinden op mijn eigen website.

Wanneer God een drie-eenheid is dan is Hij niet alleen. 1 Johannes 5:7: "Want drie zijn er die getuigen in de hemel: de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en deze drie zijn één." Het Woord dat verwijst naar Christus zoals Johannes 1 getuigt en daaribj ook zegt dat het Woord geschapen heeft, dus er voor de schepping was. Hij was dus niet alleen. PS: Ook aan @Robert Frans en alle andere geïnteresseerden. Door dit citaat (1 Joh. 5:7) viel me op, en als ik het mis heb dan hoor ik het graag, dat we nergens in de Bijbel een volkomen omschrijving* vinden van God. Wat we wel vinden z

Ik ben dat wel met je eens. De geboden die in Israël werden uitgevaardigd waren sowieso gericht op het welzijn van allen. Ik denk inderdaad dat een 'terugkeer' naar een dergelijke maatschappij voor iedereen veel beter zou zijn. Tegelijk moet ik nu constateren dat het ontzag voor God steeds verder afneemt. En dat heeft gevolg voor de houding ten opzichte van de wetten die gelden. Het luisteren naar de wet begint met een gehoorzaam hart dat op God is gericht. De Schrift voorspelt, dat de liefde zal verkillen. De wet is immers van belang voor de naaste en regelt de samenwerking in de samenl

Meen je dat? En dan zwaait God met z'n toverstaf en dan is plotseling alles, zoals Hij wil dat het is? Ik stel me zo voor dat je dit oppert tijdens het gooien van een tennisbal naar de hond op zondagochtend. Maar probeer nu eens mee te denken en enkele van de consequenties te doorgronden? Slechts enkele vragen kunnen je misschien helpen: Waarom zou God dat doen? Waarom heeft Hij dan niet eerder ingegrepen? Wat gebeurt er met degenen die de ellende mede hebben veroorzaakt? Maakt je geloof dan nog wat uit? Betekent het onderscheid tussen de diverse religi

Dat klopt, jij begrijpt iets anders dan ik bedoel. Ja, dat is me wel duidelijk. Maar nog steeds heb je de vraag niet beantwoord: "wat houd een mens over als deze zichzelf opgeeft?". In het bericht dat waarin ik deze vraag herhaalde, gaf ik ook de argumentatie voor de gedachte dat een mens die zichzelf opgeeft, zichzelf tot niets reduceert. En dat kan een mens per definitie niet. Jouw redenatie is dus pure filosofie, leuk voor bij het open haard en een goed glas whisky; het vuur blijft er echter niet van branden. Jezus is jouw leraar en het Woord kan alleen in

Ik heb het artikel gelezen. Ik ben zelf, wat je zou kunnen noemen, een lid van 'die oudere generatie', maar ik voel me door de definitie die 'kenner' Kees Waaijman geeft, niet aangesproken. Dat betekent dat zijn definitie voor mij 'slechts' een oppervlakkige mening vertegenwoordigt. Wat jij dus ter sprake brengt, is de mening van een ander en die is per definitie voor mij oninteressant. Wat me wel zou interesseren is hoe jij er over denkt. Dus: "waarom denk jij dat de oudere generatie moeite heeft met spiritualiteit?" Na lezen van het artikel van Kees Waaijman heb ik namelijk ab

Natuurlijk begrijp ik dat. Ik denk echter dat dat veel anderen dát niet zo zien. Niemand benadert dit forum 'als een gesprek dat je zou kunnen hebben op zondagochtend tijden een boswandeling met de hond'. Tijdens zo'n wandeling heb je het over zaken, die geen gewicht hebben. Hier op dit forum hebben de meesten echter het idee dat het gaat over inzichten die uiteindelijk van levensbelang zijn. Zodra je tijdens de wandeling met de hond zo'n onderwerp zou aansnijden, dan zou je gesprekspartner daar waarschijnlijk op een ander, meer geschikt, moment op terug willen komen als hij (of zij) zich

Hoe kan de mens 'zichzelf verlaten'? Geef mij eens een voorbeeld? Stel je komt een mens tegen die 'zichzelf heeft verlaten'? Hoe zou je deze dan aan mij beschrijven, zodat ik mij van die mens een beeld kan vormen? Dat is nu eenmaal het probleem waar we als mensen altijd tegen aanlopen; het begrip 'liefde' is per definitie menselijk! We kunnen niet anders dat communiceren in beelden, anders begrijpen we elkaar niet meer. Als God, Die liefde IS, Zich in essentie gaan tonen, dan weten we niet meer wat we ervaren. Zolang onze zintuigen beperkt zijn, bedient God Zich van menselijke communi

Dt lijkt mij een tegenspraak in zichzelf. Liefde is in zichzelf altijd ergens op gericht, anders zouden we er niets over kunnen zeggen. En het punt is, dat de mens al vanaf het begin dat hij geschapen is, naar Gods liefde verlangt en maar niet kan ophouden er over te dichten, zingen, spreken, enz. Gods liefde is als het licht; je ziet het pas als het ergens op schijnt.

Ik lees hier maar één vraag: Kan de aarde alleen maar gereset worden door Goddelijk ingrijpen? Zie ik dat goed? Dan is het voor mij niet mogelijk een kort antwoord te geven, want elk woord in de vraagstelling roept weer meer vragen op; mijn antwoord zou dus veel te lang worden. En ik heb zo'n idee dat jullie daarin niet zijn geïnteresseerd, al was het maar, dat sommigen hier op het forum het bestaan van een Goddelijk ingrijpen per definitie ontkennen; voor hen bestaat God eenvoudigweg niet, of áls ze rekening houden met het bestaan van God, dan is Hij in elk geval onmachtig

De topicvraag zou iets makkelijker te beantwoorden zijn, als we ergens iets zouden ontdekken (een soort testament?) wat aangeeft wat de wil van God is met betrekking onze ontwikkeling. Dat gaat het natuurlijk om een testament (wilsbeschikking) in absolute zin, dus zonder de mogelijkheid dat we allemaal onze eigen uitleg er aan geven. Met betrekking tot het milieu, bijvoorbeeld, zijn we het al niet eens over het probleem (is er wel een probleem?), laat staan over een eventuele oplossing. En daar ligt, mijn inziens, een overkoepelende zorg: hoe wordt de mens het eens? Want als je als menshe

Ik vraag me dan ook af: Wanneer krijg je ‘dat’ van Christus? Waar zijn al die christenen die dat al gekregen hebben? Waaraan herkent men die christenen? Je weet dat op het moment dat je het krijgt. De christenen die 'het' hebben gekregen kun je zomaar en overal tegenkomen. Als zij 'het' van Christus hebben ontvangen, herken je dat wanneer je dat 'het' met hen gemeenschappelijk hebt. Inn sommige opzichten zou je voor dat 'het' ook de Heilige Geest kunnen invullen. Het punt is, dat de Heilige Geest en Christus één zijn. Als ik mijn stelling wat zou uitbreiden, kan ik

Ik moet je zeggen, dat ik je echt niet meer kan volgen, Tomega. In mijn oren spreek je wartaal. In niets van wat je schrijft, herken ik iets waar ik nu nog wat mee kan. Het lijkt mij het beste om ons gesprek maar te laten voor wat het is! Ik word van jou niets wijzer en dat geldt, ongetwijfeld, ook omgekeerd. Ik wens je het allerbeste toe; ik heb echt behoefte om me zinvoller bezig te houden. PS: Je hebt me al eerder laten merken een bord voor je kop te hebben, maar nu zal ik echt niet meer ingaan op je reacties. Dus doe jezelf een lol en reageer niet meer op mijn berichten, wan

Helaas, weet ik niet meer waar je op doelt. Het spijt me, maar mijn aandachtsspanne is de laatste tijd wat tanende. In jouw huidige antwoord lees ik echter weer iets waar ik het persoonlijk absoluut niet mee eens ben: "... de essentie van Christus welke de mens zich eigen kan maken. ....". Niets wat van Christus is, kan de mens zich eigen maken. Alles wat van Christus is, kan enkel maar door Hem aan iemand gegeven worden. Nee, dat geloof ik wel. Maar ik ben hier óók niet om me door wie dan ook te laten toetsen/testen. En ook verwacht ik niet dat iemand hier in staat is mij te onde

Uiteindelijk gaat het mij om wat ik je al eens eerder schreef: je bent het per definitie niet eens met iemand wiens levensfundament zijn geloof is. Dat maakt jouw per definitie ongeschikt als gesprekspartner als het gaat om geloofszaken. Het punt bij Barnabas is blijkbaar, dat hij jou op dat terrein toch serieus neemt en zich door jou 'laat opfokken'. Echter, als gesprekspartners zich (per definitie) nooit in elkaars standpunt kunnen verplaatsen, komt geen enkel gesprek echt van de grond en verzand je in onverkwikkelijke monologen, waarbij de meest-gebekte altijd het laatste woord houdt.

Dat zie ik dus anders. Maar dat kun je weten, want al uitvoerig toegelicht. Maar misschien ben je op dit punt óók wel blind, net als DBI! Ik dacht dat ik reageerde op een bericht van @Hopper? Ik geloof niet dat God zich 'bemoeit' met de ik-gerichte mens. En kan die 'ik-gerichte' mens dus nooit de essentie van God vertegenwoordigen ( = de 'geur' van God verspreiden). Nog even kort dan: Tomega ontkent überhaupt dat iets geurt en Hetairos wil duidelijk maken, dat alles een eigen geur heeft!

Opmerkelijk dat je het nu zelf hebt over 'essentie' . Toen ik het begrip voor jou analyseerde, gaf ik óók aan dat 'de essentie' door velen verschillend wordt ervaren en dus, al dan niet, als eigen wordt herkend! Zo vind ik dat de essentie van de door jou genoemde tekst een andere is: Ik geloof dat de essentie van 1 Kor 2:9-10 is dat 'de Geest van God de diepten Gods alleen toont aan hen die Hem liefhebben' NB1: Dat de natuurlijke mens blind is, hoeft hem niet te worden verteld; dat kan hij al zelf (van nature) weten. Hier geef je dus een voorbeeld van een Bijbellezer die z'n ei

Ik kan me voorstellen, dat die opmerking jou triggert. Echter: Je bent waarschijnlijk niet fysiek blind en dat weet @Barnabas ook. Zijn opmerking komt dus voort uit frustratie, omdat hij het idee heeft dat jij hem niet wílt begrijpen. Trouwens dat gevoel krijg ik ook bij jouw berichten. En dan met name bij jouw reacties op mensen die nadrukkelijk uiting willen geven aan hun geloof of, anderszins, religieuze ervaringen en overwegingen. Nu is de ene schrijver meer in staat om zich te verweren dan de ander, dus dat kan verklaren waarom de frustratie bij de ene minder snel overkookt dan

Geur en essentie geven in feite hetzelfde aan. Denk aan het Franse 'essence'. Met essentie wordt het karakter van de geur bedoeld. Een geur verspreidt zich altijd en komt dus prettig of minder prettig over. Van sommige geuren ga je over je nek en van sommige geuren ga je zelfs dood. Het is dan natuurlijk wel opmerkelijk dat je deze 'dodelijke' geuren vaak niet meer kunt ruiken en voegt men er juist een geur als waarschuwing aan toe. Denk aan CO. Maar goed, terug naar onze 'geur'. Ik weet niet wat je bedoelt met 'de teksten', maar ik vond in mijn bijbel-app 3 bruikbare exemplaren:

Dan heb ik de volgende vragen: Zondigen we omdat omdat we daarvoor kiezen? Of zondigen we, omdat we niet anders kunnen? Kiezen we voor het zondigen omdat we vrij zijn of omdat we al in slavernij zijn? Wanneer krijgt de duivel invloed in ons leven? Pas als we gezondigd hebben, of is die invloed er al voordat we zondigen? Besteed is zonder T. En ik mankeer niets aan mijn ogen. Jij wel aan je Nederlands. Maar je kunt het altijd proberen uit te leggen. Of er voor kiezen dat nooit te doen, zoals jij. Wat ben je toch ontzettend flauw en gedraag je je uit d

Hoi @Barnabas ik heb je bericht van 4 Mei hieronder complet in quotes weergegeven en beantwoord: Boosheid, goed, kwaad en zonde zijn verschillende begrippen. Overigens hoort boosheid niet in het rijtje huis; het achtervoegsel 'heid' geeft in dit geval een karaktereigenschap aan. Als je de woorden met elkaar wilt vergelijken, zul je ze met elkaar in verband moeten brengen; Boosheid, goed'heid', kwaad'heid' en zondig'heid', maar dan krijg je vanzelf een heel andere discussie. Ik neem aan, dat 'boosheid' wel even buiten het gesprek kan blijven. Hoe ik denk over 'goed, kwaad en zonde'

Ik wilde maar duidelijk hebben dat het de bedoeling is om Jezus te volgen. En gezien dat Jezus al 2000 jaar fysiek niet gezien is kan dat alleen een innerlijk volgen zijn. En dan kom je idd uit bij de door jou geciteerde Galaten 2:20. Dan leef ik niet meer, maar de innerlijke Christus leeft in mij. Hoe zich dat presenteert, daar kunnen we het over hebben. Want bouwen op louter bijbelteksten vind ik erg wettisch en is m.i. een verkeerde weg. Ik ben het dus eens met 'jouw' interpretatie, voor de duidelijkheid. Voor de duidelijkheid, Ik schreef IETS van mijn interpretatie. Als de

Persoonlijk denk ik, dat goed en kwaad onlosmakelijk verbonden zijn met de natuurlijke wereld, waarin de mens leeft (is geschapen!); puur het feit dat goed en kwaad naast elkaar bestaan, is zonde. De zondigheid van de mens bestaat hierin, dat hij altijd een keuze moet maken tussen goed en kwaad.