Hopper

Daar heb je ook weer gelijk in. 😀

Wat is daar moeilijk aan?  De aanduiding 'Zoon' is juist van het grootst mogelijke belang in dit verhaal.  Immers: alleen door de Zoon kennen we ook de Vader.
Dat er op dit forum allerlei mensen zitten te kiften over een naam , daaraan herkent men nu juist de vrucht.  Een doorn draagt geen eetbare vruchten.
En dan moet je ook nog  eens de nauwe poort door.  Daar is het zo smal dat je helemaal alleen bent.

Dat interesseert mij niks, zichzelf verheerlijkende mensen zijn geen maat voor mij.  Alleen de Zoon is een niet-maat voor mij.   De Zoon zelf is zonder oordeel en zonder maat, maar de Zoon is wel het oordeel gegeven.  Iedereen die oordeelt zal ook geoordeeld worden.  

Er staan in de Bijbel een heleboel namen voor God. Zie hier bv. : 
 

Als je zo zeker weet dat Jezus je verlost heeft van de erfzonde, waarom je dan nog verschuilen achter Adam? Dan is wijzen toch niet meer nodig?  Dan kun je de verantwoordelijkheid toch aan, want HIJ, Jezus, is toch je Verlosser?
Adam wees naar Eva, Eva wees naar de slang en de gemiddelde christen wijst naar Adam…. Volgens mij was God daar klaar mee, met dat gewijs. Hij strafte ze alle drie.  En wij weten dat Jezus ONZE straf heeft gedragen. Dus als je dat werkelijk gelooft, waarom je dan nog verschuilen achter Adam?
Jezus verlost ons van ONZE straf.

Voor de natuurmens is er geen straf, die gaat gewoon dood en dat is dat.   Net zoals dieren en planten dood gaan.   Staat ook in de Bijbel : Uit stof zijt gij geboren; tot stof zult gij wederkeren.   Jouw atomen zijn sterrenstof , miljarden jaren gevormd ergens in het heelal.    Wie weet heb jij ook wel enkele atomen van Napoleon in je?    De natuurmens is als een dier: onwetend en ook onwetend van de schuld die uit staat.
Ergens schuld aan hebben is wat anders dan een schuld hebben die uit staat.
Met Adam en Eva kwam degene die begeert in het spel.   Dat is inherent aan het spel (het aardse leven) zelf.   Adam en Eva werden zich bewust van hun naaktheid.   Daarmee verschilt de mens van de dieren, want dieren kennen zelden schaamte.   Zeker niet voor hun naaktheid.   Zo kan een mens zich ook bewust worden van zijn begeerte en zich daarvoor schamen.

Het is inherent aan de schepping.  En het staat ook in de Bijbel. (Jesaja 45:7)  Ik formeer het licht, en schep de duisternis; Ik maak den vrede en schep het kwaad.   Wie Jesaja 45:7 leest kan daaruit concluderen dat het kwaad al in de schepping zit besloten.  Wie wel eens natuurfilmpjes bekijkt, die ziet hoe meedogenloos de natuur is.  Alle wezens beconcurreren elkaar.  De schepping is geen gezellige boel.
Maar in Jesaja 45:7 staat ook dat God de vrede maakt en het licht formeert.   Dus i.p.v. elkaar te beconcurreren kunnen we ook Gods wil doen en de vrede houden.

Het scheppingsverhaal geeft geen ongehoorzaamheid aan de Schepper weer, maar geeft de staat van onwetendheid weer, waarin de natuurlijke mens verkeert.  In het verhaal krijgen Adam en Eva de schuld, maar in werkelijkheid kun je alleen schuld hebben als je ergens 'weet' van hebt. 

Heel veel christenen zijn erg bezig met wereldse zaken.   Die denken dat ze vanuit hun geloof tegen abortus, homo's en zo moeten zijn.    Je moet aandachtig lezen wat er in de Bijbel staat.    De mens mag natuurlijk wel een mening hebben over wereldse zaken (dat hebben we allemaal) , maar al wat in de wereld is, is niet uit de Vader.    (Johannes 2:16-17)
Ik heb als mening dat Trump een ramp voor de wereld is.  Zou ik begeren dat Trump een smadelijke nederlaag lijdt dit jaar, dan keer ik me af van de Vader.  Het begrip 'begeren' is een toestand van mijn eigen geest.  Waaruit we onmiddellijk kunnen concluderen dat 'de Christus' geen zaken begeert.  Dat geldt voor ieder 'werelds' onderwerp.  Je mag als mening hebben dat het klimaat veranderd (die mening heb ik) , maar ik mag geen wereld begeren waarin men actief de klimaatverandering aanpakt.  
Zodoende hou ik mijn hart juist leeg!  Niet omdat ik ongeïnteresseerd ben in de wereld, maar omdat mijn hart is afgestemd op (de liefde van) de Vader.  De Vader is een levende Vader, maar de Vader kan alleen plaats nemen in het mensenhart als de wereldse begeerte is verdwenen.
Aan idealisme doe ik dus niet, ik begeer geen toekomstige wereld met allerlei zaken erin die ik wens.  Alleen dan leeft de mens in 'het moment' en accepteert alles wat er zich aandient in het moment.  Deze leefwijze heeft mijzelf veranderd, de wereld daar heb ik geen invloed op.  Het aloude adagium, verbeter de wereld en begin bij jezelf.
Ik ontken de wereldse problemen niet.   Die problemen komen voort uit zelfzucht, omdat de mens zijn eigen wil doet en niet de Vaderwil.  Zo lees ik het verhaal van de zondvloed ook.   Zo'n verhaal is waar, maar niet waar gebeurd.  Noach moest een ark bouwen en zich middels de ark afzonderen van 'de wereld'.  De zondvloed verteld eigenlijk hetzelfde als in Johannes 2:16-17.
Maar ja, veel gelovigen nemen de verhalen te letterlijk en gaan dan allerlei rare politieke standpunten innemen omdat ze denken dat God dat wil.  (Trumpchristenen bijvoorbeeld)

Het volgende schoot ineens door mij heen; alsof iets dat aan mij werd geopenbaard, ik weet het niet precies.
Dat je de tekst uit 1 Joh 5:20 er niet bij zet omdat daar staat:
Doch wij weten, dat de Zoon van God gekomen is, en heeft ons het verstand gegeven, dat wij den Waarachtige kennen; en wij zijn in den Waarachtige, namelijk in Zijn Zoon  Jezus Christus. Deze is de waarachtige God, en het eeuwige Leven.
Dus volgens die tekst heb je God; en je hebt zijn zoon. En ik denk zomaar dat je dat liever er niet in zet.
Toch?

Nochtans leert Jezus ons het OnzeVader te bidden. “De Vader en Ik zijn Eén” leert Jezus. Het zal dus wel loslopen. Je bent wel erg aan het drammen. 

‘…Gaaaaap…! … Ohja, stille tijd!’
Het is al avond, bijna tijd om te slapen. Ik ga zitten en leg mijn Bijbel naast me. “Heere God…†begin ik mijn gebed. Ik vertel God alles wat er in me opkomt. Over hoe mijn dag was, mijn zorgen, mijn vrienden of familie… Over van alles. Dan ben ik uitgepraat en uitgebeden.
Tijd voor de Bijbel. Ik pak ‘m op en sla ‘m open. Hardop lees ik een passage, want dan blijft het me beter bij. Zodra ik klaar ben lees ik het geheel in stilte nog eens door. En daarna nog een keer. Geluidloos spreek ik de woorden nog eens uit. Ik word er rustig van, dat wel, maar echt begrijpen doe ik ze niet. Ik sla mijn Bijbel dicht en ga mijn bed in om te slapen. Zo. Ik heb mijn stille tijd gehouden.
Zo ging ongeveer een jaar lang mijn stille tijd. Misschien krijg je de indruk dat ik het alleen maar uit gewoonte deed of dat het alleen routine was. Dat is niet waar. Ik hield deze gewoonte, deze routine vol uit liefde. Meestal vond ik het heel fijn om stille tijd te houden. Stille tijd die eigenlijk niet heel stil was, want ik praatte aldoor tegen God.
Een poosje geleden heb ik mij een weekje teruggetrokken en een retraite gehouden. Daar hielden ze drie keer op een dag een gebed: ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds.
Het eerste wat we deden in zo’n gebed was ons hart openen voor God. In de stilte.
We zongen wat liederen en lazen wat uit de Bijbel, die we daarna overdachten. In de stilte.
Op het einde was er gelegenheid om je persoonlijke gebed bij God neer te leggen. In de stilte.
Stilte is confronterend. Stilte brengt gedachten als draaikolken en wervelwinden in je hoofd. Stilte kan emoties ophalen uit de diepte. Maar in de stilte kan God spreken omdat Hij er dan de ruimte voor krijgt. Eindelijk kon God mij vertellen waar ik al lang naar op zoek was: Wie ik werkelijk in Hem ben.
Ik kon dichter bij God komen, bij Hem komen zitten en even tot rust komen. In de stilte kon ik écht bij God zijn.
Persoonlijk gebed, zegen uitspreken, lezen uit de Bijbel, God aanbidden door zang, het is niet onbelangrijk. Ik denk dat het een vreugde is voor God als je het voor Hem doet. Maar ik denk dat het ook een vreugde voor Hem is om Hem de ruimte te geven te spreken. Want toen ging ik de Bijbel ook wat beter begrijpen, toen ik leerde ik hoe kostbaar een zegen is, toen ontdekte ik wat liederen werkelijk kunnen betekenen.
Het belangrijkste is nog altijd om gewoon bij God te zijn.
Gods zegen,
Chealder
Terug naar blog

De weg naar God en de weg naar de naaste is dezelfde. Maar men hoeft niet met iedereen om te gaan zoals ook Jezus alleen gezonden werd tot het volk van Israël en hij ook daar grenzen stelde ten aanzien van met wie hij omging. Hij koos zijn discipelen met zorg uit en nam hen in vertrouwen omdat zij dat waard waren maar de Farizeeën scheepre hij af met vergelijkingen omdat zij hem niet waard waren.
Daarom zegt Jezus ook dat wie zichzelf niet verloochend die kan zijn discipel niet zijn. Dit staat in verband met het opnemen van je kruis, oftewel het aanvaarden van het lijden dat het dienen van de waarheid met zich meebrengt zoals Jezus zegt tegen Petrus dat hij fout zit wanneer hij Jezus van zijn werk probeert af te houden.
Markus 8:31-36: "En Hij begon hun te onderwijzen dat de Zoon des mensen veel moest lijden en verworpen worden door de oudsten en overpriesters en schriftgeleerden en gedood worden en na drie dagen opstaan. En dit woord sprak Hij vrijuit. En Petrus nam Hem apart en begon Hem te bestraffen, maar Hij keerde Zich om en terwijl Hij Zijn discipelen aankeek, bestrafte Hij Petrus en zei: Ga weg achter Mij, satan, want u bedenkt niet de dingen van God, maar die van de mensen. En toen Hij de menigte met Zijn discipelen bij Zich geroepen had, zei Hij tegen hen: Laat wie achter Mij aan wil komen zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen. Want wie zijn leven zal verliezen omwille van Mij en om het Evangelie, die zal het behouden. Want wat zal het een mens baten als hij heel de wereld wint en aan zijn ziel schade lijdt?"
Het lijden is onderdeel van het leven van een christen omdat wie zichzelf verloochent niet mee doet aan de werken van het vlees maar gaat over naar het koninkrijk van God waarin de waarheid is en waar het licht schijnt dat de kwaden niet willen verdragen en daar strijd om leveren. Daarom zegt Jezus ook dat hij niet gekomen is om vrede te brengen maar het zwaard (Mattheüs 10:34). Het vlees verloochenen betekent om te strijden tegen de verlangens van de zonde. Wanneer men probeert de zonde te vermijden door zichzelf te ontledigen gooit men daarmee ook zijn bestaan weg. Het niet meer kunnen reageren op prikkels waardoor men meedoet. Daarom zegt Jezus om zijn leven af te leggen omwille van Jezus. Dat is tevens het verloochenen van jezelf en het opnemen van je kruis, dat is gelijk aan het aanvaarden van het lijden. Wie het lijden aanvaart die leeft omdat de wijsheid verdriet vermeerdert omdat het leven in waarheid het aanvaarden van medelijden en verdragen van de mens inhoudt. Daarom staat er dat Jeuzs een man van smarten zou zijn (Jes 53:3). Wie dat doet zal leven zoals Jezus leefde die ook de zondaar niet ontkende maar de mens in hem zag en hem omarmde omdat het vlees tegen de geest ingaat en wil zondigen en daarom van Jezus afwijkt. Maar wie het leven wil behouden moet het vlees afleggen omwille van Jezus en omdat het omwille van Jezus is zal Jezus degene zijn die nieuw leven brengt in je ziel.
 

Kunnen verleiden tot...? 
Ik zal je een geheimpje verklappen: getrouwde mensen hebben seks.
Als de paus geen problemen heeft met een burgerlijk huwelijk, maar alleen positief is over kuise homorelaties, dan geeft hij al een wazig signaal af. 
Het is duidelijk dat de katholieke kerk in een overgangsfase zit naar de acceptatie van homoseksuelen. 
En zoals bij alle overgangen heb je mensen die daar snel en minder snel in zijn.
Het proces zal altijd kritiek krijgen en onvermijdelijk leiden tot afsplitsing.
De geschiedenis herhaalt zich, L'histoire se répète.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Katharen
De inquisitie  eerlijke, consistente rechtspraak in heel Europa noemen is ronduit lachwekkend , Robert Frans.  Het waren katholieken die andersdenkenden uitmoorden totdat er geen eentje meer over was.   En beschaafd vermoorden was ook al niet aan de orde.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Inquisitie
Martelen , brandstapels e.d. waren de werktuigen van de Inquisitie.    Dit verdedigen is net zo belachelijk als de nazi's verdedigen.   Het komt je geloofwaardigheid niet ten goede.  Hetgeen er gebeurd is in 'de kerk' is het recht van de sterkste.   In één opzicht hadden de Katharen gelijk, Satan was almachtig op aarde en de Inquisitie was zijn werktuig.  Net zoals de nazi's later een werktuig was van Satan.

Ik ben geen tegenstander van filosofie.   Dat wat geen voorstelling kent heeft woorden nodig.
Poëzie kan via het gevoel (emotie) een hogere octaaf in de geest bereiken waar de filosofie (en daarmee de ratio) niet komen kan.  Sommige verzen in de Bijbel zijn ook bijna poëzie.  Met mythische verbeelding is ook niets mis.  Zo denk ik dat er achter Genesis een diepere betekenis zit.  Adam en Eva hebben niet echt bestaan.  Als ik jou was, dan zou ik overwegen om het begrip 'geest' wat ruimer te zien dan louter het redenerende, discursieve denken.   Aanvaarden dat 'de geest' een verkenningsgebied is waarvan de mens zichzelf kan bevragen of er aan die verkenning überhaupt wel een einde zit?  Het is echter wel praktijk, niemand kan jou dat leren, je moet het autodidactisch doen.
Ik ben niet gebonden aan een kerk, maar ook als ik dat wel zou zijn dan is en blijft een individuele zaak hoe aan te kijken tegen vroegere kerkleiders of andere gezaghebbenden die relevant waren.  Van Marcion heb ik geen hoge pet op, Augustinus daarentegen mag ik wel graag lezen.  Met Kierkegaard zitten we dan weer op het filosofisch vlak , maar die man had ook interessante gedachten.  In zijn existentialisme kan ik me vinden.  Kierkegaard was dan weer niet zo'n liefhebber van de kerk.
Ik vindt het een erg beperkende visie als je het hebt over dé christenen of dé kerk.  Christenen zijn geen eenheidsworst, i.t.t. wat sommige christenen zelf beweren.  De kerk is ook geen eenheidsworst.    Twee katholieken kunnen tegengestelde posities innemen.
Dus die hele vroege ontwikkelingen van de eerste paar eeuwen, welke niet opgetekend zijn, ja dat zal dan allemaal wel.   Ik vind het ook jammer dat het Evangelie van Maria Magdalena niet (compleet) is overgeleverd.  Maar dat is wsl  te danken aan de patriarchale samenleving/kerk van toen.  Dat kan ik jammer vinden, maar het verleden kan niemand veranderen.  Wat 'de vrouwen' er toentertijd over te vermelden hadden weten we nu eenmaal grotendeels niet.
Daarom lees ik de Bijbel ook met inachtneming van het patriarchale tijdsbeeld van toen.  Een beetje door je oogharen heen lezen.   En dat is geen kersen plukken, maar de kersen laten hangen.  Paulus schreef enerzijds voor de masculiene, vleselijke natuurmens en anderzijds voor de geestelijke mens die per definitie geen onderscheid maakt tussen man en vrouw, anders zou hij geen geestelijke mens zijn.

Wat ik doe is het Evangelie toetsen aan de spirituele praktijk en op die wijze constateren dat het Evangelie waar is.   Dat wil niet zeggen dat zaken welke buiten de canon staan onwaar zijn.  Ik zou bv het Thomas Evangelie er direct aan toevoegen.  Dat gezegd hebbende staan er ook in het Thomas Evangelie zaken welke ik niet begrijp.  Ik betrek het Evangelie dus op mijzelf i.p.v. op de historie.  Het gaat me altijd om wat Jezus (of bv Paulus) zegt en of ik dat kan plaatsen in het gaan van 'de weg'.  Het is altijd het individu die 'de weg' gaat.  Historisch onderzoek of de historie zelf interesseert me niet zo veel of helemaal niet.
Beschouwingen van vroege (of late) christenen zijn dan weer wel interessant voor me.   Het verteld mij de zienswijze van iemand.  Daar kan ik kennis van nemen zonder de verplichting om het er mee eens te zijn.  Sowieso zoek ik met niemand consensus.   Met Pieter Strootman had ik het wellicht eens geweest?   Ik ben  niet de enige die de mystiek van Paulus kent.  De kern van Paulus' brieven is het één worden in Christus.  Maar dat is niet de reguliere christelijke zienswijze.   Dat (geestelijk) één worden is dan weer het existentialisme van Kierkegaard.
Als ik Paulus zou omschrijven als de Christus Paulus, en i.p.v. Jezus Christus , Christus Jezus zou schrijven.   Dan zou ik Paulus op exact gelijke hoogte met Jezus plaatsen.  En dat is precies wat er volgens mij aan de hand is.  Maar dat is simpelweg niet de kerkelijke weergave van zaken.   Toch zegt Paulus het zelf, het staat gewoon in de Bijbel.  (Galaten 2:20). Daarom leef ik zelf niet meer, maar Christus leeft in mij.
In volg dan ook niet de kerkleer, maar de leer zoals Jezus die heeft laten optekenen.  En de leer zoals Paulus die weergeeft (Als hij niet tegen de vleselijken spreekt).  De kern van die leer is dat de Christus in de mens tot leven komt.  Wat de betekenis daarvan is, daar dient ieder mens zelf achter te komen.  Waar Paulus zegt 'Daarom leef ik zelf niet meer' , daar dient de oude mens (de natuurlijke mens) de mystieke dood te sterven.
De kerkelijke zienswijze is 'de heilige apostel Paulus'.   (Of andere heiligen)  I.m.o. is dat juist een ontheiliging van Paulus.   Je zou kunnen spreken van de Christus Paulus.   Maar ik ben er op tegen dat de mens (de kerk dus) mensen op een voetstuk plaatst.   Dat gaat geheel in tegen de leer van Jezus (en in navolging: Paulus).   In Christus onderscheidt men zich nou juist van niemand.   Dan moet je ook geen mensen onderscheiden door ze heilig te verklaren.  Het oordeel is aan de Zoon....

Zo is het Petra: pluk maar fijn kersen uit de Bijbel en behoud het Goede. Als Hopper daadwerkelijk als enige de Waarheid van ‘Jezus’ in pacht heeft, zou je verwachten dat hij hier een schare volgers heeft. Maar niets van dat al. 
Velen persen de ander linksom of rechtsom graag in het keurslijf van hun eigen gelijk. Maar dat werkt natuurlijk niet.
Wees dan ook gewoon met dit van Paulus in gedachten je eigen morele kompas: dan kom je vanzelf achter de Waarheid. Al zal dat vast met vallen en weer opstaan gepaard gaan.

Openbaring 16:12.    En de zesde engel goot zijn fiool uit op de grote rivier, den Eufraat; en zijn water is uitgedroogd, opdat bereid zou worden de weg der koningen, die van den opgang der zon komen zullen.
 
https://reportersonline.nl/irak-valt-droog/
 
  

Oei. Begeerte? 

Klopt, miljoenen wellicht miljarden malen overgeschreven exemplaren.  Zelfs in vele talen.  De wonderbare broodvermenigvuldiging, de wonderbare spijziging van vele mensen gaat nog altijd door.  Jezus leeft!

Bedankt voor de ondertiteling .  Ik zat me al af te vragen wat in ‘s hemelsnaam verschietachtig betekent. Zelf was ik er nog niet op gekomen om dat woord te googelen, want ik dacht dat het een door @Fundamenteel zelf uitgevonden woord was.  Maar nu blijkt het een bestaand Vlaams woord te zijn. Mooi. Weer wat geleerd.

Je onderwijst graag de Bijbel, maar dan wel de Breukbijbel.  En dat is je goed recht, zolang je maar beseft dat je niet de waarheid in pacht hebt. Jezus is de waarheid. 

Je schrijft meer waarheid dan je ook maar in de verste verte kunt vermoeden.   In Christus wordt de mens een(tje).   De gemeente van Jezus kan zich overal bevinden.   Het Koninkrijk is niet hier of daar.

Want waar twee of drie vergaderd zijn in mijn naam, daar ben Ik in hun midden.   Matteüs 18:20
 
Dit is de enige vergadering die ik erken......die waar Ik in ons midden is.