De omweg via de naaste, zelfrealisatie of zelflediging?

[Hopper 686]

https://www.karlbarth.nl/omweg-naaste-zelfrealisatie/

 

Zelfrealisatie van de mens is in meer dan één opzicht niet een op zichzelf staande aangelegenheid. Altijd is men daarin ook blootgesteld aan de blik en het oordeel van anderen. Succes, eer en aanzien vragen om bevestiging en bijval. Daarom is er in het streven naar zelfverwerkelijking ook altijd de zorg om de eigen reputatie. Men wil naam maken in de wereld en ten diepste bij God. Wat en wie is men in het oog van de A(a)nder en hoe staat men te boek in de samenleving? De mens leeft voor het aangezicht van de ander en staat onder diens oordeel. Keert hij zich van hem af dan priemt de (vijandige) blik van de ander hem nog pijnlijk in de rug. Pantsert hij zijn huid en hart met onverschilligheid dan gaan gevoel en liefde als bron van zijn levensvreugde en levensgeluk teloor. Aan de medemenselijkheid valt niet te ontsnappen. Positief of negatief blijft de mens met de ander(en) verbonden. 

De weg van Jezus is daarbij een radicaal andere. Met zelfrealisatie heeft die overduidelijk niets van doen, des te meer met zelfontlediging. Jezus zoekt niet zichzelf en zijn eigen eer, maar is gekomen om het verlorene te zoeken en te redden. Op diens doodlopende wegen is hij de mens (en de volken) gevolgd om die wegen te wenden en om de mens te bevrijden tot waarachtige menselijkheid, in zijn navolging. Sinds Christus en door hem heeft humaniteit een andere inhoud en betekenis dan bij de Grieken en dan bij de Joden in het NT. ‘Niemand geeft grotere liefde, dan dat hij zijn leven inzet voor zijn vrienden.’ (Joh. 15:13) Dat is anders en het tegendeel van zelfverwerkelijking. Zijn leven verliezen in de belangeloze toewijding van de liefde. 

De weg van de Messias is geen weg van glorie en geluk en de weg van de messiaanse mens in zijn voetspoor is dat evenmin. Christenen zijn we niet om daarin bestaansvervulling en geluk te vinden, maar het betekent veeleer dat we het ongeluk, het leed en de nood van de naaste en de wereld in ons bestaan toelaten en niet ontvluchten. Alleen zo, bukkend onder de last van het menselijk bestaan en de menselijke schuld, aangedaan door compassie en gesteld in de (zware) dienst der gerechtigheid en van de verzoening is het messiaanse leven op de weg naar zijn bestemming en zijn toekomst geplaatst.

De liefde als agape drijft wel de vrees uit, namelijk de vrees om het leven te riskeren in de hachelijkheid van haar praxis, maar niet het (natuurlijke) verlangen naar lust en leven, naar bestaanvervulling en geluk.

Het moet gezegd zijn in de richting van onze humanistische en liberale cultuur, maar zeker ook in de richting van het humanistische christendom, dat de toon zet niet alleen in het protestantisme en katholicisme, maar zelfs in de evangelicale bewegingen. Hoe wordt mijn leven zinvol? Hoe word ik gelukkig? Hoe red ik mijn ziel en vind ik mezelf? Het zijn werkelijk ernstige en geen onwezenlijke vragen, maar toch varianten van de vraag naar de zelfrealisatie. 

21 januari bewerkt door Hopper

[Noel2 190]

Op 21-1-2024 om 15:35 zei Hopper:

https://www.karlbarth.nl/omweg-naaste-zelfrealisatie/

 

Zelfrealisatie van de mens is in meer dan één opzicht niet een op zichzelf staande aangelegenheid. Altijd is men daarin ook blootgesteld aan de blik en het oordeel van anderen. Succes, eer en aanzien vragen om bevestiging en bijval. Daarom is er in het streven naar zelfverwerkelijking ook altijd de zorg om de eigen reputatie. Men wil naam maken in de wereld en ten diepste bij God. Wat en wie is men in het oog van de A(a)nder en hoe staat men te boek in de samenleving? De mens leeft voor het aangezicht van de ander en staat onder diens oordeel. Keert hij zich van hem af dan priemt de (vijandige) blik van de ander hem nog pijnlijk in de rug. Pantsert hij zijn huid en hart met onverschilligheid dan gaan gevoel en liefde als bron van zijn levensvreugde en levensgeluk teloor. Aan de medemenselijkheid valt niet te ontsnappen. Positief of negatief blijft de mens met de ander(en) verbonden. 

De weg van Jezus is daarbij een radicaal andere. Met zelfrealisatie heeft die overduidelijk niets van doen, des te meer met zelfontlediging. Jezus zoekt niet zichzelf en zijn eigen eer, maar is gekomen om het verlorene te zoeken en te redden. Op diens doodlopende wegen is hij de mens (en de volken) gevolgd om die wegen te wenden en om de mens te bevrijden tot waarachtige menselijkheid, in zijn navolging. Sinds Christus en door hem heeft humaniteit een andere inhoud en betekenis dan bij de Grieken en dan bij de Joden in het NT. ‘Niemand geeft grotere liefde, dan dat hij zijn leven inzet voor zijn vrienden.’ (Joh. 15:13) Dat is anders en het tegendeel van zelfverwerkelijking. Zijn leven verliezen in de belangeloze toewijding van de liefde. 

De weg van de Messias is geen weg van glorie en geluk en de weg van de messiaanse mens in zijn voetspoor is dat evenmin. Christenen zijn we niet om daarin bestaansvervulling en geluk te vinden, maar het betekent veeleer dat we het ongeluk, het leed en de nood van de naaste en de wereld in ons bestaan toelaten en niet ontvluchten. Alleen zo, bukkend onder de last van het menselijk bestaan en de menselijke schuld, aangedaan door compassie en gesteld in de (zware) dienst der gerechtigheid en van de verzoening is het messiaanse leven op de weg naar zijn bestemming en zijn toekomst geplaatst.

De liefde als agape drijft wel de vrees uit, namelijk de vrees om het leven te riskeren in de hachelijkheid van haar praxis, maar niet het (natuurlijke) verlangen naar lust en leven, naar bestaanvervulling en geluk.

Het moet gezegd zijn in de richting van onze humanistische en liberale cultuur, maar zeker ook in de richting van het humanistische christendom, dat de toon zet niet alleen in het protestantisme en katholicisme, maar zelfs in de evangelicale bewegingen. Hoe wordt mijn leven zinvol? Hoe word ik gelukkig? Hoe red ik mijn ziel en vind ik mezelf? Het zijn werkelijk ernstige en geen onwezenlijke vragen, maar toch varianten van de vraag naar de zelfrealisatie. 

Het is een vraag of mensen die anti-geloof zijn, of geloof willen beperken tot boekenkennis, iets hebben met ‘realisatie’. Daarbij moet je aan jezelf willen werken, of de dief in de nacht af willen wachten, in ieder geval willen veranderen. Probleem daarbij is dat mensen zichzelf vaak meer dan okay vinden en geen reden voelen om te veranderen. Ik denk dat als we aan de forumleden zouden vragen wie zichzelf in menselijke hoedanigheid geweldig vindt we een hoog aantal bevestigingen zouden krijgen. Het helemaal klaar zijn met mens-zijn en alles waar dat voor staat is iets dat misschien met de mildheid van de oude dag komt. En dan is er nog kans dat mensen hun eigen mildheid verzuchten met “was ik maar weer jong”.

 

 

22 januari bewerkt door Noel2

[Hopper 686]

58 minuten geleden zei Noel2:

Het is een vraag of mensen die anti-geloof zijn, of geloof willen beperken tot boekenkennis, iets hebben met ‘realisatie’. Daarbij moet je aan jezelf willen werken, of de dief in de nacht af willen wachten, in ieder geval willen veranderen. Probleem daarbij is dat mensen zichzelf vaak meer dan okay vinden en geen reden voelen om te veranderen. Ik denk dat als we aan de forumleden zouden vragen wie zichzelf in menselijke hoedanigheid geweldig vindt we een hoog aantal bevestigingen zouden krijgen. Het helemaal klaar zijn met mens-zijn en alles waar dat voor staat is iets dat misschien met de mildheid van de oude dag komt. En dan is er nog kans dat mensen hun eigen mildheid verzuchten met “was ik maar weer jong”.

 

 

Ik denk het ook, dit onderwerp trekt geen volle zalen.  Wie neemt nog de ander als uitnemender dan zichzelf?   Alleen voor 'de ander' kunnen we ons zelf in de waagschaal zetten.

[Noel2 190]

6 minuten geleden zei Hopper:

Ik denk het ook, dit onderwerp trekt geen volle zalen.  Wie neemt nog de ander als uitnemender dan zichzelf?   Alleen voor 'de ander' kunnen we ons zelf in de waagschaal zetten.

Levinas heeft het over het appèl van de ander. Die ander zal dan eerder in nood zijn. Het appèl van de ander in mildheid is minder populair. In tegendeel in radicale meningen worden mensen vaak gewaardeerd. Het spiegelen aan de ander gaat over extremen. 

Daarom is ook niets te vinden over mildheid in anderen, alleen over het vinden van mildheid in jezelf. Het is nochthans een belangrijke vraag hoe je mildheid in een ander herkent. Ik zoek er naar.

 

[Hopper 686]

2 uur geleden zei Noel2:

Levinas heeft het over het appèl van de ander. Die ander zal dan eerder in nood zijn. Het appèl van de ander in mildheid is minder populair. In tegendeel in radicale meningen worden mensen vaak gewaardeerd. Het spiegelen aan de ander gaat over extremen. 

Daarom is ook niets te vinden over mildheid in anderen, alleen over het vinden van mildheid in jezelf. Het is nochthans een belangrijke vraag hoe je mildheid in een ander herkent. Ik zoek er naar.

 

Je kunt alleen iets herkennen als je weet hoe het er uit ziet.  Zoals ik het zie dient de mens eerst de mildheid in zichzelf te realiseren.   Wat die mildheid (in ons zelf) in de weg staat zijn onze eigen angsten.    De mens dient dus een weg te vinden in hoe af te dalen in onze eigen angst.  Dat betekent een gewaarwording van de gevoelens welke in jezelf leven en deze bezien alsof ze van een ander zijn.  Je eigen innerlijk gevoelsleven bezien alsof het een ander betreft maakt dat afdalen mogelijk.  Omdat ik dan angst en andere gevoelens van eigenaar ontdoe. Dan herken je angst en andere gevoelens in de ander, maar die ander ben je zelf.  Dat gaat de kant op van zelflediging.

Deze wijze van werken -zo heb ik ervaren- bewerkstelligt het 'een ander als uitnemender achten dan mijzelf' omdat deze wijze van werken het mogelijk maakt om voor een ander pijn te lijden.  In de zelflediging is 'de ander' per definitie uitnemender, omdat het eigen gevoel veranderd van modus.   Ieder gevoel van liefde, mildheid, mededogen enz , daar ben ik dan niet langer de eigenaar van.  God schenkt mij deze gevoelens waar voorheen persoonlijke gevoelens van angst leefden.

Op deze wijze weet de mens hoe mildheid er uit ziet en is de mens in staat om dat bij een andere mens ook te herkennen (als beantwoording van je vraag).  In feite beschouw ik mijn eigen gevoel als dood.   Ik ben een gevoelloos mens, ontdaan van alle gevoelens van empathie, sympathie of antipathie.  Het oude gevoel moet eerst sterven voordat het nieuwe voelen kan intreden. Dan zijn er intermenselijke ontmoetingen mogelijk welke ik voordien niet voor mogelijk zou hebben gehouden.  Er zijn veel zaken in mensen welke ik nog niet begrijp.

Wellicht begrijp je nu waarom ik geen enkele hoop meer heb voor deze wereld en deze wereld ook niet lief heb.   En waarom Jezus ook van ons vraagt om de wereld niet lief te hebben.  Dat onpersoonlijke mededogen en mildheid in mij beschouw ik als afkomstig van de Vader.

[Noel2 190]

19 uur geleden zei Hopper:

Je kunt alleen iets herkennen als je weet hoe het er uit ziet.  Zoals ik het zie dient de mens eerst de mildheid in zichzelf te realiseren.   Wat die mildheid (in ons zelf) in de weg staat zijn onze eigen angsten.    De mens dient dus een weg te vinden in hoe af te dalen in onze eigen angst.  Dat betekent een gewaarwording van de gevoelens welke in jezelf leven en deze bezien alsof ze van een ander zijn.  Je eigen innerlijk gevoelsleven bezien alsof het een ander betreft maakt dat afdalen mogelijk.  Omdat ik dan angst en andere gevoelens van eigenaar ontdoe. Dan herken je angst en andere gevoelens in de ander, maar die ander ben je zelf.  Dat gaat de kant op van zelflediging.

Deze wijze van werken -zo heb ik ervaren- bewerkstelligt het 'een ander als uitnemender achten dan mijzelf' omdat deze wijze van werken het mogelijk maakt om voor een ander pijn te lijden.  In de zelflediging is 'de ander' per definitie uitnemender, omdat het eigen gevoel veranderd van modus.   Ieder gevoel van liefde, mildheid, mededogen enz , daar ben ik dan niet langer de eigenaar van.  God schenkt mij deze gevoelens waar voorheen persoonlijke gevoelens van angst leefden.

Op deze wijze weet de mens hoe mildheid er uit ziet en is de mens in staat om dat bij een andere mens ook te herkennen (als beantwoording van je vraag).  In feite beschouw ik mijn eigen gevoel als dood.   Ik ben een gevoelloos mens, ontdaan van alle gevoelens van empathie, sympathie of antipathie.  Het oude gevoel moet eerst sterven voordat het nieuwe voelen kan intreden. Dan zijn er intermenselijke ontmoetingen mogelijk welke ik voordien niet voor mogelijk zou hebben gehouden.  Er zijn veel zaken in mensen welke ik nog niet begrijp.

Wellicht begrijp je nu waarom ik geen enkele hoop meer heb voor deze wereld en deze wereld ook niet lief heb.   En waarom Jezus ook van ons vraagt om de wereld niet lief te hebben.  Dat onpersoonlijke mededogen en mildheid in mij beschouw ik als afkomstig van de Vader.

Ja okay, misschien heb ik het meer over een cognitieve mildheid. Waarvan je weet dat polariseren niet helpt, en extremen vermeden moeten worden. Waarvan je kan weten dat goed niet helemaal goed is en slecht niet helemaal slecht. Maar misschien moet dat wel eerst geopenbaard zijn, ingedaald, voordat je het kunt weten. In ieder geval beschrijf ik mijn eigen situatie. Verder is “logisch” dat je gelijkgestemden zoekt in een wereld vol andersgestemden.

[Hopper 686]

14 minuten geleden zei Noel2:

Ja okay, misschien heb ik het meer over een cognitieve mildheid. Waarvan je weet dat polariseren niet helpt, en extremen vermeden moeten worden. Waarvan je kan weten dat goed niet helemaal goed is en slecht niet helemaal slecht. Maar misschien moet dat wel eerst geopenbaard zijn, ingedaald, voordat je het kunt weten. In ieder geval beschrijf ik mijn eigen situatie. Verder is “logisch” dat je gelijkgestemden zoekt in een wereld vol andersgestemden.

Mildheid is i.m.o. niet cognitief, daar zit een stukje spraakverwarring wellicht tussen ons beiden.  Cognitie via zintuiglijke waarneming en het vervolgens verwerken van de informatie door het denken is mijn ding niet.  Ik zoek altijd de hogere afstemming binnen de geest.  Waarbij ik 'de zinnen' ook tot het domein van de geest reken.

Het is ook niet zo dat ik gelijkgestemden zoek, de kinderen Gods herkennen elkaar omdat zij verborgen zijn in elkaar.  De 'stemming' is wel gelijk, maar die stemming is niet cognitief.   Af'gestemd' zijn op cognitie of af'gestemd' zijn op de Vader, dat is een wereld van verschil.   Wonderen voltrekken zich gewoon in het dagdagelijkse leven, in 'de ander' die dezelfde blijkt te zijn als ik.

Ik polariseer niet noch niet-polariseer ik.   De dingen gaan vanzelf en openbaren zich ook  vanzelf.

23 januari bewerkt door Hopper

[Noel2 190]

25 minuten geleden zei Hopper:

Mildheid is i.m.o. niet cognitief, daar zit een stukje spraakverwarring wellicht tussen ons beiden.  Cognitie via zintuiglijke waarneming en het vervolgens verwerken van de informatie door het denken is mijn ding niet.  Ik zoek altijd de hogere afstemming binnen de geest.  Waarbij ik 'de zinnen' ook tot het domein van de geest reken.

Het is ook niet zo dat ik gelijkgestemden zoek, de kinderen Gods herkennen elkaar omdat zij verborgen zijn in elkaar.  De 'stemming' is wel gelijk, maar die stemming is niet cognitief.   Af'gestemd' zijn op cognitie of af'gestemd' zijn op de Vader, dat is een wereld van verschil.   Wonderen voltrekken zich gewoon in het dagdagelijkse leven, in 'de ander' die dezelfde blijkt te zijn als ik.

Ik polariseer niet noch niet-polariseer ik.   De dingen gaan vanzelf en openbaren zich ook  vanzelf.

Ja hmm, dat “herkennen’ van in elkaar verborgen zijnden maken dat Trump zoveel gesteund wordt bijvoorbeeld. Ik moet er maar op vertrouwen dat daarbij de wereld beter wordt.

Of wacht de wereld mag slechter worden. Toch moeilijk te accepteren. Het gaat menselijkerwijs om accepteren.

[Hermanos2 493]

7 minuten geleden zei Noel2:

Ja hmm, dat “herkennen’ van in elkaar verborgen zijnden maken dat Trump zoveel gesteund wordt bijvoorbeeld. Ik moet er maar op vertrouwen dat daarbij de wereld beter wordt.

Of wacht de wereld mag slechter worden. Toch moeilijk te accepteren. Het gaat menselijkerwijs om accepteren.

Waarom Trump er weer bij halen? Wij zijn toch allemaal voorstanders van democratie en kiesrecht. Nou, dan moet je ook de gevolgen daarvan accepteren. 

[Noel2 190]

33 minuten geleden zei Hermanos2:

Waarom Trump er weer bij halen? Wij zijn toch allemaal voorstanders van democratie en kiesrecht. Nou, dan moet je ook de gevolgen daarvan accepteren. 

Ik deed een Trumpje.

[Hermanos2 493]

2 minuten geleden zei Noel2:

Ik deed een Trumpje.

Dat doet Trump nu ook. In New Hampshire. 

[Noel2 190]

11 minuten geleden zei Hermanos2:

Dat doet Trump nu ook. In New Hampshire. 

Mijn zegen heeft ie niet.

[Barnabas 177]

De weg naar God en de weg naar de naaste is dezelfde. Maar men hoeft niet met iedereen om te gaan zoals ook Jezus alleen gezonden werd tot het volk van Israël en hij ook daar grenzen stelde ten aanzien van met wie hij omging. Hij koos zijn discipelen met zorg uit en nam hen in vertrouwen omdat zij dat waard waren maar de Farizeeën scheepre hij af met vergelijkingen omdat zij hem niet waard waren.

Daarom zegt Jezus ook dat wie zichzelf niet verloochend die kan zijn discipel niet zijn. Dit staat in verband met het opnemen van je kruis, oftewel het aanvaarden van het lijden dat het dienen van de waarheid met zich meebrengt zoals Jezus zegt tegen Petrus dat hij fout zit wanneer hij Jezus van zijn werk probeert af te houden.

Markus 8:31-36: "En Hij begon hun te onderwijzen dat de Zoon des mensen veel moest lijden en verworpen worden door de oudsten en overpriesters en schriftgeleerden en gedood worden en na drie dagen opstaan. En dit woord sprak Hij vrijuit. En Petrus nam Hem apart en begon Hem te bestraffen, maar Hij keerde Zich om en terwijl Hij Zijn discipelen aankeek, bestrafte Hij Petrus en zei: Ga weg achter Mij, satan, want u bedenkt niet de dingen van God, maar die van de mensen. En toen Hij de menigte met Zijn discipelen bij Zich geroepen had, zei Hij tegen hen: Laat wie achter Mij aan wil komen zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen. Want wie zijn leven zal verliezen omwille van Mij en om het Evangelie, die zal het behouden. Want wat zal het een mens baten als hij heel de wereld wint en aan zijn ziel schade lijdt?"

Het lijden is onderdeel van het leven van een christen omdat wie zichzelf verloochent niet mee doet aan de werken van het vlees maar gaat over naar het koninkrijk van God waarin de waarheid is en waar het licht schijnt dat de kwaden niet willen verdragen en daar strijd om leveren. Daarom zegt Jezus ook dat hij niet gekomen is om vrede te brengen maar het zwaard (Mattheüs 10:34). Het vlees verloochenen betekent om te strijden tegen de verlangens van de zonde. Wanneer men probeert de zonde te vermijden door zichzelf te ontledigen gooit men daarmee ook zijn bestaan weg. Het niet meer kunnen reageren op prikkels waardoor men meedoet. Daarom zegt Jezus om zijn leven af te leggen omwille van Jezus. Dat is tevens het verloochenen van jezelf en het opnemen van je kruis, dat is gelijk aan het aanvaarden van het lijden. Wie het lijden aanvaart die leeft omdat de wijsheid verdriet vermeerdert omdat het leven in waarheid het aanvaarden van medelijden en verdragen van de mens inhoudt. Daarom staat er dat Jeuzs een man van smarten zou zijn (Jes 53:3). Wie dat doet zal leven zoals Jezus leefde die ook de zondaar niet ontkende maar de mens in hem zag en hem omarmde omdat het vlees tegen de geest ingaat en wil zondigen en daarom van Jezus afwijkt. Maar wie het leven wil behouden moet het vlees afleggen omwille van Jezus en omdat het omwille van Jezus is zal Jezus degene zijn die nieuw leven brengt in je ziel.

 

[Hopper 686]

3 uur geleden zei Noel2:

Ja hmm, dat “herkennen’ van in elkaar verborgen zijnden maken dat Trump zoveel gesteund wordt bijvoorbeeld. Ik moet er maar op vertrouwen dat daarbij de wereld beter wordt.

Of wacht de wereld mag slechter worden. Toch moeilijk te accepteren. Het gaat menselijkerwijs om accepteren.

We zien in 'de ander' wat we zelf zijn.  Doch er is maar één Christus.  Dus wie wat in Trump ziet, zegt daarmee ook wat over zichzelf.

[Noel2 190]

11 uur geleden zei Hopper:

We zien in 'de ander' wat we zelf zijn.  Doch er is maar één Christus.  Dus wie wat in Trump ziet, zegt daarmee ook wat over zichzelf.

Ik kan er wat in zien, en het toch oneens zijn. Maar goed niet gehinderd door veel realiteitszin. Als “mijn wil” uitkomt, blijkt er steeds een addertje onder het gras. De onzichtbare hand lijkt de troeven te hebben.

[Hopper 686]

48 minuten geleden zei Noel2:

Ik kan er wat in zien, en het toch oneens zijn. Maar goed niet gehinderd door veel realiteitszin. Als “mijn wil” uitkomt, blijkt er steeds een addertje onder het gras. De onzichtbare hand lijkt de troeven te hebben.

Van nature spiegelt de mens zich aan  andere mensen.  Dat doen mensen niet met de ratio, maar met hun gevoel.  Het is een bekend gezegde: Zeg mij wie uw vrienden zijn en ik zal zeggen wie u bent.  Maar andersom ook natuurlijk: zeg mij wie uw niet-vrienden zijn en ik zal zeggen wie u niet bent.    Iemand als Trump zou ik nooit toelaten tot mijn vriendenkring, ik ga liever een blokje om.

Of men zegt wel eens van iemand die op het slechte pad is geraakt dat hij de verkeerde vrienden had.  Tja, die heeft zo iemand dan wel eerst zelf uitgezocht.  Daarom luister ik nooit naar mooie praatjes, daar verschuilen mensen zich achter.  

Maar van 'de Christus' is er maar één, dat blijkt uit verschillende teksten.   Het Ik in Mijn Vader , en gij in Mij, en Ik in u bijvoorbeeld of het niet-onderscheiden van de geestelijke mens bij Paulus.    Wil 'de Christus' in de mens gaan leven (de levende Christus) dan zijn private gevoelens zoals jaloezie, afgunst, haat e.d. niet meer mogelijk, dan heeft de mens de zin van Christus niet.   Christus is ongespiegeld. (enkelvoudig)

De Christus zal in de mens zelf tot leven moeten komen, anders heeft geloof helemaal geen zin.  Voor de natuurlijke mens is er geen hoop.  De natuurlijke mens die zo graag spiegelt.

24 januari bewerkt door Hopper

[Hermanos2 493]

17 uur geleden zei Noel2:

Mijn zegen heeft ie niet.

Hij is inmiddels te oud. Graag een jonger iemand op die post. Man of vrouw dat boeit niet. Als het maar een republican is. 

[Noel2 190]

39 minuten geleden zei Hermanos2:

Hij is inmiddels te oud. Graag een jonger iemand op die post. Man of vrouw dat boeit niet. Als het maar een republican is. 

Wat zijn de normen en waarden van republikeinen? Ik geloof dat ze teveel destructieve neigingen hebben, en geen constructieve neigingen.

[Hermanos2 493]

44 minuten geleden zei Noel2:

Wat zijn de normen en waarden van republikeinen? Ik geloof dat ze teveel destructieve neigingen hebben, en geen constructieve neigingen.

Dat geloof moet je dus echt laten varen. Onder Trump ging het goed met Amerika. Obama en Biden zijn er niet goed mee omgegaan. 

[Noel2 190]

4 uur geleden zei Hermanos2:

Dat geloof moet je dus echt laten varen. Onder Trump ging het goed met Amerika. Obama en Biden zijn er niet goed mee omgegaan. 

Ja zo goed dat allerlei klimaatwetenschappers naar Europa gingen omdat Trump nniets geeft om het klimaat.

[Noel2 190]

9 uur geleden zei Hopper:

Van nature spiegelt de mens zich aan  andere mensen.  Dat doen mensen niet met de ratio, maar met hun gevoel.  Het is een bekend gezegde: Zeg mij wie uw vrienden zijn en ik zal zeggen wie u bent.  Maar andersom ook natuurlijk: zeg mij wie uw niet-vrienden zijn en ik zal zeggen wie u niet bent.    Iemand als Trump zou ik nooit toelaten tot mijn vriendenkring, ik ga liever een blokje om.

Of men zegt wel eens van iemand die op het slechte pad is geraakt dat hij de verkeerde vrienden had.  Tja, die heeft zo iemand dan wel eerst zelf uitgezocht.  Daarom luister ik nooit naar mooie praatjes, daar verschuilen mensen zich achter.  

Maar van 'de Christus' is er maar één, dat blijkt uit verschillende teksten.   Het Ik in Mijn Vader , en gij in Mij, en Ik in u bijvoorbeeld of het niet-onderscheiden van de geestelijke mens bij Paulus.    Wil 'de Christus' in de mens gaan leven (de levende Christus) dan zijn private gevoelens zoals jaloezie, afgunst, haat e.d. niet meer mogelijk, dan heeft de mens de zin van Christus niet.   Christus is ongespiegeld. (enkelvoudig)

De Christus zal in de mens zelf tot leven moeten komen, anders heeft geloof helemaal geen zin.  Voor de natuurlijke mens is er geen hoop.  De natuurlijke mens die zo graag spiegelt.

Ik geloof wel in een bepaalde dualiteit. Dat je Christus in je kunt hebben, maar dan toch meer gericht bent op destructiviteit dan op constructiviteit. Als het goed is weet de Christus het evenwicht te bewaren, maar alsnog neigt het hart de ene kant op of de andere kant. Van Christen hoor ik dan bijvoorbeeld politiek tegen het klimaat, die klimaatveranderingen verergeren. Hun tactiek is ontkennen. Mijn hart neigt dus de andere kant op, en ik ben gedoemd ontevreden te blijven omdat je dan het “evenwicht” niet kunt accepteren.

Ik kan het begrijpen, maar de wil niet accepteren.

[Hopper 686]

1 uur geleden zei Noel2:

Ik geloof wel in een bepaalde dualiteit. Dat je Christus in je kunt hebben, maar dan toch meer gericht bent op destructiviteit dan op constructiviteit. Als het goed is weet de Christus het evenwicht te bewaren, maar alsnog neigt het hart de ene kant op of de andere kant. Van Christen hoor ik dan bijvoorbeeld politiek tegen het klimaat, die klimaatveranderingen verergeren. Hun tactiek is ontkennen. Mijn hart neigt dus de andere kant op, en ik ben gedoemd ontevreden te blijven omdat je dan het “evenwicht” niet kunt accepteren.

Ik kan het begrijpen, maar de wil niet accepteren.

Heel veel christenen zijn erg bezig met wereldse zaken.   Die denken dat ze vanuit hun geloof tegen abortus, homo's en zo moeten zijn.    Je moet aandachtig lezen wat er in de Bijbel staat.    De mens mag natuurlijk wel een mening hebben over wereldse zaken (dat hebben we allemaal) , maar al wat in de wereld is, is niet uit de Vader.    (Johannes 2:16-17)

Ik heb als mening dat Trump een ramp voor de wereld is.  Zou ik begeren dat Trump een smadelijke nederlaag lijdt dit jaar, dan keer ik me af van de Vader.  Het begrip 'begeren' is een toestand van mijn eigen geest.  Waaruit we onmiddellijk kunnen concluderen dat 'de Christus' geen zaken begeert.  Dat geldt voor ieder 'werelds' onderwerp.  Je mag als mening hebben dat het klimaat veranderd (die mening heb ik) , maar ik mag geen wereld begeren waarin men actief de klimaatverandering aanpakt.  

Zodoende hou ik mijn hart juist leeg!  Niet omdat ik ongeïnteresseerd ben in de wereld, maar omdat mijn hart is afgestemd op (de liefde van) de Vader.  De Vader is een levende Vader, maar de Vader kan alleen plaats nemen in het mensenhart als de wereldse begeerte is verdwenen.

Aan idealisme doe ik dus niet, ik begeer geen toekomstige wereld met allerlei zaken erin die ik wens.  Alleen dan leeft de mens in 'het moment' en accepteert alles wat er zich aandient in het moment.  Deze leefwijze heeft mijzelf veranderd, de wereld daar heb ik geen invloed op.  Het aloude adagium, verbeter de wereld en begin bij jezelf.

Ik ontken de wereldse problemen niet.   Die problemen komen voort uit zelfzucht, omdat de mens zijn eigen wil doet en niet de Vaderwil.  Zo lees ik het verhaal van de zondvloed ook.   Zo'n verhaal is waar, maar niet waar gebeurd.  Noach moest een ark bouwen en zich middels de ark afzonderen van 'de wereld'.  De zondvloed verteld eigenlijk hetzelfde als in Johannes 2:16-17.

Maar ja, veel gelovigen nemen de verhalen te letterlijk en gaan dan allerlei rare politieke standpunten innemen omdat ze denken dat God dat wil.  (Trumpchristenen bijvoorbeeld)

[Hermanos2 493]

24 minuten geleden zei Hopper:

Je moet aandachtig lezen wat er in de Bijbel staat.

Het begrip 'begeren' is een toestand van mijn eigen geest.  

Waaruit we onmiddellijk kunnen concluderen dat 'de Christus' geen zaken begeert.  

Filippenzen 1:23... ik heb de begeerte... 

1 Thessalonicenzen 2:17... met grote begeerte... 

Lucas 22:15... ik heb er vurig naar verlangd... 

Waarom moet men nu ineens aandachtig lezen terwijl je van de week nog stelde dat de letter (complete bijbel) doodt?

[Hopper 686]

9 uur geleden zei Hermanos2:

Filippenzen 1:23... ik heb de begeerte... 

1 Thessalonicenzen 2:17... met grote begeerte... 

Lucas 22:15... ik heb er vurig naar verlangd... 

Waarom moet men nu ineens aandachtig lezen terwijl je van de week nog stelde dat de letter (complete bijbel) doodt?

Exoterisch leest men letterlijk, esoterisch is gericht op het innerlijke.   Exoterisch gelooft men eigenlijk meer in een hiernamaals, waar 'ik' moet existeren.  Esoterisch is er voor 'ik' geen enkele bestaan na de dood.  Het vergankelijke (ik) zal het onvergankelijke niet beërven.   Alleen 'in Christus' is er existeren mogelijk, maar dat staat los van 'ik'.  Zelflediging/zelfverloochening is de Weg welke Jezus is.

[Hermanos2 493]

17 minuten geleden zei Hopper:

Exoterisch leest men letterlijk, esoterisch is gericht op het innerlijke.   Exoterisch gelooft men eigenlijk meer in een hiernamaals, waar 'ik' moet existeren.  Esoterisch is er voor 'ik' geen enkele bestaan na de dood.  Het vergankelijke (ik) zal het onvergankelijke niet beërven.   Alleen 'in Christus' is er existeren mogelijk, maar dat staat los van 'ik'.  Zelflediging/zelfverloochening is de Weg welke Jezus is.

Och ja sorry. Helemaal vergeten.