Hopper

Jezus is dermate radicaal dat niemand zich daar een voorstelling van kan maken. Het gaat iedere voorstelling te boven. En dan vraag hij ook nog eens om hem te volgen.

Klinkt goed. Ik zie 'bidden' als een ik-gij relatie welke de zelfzucht in stand houdt. Misschien okay in een bepaalde fase van je leven, maar het is en blijft een tweeheid, net zoals 'vergeven' een tweeheid veronderstelt. (Ik degene die vergeeft en 'jij' degene die vergeven wordt). Ik weet dat Jezus bidden en vergeven heeft aanbevolen, maar dat wil niet zeggen dat men er in hoeft te blijven hangen. Dankbaarheid kan ook spontaan opkomen. De liefdevolle blik in een medemens behoeft geen dank, niet aan de mens in kwestie en ook niet aan God. Het gaat vanzelf...

Voordat de mens aan zelflediging toe is vergt dat veel voorbereiding. Als er schuldgevoelens in een mens leven om het een of ander, dan zal die mens daar zelf wat aan moeten doen. Dan is je geweten belast met iets. Ik kan iedereen bedotten , maar mijzelf bedotten dat gaat niet lukken. Dat is onderdeel van het gaan van 'de weg'. Hoe het uiteindelijk in zijn werk gaat dat kan geen enkel mens vooraf weten. Je treft voorbereidingen door eerlijk te zijn jegens jezelf en de mensen om je heen. Verder weet ik van demonen niks af, ik heb ze nooit gezien, ontmoet of wat dan ook. Maar n

Hallo Fundamenteel, Het citaat is: "Jezus zeide tot hem: Ik ben de weg en de waarheid en het leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij." (Johannes 14:6 NBG51) Jezus spreekt als dé Christus altijd in de ik-vorm (of Mij). Als ik ergens 'ik' gebruik dan bedoel ik natuurlijk niet mijzelf, laat dat helder zijn. Wie leeg is van 'ik' is vol van Christus maar wie vol is van zichzelf is leeg van Christus. Het was Hermanos die twee verschillende 'wegen' poneerde. (Die van mij en die van Jezus) Ik zie dat ik in zekere zin daarin ben meegegaan. Dat had ik niet mo

Mijn opinie is dat 'de weg' van Jezus ook niet bepaald gemakkelijk is. Ontlediging (leeg worden van zelf) is geen makkie.

Je zegt met andere woorden hetzelfde als ik. Christus als Waarheid moet gaan leven in de mens en niet langer 'ik'. Daarom leef ik zelf niet meer, maar Christus leeft in mij. Zoals Paulus dat schreef. En het kan ook niet betekenen dat we allemaal ons eigen Christus gaan verzinnen, het moet dezelfde Christus zijn. Als 'ik' zijn we allemaal verschillend, als Christus zijn we universeel. Daarom moeten we afscheid nemen van de begeertes welke in het aardse liggen, maar zónder ons af te zonderen. De verleidingen mogen zich onder onze ogen bevinden, maar wij begeren hen niet langer. En we

Er staat geschreven: Niemand komt tot de Vader dan door Mij. Daarmee bedoelt Jezus zichzelf als Waarheid. Maar die Waarheid komt niet op commando omdat iemand bidt, die kan alleen komen als het 'eigen willen' is opgegeven. (Niet mijn wil geschiedde ) Zolang je Jezus of God nog verwacht is er 'willen' is je aanwezig. De enige die aan het 'willen' een einde kan maken dat ben je zelf. Daarom moet je ook "het leven verliezen om Mijnentwil". Zelfs de wil om te leven kan opgegeven worden, zodat je helemaal kan opgaan in het onbekende. Daarmee bedoel ik: je leven opgeven zoals je dat

Voor wie God zoekt is er natuurlijk ook nog Math 16: 25. "Want ieder, die zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar ieder, die zijn leven verloren heeft om Mijnentwil, die zal het vinden." God kan zich alleen als de Zoon (Waarheid) baren waar het zelf is geweken. God baart de Zoon in de ziel (Zie Math 16: 26). Wees vrij van de handelaar in je zelf. God handelt niet met jou. Alleen zij die niets van God verwachten kunnen de ziel ontvankelijk maken.

Ik lees dat wel eens bij gelovigen: dat ze de stem van God horen. Dat is natuurlijk hun eigen stem. Dus bidden heeft wel degelijk ook zijn dubieuze kanten. Vandaar mijn advies om het maar achterwege te laten. Dat gezegd hebbende moet natuurlijk ieder mens zélf daar achter komen, dat is het gaan van 'de weg'. (Ik ben de weg, het leven en de waarheid)

Ik heb geen bezwaar tegen bidden, maar topicstarter wil God ervaren. Zolang je aan het bidden bent is het onmogelijk om God te ervaren omdat je je dan tot iemand anders dan jezelf richt. En ik beken dat ik ooit -heel lang terug- ook wel eens gebeden heb in nood. Omdat het stil bleef van God's kant weet ik dat dat een beproeving was in mijn leven. Ik moest leren dat bidden niet helpt. God spreekt alleen in de stilte.

Het is eigenlijk super eenvoudig. Niemand komt tot de Vader dan door Mij. Dus je kunt wel tot God bidden, maar dan ben jij hier en is God daar. En dat blijft natuurlijk ook zo. Gewoon Jezus volgen is voldoende. Daar kunnen we het over hebben. Bidden vind ik zelf zinloos.

Laat ik dit antwoorden: wie dorstig is voelt de behoefte aan water. Waarheid is zowel de 'dorst' als het 'lessen van de dorst' tegelijkertijd. Ik ga op in Waarheid en Waarheid gaat op in mij. En niet door mijzelf af te zonderen, maar door vol in het leven te staan. Het zijn van nut voor mijn medemens is tegelijkertijd mijn eigen nut. Kortom, deze Waarheid laat zich niet in woorden uitdrukken. 2 Korinthiërs 12:9. "want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht." In vergelijkingen spreken is de enige mogelijkheid om te communiceren. Daarom zullen we steeds hetgeen ver

Jezus sprak: ik ben de Waarheid (en de weg en het leven). Waarmee hij zei dat hij de verpersoonlijking is van Waarheid (enkelvoud). Met het woord 'ben' gaf hij een zijnstoestand aan. De Waarheid van Jezus is dan ook niet te vinden in het zintuigelijk waarneembare. Maar deze Waarheid is wel te vinden -zoals je schrijft- op basis van kleinere waarheden. Het erkennen van je eigen menselijke fouten is daar idd onderdeel van. Vandaar dat Jezus ook sprak van 'de weg'. Het relateert ook aan 'de verloren zoon'. Als deze Waarheid zichzelf mededeelt is dat een thuiskomst. Ik ben alleen we

Dit is in zijn geheel een absolute uitspraak en derhalve zichzelf tegensprekend. (Schreef je zelf even hiervoor nog.....)

Er IS wel degelijk een Waarheid (Onveranderlijk Waar). Maar die zal nooit aangetoond worden omdat je alleen relatieve waarheden kunt aantonen. Bv: de aarde is groter dan de maan. We hebben het dus over een absolute Waarheid. Die niemand 'in pacht' kan hebben.

Bij mijn weten is de VS een land en is de EU een organisatie van landen, een groot verschil. Verder blijft het staan dat een ongekozen orgaan (Het hooggerechtshof) boven de democratische wetgeving staat. Daarmee is de VS in zekere mate een theocratie, vergelijkbaar met het hoogste orgaan binnen de grondwet van de Islamitische Republiek Iran welke de Raad der Hoeders kent. Verder lig ik er niet wakker van, water stroomt altijd naar het laagste punt. De abortuspil schijnt een goed alternatief te zijn en middels internet is alles te regelen tegenwoordig. Bij een verbod op abortus

Hou dat vast. Het is de liefde welke de menselijk geest 'omschaalt' en haar handelen bevrucht (vrucht laat dragen). Of praktisch: is liefde de drijfveer voor je handelen of is zelfzucht de drijfveer van je handelen? Wie het wezen van de liefde leert kennen, laat moeiteloos de zelfzucht varen.

We kunnen verenigd zijn in Waarheid. Zij die zich daar tegen verzetten moeten dat zelf maar weten. Of zoals Jezus zei: Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in het midden van hen. Waarmee hij feitelijk een 'vergadering' in Waarheid bedoelt. En dan vragen 'we' niet aan elkaar of 'jij' katholiek bent, Jehova Getuige bent of nog iets ander bent. In Waarheid herkennen de geliefden elkaar.

Over Waarheid kan ik niet spreken, dat laat ik gaarne aan Jezus over. Maar ik kan wel een ieder aanbevelen om zijn/haar eigen subjectieve waarheid te zien voor wat het is: een waarheid welke alleen voor jou geldig is. Waarheid kan niet anders dan een universele, voor iedereen geldende Waarheid zijn. De Waarheid waarover Jezus sprak kan dus nooit uit jouw of mijn denken opkomen. Jij noch ik kan die Waarheid bezitten, dat vergt een enorme nederigheid (de voetwassing).

Er kan maar één ding zijn waar over geen verschil van mening kan bestaan en dat is Waarheid. Zolang je nog in je subjectieve waarheid zit, is dat niet de Waarheid waarover Jezus sprak.

En God schiep de mens naar Zijn beeld, naar Gods beeld schiep hij hem; man en vrouw schiep Hij hen. Zou het nu echt God's bedoeling zijn geweest dat man en vrouw gescheiden blijven? In het beleven van elkaar begrijpen man en vrouw de schepping. Aan de kant blijven zitten als een muurbloempje lijkt me blasfemie indien dat opzettelijk gebeurd.

Niet scherp gezien. Onder druk van de bijbel (en met behulp van Trump) is er een ondemocratische wetgeving tot stand gebracht. Of beter gezegd: ooit democratisch tot stand gekomen wetgeving is de nek omgedraaid. En wat is het resultaat? Zoiets als de abortuspil wordt nu gepropageerd. Dat kun je gewoon thuis uitvoeren zonder arts er bij. (Volgens de informatie welke ik gelezen heb). Als dit doorzet dan wordt abortus als anti-conceptie gezien. Dat zou een averechts effect zijn. En ieder zicht op abortus verdwijnt dan ook......

Ik kan de man in kwestie wijzen op de woorden van Jezus (Het is per slot van rekening een christelijk forum). Niet mijn wil geschiedde. Dat hij hier zich beklaagt wijst er op dat hij wel zijn wil wil laten geschiedden. Hij wil dat zijn vrouw niet meer jaloers is. Dus een goede raad kan zijn om Jezus eens een keer in ernst te nemen en dat eigen-willen eens een keer op te geven.

Iemand die jaloers is, die heeft een gecorrumpeerde geest. Bidden helpt dan niet, want je bent zelf het probleem. Ik weet de oplossing ook wel voor het probleem, maar dat werkt alleen als de dame in kwestie er aan wil werken. De man in kwestie (topicstarter) geeft aan dat hij van binnen beschadigd is. Die heeft dus weer een ander probleem waar hij ook aan moet werken. Een huwelijks-therapeut zie ik niet zitten, want er is geen enkel probleem op het gebied van het huwelijk, er zijn alleen vermeende problemen. Jaloezie kan zich alleen afspelen in het veld van goed en kwaad.

De mens werd niet goed en kwaad, maar kreeg kennis van goed en kwaad. Daarmee wilde ze gelijk worden aan God -die in zichzelf Een is- en dat was hoogmoedig. Want als je Een bent in je zelf kun je niet zondigen, je kunt alleen zondigen jegens een ander. En dat is gelijk het verschil tussen God en mens.