Hopper

Binnen het menselijk domein kennen we zintuigelijke/intellectuele kennis. Dat veronderstelt al een kenner. Zonder kennis geen kenner en vice versa. Begrotingstekorten interesseren mij niet zo, omdat dat zintuigelijke/intellectuele kennis is. Interessanter is dát wat zichzelf te kennen geeft in het innerlijk van de mens. Het stort zich uit in de kenner, het openbaart zich aan de kenner. Dat is wat ik bedoel met een tussenstation. Vragen hoeveel er zijn is de gesprekspartner niet serieus nemen, in de maling nemen. Of het verwijst naar onwetendheid, dat kan ook. Waarom is dat wat

Er valt heel wat over te zeggen, het is kennende leegte. Maar wat is kennende leegte als er niets is om te kennen? Volgens mij verval ik in herhaling als ik wederom Paulus moet aanhalen.

Onbeweeglijkheid is niet meer dan een tussenstation. Hoogste staat is ook niet van toepassing, dan zou er ook een laagste staat zijn. Zijn we de voetwassing vergeten?

Hoe zou 'niets' beroerd moeten worden als er niemand meer is? Alleen de Vader kan dan de mens nog beroeren en zaken in hem/haar voortbrengen.

In het Koninkrijk Gods heerst geen chaos.

Onsterfelijke zielen waarvan je een foto kan maken is oplichterij. De ziel is het intellectuele aanschouwen der dingen waarbij de ziel zich louter tot zichzelf verhoudt.

Weldegelijk is 'nergens' een dualiteit, het staat tegenover 'ergens'. Ze zijn echter alleen uit elkaar te begrijpen. Waarbij nergens dan toch ook weer nonduaal is.

Nee, dat vind ik niet. Er kan geweten worden waar iemand is en waar niemand is. Waar er niemand is, is ook geen goed en kwaad. Andersom: om 'iemand' noodzakelijk te maken is het veld van goed en kwaad ook noodzakelijk. Het kwaad is dus een noodzakelijk kwaad, anders zouden al die iemanden niet kunnen bestaan. Dat die iemanden tot waanzin geraken is inherent aan de situatie. Zie mijn voorgaande opmerkingen: zowel iemand als niemand zijn noodzakelijk.

Nee, niet helemaal. Tijd en ruimte wekken door het kennen van tijd en ruimte de voorstelling van zichzelf. Dat is de geboorte van iemand. Jezus zei niet voor niets dat we moeten zijn als de kinderen, dan is die zelf-voorstelling niet of nog niet zo prominent aanwezig. Die zelf-voorstelling is onontkoombaar, tenzij je zoals Jezus al maagdelijk bent geboren. Ontdoet men zich van die zelfvoorstelling dan ontstaat er iets geheel nieuws: het kennen zoals ik zelf gekend ben. Daarom verwees ik naar die uitspraak van Paulus omdat het 'zoals ik zelf gekend ben' uiteraard intact blijft.

Een wedergeboorte (eigenlijk eniggeboorte) is een innerlijke kwestie welke zich in je leven afspeelt c.q. af kan spelen. Maar zolang men God buiten zichzelf plaatst (exoterische christenen) kan dat nooit plaats hebben. Bij Paulus moet dat plaats hebben gevonden als ik zijn teksten zo lees. Uiteraard. In deze wereld verschijn ik als een individu. Doch de weg kan niet anders verlopen dan dat men de toestand van verduistering (de beelden) verlaat om de andere pool te kunnen kennen (In feite de kenner kennen). Daarna kun je niet anders dan weer als het gekende individu ten tonele

https://nl.wikipedia.org/wiki/Donkere_nacht_van_de_ziel Zelfverlies gaat onvermijdelijk gepaard met aan depressie verwante gevoelens. Jezus heeft het niet voor niets over 'je kruis opnemen'. Het is een ernstige zaak, waar een huisarts niks mee kan. Het klopt wat hier staat: de zuivering van de zintuigen refereert aan Matteüs 10:34-39 wat in feite een huiveringwekkende tekst is.

Dat klinkt goed! Wat jij 'mezelf' noemt is de Adam-natuur. Wie zijn leven zal verliezen om Mij, die zal het vinden. (Matt 16:25). Jezelf kwijt raken is het beste wat je kan overkomen. Jezelf is dat mannetje wat boos wordt.

Dan is het tijd voor 'geen verwachtingen'.

De eniggeboren Zoon kan niet eenzaam zijn, want hij is éénig. Daarom spreekt men ook van Godsgeboorte in de ziel: er wordt iets geboren in een pijnlijk proces. Het is tevens een einde aan alle hoop op een beter toekomstperspectief. Het staat notabene ook al gewoon in de bijbel: Efeziërs 3:19 Oftewel: de mens die zich ledigt van zichzelf wordt vervuld met God.

Dat wijst er idd op dat je een persoonlijk gemoed hebt. De kunst is om 'de wereld te laten zijn' terwijl je midden in de wereld aanwezig bent. Dan is het "Niet mijn wil geschiedde" aanwezig. Het eigen 'willen' heeft betrekking op zaken in de wereld. Maar het 'willen' corrumpeert ook je eigen geest.

Ik zit meer op de lijn van Paulus: Daarom leef ik zelf niet meer, maar Christus leeft in mij.

Een eventuele WO3 behoort tot de reflectie op een niet-bestaande toekomst. Ik hou me daar niet mee bezig in tegenwoordigheid.

Vroeger wist ik alles zeker, nu hou ik me vast aan dat wat niet te weten valt.

Als dat zo is, is dat dan erg? Ik kan niet weten wat een ander weet.

Op GG heb ik een negeerlijst waar DBI op staat en op Credible heb ik geen reden om anders te handelen. Foppe (op GG onder diverse andere namen) staat ook op die negeerlijst, in welke gedaante hij ook opduikt. Verder wat Peter zegt: negeren betekent geen aandacht geven. In mijn eigen taal: niet reflecteren op DBI. Als ik zou reflecteren op DBI dan ga ik met een maat meten. Dan meet ik mijzelf als 'beter' dan DBI. Wat dat betreft ben ik streng in de leer: ik meet mijn 'zelf' niet af aan anderen. Ik ben zonder maat. Ik heb het bewuste topic nog niet gezien, maar als er niemand re

Het Christus-wezen is in potentie al in ieder mens aanwezig. Echter , als ik jouw tekst lees (Ik sta in mijn onvolmaaktheid zo enorm ver van Hem af) dan zet je Jezus op een voetstuk. Maar wat deed Jezus zelf? Hij waste de voeten van zijn leerlingen. Door volmaaktheid binnen je voorstellingsvermogen te brengen, breng je een onbereikbaar ideaal aan in je geest. In Joh 14:7 staat: "Indien gijlieden Mij gekend hadt, zo zoudt gij ook Mijn Vader gekend hebben", waaruit je op kunt maken dat het Christus-wezen gekend kan worden door de mens. Het Adam-wezen dat ken je al, dat ben je zelf

In mijn posts ben ik altijd met het innerlijke bezig. En geloof me: ik ben heel erg menselijk. Het punt met de bijbel is dat afhankelijk van hoe een mens is, hij de teksten anders zal lezen. En met dat 'hoe' bedoel ik de staat van je geest. Passages die ik tientallen jaren terug absoluut niet begreep, begrijp ik nu wel. De geest (je eigen geest) kan eindeloos worden afgestemd op de leer van Jezus. Dat is ook wat er m.i. bedoeld wordt met "ik ben de weg, de waarheid en het leven". De Waarheid is God zelve die zich (open)baart aan en in de mens. Dat kun je nooit verwachten, dus a

Laag opgeleide mensen zijn ook uitstekend in staat om niet langer te reflecteren op de wereld. Het is geen kwestie van opleiding of intelligentie. Het is een kwestie van 'de maat nemen'. Zolang een mens nog anderen de maat neemt is er in zijn geest een reflectie aanwezig. Dat vertaald zich als een onrustige geest. Stopt men -zoals Jezus zegt- met de maat nemen dan stopt ook de reflectie in de geest, hetgeen zich vertaald als een verstilde geest. P.S. Ik ben niet hoog opgeleid. Doch spreken over de leer van Jezus vereist wel een bepaald taalgebruik. We spreken dan altijd ov

Die kwestie is alleen te beantwoorden als men tot Waarheid is gekomen (Ik ben de weg en de waarheid en het leven). God kan zich alleen (open)baren als 'hetzelve' wat in de duisternis leeft is geweken. Dan baart God zichzelf 'enig' (één) in de ziel. En kan de Zoon op staan. Zie verder Matt 16:25-26. Wie zijn reflecties houdt op 'de wereld' , daar kan God zichzelf niet (open)baren.

De Ware christen staat weder op.