Hopper

Op de brede weg is de mens in staat immorele daden te verrichten jegens het niet-ik. Er is geen verbinding meer met het oorspronkelijk goede. Hierdoor komen ik en niet-ik tegenover elkaar te staan. En oordeelt het ik over niet-ik. Dat is het veld van goed en kwaad, welke ook gewoon op dit forum aanwezig is. De wijze die de smalle weg bewandelt oordeelt dan ook niet over goed en kwaad. Het is het ego wat de brede weg naar het verderf bewandelt. Het ego wat feitelijk niet meer is dan een verzameling voorstellingsbeelden uit het verleden en een verwachting naar het toekomstige.

Bekende kreten uit het Advaita Vedanta (In de Benelux) wereldje is "Alles is Bewustzijn". Of: "Je bent Bewustzijn". Gestoeld op zelfonderzoek en de kreet "de zoeker is het gezochte". Onder aanvoering van Alexander Smit is er een pseudo-religie ontwikkeld: https://nl.wikipedia.org/wiki/Alexander_Smit_(spiritueel_leraar) Enfin, hij heeft naar ik meen nog wat boeken geschreven en zo. Het heeft alleen weer allemaal niks met de Bergrede van doen, maar met een import uit India die niet of half begrepen wordt. Staat ook ergens in de Bijbel: er zullen vele valse leraren opstaan. Waarvan

Een bekende mystica is Simone Weil. Uiteraard bestaat er geen cursus mystiek, maar er valt wel wat over te zeggen. Dat vind ik een mooie formulering: negatieve inspanning. Aandacht is een negatieve inspanning, waarmee gezegd wordt dat je je inspant om niet in te spannen. Onze aandacht is altijd ergens op gericht, dat is een natuurlijke eigenschap van aandacht. Als je het 'open laat' zoekt de aandacht zelf haar weg. Een van de bronnen van mystiek is dat je jezelf uit het spel haalt. Iemand die belust is op mooie auto's -om maar eens wat te noemen- zal overal mooie auto's

Er hebben nog maar weinig liefhebbers zich gemeld voor de nauwe poort. Maar hoe kan dat? En waarom weten zo weinig mensen die nauwe poort te vinden? Mattheüs 5 We zijn het zout der aarde, we zijn het licht der wereld. Dit gedeelte volgt op de zaligsprekingen. We moeten niet proberen het licht der wereld te zijn, nee we zijn het gewoon. Het staat er luid en duidelijk , tenzij je meent dat dit gedeelte onzin is. Licht der wereld zijn, is getuige zijn van de wereld. In dat getuige zijn is geen plaats voor een oordeel. Daarom is de zoeker ook niet het gezochte. Degene di

Je kunt je afvragen hoe die zaligsprekingen dan tot stand moeten komen als het innerlijk is. 1 Johannes 5 laat daar zijn licht over schijnen. Nauwkeurig lezen leert ons dat de Zoon het eeuwig leven (eeuwig nu) zelf is. Wie de Zoon heeft die heeft het leven en daarmee de zaligsprekingen. Wie de Zoon niet heeft is voor het verderf.

Zalig zijt gij, wanneer men u beschimpt, vervolgt en lasterlijk van allerlei kwaad beschimpt om Mijnentwil: verheugt u en juicht, want groot is uw loon in de hemel.

Het zou best zo kunnen zijn dat Descartes aan de wieg heeft gestaan van het moderne atheïsme. Descartes stelde het twijfelen voorop. Hij stelde dat je overal aan kon twijfelen, behalve aan het feit dat je denkt. Wetenschap werkt ook middels twijfel. Middels twijfel stellen we de waarneembare werkelijkheid vast. Totdat er feiten worden gevonden, dan weten we het zeker.

Volgens Kant kunnen we helemaal niets zeggen over de dingen zoals ze op zichzelf zijn, omdat we de dingen alleen kennen zoals ze aan ons verschijnen via (en gefilterd door) onze zintuigen. Jezus doet in de Bergrede feitelijk een andere belofte middels de zaligsprekingen. - Zalig de armen van geest, want aan hen behoort het Rijk der hemelen. Arm van geest zijn behoort tot 'het ding an sich'. Bewijsvoering: arm van geest zijn verschijnt niet aan ons. - Zalig de treurenden, want zij zullen getroost worden. Vertroosting behoort tot 'het ding an sich'. Vertroosting verschijn

Hier werkt Rutten ook weer naar een door hem gewenste uitkomst toe. In filosofische zin kan 'oorspronkelijkheid' best beredeneerd worden. Als we God als Oorsprong nemen dan moeten wij mensen uit God voortvloeien anders is God geen Oorsprong. Dan moet God uitgestroomd zijn in deze wereld c.q. de mens. Dan moeten we ook nog iets van die oorspronkelijkheid in ons dragen als geestelijk wezen. Als we er -in filosofische zin- van uit gaan dat God één is dan lijkt dat niet de mogelijkheid van 'veel' in zich te dragen. Tenzij.....God één is gebleven en toch aanwezig is in 'veel'. Deze teg

https://nl.wikipedia.org/wiki/Res_cogitans Het is wel eens goed om te kijken waar anderen de fout in gingen. Het 'ding an sich' was volgens Descartes onkenbaar. Daarmee is de 'denkende substantie' voor hem onkenbaar. Dat was best wel goed gevonden van hem, want dat betekende dat hij kennis er van had dat 'denkende substantie' en het product (gedachten) van elkaar verschillen. Maar hij heeft -als deze informatie correct is- nooit het verschil geweten tussen bewustzijn, geest en ik. Logisch, het 'ik' was voor hem de denkende substantie. Ach, hij heeft zijn best gedaan en is een

De Bijbel is dan ook geen bewijs van God. Er staan ook tegenstrijdigheden in de Bijbel. Bijvoorbeeld de zondvloed kan nooit gebeurd zijn zoals beschreven. Dus dan moet de zondvloed wel een mythologische betekenis hebben. Daarnaast kent de Bijbel ook gelaagdheid. De geestelijke toestand van de lezer bepaalt wat er gelezen wordt. Er staan kwesties in welke ik 20 jaar terug absoluut niet begrepen zou hebben. Die gelaagdheid ontdekken doe je alleen door geestelijke ontwikkeling. Niet door theologische studies. Weer zo'n zwakke kreet van Rutten. Denkt hij nou echt dat er een chris

Nooit zal de dag plaats vinden dat we bewustzijn zonder lichaam vaststellen. In de tijd zijn we ons bewust ván lichamen (objecten). Dat bewust'zijn van lichamen an sich is uiteraard geen lichaam zelf. Kinderlijke logica, maar weinigen zien het. We dienen te begrijpen dat de denkwijze van de atheïst nu eenmaal generaliserend, lineair, autoritair en verklarend is. Daar mogen we niet over oordelen , net zoals we niet over een puber moeten oordelen.

Hier ben ik het oneens met Rutten. De atheïst ziet in de kenbare wereld en daarin valt God niet te vinden. Rutten's denken is onzuiver omdat hij niet doorgrond wat 'bestaan' betekent. In de kenbare wereld bestaat God ook helemaal niet. Kwestie van logica: de kenbare wereld is de schepping van God, niet God zelf, want dan zou God zichzelf geschapen hebben. Als de atheïst zegt; "God bestaat niet" , dan heeft hij gelijk. God kan nooit zo bestaan zoals wij het begrip 'bestaan' opvatten. Het is een geloof van de atheïst dat hij gelooft dat bewustzijn zonder een lichaam niet kan voor

Mythische verhalen hebben soms een betekenis. We kennen allemaal het verhaal van Ikaros die tot grote hoogte steeg omdat hij naar de hemel wilde (of zoiets). Diametraal hierop staat Jezus die aan de voeten van zijn leerlingen te vinden was. De moraal bedenk je zelf maar, maar het zou zomaar kunnen dat het met hoogvliegers niet zo goed afloopt.

Gewoon kijken wat de topicstarter ons aanreikt en daar op reageren. Hij schrijft: "In de titel van het topic wordt al duidelijk in welke richting ik zelf denk." Ik heb ook voornamelijk op de topictitel gereageerd. Het trollen fanclubje interesseert me weinig. Wie ore heeft om te hore, die hore. En het is ook niet de ene fanclub tegen de andere, wandelen in het licht is de weg van de enkeling. Ik herhaal: ik heb geen medestanders/aanhangers nodig voor mijn standpunten. Mijn standpunten onderbouw ik desgewenst met het Evangelie. Zoals ook in dit topic: Niemand komt tot de Vader dan d

https://inzicht.org/artikelen/zoeker-zal-nooit-vinden-zoekt/ Het is een blijk van inzicht als iemand weet dat de zoeker nooit het gezochte kan zijn. Het zijn natuurlijk platgetreden paden voor wie bekend is in het guru-wereldje. De spiritualiteit van Jezus is dan ook van een andere orde dan al die terminologie van zelfbenoemde guru's. (De enkele uitzondering daargelaten). Hoe harder de zoeker zoekt, des te meer de zoeker (het ego) zichzelf bevestigd. Zijn droombestaan bekrachtigd. Raak samengevat. Het ego is als een hondje wat gehecht is aan zijn baas. Eg

Atheïsten bekeren is ook volstrekt zinloos. Evangelisatie werkt alleen maar als een rode lap op een stier. Dan bereik je het omgekeerde. Gewoon 'laten zijn'. Daarnaast kan God al aan het werk zijn in de atheïst , maar weet de atheïst het zelf niet omdat hij nog rond hangt in rationaliteit. Heeft hij nog wat verzet nodig tegen God. Dan is dat zijn weg. Een broedende kip moet je niet storen.

Immanentie en transcendentie lijken elkaar ogenschijnlijk uit te sluiten. De vaststelling dat je -ontologisch gezien- het Cogito, ergo sum niet kunt zijn opent de Hartsbeleving. Dan is de cirkel van denken en gemoed welke elkaar wederzijds in stand houden doorbroken. Boeddhisten trachten in wezen het Cogito, ergo sum met meditatie te omzeilen. Doch dan blijft de Hartsbeleving uit. Dan kom je in een meditatieve toestand waarin weliswaar het denken afwezig is, maar er opent zich niks. Sunyata noemen de Boeddhisten dat. Niks mis mee, ik denk dat boeddhisten proberen een vreedzaam mens te

In de scheppingsact kon God niet anders dan veelheid scheppen. Het probleem is wel eens de 'almachtige' God. Zodra mensen een God gaan denken, dan gaan ze God ook eigenschappen toekennen. Pas als de mens God God laat en de mens mens laat (het laten zijn) kunnen er zich diepere inzichten vormen. Het kenmerk van de Schepping is per definitie 'veel'. En wie God niet als een dualiteit van de Vader ziet, die mens beseft dat God Eén is. Maar omdat God iets van zichzelf in de Schepping heeft achtergelaten kunnen God en mens 'ergens' samen komen. (Ik en de Vader zijn één)

Je weet weer op behendige wijze op de man te spelen. Dus ik zet je voor vandaag maar weer op 'negeer'.

Misschien moet ik me terug trekken uit dit topic. Als voormalig atheïst speel ik vals omdat ik alle argumenten welke ten berde worden gebracht ooit zelf ook al bedacht heb. Daarmee trek ik mijn voorgaande comment in, want leedvermaak is geen nobele eigenschap.

We kunnen in filosofische zin begrijpen dat ons denken tevens onze ervaringen afkadert. Het subject bevestigd zichzelf steeds middels het denken en denkt zichzelf daarmee als brandpunt van de kosmos. Dat dienen we goed te begrijpen: ieder mens denkt zichzelf als brandpunt en bevestigd hiermee zichzelf. In dat begrijpen kan begrepen worden dat je eigen denken het probleem is: het schept voortdurend het valse zelf. Daarnaast is het je gemoed wat dat denken bevestigd en het denken bevestigd weer het gemoed. Een eindeloze (eeuwige) cirkel die alleen doorbroken kan worden door 'iets' van b

Meer doordat 'veel' in de wereld is gekomen. Eén kan zichzelf niet vermoorden, verkrachten, bestelen o.i.d. Alleen 'veel' kan dat. Dat wat 'veel' is, is per definitie behept met de zonde, omdat je zondes alleen jegens elkander kunt begaan. En Eén kan ook niet handel drijven met zichzelf. (Komt de tempelreiniging weer voorbij)

Amusant is ook dat alle smoesjes weer gedebiteerd worden. Driedubbele pret!

Kennelijk is het een ingewikkeld onderwerp. Maar het is een wezenlijk verschil of ik de buurman denk als beeld of dat ik een quote van de buurman die in de krant staat bespreek. Als dat soort simpele zaken niet begrepen worden, wat heeft een gesprek dan nog voor zin?