Modestus

Een van mijn Kerstgedichten, oorspronkelijk geschreven als cadeau voor mademoiselle Bianca. In mijn kerkelijke traditie wordt de Kerst gevierd tot 6 januari, de dag van de Theofanie. Zo God het geeft zal ik volgende keer meerdere gedichten van mij publiceren.
***
In het wijde firmament
Straalt een wonderlijke ster.
Zijn straal is zichtbaar overal:
In steden, bosjes en gewesten.
 
Hoog en helder schijnt de ster,
Versierend hemelse gewelf.
Het koor der engelen bezingt,
En sterrendans verkondigt vreugde.
 
Moeders ogen met een lach
Naar kribbe kijken met ontzag.
De hanen kraaiden in stilte
En schapen blaten in de nacht.
 
De engelen vereren God,
De herders haasten naar de grot.
Om onzentwille werd vandaag
Het heilsplan heimelijk volbracht.
 
De koningen vanuit het oosten
Geschenken brengen met zich mee
En eren koninklijke Kind,
Hem baart de Maagd de wereld in.
***
🌹🎄🎇🌴🪐🎁🦋🌌✨🎈🌠
Een ster is heden ons verschenen,
De Zon is heden opgestraald.
De engel straalt van vreugde in de hemel
En brengt het blijde boodschap voor de mens.
 
Een nacht van heil, een nacht van vrede,
We worden van ons ongeluk bevrijd.
De Weg van leven, harmonie en vrede
Is heden ons geopenbaard.
 
***
 

Mooi om te horen dat je geïnteresseerd bent.
De meestgebruikte bijbelvertalingen zijn De Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) en de Willibrordvertaling '95 (WV). Beiden lijken heel erg op elkaar en zijn goed leesbare vertalingen in hedendaags Nederlands.
De NBV is daarbij meer protestants en de WV meer katholiek. Dat laatste houdt vooral in dat er meer boeken inzitten. Voor een 'nieuweling' als jij zal dat echter niet zoveel uitmaken en kun je rustig een van deze twee kiezen.
Lees je liever in eenvoudige taal, dan kun je de Bijbel in Gewone Taal (BGT) aanschaffen. Die is speciaal bedoeld voor mensen met een lager taalniveau.
Als ik je een aanvullende tip mag geven, dan is het om ter zijner tijd eens een kerkdienst in de buurt te bezoeken. Er zijn verschillende soorten kerken, van katholiek tot protestants tot evangelisch, waarschijnlijk ook bij jou in de buurt, maar rondkijken kan nooit kwaad. Welkom ben je altijd.
Daardoor kun je ook een beetje de sfeer proeven van hoe in Nederland het geloof gemiddeld beleefd wordt en hoe de bijbel daarin haar plaats vindt.

☺️ Het zou leuk zijn, maar nee; ze was met haar vader aan het wandelen en ik mocht haar fotograferen. Ik was wel verrast dat haar vader dat mij toestond.  Veel mensen zijn namelijk bang voor mogelijke pedofielen. Maar zijn waren wel vriendelijk. God zij dank.

Ja, hi hi, hier zie ik ‘m wel. Is dat meiske een dochter van je?

Inderdaad. Ik gebruik precies dezelfde, maar niet op mijn iPad. Ik weet dus niet hoe het komt. Ik puzzel wel verder; misschien is het een instelling binnen Safari zelf. Bedankt voor de tip in elk geval.
Goed uiteinde.

Beste broeders en zusters,
Ik heb al bijna 2 jaar afstand genomen van de Islam en dat ging de laatste 2 3 maanden niet zo lekker omdat mijn omgeving achterkwam dat ik Jezus accepteerde als mijn heer en redder. Ik heb diverse doodsbedreigingen gekregen en moest zo ook nog is stoppen met mijn opleiding.. Nu gaat het gelukkig beter en wil ik binnenkort meer doen dan alleen elke dag de bijbel te lezen. Ik wil ook actief zijn.. Ik leef in Nederland niet in een achterlijke Arabische land, waarom onderduiken? Als ik hiervoor mijn leven moet geven prima. 
Mijn vraag : 
Ik ben sinds kort bezig met een boek over 'de Islam', waarom het niet klopt etc.. Dat Mohammed gedichten van bekende dichters in Mekka en omgeving heeft overgenomen, dat hij naar Damascus is gegaan om informatie over het christelijk geloof te krijgen van priester Bahira en priester Nastura, zijn sex leven, Mekka voor de Islam en meer onderwerpen die in de Islamitische wereld zelfs niet echt bekend zijn. Ik doe al jaren lang onderzoek en wil dit eindelijk delen. (Tuurlijk ga ik een pseudoniem gebruiken) 
Is er interesse in Nederland naar de waarheid? Of zou het helemaal geen aandacht trekken? Alles wat ik ermee in ga ik ook direct in 't potje van de protestantse kerk in mijn buurt leggen.
Is het een goed idee volgens jullie? 

We dienen de overheid te gehoorzamen door onze belastingen tijdig te betalen, haar wetten te gehoorzamen voor zover zij niet in strijd zijn met het geloof, goede werken binnen de samenleving te verrichten en voor haar te bidden dat zij een rechtvaardig en wijs bestuur mag voeren tot welzijn van het volk.
Met 'zover zij niet in strijd zijn met het geloof' wordt bedoeld dat het nakomen van een verplichting niet tegen de beginselen van de christelijke moraal en het eigen daarop geënte geweten in mag gaan.
Als de overheid bijvoorbeeld euthanasie toestaat, dan is dat geen reden om haar niet te gehoorzamen, want je hoeft daar immers geen gebruik van te maken. Wel is het dan goed en passend om daar op de geëigende (democratische) manieren tegenin te gaan. Maar als zij euthanasie in bepaalde gevallen zou verplichten, of jou als arts zou verplichten daaraan mee te werken, dan dien je ongehoorzaam daaraan te zijn, ook als je daardoor vervolgd zou kunnen worden.
Als gelovigen zijn we verder geroepen om op zowel sociaal als politiek niveau mee te werken aan de opbouw van een rechtvaardige samenleving. Dit betekent dat je binnen je mogelijkheden je eigen kost verdient met zinvol, opbouwend werk en waar mogelijk ook vrijwilligerswerk verricht, dat je in maatschappelijke discussies onderbouwd en met kennis van zaken de christelijke normen en waarden verdedigt en dat als je je stemrecht uitoefent, je  dan een politieke partij steunt of opricht die in haar beginselen zo dicht mogelijk de christelijke sociale leer benaderd.

O, ik begrijp het al. Dan wordt er dus een vertaalslag gemaakt. Ik was in verwarring over het steeds veranderende verschil in lengte tussen een hora en een uur.

Dank voor je antwoorden, ook in een vorige post. Natuurlijk begrijp ik wat je allemaal schrijft; zoals je al zei hebben we veel met elkaar gemeen qua geloofsbeleving. En wat de communie betreft blijf ik gewoon binnen mijn eigen kerk ter communie gaan. Sowieso gaat het communiceren heel anders binnen de orthodoxie en ik ben wel van mening dat als je niet precies weet wat je dan moet doen, je het dan ook niet moet doen.
Maar ik probeerde enkel te omschrijven hoe een volstrekte buitenstaander de orthodoxie kan ervaren. De kerk kan best gesloten overkomen, iets wat bij het katholicisme natuurlijk net zo goed mogelijk is. Ook zij kan best mysterieus en gesloten overkomen, zeker als het geloof in een parochie op (zeer) traditionele wijze wordt vormgegeven. Het Latijn, het gregoriaans, de rituelen, de wereldwijde hiërarchie, de sacramenten, het zijn elementen die niet allemaal direct hun zin prijsgeven.
Dat heeft zeker zijn schoonheid, omdat God nu eenmaal een ondoorgrondelijk Mysterie is, wonend in een ontoegankelijk Licht. En in de liturgie worden hemel en aarde nu eenmaal één, zodat het onvermijdelijk een heel andere manier van vieren wordt.
Maar het kan ook een valkuil zijn, als het daardoor wellicht moeilijker wordt om het evangelie in alle eenvoud en authenticiteit te verkondigen, aangepast aan de talen en culturen van de huidige tijd. Zeker als het sommigen, zowel gelovigen als niet-gelovigen, schijnt dat een kerk meer bezig met haar mystieke rituelen zou zijn dan met liefde, compassie en mededogen, omdat zij niet zonder meer altijd kunnen zien en begrijpen dat liturgie en liefdadigheid elkaar nu juist (behoren te) versterken.

Wat is jouw geloof ook al weer?
Interessante bijdrage. Ik geloof zelf dat God bewust het contact blijft zoeken met de zijnen. Al lijkt de wereld om ons heen onverschillig, Hij verliest de slag niet. Soms is het ook tijdelijk dat mensen dwalen. Tijden veranderen. De welvaard gaat voorbij. Mensen komen in nood en gaan God weer zoeken. Een nieuwe dag breekt aan. Jezus staat weer aan het hoofd. De nachtmerrie is voorbij.

Ik begrijp natuurlijk wat je bedoelt. Ik heb als bekeerling en objectieve waarnemer ook dezelfde indruk. De Orthodoxe kerk stelt zich natuurlijk niet tot doel om van de hele wereld een klooster te maken. Dit is niet haar theologie. Er bestaat bijvoorbeeld nog steeds de eredienst van het huwelijk, die zo belangrijk is, dat het als één van de zeven sacramenten wordt gezien. Terwijl de gehuwde leken, die met de wereld verbonden zijn, kunnen zich zeker niet aan alle kerkelijke voorschriften houden, zoals vasten en dagelijkse urenlange kerkdiensten bijwonen.
Maar aan de andere kant de stand van zaken zoals we die nu zien, heeft een zekere historische achtergrond en in de Kerk van nu wordt er gezocht naar oplossingen voor de vele problemen en uitdagingen van de moderne tijdperk. Het monasticisme is oorspronkelijk ontstaan als een beweging binnen de Kerk om afstand te doen van de wereld met al zijn kwaad, huichelarij en lauwheid in het volgen van het evangelie. Het monasticisme begon zich te ontplooien toen de christenvervolgingen waren officieel opgeheven (Edict van Milaan van 313; Edict van Thessalonica van 380) en massa’s mensen zich tot het christendom bekeerden, het voorbeeld van hun succesvolle keizer Constantijn navolgend.
Natuurlijk bezaten die nieuwkomelingen geen steevaste geloof en vroomheid als de martelaren en belijders van vroeger, die het christendom bewaard hebben en doorgegeven hebben aan de volgende generaties, ondanks alle sadistische martelingen en bedreigingen. En als iedereen zich christen noemde, terwijl er maar weinigen waren die nog steeds ijverig was in het navolgen van de evangelie, dan stond het christendom voor het gevaar verslonden te worden door de gevallen menselijke wereld die zich plotseling christelijk begon te noemen. En om een uitweg te vinden en volkomen eerlijk te zijn in het navolgen van Christus, gingen sommige mensen in het oosten van het Romeinse rijk de woestijn in om op hun manier zich te concentreren in het behouden van een zuiver geweten en hart. En natuurlijk zelfs niet alle monniken waren voorbeeldige christenen.
Toch werden de monniken door vele leken geërd als “vaders” (abba’s), terwijl anderen hadden en hebben er geen begrip voor. En dat is niet voor niets. De monniken die zich aan spirituele ascese en gebed wijden, de listige demonen moeten waarnemen, over hun hart of innerlijke gesteldheid moeten waken hebben als het ware vaak een hogere, meer superieure bewustzijn, juist omdat ze veel minder afgeleid worden door de wereldse hectiek en genietingen. Het doet me denken aan het liedje “Ik ben mezelf niet of al die jaren nooit geweest”. Dit is vaak de onvermijdelijke toestand van ons bewustzijn, van onszelf, die we mee moeten maken door het leven te delen van de gevallen menselijke wereld.
De enige oplossing van dit probleem is zich te wijden aan het leven van gebed en waakzaamheid. Want dit is de manier om onze geestelijke ogen gericht te houden op God, die de pure realiteit en het zijn zelf is, vrij van alle illusie en in gemeenschap met wie, ook wijzelf worden bevrijd van de wereldse illusies. Juist daarom waren de monniken geërd door het vrome volk van de Kerk. Dikwijls het was het instituut van monasticisme dat voor het voortbestaan van de orthodoxe kerk en volk zorgde in de tijden van oorlogen en bezetting. Tijdens de Turkse overheersing van Griekenland (1453-1821) het waren voornamelijk monniken die de byzantijnse christelijke traditie bewaard en doorgegeven hebben. Hoe vreemd het ook is, maar veel belangrijke kloostergemeenschappen, inclusief de berg Athos, waren grotendeels met rust gelaten zowel door Turken (moslims), als later ook door Hitler en zijn nazi’s; terwijl Turken deden heel veel om Grieken te islamiseren en in zichzelf te assimileren. En dat lukte hen grotendeels ook. Degenen die weigerden één te worden met de Turken-moslims werden vaak uitgemoord, verkracht en als slaaf verkocht, terwijl anderen moesten zware onderdrukking lijden tot aan de opstand van 1821 en daarna.
Een vergelijkbare situatie was ook in Rusland tijdens de Mongoolse overheersing (1237-1480). Ondanks de langdurige bezetting ging het in die tijd toch beter met de orthodoxe kerk in Rusland dan ten tijde van keizer Peter de Grote (1672-1725). Ik las zelfs van een orthodoxe heilige, een belangrijke bisschop, die goede persoonlijke betrekkingen had met de Khan van Gouden Horde en tijdens één van zijn bezoek aan hun hof zelfs de vrouw van de Khan kon van haar ziekte genezen door zijn gebed tot God.
Hieruit zien we dat het instituut van monasticisme heeft een cruciale rol gespeeld in het behoud en het voortbestaan van het orthodoxe christendom. In de loop van de geschiedenis het was de ruggengraat van de kerk als het ware. Daarom is het ook begrijpelijk waarom er zo’n grote belang aan wordt gehecht.
Hierdoor kan een leek zich inderdaad minderwaardig voelen omdat hij geen monnik is en niet in staat om zich aan alle regels van het kerkelijk statuut te houden. Maar in wezen is dat niet zo; hij is niet minderwaardig in de ogen van God. Hij of zij moet wel een eigen manier van het christen zijn vinden in zijn omgeving en situatie. Ik bijvoorbeeld hou me niet helemaal aan de regels van het vasten, omdat ik weet dat als christenen staan we niet meer onder de wet maar onder de genade (Romeinen 6:14). Het gaat erom wel dat we ons eerlijk aan de principes houden die achter de wet of de kerkregels staan. Gelukkig valt niemand mij lastig in mijn kerk door mij te ondervragen of ik me aan alle regels hou voordat ik naar de communie ga.
2. Supranationalisme. De orthodoxe kerk is in haar wezen wel multicultureel, internationaal en zelfs supranationaal. Het kan wel over komen dat bepaalde culturen meer dominante rol spelen in de orthodoxe kerk. Dat komt omdat die culturen (hoofdzakelijk Russische en Griekse) een rijkere geschiedenis hebben en een cruciale bijdrage hebben geleverd aan het behoud en de vormgeving van orthodoxie zoals we die nu kennen. In de westerse landen is er nog geen sprake van bekeerlingen die zo vroom en deugdzaam waren in de ogen van God dat ze wonderen konden verrichten door hun gebeden of wiens preken een grote bron van inspiratie waren voor massa’s gelovigen, en die daarom heilig werden verklaard. Wel is er sprake van de West-Europese heiligen van vóór de schisma van 1054, zoals Willibrordus, Bonifatius, Servatius, Winfried, Oda, vele pausen van Rome, etc. Dus, is er dan sprake van de Nederlandse of Amerikaanse orthodoxe cultuur? Het antwoord is ja en nee, want dit zijn puur relatieve begrippen.
Het is wel zo dat er helaas altijd genoeg orthodoxe farizeeërs zijn die geneigd zijn zich boven westerlingen of nieuwkomelingen verheffen en hen een lesje lezen over wat wel en niet orthodox is. Daarom al die berispingen van de Heer Jezus tegen de joodse farizeeërs in Mattheüs 23 gelden net zo goed voor de orthodoxe farizeeërs, zowel priesters als zelfverzekerde leken.
3. De geschiedenis van de orthodoxe kerk is vol van negatieve periodes wanneer haar spirituele leven bevond zich op een lage niveau en er sprake was van bijgeloven, onderlinge strijd, wanneer hele kwaadaardige mensen aan de macht stonden in de kerk en de ketterse opvattingen tijdelijk triomfeerden. Het is bijvoorbeeld de periodes van grote en turbulente oproer en confrontaties met de ketterse stromingen van arianisme (321-381), nestorianisme en monofysitisme (5de eeuw), iconoclasme in de kerk van Constantinopel (726-842), de periode van overheersing van de ketterij van monotheletisme (638-381) en vele andere. Ook was er sprake van de zogenaamde Synodale periode (dus zonder patriarch, maar met de wereldse keizer aan het hoofd) in Russische orthodoxe kerk (1721-1917), wanneer het spirituele leven van mensen bevond zich in het algemeen op het lage niveau. In die tijd werd je bijvoorbeeld ontmoedigd door de kerk zelf om vaak of wekelijks naar de communie te gaan en bewust naar het ideaal van heiligheid te streven. Als je het toch wilde doen, dan werd je berispt als een “hoogmoedige” met een gebrek aan “nederigheid”, die ontkent dat “alle mensen zijn zondaars, onwaardigen”. Ik heb het natuurlijk zelf niet meegemaakt, maar dat is wat ik in ieder geval gelezen heb. De patriarch van Moskou Kiríll heeft zelf negatief gesproken over die toestand van zaken in die tijd en zeide dat religieuze onwetendheid en gebrek aan de kerkelijke activiteit van toen heeft uiteindelijk tot de Bolsjewistische revolutie van 1917 geleid.
Waar ik nu moeite mee heb als het gaat om Russische traditie is de regel om te biechten voor de communie. Frequente biecht is in praktijk niet zozeer de biecht van begane zonden, maar meer van gedachten, gevoelens en kleine dingen die je gedaan of gezegd heb. In feite is dit het puur monastieke gebruik uit de vroegchristelijke monasticisme. Maar monniken wisten wel wat ze deden en hoe ze dit tot hun voordeel konden gebruiken; ik geloof echter niet dat de meeste leken die dat doen een echte spirituele vooruitgang boeken. Toen ik op Athos als novice verbleef in een Grieks-orthodoxe klooster, mocht ik 3 keer week naar de communie en was nooit verplicht om iets te biechten. God zij dank dat ook nu ben ik vrij van dat onnodige gebruik.
In al die tijden van bijgeloof en verval verkeerde de orthodoxie in gevaar veranderd te worden in een pseudo-christelijke of zelfs heidense religie. Maar Christus vond altijd een uitweg om dit te voorkomen. Het waren met name individuele personen met een administratieve en/of spirituele gezag die wisten dit te voorkomen vaak doordat ze zelf door overheden vervolgd en verketterd en door andere mensen gesteund en geërd werden. Deze personen zijn in de geschiedenis gegaan als heiligen. En dat doet me denken aan wat de apostel profeteerde in 1 Korinthe 11:19: “Want er moeten ook afwijkingen in de leer onder u zijn, opdat wie beproefd blijken te zijn, in uw midden openbaar komen.”
Helaas ook nu zijn er bijgeloven, farizeïsme en allerlei antichristelijke stereotypes, die schande en schaamte brengen op de orthodoxe kerk. Dat is bijvoorbeeld de ketterij van etnofiletisme: het idee dat de orthodoxie is onderhevig aan nationaal-patriotisme van een “orthodoxe” natie en moet haar volksideologie zijn die voor de eendracht zorgt. Het heeft zich met name in Bulgarije en andere Balkanse landen ontwikkeld. En dat komt ook tot uiting in de eigen namen van de latere lokale kerken (Russische, Griekse, Bulgaarse, Servische, etc.), terwijl vanaf het begin van de Kerk van Christus was er daar geen sprake van en de kerken werden genoemd naar de steden waar hun bisschoppen verbleven (de kerk van Constantinopel, Rome, Antiochië, Alexandrië, Jerusalem, etc). Er zijn zelfs neonazi’s die de ideologie van Hitler met orthodoxie combineren (wat een satanische mengeling!). Maar dit kwaad is al veroordeeld in 1872 door de orthodoxe concilie in Constantinopel. Al met al  “Ik zeg u dat er velen zullen komen van oost en west en zij zullen aan tafel gaan met Abraham, Izak en Jakob in het Koninkrijk der hemelen, en de kinderen van het Koninkrijk zullen buitengeworpen worden in de buitenste duisternis; daar zal gejammer zijn en tandengeknars.” (Mattheüs 8:11)
“Natuurlijk, en het is onder meer de missie van de orthodoxe Kerk om de boodschap van Christus over te brengen aan de hele wereld en aan alle naties, zoals het evangelie van Matteüs zegt. Het is een missie en we hebben een verantwoordelijkheid: de verantwoordelijkheid om de rijkdom die het christendom is te delen. Maak het bekend in de wereld waarin we leven. De boodschap van het christendom moet worden verspreid in een eigentijdse en begrijpelijke taal; de parochies verwelkomen daarom de orthodoxen, alle nationaliteiten samen, en proberen een enkel lichaam te vormen. Op een dag zei een voorganger van de protestantse kerk die de Parochie van Brugge kwam bezoeken, tegen mij: “Morgen vieren we het Pinksterfeest, maar je viert het voortdurend in deze parochie”. We hebben dus een eeuwigdurende Pinksteren. Er is een grote dorst in de samenleving waarin we leven. België was een zeer katholiek land, maar vandaag is er een grote onverschilligheid ontstaan over alles wat met het religieuze te maken heeft, omdat de wereld niet langer geïnteresseerd is in het spirituele. Dit verklaart het grote probleem van België, dat het grootste aantal zelfmoorden in Europa kent. Dus we moeten ons leven zin geven, dat is onze opdracht. Ik ben van mening dat alle parochies zich op dit gebied moeten concentreren. Parochies mogen geen gesloten parochies blijven, waar geen plaats is voor degenen die niet van hen zijn. We moeten deze opening maken en iedereen omarmen…” (Metropoliet van Brussel Athenagoras, die van oorsprong een Vlaming is). https://orthodoxia.be/nl/2020/05/21/interview-met-zijne-eminentie-metropoliet-athenagoras-van-belgie-en-exarch-van-nederland-en-luxemburg-ter-gelegenheid-van-het-25-jarig-bestaan-van-de-parochie-van-brugge/
 
  Heiligen van de Lage Landen, orthodoxe icoon. 
 

Er plegen ook mensen zelfmoord. Moet je ze daarmee helpen? Precies dezelfde vraag. Maar de wereld is rot, daar is maar één oplossing voor, Gods Koninkrijk.

Ik ook niet, riekt een beetje naar commercie.

Mooi, jammer dat hij erom vermoord is, maar daarboven is hij met liefde binnen gehaald
Evangelisatie doen wij organisatorisch ook nog niet, maar sommigen wel op eigen initiatief. Zo heb ik het ook wel eens met collega's er over. Soms ook met zoekenden onder hen. 

Maar gelukkig zijn er af en toe uitzonderingen. Deze video is van de Tataarse orthodoxe gemeenschap. Hier is te zien hoe priester Daniël Sysójev evangeliseert onder de Tataren en Bashkiren. Die volken zijn voor het grootse deel islamitisch. En priester vader Daniël houdt op deze video een gebedsdienst tijdens hun festival die te maken heeft met paardrijden. Er wordt gebeden en evangelie gelezen zowel in Russisch als in het Tataars. Natuurlijk werden sommige moslims boos als ze dit zagen. De inspanningen, preken en anti-islamitische kritiek van vader Daniël leidde ertoe dat vele moslims zich tot Christus bekeerden. Daarom werd vader Daniël ook door een moslim vermoord op 20 november 2009. Velen vereren hem als heilige en volgens mij is het ook terecht. Moge zijn ziel in vrede rusten. 
 

Dank je wel voor je bijdrage. Het schetst een helder beeld. Ik denk dat we kunnen concluderen dat het ook in orthodoxe landen zo is, dat de echte oprechte gelovigen die Jezus volgen een kleine schare is. Jammer om te lezen dat je eigenlijk hierdoor moeilijk tot dat contact komt waar je zo naar verlangt. Herkenbaar is het wel. Ik kom zelf van oorsprong uit de PKN en daarvoor van de gereformeerde kerk, dat daarin is opgegaan. Het was moeilijk om te zien dat het geloof almaar minder en minder werd. 
Zijn er ook geen gesprekskringen?
We zijn sinds een maand bij onze vorige gemeente weg gegaan. We zitten nu bij Real Life in Veenendaal. Zij waren er al als interkerkelijke groep dat Heilige Geest avonden hielden, begonnen vanuit een paar Nederlands Gereformeerde initiatiefnemers. Maar zijn dit jaar begonnen met kerkdiensten te organiseren in een afwisselende en eigentijdse vorm. Ze noemen zichzelf echter geen gemeente, maar een beweging. 
https://reallifeconnect.nl/event-directory/
 

Hoogtevrees, mij niet gezien. Maar ik blijf het fantastisch vinden wat de man hier doet.

Dat ben ik met je eens.

Het gaat erom dat jij een ander het leven/bloed gunt, dat is liefde.
Iemand laten sterven omdat je op farizeërs achtige manier op zelf gemaakte wetjes leunt is een gruwel in Gods ogen.

Gaat puur om het eten/drinken, in het bloed zit het leven dat eet of drink je niet!
Als jij besluit bloed/of leven te delen met één die te weinig heeft doormiddel van transfusie is dat absoluut een goede daad die God 100% waardeert.
 
 

Als jij een kind zou hebben dat door een bloedtransfusie gered zou kunnen worden zou je dat weigeren omdat je Jehovah's getuige bent en omdat bloedtransfusie van het WTG niet mag. Dat is heel ernstig en heel fout sjako, ethisch gezien.
Ik zou het fijn vinden als jij je moderatorpogingen / -suggesties laat voor wat ze zijn Thinkfree: voorbarig, misplaatst en nutteloos.

Als je gelooft dat Adam en Eva iedereen zijn of haar overoveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroveroverovergrootvader en -moeder zijn, dan zijn we sowieso allemaal verwanten en dus broeders en zusters. Niet in geloof maar gewoon fysiek.
Correctie: dat is een verkeerde interpretatie van de Jehovah's getuigen. Een interpretatie van Handelingen 15:20, die jij helaas nog steeds als absolute waarheid ziet en waardoor ik Jehovah's getuigen eerlijk gezegd niet al te snugger vind. Je zal dit waarschijnlijk weer gaan proberen te verdedigen maar er staat nergens in de Bijbel dat je geen bloeddonor zou mogen zijn. In die tijd wisten ze nog niet eens dat dat kon en dat er verschillende bloedgroepen en resusfactoren bestonden.

Ik bedoelde niet de religie van Adam, maar dat we allemaal tot één (gevallen) menselijk geslacht behoren. Bijvoorbeeld ik doneer mijn bloed voor de behoeftige zieke mensen, en, terwijl ik allochtoon ben, geef ik mijn bloed over aan onbekende mensen met (vermoedelijk) verschillende etnische achtergronden. Je kan bijvoorbeeld het bloed van de aap niet overbrengen op mensen, maar wel dat van de medemensen. Dat laat duidelijk zien dat we één gemeenschappelijke voorvader hebben en in die zin verbonden met elkaar als één familie (zij het verdeeld is). 

Ik ben wel bereid iedereen broeder te noemen. Zelfs al zijn niet alle mensen broeders in Christus, niettemin zijn we broeders in Adam.