Noel

Hoewel het gaat om mensenlevens, en ik niemand een langer leven misgun, heb ik wel bezwaar tegen een toekomst waarin mensen als een soort auto bestaan, waarvan je onderdelen vervangt en die onderdelen een marktwaarde hebben en onderdeel zijn van een economisch systeem van vraag en aanbod, met alle uitwassen die hierbij kunnen bestaan. Sowieso acht ik het menselijke hubris om te denken dat je slimmer kan zijn dan de natuur in het ontlopen van ziekte en dood, lijden en last, omdat de uiteindelijke prijs van een dergelijk ontlopen voor de gehele mensheid gedragen moet worden. Ook hier geldt

Ja dat is een discussie of je nu wel of niet de uiteindelijke controle aan God wilt geven

mijn andere 2 centen: probeer niet alles onder "eigen controle" te krijgen, mentaal/emotioneel voorbereiden is nooit perfect.

Ik wil, als het zo uitkomt een donor weigeren, zelf een varkensklep, of ik de kracht van consequent handelen zal hebben is een andere vraag. Waarom ik vooral tegen ben is dat een mens steeds meer als een auto wordt, en in een soort instrumenteel mechanisch en economisch kader komt te staan die de waardigheid van menszijn aantast.

Hallo, denk vooral zelf na. Mijn 2 centen: geen seks voor het huwelijk is tegennatuurlijk, en voorbehoedsmiddelen zijn ook tegennatuurlijk. Waarom je het ene voor God zou doen en het andere niet begrijp ik niet. Geen seks voor het huwelijk is een vorm van zorgvuldigheid betrachten om de kinderen een stabiele basis te kunnen geven, getrouwde ouders. Voorbehoedsmiddelen kunnen zowel zorgvuldigheid zijn (er is nog niet genoeg woonruimte en kapitaal om de kinderen voldoende te bieden, ofjuist geen zorgvuldigheid (we willen nog lekker voor ons zelf kunnen leven in ledig vermaak)

ik ben het steeds zo met je eens, dat ik niet weet wat nog aan te vullen. Eigenlijk denk ik wel: zelf een donorcodicil -> ook in aanmerking mogen komen voor een donor, maar als zoiets in de wet zou komen zou ik het vreselijk vinden. Ik zou dan het eigen geweten willen laten gelden: als je geen donor wilt zijn, weiger dan als het zo uitkomt ook het donor voor jezelf. Zo niet, leg dan rekenschap af aan God.

Ik vind de keuze om de beslissing aan nabestaanden over te laten ernstig moeilijk. Wat als die verdeeld zijn qua idee? Wat als die behoefte hebben aan jouw eigen uitgesproken mening, en niet die van henzelf?

God zij met ons, Dolce Vita.

Maar goed ik vond de keuze tussen kruis en verlossing niet vals. Het is de enige keuze om de dominante leefrichting van iemand duidelijk te krijgen. Ik sta niet aan de kant van de profeten. Ik denk jij wel. Daarmee ben ik inderdaad een makkelijk slachtoffer en jij niet.

Waarom zie je het subtiele verschil niet?

Let wel op de quotes rond "zelf". Jezus mag dit best voor iemand.

Ook ik had de Heilige Geest die aangaf: Stop met koffie, waarna jaren lang het psychotische is uitgebleven. Op een gegeven moment kwam koffie toch weer in mijn leven, maar nu heb ik meer discipline.

Ik las een betoog van iemand die er vooral mee zat niet te weten wat de bestemming was van de organen, misschien wel een moordenaar, een agressieve atheist, een roker (of iemand die anders slecht voor zijn lichaam zorgde) of iemand die zelf geen donor wil zijn. Ook las ik iemand die het had over celgeheugen en hoe in de organen alle stress en rottigheid uit iemand leven kan zitten, zodat je ook als Christen huiverig moet zijn een orgaan te ontvangen.

Ik denk dat instemming met het slachtofferschap als heilige nog wel mogelijk is, maar instemming met de heiligheid als slachtoffer mogelijk niet. Meer dan "de ander" wat gunnen (gevoelsmatig) lijkt me niet helemaal haalbaar.

Ja misschien ben ik te paranoia, om er een systeem in te zien van mensen die gezamenlijk energie in steken om religieus christelijk denken te ondermijnen ten gunste van niets ontziende carierrezucht. Trouwens waarschijnlijk ook carierres binnen de kerkgenootschappen. Mijn leidinggevende was zo eerlijk om aan te geven dat hij er dubbel in zat. Het is een belangenstrijd op nogal abstract niveau, zoals ik dat zie. Het gaat een beetje om het belang van de mentaliteit van "u-vraagt-wij-draaien" zonder gewetensraadplegingen (dei alleen maar tijd kosten).

De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ooit ikzelf ook veel energie stak in carierreplannen, een ongericht projectiel echter. Dat is me nu wel afgeleerd. (Hoop ik)

@Thorgrem Ik heb wel een voorbeeld. In de bespotting van christelijk religieus denken (christelijk religieus hier in de betekenis van tegen de carierrezucht zijn) wordt door mijn collega's veel energie ingestoken. Deze energie is zondermeer negatief van intentie, al kan God mij er alsnog helpend mee zijn. Maar de situatie is ronduit bedreigend te noemen en ik moet me gaan beraden op andere werksferen.

Als niet uit bescheidenheid gehandeld wordt, niet uit volledige dienstbaarheid en wegcijfering is het bij mij niet geloofwaardig. Valse manieren om in de glorie te delen. Als uit opdracht gehandeld wordt is dat anders, maar dat kan zeker in de huidge tijd gelden als psychische afwijking.

Als verlosser van mijn zonden.

Het is wel duidelijk dat Jezus leeft.

Jezus volgen als de ENE weg, dat klopt dan ook wel.

Het is Jezus als persoon die twee wegen bewandelde: dat van slachtoffer en dat van heilige. In ons eigen leven kan met Jezus als voorbeeld een besef komen dat ook wij twee wegen bewandelen, en dat je niet kiest voor 1 weg, maar altijd voor allebei.

Hartverscheurend. Ik denk echter wel dat je nu dit kunt denken, doordat het zo gebeurde. Eigenlijk zou je moeten willen dat je niet zo hoefde te kunnen denken, of anders gewoon accepteren.

TTC heeft heel veel inzicht, maar volgens mij grote afstand, jij hebt heel weinig inzicht, maar volgens mij kleine afstand. Of bedoel je wat anders met "frequentie"? Ik dacht trouwens wel een aardige poging gedaan te hebben tot duidelijk uitleggen, maar ik ben bang dat dit "inzicht" gegijzeld is en niet vrijkomt.

Wat een kinderachtige reactie voor iemand die doet alsof hij serieus is... Ik weet niet of ik nu blij moet zijn omdat ik iemand op kinderachtigheid kan betrappen. Beter van niet. Mijn excuses.