Noel

Ja ook dat Wat kan er nog meer aan de hand zijn? ik geef een hint: de kleur van straat en muurstenen is donkerder dan normaal.

Ja dat klopt. Maar wat zie je aan de stenen? Wat is hun toestand?

Wat zie je aan die bakstenen (en straatstenen)?

Ach wat spijt me dat weer om te horen... Ik kreeg van twee Jehova getuigen een vraag voorgelegd: " Wie heeft de macht in de wereld...?", hun antwoord is "de duivel", maar ik meen dat het toch wel God is die de macht heeft, maar niet over dingen, maar over harten.

wat zie je nog meer?

Dank je. Ik zal mij verder onthouden van deelname aan het raad-spel, want mij nieuwsgierigheid naar wat voor jouw belangrijke personen waren is natuurlijk te groot. Wesley heeft inderdaad een bijzonder soort "uitwerking" gevonden van zijn geloof. Het leger des Heils steun ik maandelijks. Zij zijn in mijn ogen de enige partij die je kunt steunen die voor hulpbehoevenden zo dichtbij kijken, zwervers, junks...Als iemand andere partijen weet hoor ik dat graag.

je moet misschien weten dat je een afbeelding kunt gebruiken om in google mee te zoeken. Je had het dan wel moeilijk gemaakt omdat dit de cover van een boek is dat over John Wesley ging, en dus had iemand ook de schrijver kunnen noemen, maar alsnog... Met "oudere" bedoel ik iemand die de "krachten" anders aanwendt, het is misschien niet helemaal "matching". Te vroeg of te laat, dat soort fenomenen. Wil je trouwens misschien uitleggen wat je in het methodisme aantrekt? (of in the Salvation Army? :-))

Heeft veel te maken met een "aanklager" die in mijn hoofd gevestigd was en mij via allerlei "signalen" duidelijk maakte dat ik "tuig" was, en dus ook niet bevoegd/gerechtigd om mijn "belangen" behartigd te zien op "mijn manier". Ik voel me daardoor wel gemanipuleerd, maar zag toch als enige oplossing af te zien van mijn "stem". hoewel ik hier toch weer uiting geef aan mijn "stem"...

Ik wil als signaal afgeven, dat ik mijn eigen "verstand/belang" op de tweede plek zet, en niet gaan stemmen, maar natuurlijk heb ik dat vanuit mijn "verstand" bedacht....

ooit is het andersom, dan moet je als normalo naar de gesloten afdeling, voor je eigen veiligheid...

Berouw kan niet oprecht genoeg zijn.

Dierlijke opwinding?

Het is soms enorm moeilijk om een gevoel van meerwaarde uit het leven te halen.

Het gaat hopelijk niet om wat definitietechnisch of taalkundig klopt. Ik denk dat er een verschil is tussen wat voor het hoofd klopt en wat voor het hart klopt. Voor het hoofd kan kloppen dat mensen van meer belang zijn dan dieren, maar voor het hart hoeft dat zeker niet zo te zijn.

Gevoelsmatig geef ik je helemaal gelijk.

Je krijgt een discussie in de vorm van: wat is meer mensachtig de mens of het dier? Waarop het antwoord al van te voren vastligt. Er is feitelijk niets te zeggen over waarde van een dier, je hebt alleen waarde van een dier voor een mens, en dat verschilt. Je kunt wel zeggen wat de waarde is van een mens als hij dieren niet waardig behandelt. over "waardig behandelen" kan je een zinvolle discussie hebben. De wereld beschouwen als bestaande uit louter objecten als extreme, en de wereld beschouwen als bestaande uit louter subjecten als andere extreme. Ik hoop dat men accepteer

De discussie over verschillen in waardigheid tussen mensen en dieren is zinledig, omdat het begrip "waarde" alleen betekenis heeft bij mensen, met hun taal. Je gaat dan dieren beoordelen vanuit een begrip dat bij hen geen betekenis heeft, en dan krijg je een zinledige discussie.

Wat fantastisch toch dat we bedenkingen kunnen hebben! En met die bedenkingen acceptatie...dat zal niet makkelijk door anderen geaccepteerd worden.

Ik heb wat bedenkingen bij het ideaal van "gezond" waar dan altijd een "probleem" mee is en "oplossingen" in de vorm van commerciele producten en diensten. Mijn "ideaal" betreft het hebben van bedenkingen. Die "duivelse wereld" plus de ziektes zijn logisch noodzakelijk voor mij om die bedenkingen te hebben waaraan ik mijn identiteit wil verbinden. Ik ben dus logisch gezien mede-verantwoordelijk en heb daar mijn bedenkingen bij.

Het kan helpen als je het beeld loslaat dat dingen ideaal moeten zijn volgens jouw normen. Ten eerste; waar komen jouw normen vandaan? Ten tweede: hoe bepaal je wat ideaal is? Een inzicht dat ik had: Ideaal is alleen ideaal als het mogelijk is.

In de totaalvisie, die ik van belang acht (voor mijn huidige identiteit) heeft paranoia een plaats, al geef ik inderdaad de voorkeur aan een plaats in het verleden. Anders zou het "too good to be true" zijn.

@Kaasjeskruid Het wordt me te veel een kwelling, naar mijzelf toe, maar volgens mij ook naar anderen. Ik wil me verder maar op de vlakte houden. Ik heb dan misschien wel een snappertje, maar ben ook achterdochtig, of wilde hier laten weten dat ik jouw vraag zo kon lezen, en dan moet ik echt moeite doen om die lezing weer uit mijn systeem te krijgen. Pas met het geloof is er enige voorzichtigheid bij mij, eerder heb ik mijzelf beschadigd met drugs en is er paranoia achtergebleven. Ik kan dat nu wel accepteren, maar dan heb je nog de anderen die mij met mijn geaccepteer moete

Ik wil eerst weten waarom je de vraag stelt, en dat kun je verduidelijken door aan te geven wat je onder glorie Gods verstaat, zodat ik kan weten hoe je denkt dat ziekte daar aan kan bijdragen, of ik dat zou denken. Of moet ik van de mogelijkheid uitgaan dat je slechts een absurd soort voorstelling poneert om mijn denken in het belachelijke te trekken? Goed ik eerst dan: glorie Gods is zoiets als dat in de schepping het inzicht groeit van hoe volmaakt en compleet de dingen zijn, niet door ziekte, dood en lijden als eenzijdig benaderd als nadelig, maar door inzicht hoe alles noodzakel

Waarom denk je dat soort dingen, of dat iemand dat zou denken? Wat voor beeld heb jij dan van glorie van God?

ah, op die rollator...