TTC

Ja, mooi gezegd, misschien waren we die twee-naturenleer weer even vergeten.

Doet een beetje denken aan de broodprijs, in het jaar 2500 kost dat ongeveer 4.000.000€. Kunnen slechts hopen dat God nog voldoende middelen heeft om dat te financieren, maar misschien wordt Hij er ook een beetje verdrietig om. Is het in de hemel anders? Uiteindelijk weinig inderdaad, kunnen ons mi enkel proberen in te leven. Het blijkt minder eenvoudig dan de theorie laat vermoeden.

Logischerwijs, dank.

God kan beiden zijn, zowel gelukkig als verdrietig?

Dan zou de omnipotentie vervallen, niet?

Nog eens proberen, voor zolang het mag. Als het antwoord op die vraag ja is, komt er meteen een volgende vraag op: heeft ons gedrag invloed op Gods gevoelens? Met andere woorden, kunnen we hem gelukkig maken of pijn doen door onze daden? Sommige filosofen uit de oudheid dachten van niet. Ze redeneerden dat niemand God kan beïnvloeden en dat God daarom geen gevoel kan hebben. Maar de Bijbel geeft een ander beeld, namelijk dat Jehovah tedere gevoelens heeft en dat het voor hem heel veel uitmaakt wat we doen. Laten we eens stilstaan bij Psalm 78:40, 41. Psalm 78 vertelt wat Jehovah allemaal

De zevende bazuin?

Gebeurt wel vaker, het is een handelskenmerk.

Hilarisch.

Man man, het gaat helemaal niet over tijdsdruk aangezien een reeks aan oplossingen reeds beschikbaar zijn. Gods verdriet, de mensheid in strijd met problemen die opgelost zijn, het staat mooi in het grote kosmische blunderboek.

Dan zegt de theorie dat niet, ook goed. Ecco homo, Gods verdriet.

De theorie zegt dat mensen geen tijd nemen om beschikbare oplossingen nauwgezet te evalueren, in het verlengde ontstaan dan perverse effecten die leiden tot veel verdriet. Ook het doel is hierin belangrijk, in een wereld waarin alles draait om geld, macht en bezit moeten we ook niet hopen op veel beterschap. Maar dat is dan hetzelfde waar men het 2000 jaar geleden ook al over had, alsof het leven een absurde grap betreft van waaruit vragen rijzen of God ook verdrietig kan worden om z'n schepping. Maar goed, we kennen je al, dat is een voordeel. Echt rouwig gaan we daar niet om worden,

Het is wellicht sterker dan jezelf, pijnlijk.

Denk je nu echt dat we blind zijn?

Denk je ook na over wat je schrijft?

Hernieuwd, met een verlengstuk volgens andere bronnen. Als het antwoord op die vraag ja is, komt er meteen een volgende vraag op: heeft ons gedrag invloed op Gods gevoelens? Met andere woorden, kunnen we hem gelukkig maken of pijn doen door onze daden? Sommige filosofen uit de oudheid dachten van niet. Ze redeneerden dat niemand God kan beïnvloeden en dat God daarom geen gevoel kan hebben. Maar de Bijbel geeft een ander beeld, namelijk dat Jehovah tedere gevoelens heeft en dat het voor hem heel veel uitmaakt wat we doen. Laten we eens stilstaan bij Psalm 78:40, 41. Psalm 78 vertelt wat Je

We kennen je al beter, de opsomming verwijst naar de besluitvormingstheorie van Herbert Simon. Het blijft sowieso leerzaam. Het is niet mijn tekst, denk dat de auteur verwijst naar het feit dat Jezus alle zonden op zich nam. Het lijden ging/gaat gewoon verder, er is nog steeds veel verdriet.

Dat weten we al langer, leuk dat je het nu zelf ook beseft.

Wellicht vergroot Gods verdriet wanneer de mensheid oplossingen/alternatieven negeert, of misschien zelfs niet eens kent. Op die manier ontstaan inderdaad gigantische spanningsvelden, het wordt allemaal mooi beschreven maar geen garantie op succes. de mens kan onmogelijk alle alternatieven voor een beslissing kennen; de alternatieven die hij kent, kan hij niet alle simultaan vergelijken. als gevolg van de eerste twee axioma’s zal men niet het optimale alternatief kiezen. de mens beschikt over een set routineacties deze routineacties bestaan alle los van elkaar

Maar ook angst voor wat nog komen kan, ook dat is dubbel.

Ja, volgens Schopenhauer doorloopt elke waarheid drie fasen, dit gaat gepaard met heel wat emoties en strijd.

Het doet pijn om anderen te zien lijden, het citaat is enkel bedoeld om voortgang toe te laten en niet om frustraties te projecteren.

Als we naar Gods evenbeeld geschapen zijn dan kunnen we dezelfde emoties opwekken, we kunnen ze natuurlijk ook verdringen/ontkennen maar dat is iets anders.

Als ik het menselijke lijden in deze wereld optel dan kan ik enkel verdrietig zijn/worden, nog meer wanneer we naar de redenen daartoe gaan kijken. En dat verdriet kan zich ook uiten als boosheid omwille van al het onrecht in deze wereld. Het grenst zelfs aan het absurde, uiterst pijnlijk. Dat kan mi zeker, mensen kunnen ook wanhopig worden omdat ze hoopvol zijn.

Vond dit er nog over. Gods meest intensieve lijden vond plaats in verband met het uiteindelijke lijden en sterven van Jezus. Als mensen kunnen we getroost worden, maar voor Gods verdriet is er geen verzachting: Hij draagt het volledig. God voelt met ons mee en elke traan die we huilen uit bitter verdriet, huilt Hij met ons mee. Bovendien voelt Hij zelfs de pijn die diep in ons hart verborgen ligt en waar we zelf nauwelijks of niet bij kunnen komen! Wat moet er door God heengegaan zijn toen zijn Zoon aan het kruis hing! Ik geloof dat de pijn van Golgota voor God geen verleden tijd is. De e