TTC

Geldingsdrang is mi relatief te beschouwen, zo zijn er ook mensen die absoluut een systeem in stand willen houden terwijl het al lang doorprikt werd. Op deze manier is het niet zo moeilijk om te begrijpen waarom God verdrietig kan worden, en misschien zelfs spijt kan krijgen van z'n creaties. En met je eens wat die kantelmomenten betreft, die kunnen ook zeer schokkend zijn/worden.

Die theodicees komen spontaan de revue voorbij binnen het onderzoek, net zoals het element van beperkte rationaliteit. Dit laatste wil eenvoudig zeggen dat er een reeks van oplossingen bestaan maar ze worden niet in praktijk omgezet, met in het verlengde Gods (en menselijk) verdriet.

Met je eens, er werden verschillende verklaringen bedacht. Een theodicee (van het Klassieke Grieks: theos (God) en dikè (recht, rechtvaardiging): de "rechtvaardiging van God") is een argumentatie die een rechtvaardiging moet zijn voor (het geloof in het bestaan van) een God die zowel volmaakt goed als almachtig is, terwijl er toch kwaad in de wereld bestaat (het probleem van het lijden). Een theodicee poogt een logische verklaring te geven voor deze paradoxale combinatie van eigenschappen en feiten. Er zijn in de loop van de geschiedenis verschillende theodiceeën opgesteld. Het woord stam

Dat is hetzelfde in andere woorden, er kan ook in halve waarheden gesproken worden.

Ja, leugens zijn noodzakelijk om naar waarheid te kunnen zoeken, anders zou het leven maar een doods spel zijn.

Dan is God toch niet zo apathisch dan in sommige theodiceeën beweerd wordt, net zoals wij ons kunnen inleven in het lijden van de mensheid.

Omnipotent betekent dat God ook kan liegen, wellicht een kwestie van interpretatie en/of hoe we God definiëren.

Ik zou zeggen, uiterst gevoelig.

Fijn te horen, en als God omnipotent is dan kan Hij ook verdrietig zijn, het is mi de logica zelve.

Persoonlijk zou ik ook wel huilen als meer mensen zouden wakker worden, uit intense blijdschap onder de noemer 'hoe meer zielen, hoe meer vreugde'. De vraag stelt zich mi of het verhaal van Lazarus letterlijk dient genomen te worden of dat het een metaforische zinspeling naar het leven is. Dat verwijst naar de egotransverwarring of de twee-naturenleer, logischerwijs kan dat wat verwarrend zijn/worden.

Met dank, zou dat in dat specifieke geval niet eerder uit blijdschap/vreugde zijn? Het lijkt me ook een beetje diffuus, huilt Jezus hier vanuit z'n hoedanigheid als mens of als God? Interessant, neem ik mee.

Voor m'n nieuwste onderzoek heb ik me de vraag gesteld of God ook verdrietig kan zijn en uit welke Bijbelse teksten dit kan blijken. Ik ben alvast benieuwd naar jullie reacties.

Dat wringt zeker, je topicvraag herinnert me aan Schumpeter waarbij er ook niet naar de meerderheid geluisterd wordt. In hetzelfde boek zette Schumpeter een theorie van de democratie uiteen, die tot doel had, dat wat hij de "klassieke leer" noemde, uit te dagen. Hij betwistte het idee dat democratie een proces was, waarbij de kiezers zich identificeren met het algemeen belang, en dat politici dit algemeen belang vervolgens uit naam van de kiezers uitvoerden. Hij betoogde dat dit onrealistisch was, en dat de onwetendheid en de oppervlakkigheid van de mensen betekende dat zij in feite tot o

Sommige, net zoals er religieuze charlatans bestaan. God is alles, wat is het verschil dan tussen een filosoof en een wijsbegerige?

Waarom lijk je soms op een grammafoonplaat? Wat is het verschil tussen een filosoof en een wijsbegerige, nog niet over nagedacht?

Escapisme zal ons niet helpen, wel daadkracht. Van wat heb je nu zo'n angst, van mensen?

Het hedendaagse systeem is gebouwd op drijfzand, het is dan ook logisch dat perverse effecten normaal zijn. We kunnen er nog eeuwig over blijven klagen of het systeem veranderen, dat laatste betekent ook dat perverse effecten verdwijnen als sneeuw voor de zon, quasi letterlijk. Vandaar ook dat we kunnen/mogen spreken over de waan van dag, het is rationeel eenvoudig te verklaren.

In een mensgedreven wereld helpen mensen elkaar spontaan, enkel verzekeraars horen dat niet graag.

Het werkt een beetje als mindfulness, voor wie dat ernstig neemt tenminste.

Ja, het kan zeer verwarrend worden, zeker wanneer alle niveaus op een hoopje gegooid worden zonder ze te (h)erkennen. Maar met je eens, als we samenwerken aan die schuldzaken dan wordt alles veel eenvoudiger. Zie bijvoorbeeld die mondiale schuldenberg, dat zijn slechts virtuele getallen in even virtuele hokjes en rasters. De vraag stelt zich hoelang we in deze waan kunnen blijven geloven? Hebben we God nodig om profane probleempjes op te lossen?

Niets is zeker, en zelfs hier kan aan getwijfeld worden. Niets betekent hier de afwezigheid van al het gemanifesteerde, niets bestaat dus ook in deze zin. Ook hergeboren worden is daarom slechts een zegswijze en louter dualistisch van aard.

Binnen deze context, de duale mand verwijst naar tijd en ruimte en alle verschijnselen die zich daarin manifesteren, wanneer we ons daarin verdiepen dan wordt het mogelijk om tot onszelf te komen en onze perceptie op het leven te wijzigen. Deze beweging betekent principieel dat we psychisch sterven, wat uiteindelijk hetzelfde is dan wedergeboren worden. Het is een proces dat voor het individu heel wat onzekerheid en angst kan opwekken waardoor we vaak geneigd zijn om ons vast te klampen aan het duale, zelfs wanneer dat nog slechts een strohalm betreft.

Pas op met verdieping, het zou immers kunnen dat je door de duale mand zakt.

Zeer interessante insteek, tribalisme staat in schril contrast met syncretisme, de getuigenissen legio.

There's a crack in everything, that's how the light gets in.