TTC

Gebeurt wel vaker, het is een handelskenmerk.

Hilarisch.

Man man, het gaat helemaal niet over tijdsdruk aangezien een reeks aan oplossingen reeds beschikbaar zijn. Gods verdriet, de mensheid in strijd met problemen die opgelost zijn, het staat mooi in het grote kosmische blunderboek.

Dan zegt de theorie dat niet, ook goed. Ecco homo, Gods verdriet.

De theorie zegt dat mensen geen tijd nemen om beschikbare oplossingen nauwgezet te evalueren, in het verlengde ontstaan dan perverse effecten die leiden tot veel verdriet. Ook het doel is hierin belangrijk, in een wereld waarin alles draait om geld, macht en bezit moeten we ook niet hopen op veel beterschap. Maar dat is dan hetzelfde waar men het 2000 jaar geleden ook al over had, alsof het leven een absurde grap betreft van waaruit vragen rijzen of God ook verdrietig kan worden om z'n schepping. Maar goed, we kennen je al, dat is een voordeel. Echt rouwig gaan we daar niet om worden,

Het is wellicht sterker dan jezelf, pijnlijk.

Denk je nu echt dat we blind zijn?

Denk je ook na over wat je schrijft?

Hernieuwd, met een verlengstuk volgens andere bronnen. Als het antwoord op die vraag ja is, komt er meteen een volgende vraag op: heeft ons gedrag invloed op Gods gevoelens? Met andere woorden, kunnen we hem gelukkig maken of pijn doen door onze daden? Sommige filosofen uit de oudheid dachten van niet. Ze redeneerden dat niemand God kan beïnvloeden en dat God daarom geen gevoel kan hebben. Maar de Bijbel geeft een ander beeld, namelijk dat Jehovah tedere gevoelens heeft en dat het voor hem heel veel uitmaakt wat we doen. Laten we eens stilstaan bij Psalm 78:40, 41. Psalm 78 vertelt wat Je

We kennen je al beter, de opsomming verwijst naar de besluitvormingstheorie van Herbert Simon. Het blijft sowieso leerzaam. Het is niet mijn tekst, denk dat de auteur verwijst naar het feit dat Jezus alle zonden op zich nam. Het lijden ging/gaat gewoon verder, er is nog steeds veel verdriet.

Dat weten we al langer, leuk dat je het nu zelf ook beseft.

Wellicht vergroot Gods verdriet wanneer de mensheid oplossingen/alternatieven negeert, of misschien zelfs niet eens kent. Op die manier ontstaan inderdaad gigantische spanningsvelden, het wordt allemaal mooi beschreven maar geen garantie op succes. de mens kan onmogelijk alle alternatieven voor een beslissing kennen; de alternatieven die hij kent, kan hij niet alle simultaan vergelijken. als gevolg van de eerste twee axioma’s zal men niet het optimale alternatief kiezen. de mens beschikt over een set routineacties deze routineacties bestaan alle los van elkaar

Maar ook angst voor wat nog komen kan, ook dat is dubbel.

Ja, volgens Schopenhauer doorloopt elke waarheid drie fasen, dit gaat gepaard met heel wat emoties en strijd.

Het doet pijn om anderen te zien lijden, het citaat is enkel bedoeld om voortgang toe te laten en niet om frustraties te projecteren.

Als we naar Gods evenbeeld geschapen zijn dan kunnen we dezelfde emoties opwekken, we kunnen ze natuurlijk ook verdringen/ontkennen maar dat is iets anders.

Als ik het menselijke lijden in deze wereld optel dan kan ik enkel verdrietig zijn/worden, nog meer wanneer we naar de redenen daartoe gaan kijken. En dat verdriet kan zich ook uiten als boosheid omwille van al het onrecht in deze wereld. Het grenst zelfs aan het absurde, uiterst pijnlijk. Dat kan mi zeker, mensen kunnen ook wanhopig worden omdat ze hoopvol zijn.

Vond dit er nog over. Gods meest intensieve lijden vond plaats in verband met het uiteindelijke lijden en sterven van Jezus. Als mensen kunnen we getroost worden, maar voor Gods verdriet is er geen verzachting: Hij draagt het volledig. God voelt met ons mee en elke traan die we huilen uit bitter verdriet, huilt Hij met ons mee. Bovendien voelt Hij zelfs de pijn die diep in ons hart verborgen ligt en waar we zelf nauwelijks of niet bij kunnen komen! Wat moet er door God heengegaan zijn toen zijn Zoon aan het kruis hing! Ik geloof dat de pijn van Golgota voor God geen verleden tijd is. De e

Bij wijze van voorbeeld. Volgens onze huidige stand van wetenschap stopt IQ met groeien als we ongeveer 18 jaar oud zijn. Tegen dan zijn de hersenen volgroeid en wat we dan hebben, daar zitten we mee voor de rest van ons leven. We kunnen dan alleen maar hopen dat het niet te snel terug achteruit gaat als we ouder worden. Volgens al het TM onderzoek moeten we ons huidig wetenschappelijk beeld dringend herzien. IQ blijkt gerelateerd te zijn aan hoe efficiënt onze hersenen als één geheel kunnen werken, wat men kan meten via EEG coherentie metingen. De gangbare wijsheid zegt dat IQ niet meer

Als die strijd om Jeruzalem al zoveel deining teweegbrengt, wat zal het dan worden als straks Jezus op die Olijfberg verschijnt?

Dat is de kunst inderdaad, idealiter zonder al teveel kleerscheuren, geen garantie op succes.

Lijkt te neigen naar het solipsisme, hierbij kunnen we ons wel de vraag stellen wie nu die waarnemer eigenlijk is. Solipsisme (van solus, alleen, en ipse, zelf) is het geloof of de filosofie dat er maar een enkel bewustzijn bestaat: dat van de waarnemer. Het hele universum en alle andere personen waarmee gecommuniceerd wordt bestaan slechts in de geest van de waarnemer. Het solipsisme is een klassiek probleem binnen de geschiedenis van de westerse filosofie, maar komt ook in verschillende vormen voor in de Oosterse religies en Oosterse filosofie. Naast de sterke metafysische variant, die

Dat is zeker zo, als een nachtmerrie voor dat waar religie voor staat.

Wel, begin bij de post-autistische economen en zie dan hoe heel het verhaal verandert, het staat je natuurlijk vrij om je te blijven vastklampen aan strohalmen en neveneffecten.

Ja, mensen moorden elkaar uit om de meest absurde redenen, dat begrip natuurlijke selectie verwordt dan tot een amalgaan waarmee we makkelijk onze domheid kunnen maskeren.