TTC

Waarom zouden we steeds de sociale alternatieven negeren? Ze staan toch in de Bijbel? Als dat gebeurt dan is het punt van instabiliteit bereikt, het vigerende systeem kan de nieuwe informatie niet integreren in zijn bestaande ordening en wordt dan ‘gedwongen’ iets van zijn structuren, gedragingen en overtuigingen overboord te zetten. Het gevolg is mogelijks een toestand van chaotische verwarring, tumult, onzekerheid en/of verzet. Herstel indachtig, hieruit vloeit een nieuwe ordeningsvorm voort, georganiseerd rondom een hernieuwde zingeving met aangepaste normen, waarden en ethiek. Dit

Wie ga je dienen uit mededogen? Angstwekkend.

Zo kunnen we verder met de oneindige reeks. Alle vluchtwegen zijn goed, tot het concreet wordt.

Waarom zou God verdrietig kunnen zijn?

Zo gaat het verder, amper geloofwaardig.

Zijn de teksten plots op?

Bevraag ze eens over de sociale alternatieven die in de Bijbel staan, zo gaat dat lichtje misschien veel sneller branden.

Hallogeenlampen.

Het blijkt lastig om naar de wereld te moeten kijken, dan maar naar de hemel kijken en hopen dat het allemaal vanzelf in orde komt.

Het is de wereld waarin we leven, Jezus raadde nochtans aan om ons verstand te gebruiken. Kan God ook verdrietig zijn?

De geest is werkzaam inderdaad, volgens het Global Migration Pact gaat men weldra de welvarende vergrijzing exporteren naar lage loonlanden.

Satan dienen vanuit mededogen? Dat mag gezien de toestand van deze wereld duidelijk zijn.

We hoeven vandaag dan niets meer te doen om tot die rechtvaardigen gerekend te kunnen worden?

Dan zou er niets meer zijn, ook geen onderscheid tussen de rechtvaardigen en diegenen die in eeuwige pijn zullen leven. Dat veronderstelt immers dat er nog steeds dualiteit is, niet?

Hoe bedoel je precies?

Wordt er dan ook verwacht dat we hier op aarde iets doen?

Ja, elke individu heeft de vrijheid daartoe, niemand uitgezonderd. Het is een wonderbaarlijk proces dat veel vaker tot nog meer chaos leidt, de getuigenissen legio.

Ja, de wildgroei aan verschillende religieuze strekkingen is daar een getuigenis van, vaak dermate polariserend waardoor religie tot een karikatuur verheven wordt.

Wat betekent dat concreet binnen een hedendaagse context? Veel variaties zijn mogelijk.

Ja, dat is hetzelfde dan wat Jezus trachtte te zeggen, het klimmende pad leidt tot bevrijding of de herontdekking van onze eerste natuur. Als dat gebeurt wordt het betrokken individu voor een zwaarwichtige opdracht gesteld, hoe verder?

Het bevrijdende kan ten individuele titel ervaren worden, simultaan wordt ook het lijden in de wereld geïntensifieerd waardoor Gods verdriet gevoeld wordt. God is omnipotent, het kan alles zijn.

Dat is goed voor eventjes, nadien zal je te weten komen wat Gods verdriet wil zeggen. En dat is heel iets anders dan het escapisme dat pseudo-religies maar al te graag hanteren om hun wereldse verantwoordelijkheid te ontlopen.

Welke eigenschappen heeft het dan wel?

Welke van de twee naturen zou er dan wel/niet verdriet kunnen hebben?

De verwarring wordt hierdoor des te groter, de kwaliteit van het debat des te lager.