TTC

Duidelijk. Bij overgave liggen die vruchten hier op aarde, wat we vandaag zaaien.

Als roepend in een woestijn waar zandkorrels strijden om een stukje strand, verblind door het stof. Wat betekent dat?

Wie heeft het niet goed begrepen, diegene die dit niet begrijpt of diegene die zich vastklampt aan dat waar geloof aan gehecht kan worden?

Vond hierover een advies voor gevorderden, zoals de tekst zegt.

Reflectie. Als de donkere nacht van de ziel en de woestijnervaring al zo’n zware beproeving zijn voor het individuele zelf, dan kunnen we ons ook de vraag stellen wat na een dergelijke periode komt. In hoeverre succesvol doorlopen volgt dan, eerder logisch dan onbegrijpelijk, het metaforische roepen in de woestijn. Naar perceptie en gevoel lijkt het alsof je niet van deze wereld bent maar wel in de wereld, alsof je vanachter een gordijn de wereld beschouwt met een aantal inzichten die bruikbaar zijn binnen die wereld. Vanuit dat meta-perspectief word je echter ook getuige van schokkende t

Je bent schizofreen, we zijn niet allemaal duivels.

Pijnlijk, enig idee wat stigma aanricht binnen deze samenleving?

Ja, nadat we doorheen de schizo-domeinen zijn gevlogen werd het duidelijk dat velen in de egotransverwarring zijn verstrikt geraakt, als gevolg daarvan bleef de verwarring aanhouden en werden de dalers en de klimmers door elkaar heen gehaald. Er mocht dan ook niets meer gezegd worden, alles wat enigszins menselijk was des duivels zonder dat er in verste verte enige notie was waar het in z'n totaliteit om ging. De expressie van het christusbewustzijn bijgevolg een risico dat mensen met hun leven mochten bekopen.

Dat is hetzelfde, elke mens heeft een ziel. Vandaag hebben systeemwetenschappers nog maar een paar problemen, eentje daarvan is Dolce Vita die zegt dat ze hun verstand niet mogen gebruiken en ze continu beschimpt dat ze de duivel zouden zijn. Aan Dolce Vita mogen ook geen bijkomende vragen gesteld worden, een vreedzame dialoog en dito paradigmashift is dan ook geen optie ondanks alle beschikbare middelen die God ons heeft geopenbaard.

Het gaat om mensen van vlees en bloed, Onze Heer richt z'n ogen daarop.

Het is bijna onwaarschijnlijk wat je komt beweren, zou het kunnen dat je geen kennis hebt van hoe monetaire systemen functioneren?

Het wordt soms het Dunning-Krugereffect genoemd, een beleefde term voor veel andere benamingen die welig circuleren. Hier is de Duivel weer, we mogen niet oplossen wat oplosbaar is.

Laat het een heel klein stapje zijn Willempie, ook begrotingstekorten, pensioenproblemen, werkloosheid, armoede, ... en alle andere neveneffecten die wetenschappers netjes in kaart kunnen brengen middels allerhande rekenmodellen en toekomstvoorspellingen. We mogen alleen niet zeggen dat we ons diep bewust zijn van weerzinwekkende omstandigheden en dat zoiets het menselijke hart of christusbewustzijn beroert.

Heb het altijd bijzonder gevonden, in de eerste plaats mensen vragen om los te laten om dan, wanneer je het resultaat presenteert, terug het advies te krijgen om ook dat los te laten. Het resultaat van dat loslaten wordt jammer genoeg maar al te vaak ernstig onderschat, dat net hierdoor het zien van weerzinwekkende omstandigheden zich spontaan ontvouwt dan ook flagrant gemist. Ergo, het volgen van GGZ-richtlijnen mag dan wel een gunstig resultaat opleveren in relatie tot diverse maatschappelijke problemen, als bonus krijg je een probleem dat nog veel groter is en je misschien ook de stuipen op

Jezelf deflateren? Het is kwestie van herstel van het strikt inflatoire denken, dat kan door te gaan omdenken en deflatie terug een plaats te geven in het denken en daar creatief mee te zijn. Op die manier zie je bijvoorbeeld dat de mensheid strijd levert tegen een schuldenberg die eigenlijk niet bestaat, tenzij we deze in stand houden door de manier hoe we daarover denken. De ontwijking is dat wat we vervolgens zien op deze berichtgeving, waarmee het zien van weerzinwekkende omstandigheden zich als spontaan aandient voor wie het zien wil, en ook durft te (h)erkennen. En dat is nog heel wat an

Ik denk nog steeds hetzelfde, zelfs rationeel eenvoudig aan te tonen waarom gesproken kan worden over weerzinwekkende omstandigheden. Maar wat je dan ziet gebeuren is nog veel pijnlijker, zingeving blijkt dan plots iets totaal anders te worden.

Je ziet het zo gebeuren, doch niet iedereen ziet het.

Ja, en zeg niets dat ergens lijkt op het neutraliseren daarvan, dat zal je geweten hebben.

Die zachtheid is inderdaad hard, vooral door de schok wanneer iemand zich daar ook bewust van wordt, en de vele pogingen om dat te verdonkeremanen.

Het is nog amper geloofwaardig.

Ja, zachtheid is veel harder, dan staat straks de wereld in lichterlaaie omdat plots blijkt dat we iets vergeten zijn. Tuurlijk Dolce Vita, maak snel dat je wegkomt alvorens je door de mand valt.

Om iets te begrijpen dien je het eerst bestudeerd te hebben, er is het innerlijke weten dat heel wat problemen te maken hebben met de manier van denken maar ook de machteloosheid om er niets aan te kunnen verhelpen. Het is als kijken naar hoe je kinderen verdrinken en goed weten waarom dat zo is, een ondraaglijke gewetenslast die daarbovenop nog eens versterkt wordt door het aanhoudende stigma van zij die alle wijsheid in pacht blijken te hebben maar niet eens weten naar welke specifieke elementen er dan verwezen wordt, wellicht vanuit dezelfde frustraties die dan maar geprojecteerd worden op

Zo gaat het, het is weer flauwekul, leg eens uit waarom dat zo is. Wat zegt het solipsisme dan anders wat jij beweert? Nu zijn we weer leugenaars, het gaat maar verder.

Echt hopeloos is het. Schizofrenie is te relateren aan het solipsisme. De zielenpijn wordt groter naarmate de gewetenslast groeit, in die zin is bewustwording geen prettige gedachte. En dat is op z’n zachtst gezegd dubbel, als een parcours waarin we ons schoksgewijs dan wel kunnen bevrijden van hardnekkige obstakels maar er ook nieuwe, en vaak veel grotere, in de plaats krijgen. Paradoxaal genoeg, groter wil hier niet zeggen moeilijker maar eenvoudiger, zij het niet altijd begrepen door nu net die hardnekkige obstakels waarvan we ons verlost hebben in de loop van het parcours. Het

Zou ik nog wel mogen leven en zelfstandig nadenken? Voor mensen die de goudstandaard willen herinvoeren is er goed nieuws, we kunnen immers ook een welbepaald klompje een waarde naar keuze toekennen en dat in een kluis bewaren. Het grootste probleem zal dan die waardebepaling worden, een doordenkertje.