TTC

De cornea is aan de buitenkant bedekt met cornea-epitheel en de sclera met het bindvlies of conjunctiva, dat bovendien overgaat in de bekleding van de binnenkant van de oogleden. Hierdoor bestaat er een aaneengesloten overgang en kan een contactlens niet achter het oog verdwijnen. De term digital native beschrijft een persoon die is opgegroeid met de informatietechnologie van het digitale tijdperk. Dit in tegenstelling tot een digitale immigrant, die pas als volwassene met digitale systemen heeft leren omgaan.

Hoe voorspelbaar het leven soms kan zijn, is haast een wonder.

Eerlijk gezegd heb ik me daarin schromelijk vergist, dat eiland van Simon lijkt immers steeds meer op een grot.

Vroeger waren het nog hoedjes van papier, vandaag hexaflexen waar je een punthoofd van krijgt.

Moest je willen proberen om al die parameters in je laptop te pompen, kan je misschien beter eerst de civiele bescherming bellen.

Kunstenaars lijken soms de vreemde neiging te hebben om verschillende percepties in hetzelfde beeld te vertolken, zodat het voor de toeschouwer een haast onmogelijke opdracht vormt om alle, in de zin van gelaagdheid, invalshoeken te bespeuren. Maar dat an sich is dan ook weer afhankelijk van de kunstenaar zelf, zodat we finaal, louter intuïtief, ook meer voeling kunnen krijgen met het werk van Malevich. Het lijkt in zekere zin deze quasi-onmogelijkheid te weerspiegelen, zoals in z'n Zwart Vierkant alle mogelijke variaties implicerend. Ja, en de ambitie koesteren om dat alles tot in het kleinst

Enigszins logisch dat klimmen het risico van vallen impliceert, in sommige gevallen zelfs dieper dan het punt van waaruit vertrokken werd.

Als we zouden redetwisten over het idee dat de aarde ooit zuurstofloos was, zouden we tegelijk een hele bibliotheek aan wetenschappelijk werk tot het rijk der fabelen verklaren.

In veel oude geschriften vind je maar weinig terug over algoritmen, wellicht omdat ze toen nog geen computer hadden.

Dat de filtertheorie kan leiden tot sierlijk eenvoudige abstracties lijkt me, als iets dat eigen is aan deze methode, eerder vanzelfsprekend dan verwonderlijk. Maar dat zegt niets over de aandachtskwestie, over de bereidheid om zulke simplificaties werkelijk te overdenken, wat nooit een verplichting kan zijn.

Sommigen gebruiken formules die me toekomen als hiërogliefen, not my cup of tea.

Het verschijnt binnen steeds kleiner wordende reflecties, haast denkend dat het om een wonder gaat.

Wambacq biedt een frisse en evenwichtige benadering van hoe we waarnemen, niet louter reflectie noch louter projectie, maar méérlagige betekenislagen waarin psychologie, filosofie en kunst elkaar ontmoeten.

Ja, misschien net daarom, dat een abstract tijdloos kan voortleven zonder dat we het opmerken.

Enigszins bizar is het fenomeen dat wanneer we ons open stellen voor de reïncarnatieleer, dit niet zozeer uitsluitsel biedt over de waarachtigheid ervan, maar misschien wel een stortvloed aan bijkomende vragen genereert die we in de loop van een mensenleven quasi onmogelijk beantwoord kunnen krijgen.

Zelden is het een goede zaak wanneer je met pipet en pincet het concept van een hexaflex tracht te doorgronden, prompt iemand er een verhandeling over de wet van inertie tracht tussen te schuiven. Maar dat betekent niet dat beiden geen waarde zouden kunnen hebben, het zegt dat we niet voor alles tegelijk aandacht kunnen hebben, en net daarom ook zo, om niet te zeggen overprikkelend en verwarrend, hypergevoelig. Micro, macro, meta, popla gebruiken we allemaal, hou moed.

Interessant topic weliswaar, en de vraag is nog altijd even simpel.

Sprookjes waarin fabeldieren verwerkt zitten lijken me dan toch niet altijd zo kindvriendelijk dan de romantische connotatie die ik eerder aan dat begrip toedichtte. Wellicht weer zo'n misvatting van me, alsof het nooit eens een keertje gewoon simpel mag zijn, tergend.

Ondanks fonetisch sterk gelijkend zijn shuji en shushi niet te verwarren. Dit soort 'valse vrienden' zijn in het Japans wel vaker te vinden.

De hexaflex als 2D-model oogt relatief eenvoudig, zes elementen in een ring of bloemvorm, vaak met pijlen ertussen. Maar als je het puur abstract, zonder belevingscomponent bekijkt, dan kan een 3D-interpretatie veel meer complexiteit en diepte oproepen.

Geruisloos zijn abstracties waarin veel wrevel en tumult zich manifesteren kan.

Heel misschien dat een variëteit aan overprikkeling zich makkelijker laat opmerken wanneer in een discours diverse metaforen door elkaar heen gebruikt worden, met haast onnavolgbare zinsconstructies voor wie er gegrond een specialisme van maakt. Het idee dat veiligheid, vertrouwen en adequate procesbegeleiing haast onontbeerlijk worden om er überhaupt wegwijs uit te raken, mag hiermee misschien dan wel in positieve zin bekrachtigd worden, garantie op succes bestaat echter niet.

De moeilijkheidsgraad van verbindende communicatie is indirect afleidbaar van de snelheid om tot een conflict te komen.

Het kenmerk van pietluttigheid is vallen over iedere punt en komma. Op kleine onbeduidende details de aandacht vestigen. Vier cijfers achter de komma nauwkeurig op een begroting van 10 miljoen euro.

In bredere zin weerspiegelt modulariteit een filosofisch streven naar beheersbaarheid van complexiteit. Het is tegelijk een denkkader en een ontwerpprincipe. In systemen die voortdurend veranderen of groeien, biedt het een manier om ordening aan te brengen zonder rigide structuren op te leggen.