TTC

Wonderen beantwoorden aan bepaalde criteria en zijn er in alle maten en gewichten, zo is het belangeloos helpen van een naaste een wonder. Naargelang het niveau waarop ze betrekking hebben veranderen de criteria niet, enkel de moeilijkheidsgraad om ze te laten circuleren zodat het wonder z’n katalyserende werking kan hebben. Het is uiteraard maar hoe je het benoemen wil, zo is elke oplossing voor een probleem ook een wonder, en wie zoekt vindt wonderen.

Als ‘wonderen’ in de vorm van derde orde veranderingen heel wat warme gevoelens kunnen opwekken en de denkgeest herstellen tot zijn volheid dan volgt de ontnuchtering wanneer we deze trachten in te bedden binnen de hedendaagse realiteit, ze verstoren immers het alledaagse denken waardoor nogal wat conflict, verwarring en onbegrip kan volgen. Omwille van de tijdloosheid van de ‘wonderen’ doet dit geenszins afbreuk aan de realiseerbaarheid dan wel komt de haalbaarheid in het gedrang, sterk afhankelijk van een vreedzame kritisch massa die ze bekrachtigen wil. Zie hier ook de reden waarom de speci

Als we spreken over wonderen dan zal het hoongelach je snel tegemoet komen, zeg daarentegen dat je het wil hebben over non-lineaire attractors en de meesten slaan op de vlucht. In beide gevallen weet echter niemand over wat het nu precies gaat, hoe zouden GGZ-experten er dan enig oordeel over kunnen vellen? En belangrijker, hoe verhoudt zich dit tot ons, mensen met allerhande labels waarvan inhoudelijk schijnbaar toch niet altijd zo goed begrepen wordt waar diverse ongemakken vandaan komen. En weten we dat zelf wel zonder dat we hier ooit van gehoord hebben en/of over geïnformeerd werden? Fina

Het is weer wat, een ‘wonder’ weerspiegelt de wetten van eeuwigheid en niet van de tijd, hiermee zeggend dat ze non-lineair zijn en niet onderhevig aan conventies die we als strikt dualistisch kunnen beschouwen. Een ‘wonder’ (h)erkennen daarentegen kan in een relatieve nanoseconde in de vorm van een aha-erlebnis, als in een tijdloos moment dat voor de betrokkene een diepe indruk kan nalaten maar door de omgeving veel vaker niet begrepen wordt. Aandacht en de bereidheid tot diepgaander reflectie is dan ook geen achteloos advies wanneer we te maken krijgen met dergelijke impulsen, net zoals ze z

Zielig is het leven, tussen miljarden sterren en planeten hou ik me bezig met domme denkfouten in ons economische bestel, zelfs de GGZ begrijpt niet hoe zoiets mogelijk is. Kortom, de eerstvolgende die me komt zeggen dat het in kleine dingen zit die kent m’n antwoord al, in symbiose met de aspiraties van de nieuwe GGZ. Interessant om weten maar verder staan we machteloos jegens besluitvormingsprocessen die op deze leest geschoeid zijn, of waarom insiders spreken over een tragische absurditeit die amper geloofwaardig is maar toch waar. En voor de goede orde, met insiders wordt bedoeld experten

Ik hou wel van de aparte humor van GGZ-experten, eerst confronteren ze je met je blinde vlekken en daarna zeggen ze dat je dingen ziet die er niet zijn. En altijd hebben ze gelijk, er is immers niet genoeg geld om de GGZ degelijk te financieren. De betere humor komt vaak echter van de klant zelf, dingen niet zien die er volgens GGZ-experten wel zijn. Raadselachtig, tenzij.

Gelukkig dat het onderwerp over onwetendheid gaat, en selectieve selectie door het brein om het ene of het andere te lezen, of net niet.

Abstracties hebben voor veel mensen weinig betekenis, het lijkt steriel en gevoelloos. Het is iets voor intellectuelen die hoog in een ivoren toren zitten en geen voeling hebben met het leven van alledag waar wij, jij en ik, leven. In sommige gevallen lijkt dit een schromelijke misvatting, zelfs het tegengestelde kan geopperd worden. Een en ander wordt duidelijk wanneer we de vaak gapende kloof dichten, ze verzoenen om een beter beeld te krijgen op het geheel of de samenhang. Het is ook om deze reden dat ik de GGZ blijf verzoeken om hulp, vooral omdat de abstrahering een aantal anomalieën heef

Als het weer te moeilijk wordt kan je ook gewoon vluchten hoor, we zien je straks dan wel weer.

Abstractie is het inductieve proces van het weglaten van alle niet-essentiële informatie en secundaire aspecten, en vervolgens generaliseren, om zo de meer fundamentele structuren zichtbaar te maken. Een en ander leidt tot de TTT-methode, schijnbaar onbevattelijk voor GGZ-experten die in weerwil van wat je ook zegt of aantoont niet beter weten dan rijkelijk met labels te strooien omdat je ook een mens met empathisch vermogen bent, en een antwoord op de inhoudelijke hulpvraag die voortvloeit uit een herstelonderzoek blijkt geen optie, integendeel.

Iedereen kan dat, beter is de vraag of mensen ook bereid zijn het verstand te gebruiken, heeft niets met mij te maken.

Op de vraag of de duivel bestaat is het antwoord redelijk verwarrend, alsof gevallen engelen ook het noorden kunnen kwijtspelen en de weg naar Rome er eentje wordt van miljoenen gefolterde lichamen om redenen die sterk het vermoeden wekken dat de duivel wel moet bestaan.

Nee, een andere, waar je nu op zit, letterlijk.

We could be heroes, just for one day.

Een tijdje geleden was het veel eenvoudiger, toen was er nog niet zoveel reclame. Dat kan je eenvoudig zien wanneer je je die metafoor van die trein voorstelt, pakkend is het.

Mijn herstelonderzoek is gestart bij de besluitvormingstheorie van Herbert Simon, dit gaf me de inspiratie, hoop en vertrouwen die ik de bij de GGZ heb kunnen inruilen voor zeven verschillende diagnoses die inhoudelijk schijnbaar toch niet zo goed begrepen worden. Ik sluit dan ook m’n herstelonderzoek graag af met Schopenhauer die stelde dat elke waarheid in drie fasen komt, om op die manier ook te kunnen besluiten dat eenvoud toch niet zo gemakkelijk is dan de boekjes doen vermoeden, ondanks de eenvoud. Tussen start en einde zit nog iets, een doodgewone mens die inmiddels helemaal van kleur v

Ik hoor het mensen altijd graag zeggen, om iets concreet te maken. Het start bij het begin, als we in de wereld alle boekhoudkundige balansen op een grote hoop zouden leggen dan is het resultaat exact gelijk aan nul. Vanaf hier biedt er zich een waaier aan opties aan die weinig mensen kennen, nog steeds interesse?

Misschien dat weinigen hierover nadenken, hoe komt iemand ertoe om te zeggen dat het paradijs in hem/haar gelegen is? De meest vriendelijke reactie is hem/haar te vragen of dat er niet per ongeluk een verkeerde paddenstoel tussen de champignons zat, of dat de psychiater van dienst zich niet vergist heeft van aanbevolen medicatie. En zo kom je al snel tot een minderheid die wel oprechte interesse heeft in wat hem/haar bezielt, om vanaf hier misschien onwennig en met warme gevoelens te staan kijken hoe eenvoudig dat is wat in jou ook gelegen is.

Als ik de redenen kan opsommen waarom iets niet haalbaar is dan weet ik ook dat het haalbaar is, zij het onder de voorwaarde dat er iets verandert aan die redenen die in functie van een vooropgesteld doel vanaf dan als obstakels fungeren. Ik kan echter in m’n verbeelding wel aannemen dat deze obstakels niet meer bestaan of ze oplossen zodat ik sneller het vooropgestelde doel kan realiseren, een louter individueel proces waardoor ook m’n visie op de wereld verandert. En nu zit ik met een probleem, een wereld die strijdt tegen problemen die eigenlijk niet bestaan en dagelijks een overvloed aan b

Als ik de redenen kan opsommen waarom iets niet haalbaar is dan weet ik ook dat het haalbaar is, zij het onder voorwaarden.

Op de vraag of er een economische wonderpil bestaat kunnen we bevestigend reageren, ze ligt hier, daar, nu, nergens, in het verleden, heden en toekomst, onzichtbaar als abstractie dan wel tijdloos verlossing biedend voor wie absorberen en bevatten wil. Het zegt niets, het doet niets, het deelt en vermenigvuldigt, het verbindt, als wij, jij en ik, als zij, daartoe willen besluiten, verdeeld in onverdeeldheid, gespleten, in eenheid, echtheid, vrij, van zij tegen zij, wij tegen hen, het is aan ons, op de vraag of er een economische wonderpil bestaat kunnen we bevestigend reageren, onmiskenbaar,

Letterlijk te nemen dan?

Of de ziel die in drie delen zou bestaan?

In jou zag ik mezelf waarin alle anderen verschenen, zoals jij en ik verschenen in alle anderen die niet zonder jou konden bestaan, die me m’n vrijheid schonk en deed herinneren aan wie ik al ben, nog voordat je in mij geboren kon worden, in liefde en waarachtigheid.

Dat hebben we allemaal al duizend keer gehad Thom, je was toch al verlicht?