TTC

Maar jij schept ook, klein godje dan.

Dan zou je god zijn, een omnipotente god die alsmaar met zichzelf in de clinch gaat.

Het is ook maar een observatie, mensen hebben de spontane neiging om alles te willen bezitten, zelfs god. Ik kan er zelf eigenlijk weinig over zeggen omdat ik god nog niet gevonden heb, maar misschien moeten we nu eerst god gaan bevrijden uit de handen van diegenen die er bezit van genomen hebben. En wie is er dan die god gevangen heeft? Hoe dan ook, ik zoek nog even verder, misschien mis ik nog iets in het verhaal.

Ben blij voor jou, hoe voel je je nu?

Er wordt informatie gegeven om over na te denken en te elaboreren, het is niet telkens een uitnodiging om oorlog te voeren.

Kijk maar eens, ze schieten er weer op los.

Je kan het honderd keer herhalen, ondertussen leven we hoofdelijk al in een paradijs door de integratie van tal van derde orde veranderingen. Ik hoor 'christenen' dat niet in grote getalen verkondigen, ze verankeren zich blijkbaar liever aan de duivel waar ze zich achter verschuilen.

Het element van samengestelde kennis vertaal ik het liefst als het tot expressie brengen van beschikbare kennis die verdeeld is over veel hoofden, met een sterk variërend resultaat in relatie tot de doelstelling van deze of gene partij. In andere woorden, in een (monetair) winstgedreven omgeving leidt dit tot een complex met inbegrip van allerhande conflicthaarden, of aanvankelijk misschien gezonde concurrentie die ontaardt in nachtmerries die miljoenen mensen treft. Een harmonieuzer of co-creatieve economie, mits integratie van derde orde veranderingen, neutraliseert deze conflicthaarden zoda

Het element van systeemovermacht vertaal ik nog het liefst als de schijnbare onmogelijkheid om het hedendaagse systeem om te vormen naar een harmonieuzer modus, niet omdat het technisch niet mogelijk is maar omdat we allen denken conform het systeem. In zekere zin bekrachtigen we zo het systeem dat we beklagen maar zonder onze manier van denken hierover te veranderen, en de enkelingen die het anders zien worden maar al te vaak gezien als een bedreiging omdat ze op het idee kwamen om de sociale alternatieven te willen valideren. Vanop een afstand is dit een tragisch absurd schouwspel, en wie he

Soms zegt men dat één van de grootste problemen in de Westerse samenleving de kloof tussen arm en rijk is, dat is waar. Echter, dit is een ‘Westerse’ manier om ernaar te kijken, louter gekwantificeerd als de inkomenskloof. En hoe alarmerend die kloof ook is, er is nog een zorgwekkender kloof nl. de innerlijke kloof, een cultuurkloof, een kloof in bewustzijn, een kloof in de diepte. Als het zwaartepunt van een samenleving meer en meer verschuift, als steeds meer mensen overgaan van egocentrisch naar etnocentrisch en wereldcentrisch, dan plaatst dit een zware last op de samenleving om die mensen

Uiteindelijk zal het allemaal niet zoveel baten, zolang politiek verstrengeld zit in allerhande belangenconflicten zullen derde orde veranderingen niet snel opgenomen worden in het maatschappelijke besluitvormingsproces. Zoiets zou gaan lijken op een goddelijke ingreep, een uitzonderlijke gebeurtenis gestuurd door de onzichtbare hand van Jupiter. Nu, hoe we het ook willen vertalen, er kan niet gezegd worden dat er technisch geen middelen zijn of inspiratie voldoende is, het is misschien ook best om hier niet al te diep over na te denken. Het neveneffect daarvan zou wel eens een zware impact ku

Elk onderzoek start met een hypothese, vaak een intuïtief vermoeden dat daarom niet waar hoeft te zijn dan wel op waarachtigheid kan onderzocht worden. Zo is er de stelling dat de mondiale schuldenberg enkel bestaat naargelang hoe we daarover denken, hiermee zeggend dat hij ‘morgen’ weg kan zijn wanneer we daar anders over zouden denken. Het bewijs is eenvoudig aan te leveren maar dat betekent ook dat heel ons wereldbeeld in elkaar zou stuiken, een co-creatieve en gefaseerde aanpak wordt hierdoor dan ook noodzakelijk. Ergo, het zien van weerzinwekkende omstandigheden is niet iets dat plotsklap

Het element van utopische gespletenheid kan beter begrepen worden door een radicaal standpunt in te nemen, bekeken vanuit het ego-perspectief dan toch. Het is eigenlijk dat wat sollipsisten beweren, er is slechts één waarnemer die alle rollen speelt en vervolgens vanuit deze gespleten toestand tracht een utopie of harmonieuze samenleving op aarde te realiseren. En dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan als het bindmiddel liefde voor elkaar ontbreekt, eigenlijk voor jezelf vanuit het standpunt van die ene waarnemer die alle rollen speelt. Verwarrend.

Net gedaan, het onderzoek kan wellicht verder dan.

Ja, een poes die naast me zit, waarom?

Misschien begrijp je iets niet, het zou om verruiming, opstijgen en verzoenen gaan, niet over verkrampen en verdelen.

Politiek is de stem van het volk en het volk gelooft politiek, het zit in elkaar gevlochten en beperkt tot de keuzeopties die binnen deze context aangeboden worden. Op deze manier ontstaat er zoiets dat we de realiteit noemen, de waan van de dag of de mallemolen met inbegrip van allerhande neveneffecten, goed en kwaad. Wanneer we echter deze sfeer verlaten of overstijgen dan ontstaat er een wereldbeeld dat het ongeloof kan tarten, dit kan zowel gradueel als extreem ervaren worden. En dat vormt een nieuwe uitdaging voor wie deelachtig is aan dat proces, hoe ga je hiermee om?

Het ‘geen leerling, geen meester’ principe wil zeggen dat we kunnen leren van elkaar, een belangrijk fundament binnen de co-creatieve beweging die in volle opmars is. Op zich niets mis mee en zelfs sterk aan te bevelen, waarom ook niet natuurlijk. Maar wat als dat soort goed en vreedzaam bedoelde kennisdeling volledig indruist tegen dat wat mainstream gedacht wordt?

Dat is het goede nieuws, nu de expressie nog.

Het is als zeggen dat je er nog niet veel van begrepen hebt, wat logisch is omdat er eerst geklommen wordt.

In een aantal gevallen, heel soms, nogal vaak eigenlijk. Als de ervaringskennis van iemand niet gehonoreerd wordt dan ontstaat in de omgeving het risico op allerhande misvattingen, oordelen en gedrag dat gevoed wordt door nu net het gebrek aan diverse ervaringen en bijhorende inzichten, zelfs wanneer gezocht wordt naar deze ervaringen. Dit staat te boek als het klimmende en dalende perspectief, waarbij de klimmers de dalers niet (h)erkennen, zelfs domineren, negeren en/of marginaliseren.

Het blijft koffiedik kijken en al zeker vanop een afstand zoals dit medium, welke informatie heeft waarde voor wie en op welk moment in de tijd? En wat zijn de gevolgen wanneer informatie ook wordt opgepikt en aanleiding geeft tot diepgaander reflectie en resulteert in een cascade aan gevolgtrekkingen? Het goede en het slechte nieuws, aangeboden informatie maakt het mogelijk middels het denken hierover onze visie of kennis te verruimen, het kan ook aanleiding geven tot het opwekken van pijnlijke gevoelens die misschien niet altijd begrepen worden zonder een dergelijke oefening aan te vatten. K

Na verloop van tijd begin je misschien te denken dat iemand de draak met je wil steken, wanneer gevraagd wordt om te zoeken naar een grote olifant en blinde vlekken die de wereld in verduistering houden. En als je het antwoord weet dan mag je het niet verder vertellen, dat zou immers betekenen dat je anderen spontaan zou willen helpen. Het leven van pioniers is daarom vaak ook een helse kwelling, alsof ze de slurf te pakken hebben maar de olifant niet tot bedaren kunnen brengen. Voorts lijkt er weinig aan de hand, tenzij het psychische ongemak wanneer je elke dag getuige bent van dit soort spe

Ja, het is een dijk van een vraag, hoeveel is de economische schade wanneer scholieren een jaar lang vreedzaam zouden staken, wetend dat ze pleiten voor een grondige hervorming van onze wereldeconomie en dito onderwijs?

Sorry, je mist volkomen waar het over gaat, het maakt immers niet uit of het deflatie of wat dan ook wordt, het punt is dat fouten tegen de logica ons gevangen houden waardoor we heel wat bijkomende opties simpelweg buiten het collectieve bewustzijnsveld houden. En zoals altijd, ongekend is onbemind, in dit geval veel erger dan dat omdat we te maken hebben met een collectieve blinde vlek waar we ons niet eens bewust van zijn. Pijnlijk, OPS-lijderschap dient andersom gelezen te worden, dit louter ter info.