TTC

Dank Sjako, dan kunnen we verder met waar het inhoudelijk om gaat, aan de hand van een stelling/exploot die iedereen zelfstandig kan onderzoeken op waarachtigheid. Over OPS-lijderschap en hoe dat zich kan ontwikkelen door gedegen onderzoek en introspectie. Omdenken is een kwestie van moed en doorzetten, het is op deze manier dat je ook een aantal hardnekkige denkpatronen kan doorbreken en iets te zien krijgen dat je eerder niet zag of zelfs nog nooit bij hebt stilgestaan. Toegepast op onze economie wordt een dergelijke oefening zelfs overweldigend, met mogelijkerwijs het spontaan ontwikke

Je zal het maar meemaken, het is om angstig van te worden.

Johannes van het Kruis, jouw doel kennen we onderhand wel.

Zo start het, vervolgens ga je de tunnel in, wat voor velen misschien een minder prettige gedachte is.

Dan kunnen we verder met de destructie, het inhoudelijke debat voedend en stereotiep voor dat waar er nu net aandacht voor gevraagd wordt en ten behoeve van veel lotgenoten die in hetzelfde schuitje zitten.

Ja, het is niet alleen een gezegde, het is een kwestie van doen tot het bittere einde, alwaar je zal vinden wat je al bent.

Begrijpen elkaar maar al te goed lieve Dolce Vita, soms dalen we terug tot niveaus om de klimmers een handje te helpen, dat ken je ook. Je begrijpt er maar weinig van, het proces is de weg.

Met de positieve desintegratie theorie van psychiater Dabrowski in het achterhoofd, wanneer we ons fysiek onttrekken of geestelijk ontworstelen uit de toxische omgeving (level 1) dan ontwikkelt zich misschien ook het idee betrokken te zijn in een complot, mogelijkerwijs zelfs als ‘des duivels’ gepercipieerd. Echter, wanneer we dit nuchter bekijken eerder normaal dan verbazingwekkend omdat het eigen is aan de specifieke speltheoretische configuratie van hoe we onze economie hebben ingericht. Maar hierin kunnen we ook verstrikt raken waardoor alternatieve spelvormen weinig tot geen aandacht krij

Duidelijk. Bij overgave liggen die vruchten hier op aarde, wat we vandaag zaaien.

Als roepend in een woestijn waar zandkorrels strijden om een stukje strand, verblind door het stof. Wat betekent dat?

Wie heeft het niet goed begrepen, diegene die dit niet begrijpt of diegene die zich vastklampt aan dat waar geloof aan gehecht kan worden?

Vond hierover een advies voor gevorderden, zoals de tekst zegt.

Reflectie. Als de donkere nacht van de ziel en de woestijnervaring al zo’n zware beproeving zijn voor het individuele zelf, dan kunnen we ons ook de vraag stellen wat na een dergelijke periode komt. In hoeverre succesvol doorlopen volgt dan, eerder logisch dan onbegrijpelijk, het metaforische roepen in de woestijn. Naar perceptie en gevoel lijkt het alsof je niet van deze wereld bent maar wel in de wereld, alsof je vanachter een gordijn de wereld beschouwt met een aantal inzichten die bruikbaar zijn binnen die wereld. Vanuit dat meta-perspectief word je echter ook getuige van schokkende t

Je bent schizofreen, we zijn niet allemaal duivels.

Pijnlijk, enig idee wat stigma aanricht binnen deze samenleving?

Ja, nadat we doorheen de schizo-domeinen zijn gevlogen werd het duidelijk dat velen in de egotransverwarring zijn verstrikt geraakt, als gevolg daarvan bleef de verwarring aanhouden en werden de dalers en de klimmers door elkaar heen gehaald. Er mocht dan ook niets meer gezegd worden, alles wat enigszins menselijk was des duivels zonder dat er in verste verte enige notie was waar het in z'n totaliteit om ging. De expressie van het christusbewustzijn bijgevolg een risico dat mensen met hun leven mochten bekopen.

Dat is hetzelfde, elke mens heeft een ziel. Vandaag hebben systeemwetenschappers nog maar een paar problemen, eentje daarvan is Dolce Vita die zegt dat ze hun verstand niet mogen gebruiken en ze continu beschimpt dat ze de duivel zouden zijn. Aan Dolce Vita mogen ook geen bijkomende vragen gesteld worden, een vreedzame dialoog en dito paradigmashift is dan ook geen optie ondanks alle beschikbare middelen die God ons heeft geopenbaard.

Het gaat om mensen van vlees en bloed, Onze Heer richt z'n ogen daarop.

Het is bijna onwaarschijnlijk wat je komt beweren, zou het kunnen dat je geen kennis hebt van hoe monetaire systemen functioneren?

Het wordt soms het Dunning-Krugereffect genoemd, een beleefde term voor veel andere benamingen die welig circuleren. Hier is de Duivel weer, we mogen niet oplossen wat oplosbaar is.

Laat het een heel klein stapje zijn Willempie, ook begrotingstekorten, pensioenproblemen, werkloosheid, armoede, ... en alle andere neveneffecten die wetenschappers netjes in kaart kunnen brengen middels allerhande rekenmodellen en toekomstvoorspellingen. We mogen alleen niet zeggen dat we ons diep bewust zijn van weerzinwekkende omstandigheden en dat zoiets het menselijke hart of christusbewustzijn beroert.

Heb het altijd bijzonder gevonden, in de eerste plaats mensen vragen om los te laten om dan, wanneer je het resultaat presenteert, terug het advies te krijgen om ook dat los te laten. Het resultaat van dat loslaten wordt jammer genoeg maar al te vaak ernstig onderschat, dat net hierdoor het zien van weerzinwekkende omstandigheden zich spontaan ontvouwt dan ook flagrant gemist. Ergo, het volgen van GGZ-richtlijnen mag dan wel een gunstig resultaat opleveren in relatie tot diverse maatschappelijke problemen, als bonus krijg je een probleem dat nog veel groter is en je misschien ook de stuipen op

Jezelf deflateren? Het is kwestie van herstel van het strikt inflatoire denken, dat kan door te gaan omdenken en deflatie terug een plaats te geven in het denken en daar creatief mee te zijn. Op die manier zie je bijvoorbeeld dat de mensheid strijd levert tegen een schuldenberg die eigenlijk niet bestaat, tenzij we deze in stand houden door de manier hoe we daarover denken. De ontwijking is dat wat we vervolgens zien op deze berichtgeving, waarmee het zien van weerzinwekkende omstandigheden zich als spontaan aandient voor wie het zien wil, en ook durft te (h)erkennen. En dat is nog heel wat an

Ik denk nog steeds hetzelfde, zelfs rationeel eenvoudig aan te tonen waarom gesproken kan worden over weerzinwekkende omstandigheden. Maar wat je dan ziet gebeuren is nog veel pijnlijker, zingeving blijkt dan plots iets totaal anders te worden.

Je ziet het zo gebeuren, doch niet iedereen ziet het.