TTC

Ergo, als we geld nodig hebben om onze schulden af te lossen dan kan dat door te delen, zelfs met wiskundige precisie waardoor elke twijfel wordt uitgesloten.

Het Johari-venster wordt gezien als een krachtige communicatietool, in sommige gevallen zelfs zo krachtig dat de wereld op z’n grondvesten begint te daveren. Dit gebeurt wanneer steeds meer mensen wakker worden voor datgene wat de nieuwe GGZ vandaag promoot, idealiter kan dit fluweelzacht maar garantie bestaat echter niet. Op deze manier vertoont het Johari-venster veel overeenkomsten met oude geschriften, het is derhalve niet enkel teksten lezen maar ook groeien wat de emotie en de menselijke geest onder zware spanning kan plaatsen. Elk individu kan hier verschillend op reageren waardoor veil

Groeien en onthechten zijn hetzelfde, zo raken beide kampen in de war wanneer blijkt dat het normale volk gewoon vrede wil. Een christen kan je niet zien, het is ook geen beeld of een concept. Wat je aandacht geeft groeit, wat aandacht geeft kan dat ook. Zoveel is duidelijk, het topic ging aanvankelijk over iets eenvoudigs, niemand heeft het gezien, noch begrepen.

Heb het altijd al vreemd gevonden dat er in de geschiedenis ook mensen zijn geweest die niet hebben gewacht om te sterven alvorens te sterven, ze zeggen dan dat ze zich als herboren voelen. Enig nadeel is wel dat je dan terug aan een postnatale depressie mag beginnen, om wellicht zo op het absurde idee te komen dat reïncarnatie wel moet bestaan.

Ieder van ons kan fantastische boeken lezen over herstel, zelfbevrijding en/of het menselijke ontwikkelingspotentieel, zelfs van buiten leren en hiermee anderen inspireren tot groei en meer bewustwording. Maar als je zelf vergeet te groeien dan zal je misschien nooit ten diepste kunnen begrijpen wat leerlingen achteraf aan jou komen vertellen. Maar zo werkt het wel, geen leerling, geen meester.

Als de onbewogen beweger zich begint te roeren dan wordt het tijd om de stilte te laten spreken, zelfs al zal er niemand zijn om te luisteren.

Wanneer we het emotierijke en maar al te vaak wild oordelende debat verlaten, en bereid zijn om nauwgezet naar de technische fiche te gaan kijken, dan stoten we ons misschien voor het verwonderde en stomverbaasde hoofd, met de haast onwaarschijnlijk indringende vraag hoe het überhaupt mogelijk is dat we het heel die tijd niet gezien hebben. Maar dan komt het, als je het vervolgens zou willen verkopen dan wordt dat evenzeer bijzonder lastig aangezien het niet door iedereen gezien wordt. Ja, en wie ga je dat kunnen kwalijk in de wetenschap dat je het vroeger ook niet zag? Het zijn de voor buiten

Weet eigenlijk ook niet zo goed hoe dat nu komt, jezelf steeds domme vragen stellen dan ook nog op zoek gaan of je hier antwoord op kan vinden. Soms werkt het bevrijdend, andere keren leidt het tot een haast absurde zoektocht die tot niets leidt, en het is vooral dat laatste dat enorm bevrijdend werkt.

Ik ga weer iets heel doms zeggen waar iedereen eens goed mee kan lachen, als Jezus referentie staat voor het dragen en oplossen van onze schulden dan kunnen we morgen evengoed allemaal Jezus zijn. En na het hoongelach komen de domme vragen waardoor het gelach meestal verstomt of zich op mysterieuze wijze, woelig en turbulent, transformeert naar iets totaal anders, wat bedoelt de nieuwe GGZ nu eigenlijk? Kortom, over stigma is het laatste woord nog niet gezegd, zegt een aantal oprecht vreedzaam en goedbedoelende ervaringswerkers in de GGZ. Het thema van de praatgroep is overigens eenvoud, verb

De dictator zit achter het loket? Het is een metafoor die stelt dat mensen die nog niet eerder over een bepaald thema hebben nagedacht eerder onbewust een stigmatiserende taal spreken, dit in weerwil van wat een minderheid hierover stelt. Het ‘loket’ kan hier zowel figuurlijk als letterlijk genomen worden, alsof mensen het verlengstuk zijn van een dictator hoog op een troon die hen stuurt en laat zeggen wat ze zeggen. Hetzelfde fenomeen vinden we ook terug binnen de GGZ, te wijten aan het schrille contrast door wel/niet vertrouwd te zijn met derde orde impulsen en het idee van een paradigmashi

Einstein zei het, meer dan het verleden interesseert mij de toekomst en verbeeldingskracht is belangrijk dan kennis. Verder komt de waarheid uit een kindermond en als je het niet uitgelegd krijgt aan een kind van zes dan heb je het zelf nog niet begrepen, wat eigenlijk wil zeggen dat we eerst allemaal terug kinds moeten worden alvorens we onszelf terug kunnen begrijpen, of niet soms? En hoe gaan we dan reageren, als we wakker worden en nuchter naar de wereld kijken?

Binnen het duale leven is alles logisch, zelfs onwetendheid en allerhande perverse effecten die daar mogelijks uit volgen. En zo onderhouden we vandaag systemen die bol staan van niet-logische redenaties die diep ingeburgerd zitten, logisch te verklaren door de mogelijkheid om logica uit te sluiten en ons de stuipen op het lijf te jagen. Vervolgens kunnen we ook grensverleggend gaan denken om dan misschien met een schok wakker te worden om wat we heel die tijd niet gezien hebben maar ook amper in woorden kunnen uitdrukken, in liefde, hoop, en vertrouwen.

Wie de methode omdenken leert kennen zal aanvankelijk misschien de eigen ogen niet kunnen geloven, vooral niet wanneer we dit toepassen op wereldwijde systemen waaraan we elke dag onderhevig zijn, zij het direct of indirect. Het is ook hierdoor dat er een soort van (A) en/of (B) beschouwing mogelijk wordt, je kan steeds terug naar (A) maar andersom is niet mogelijk zonder ook het resultaat van (B) te integreren in denken en handelen. Dit lijkt absurd en ongeloofwaardig maar dat is het allerminst, mensen die vanuit (A) denken begrijpen mensen vanuit (B) niet, en vanuit (B) wordt gekeken naar ee

Tussen waan en mysterie hoor je soms wel de muziek niet zo goed, maar het zou best wel eens kunnen.

Communicatie op het niveau van de nieuwe GGZ, met name over derde orde impulsen, zal nog niet zo eenvoudig zijn dan wat velen misschien denken. De verklaring hiervoor kan gevonden worden in een aangepaste manier van denken ten gevolge van geïntegreerde impulsen die binnen de zogeheten overkoepelende waarheid gevonden kunnen worden. Wie deze lijn doortrekt zal dan vroeg of laat tot de vaststelling moeten komen dat je eigenlijk Trump en Poetin rond de tafel moet krijgen, om snel eventjes te zeggen dat de strijd die ze vandaag nog voeren eigenlijk een beetje absurd is. En geloof me vrij, ik teken

Voor duurzame menselijke vooruitgang is er nooit genoeg geld, zelfs niet eens de tijd om er eens rustig over na te denken. Dat laatste is het voorrecht van zij die door de GGZ voor gek verklaard worden, wat ze daarenboven handenvol geld kost aan allerhande therapieën om hun terug te laten denken dat er voor een maatschappelijke ethische upgrade niet genoeg geld zou zijn. Onderling hebben ervaringswerkers in de GGZ het dan ook over Kafkaiaanse toestanden maar dat durven ze niet zeggen tegen hun goedbedoelende hulpverleners, het zou immers zomaar eens kunnen dat ze hierover beginnen na te denken

Binnen het kader van een paradigmashift zijn er maar twee richtingen, evolutionair logisch vooruit middels co-creatieve en duurzame innovaties, of halsstarrig vastgeroeste impasse wat je op zich moeilijk een richting kan noemen, tenzij in cirkeltjes draaien waarbinnen steeds dezelfde perverse effecten opnieuw de aandacht afleiden van dat wat voor de hand op de tafel ligt. Maar verder staan we, jij en ik, natuurlijk machteloos tegen schijnbaar economische systemen die ontdaan werden van hun elementaire beginselen waardoor het menselijke denken nog niet zo gauw deze historisch klakkeloos vergete

Het simpele feit dat we een inflatoire natuurwet moeten verzinnen om alsmaar stijgende prijzen te verklaren mag dan wel creatief genoemd worden, het zegt nog niets over het inflatoire ego dat anderen ziet als het verlengstuk van zichzelf.

Hoe graag ook dat ik het liever anders zie, een paradigmashift is nu eenmaal een proces waarbinnen chaos, meningsconflicten en verwarring ten top gedreven worden. En dat is, voor wie hier al eerder mee in aanraking kwam, de logica zelve omdat er cognitief een proces van transformatie doorlopen wordt. In relatie tot diverse psychische ongemakken kan dit best niet onderschat worden waarbij zich de prangende vraag stelt in welke richting goedbedoelde therapievormen gestuurd worden. Het mag denkelijk voor zich spreken dat deze materie ook tot nogal wat onenigheid en bijhorende emoties kan leiden,

Ik ga weer een keertje gek doen maar het is wel realistisch, over economie in een notendop waarbij je zelf mag zoeken naar de logica, tenzij geen logica, in een paar slagzinnen. Bij geldvermeerdering stijgen automatisch de prijzen door de inflatoire natuurwet die hieraan ten grondslag ligt, dit betekent dat deflatie, wat wil zeggen dat er spontaan neutraal geld vrijkomt in het totale economisch circuit, geen optie is. Immers, dezelfde inflatoire natuurwet doet het verlossende effect van de spontane geldcreatie vanuit de reeds bestaande geldhoeveelheid automatisch teniet. Zelfs de optie biflati

In het jaar 2020 wisten steeds meer economen en politici hun weg te vinden naar de niet van oprecht intermenselijke warmte gespeende herstelacademies die als paddenstoelen uit het niets oprezen, alwaar ze werden opgewacht door de talrijke ervaringswerkers die reeds eerder met brio hetzelfde pad bewandelden. Ja, het ging om kleine dingen, kleine fluctuaties en aanpassingen aan diverse systemen zetten vanaf dan onverhoopt de poort open voor een mondiaal herstelproces dat paradoxaal genoeg veel sneller ging dan wat velen daar aanvankelijk over dachten. Maar dat werd door een minderheid aan ervari

Hoe verhoudt zich een gebrek aan realiteitszin tot de elementen van beperkte- en/of begrensde rationaliteit? Het zijn de vragen waar weinigen zich over ontfermen omdat het antwoord je ook in een uiterst hachelijke positie kan brengen, onwrikbaar voor de rest van je leven. Maar net dat is het resultaat van een doorgedreven herstelonderzoek met een betekenisdiepte die we best niet kunnen onderschatten, niet in het minst zwaar inbeukend op allerhande emoties en onze psychische draagkracht en gewetenslast tartend op een manier die je een toevallige voorbijganger echt niet toewenst. Desalniettemin

Ik las net dat het tijdperk van Christine Lagarde aangebroken is, ze verwacht lage rentevoeten de komende tien jaar. En binnen de muren van de GGZ zijn een aantal bezig met co-creatieve rente in excel, het is als zoeken naar de zeven verschillen van hoe dit voor leken beslist mysterieuze verschil in verschillende zienswijzen überhaupt mogelijk is. Heel apart en kinderlijk eenvoudig, over derde orde impulsen, co-creatie en paradigmashifts waarover het laatste woord duidelijk nog niet gezegd is. Althans, zo zeggen een aantal OPS-lijders die veel vaker niet begrepen worden dan wel, nochtans logic

Tussen miljarden sterren en planeten werd m’n aandacht getrokken tot iets heel bijzonders, het is metadenkend een amper zichtbare berg die tegelijkertijd wel en niet bestaat. Hoe is een dergelijk mysterie überhaupt mogelijk? Is het dan een kwestie van waan, onwetendheid of een gebrek aan realiteitszin? Of is het simpelweg een kwestie van menselijke afspraken om te blijven geloven dat die berg bestaat? Het antwoord is even verbazingwekkend als eenvoudig, verander de afspraken en de berg verdwijnt, met als geveinsde toverwoorden perceptie, co-creatie en paradigmashift. In een oneindige kosmos is

Wie bij de hond slaapt krijgt z’n vlooien en slapende honden wakker maken is gevaarlijk, ze laten slapen misschien nog gevaarlijker. Het zijn metaforen die ons iets duidelijk willen maken maar we weten misschien nog niet precies wat. En vanuit welke positie vatten we een dergelijk onderzoek aan? Ja, misschien wel, een veilige en vertrouwensvolle omgeving gepast, net zoals open dialoog misschien net iets moeilijker zal blijken dan wat aanvankelijk gedacht kan worden.