TTC

Het is dan ook mijn oplossing niet, ze ligt al eeuwen in de schuif. De angst bekruipt je pas wanneer ze ook begrepen wordt, anders niet. Aan de oppervlakte is alles chaotisch en verwarrend, ons oordelend vermogen tartend op een manier dat veel vaker laat vermoeden dat consensus vooral niet tot de mogelijkheden behoort. Het is echter in de verdieping dat alles veel eenvoudiger wordt, wat je vervolgens dan weer niet verkocht krijgt aan de oppervlakte. En zo kom je erachter dat je vandaag bij de ziekenkas terecht kan om alle begrotingstekorten tot nihil te herleiden, de cursus mindfulnes

De term onbewust stigma kreeg steeds meer vorm en inhoud naarmate ik een poging waagde om een en ander te begrijpen, op basis daarvan ben ik uit morele overweging dan ook naar de GGZ gestapt met een aantal nuchter doordachte hulpvragen. En nu twijfel ik of ik nog wil verder leven, nuchter doordenkend.

Het probleem van keuzevrijheid is dat we nooit alle opties kennen, net zoals er verschillende opties kunnen zijn voor het oplossen van een probleem. Iedereen met een klein beetje gezond verstand begrijpt deze zin, behalve een aantal die mensen absoluut voor gek moeten verklaren wanneer ze oplossingsgericht denken. Een aantal daarvan pleegt hierna zelfmoord, en met spijkers van Van Leeuwen hangt Jezus daar al eeuwen.

Per definitie, arbeid is een maat voor het werk dat gedaan wordt, of de inspanning die door een krachtbron geleverd wordt bij verplaatsing van een massa. Denken of verbeeldingskracht is ook arbeiden, zo kunnen we principieel met een historische muisklik alle schuldenbergen laten verdwijnen in het niets waar ze vandaan komen. Iedereen kan dit weten en het is niet eens zo moeilijk om te begrijpen, omdat het eenvoudig is. Op deze manier lijkt het dat er nog een aantal factoren ontbreken, of volstaat het om onze definitie over arbeid te herzien?

Het is bizar maar zeker niet ondoordacht, moesten een aantal ervaringswerkers in de GGZ begrepen worden dan zou het morgen misschien al WOIII kunnen worden. Maar dat ligt nu eenmaal niet binnen hun ambities waardoor ze zich dan ook ernstig zorgen maken over een en ander, wat dan weer niet begrepen wordt, begrijp je? Uw leverancier voor mindfulness, de ziekenkas.

Hoe ik een aantal citaten van Einstein nader heb onderzocht en vanuit ervaringskennis ook kan bevestigen? Verbluffend eenvoudig, waarna ook duidelijk werd waarom eenvoud toch niet zo gemakkelijk is dan ik aanvankelijk enthousiast hoopte, een paradox die een kind van zes kan begrijpen. Dit is de reden waarom ik nu OPS-lijder ben, amper geloofwaardig is het, doch kristalhelder voor wie het ernstig beschouwen wil.

Angstwekkend is het, nooit heb ik gedacht dat m’n leven zo zou eindigen, levend in een wereld waar WOIII waarschijnlijker is dan dat je een GGZ-expert zou kunnen vinden die begrijpt wat biflatie betekent. Wat we wel begrijpen is zowat elke tegelwijsheid die ons doet herinneren dat er meer is tussen hemel en aarde, we vinden alleen de sleutel niet omdat we alles onnodig complex maken. Ergo, het is niet omdat die sleutels er niet zouden zijn, het collectieve bewustzijn is nu eenmaal met iets anders bezig, met als paradoxaal neveneffect dat waan normaal wordt en beschikbare oplossingen onmogelijk

Bestaat er een verschil tussen escapisme en verruiming van denken? Naar mijn beleving, escapisme lijkt me een poging om van de pijn weg te lopen, bij verruiming van denken integreren we die pijn waardoor ook meer verbondenheid ontstaat. Een het is vanuit dit verruimde perspectief dat er zich inzichten ontbloten die betrekking hebben op het leven van alledag, dit kunnen we steeds verfijnder gaan onderzoeken van waaruit nuchtere conclusies volgen die ondraaglijk zijn voor elk mensenhart, zij het onbegrepen en onthaald op manieren die het innerlijke lijden op de spits drijven. In het verlengde wo

Wat ik al heel de tijd probeer is mijn diepe zorg- en angstschreeuw zo nuchter mogelijk te vertalen en tot expressie te brengen, het innerlijke psychische lijden voelen jullie wellicht niet, wat ik ook niemand toewens. Kan iemand mij aub helpen waar ik met m’n hulpvragen terecht zou kunnen, het gaat niet enkel over mezelf gezien het inhoudelijke, het wordt steeds zwaarder.

De betekenisdiepte van de stellingen van Einstein kunnen we maar beter niet onderschatten, dat weet je pas nadat je hier ten gronde onderzoek naar verricht hebt. In dit weten ligt dan ook een innerlijk verwoestende psychische last en lijden, dat wat je ook niet loslaat omdat je er elke dag mee geconfronteerd wordt, als een normaliteit die zich uit in ons inflatoir taalgebruik. Inflatoir taalgebruik staat hier voor onze culturele conditionering, geld, geld, geld … en nog eens geld, dit in absoluut contrast met wanneer we zouden gaan omdenken, ontegensprekelijk anders met gevolgen die amper te o

We kennen het, het is altijd al zo geweest, net zoals we telkens opnieuw hetzelfde vergeten. Alles is interpretatie, net zoals ervaringskennis tot andere conclusies kan leiden, zij het vaak onbegrepen. Hierbij, heel wat verwarring kan ontstaan door verschillende referentiekaders door elkaar heen te gebruiken, zelfs wanneer ze puur intellectueel gekend zijn. Het kan oneindig doorgaan door alles binnen een OF/OF context te betrekken, en te vergeten dat het ook EN/EN kan zijn. En zo komen we tot het individu, in onverdeelde verdeeldheid, nooit gescheiden.

Zoals altijd, een onderzoek kan leiden tot een conclusie, als het resultaat van ervaringsgerichte toetsing en observatie die herhaalbaar is. Dat is nu mijn grote probleem, nuchter en machteloos getuige zijn van een wereld die geen weet heeft van een aantal anomalieën die oppervlakkig niet eens opvallen dan wel onze realiteit vorm geven en paranoïde neveneffecten kan opwekken. Er zit een logica in die niet altijd iedereen begrijpt maar wel kan ervaren door onbewuste bewustwording, op dat moment nog niet doorleefd of technisch onderbouwd. Mijn conclusie is dat mensen in dit proces hopeloos verst

Mensen zijn werkelijk fascinerende wezens, in staat om zich te verankeren aan onwaarheden om vervolgens al het andere als ongeloofwaardig te percipiëren en naar de zwijgspiraal te verdrijven, zij het geheel onbewust. Onderzoek hiernaar leidt dan ook spontaan naar een aantal inzichten die je wereldbeeld op z’n kop zet, het enige dat we hiervoor nodig hebben is logisch redeneren, het is niet meer dan dat. Als ervaringswerker in de GGZ heb je hier echter niets aan, net omwille van die zwijgspiraal die fungeert als een mallemolen die je telkens opnieuw in verwarring brengt, tot het stopt en je twi

Het is hartverscheurend maar je kan er beter niets over zeggen, het aantal labels dat je dan te verwerken krijgt simpelweg overweldigend, wat je hart nog meer verscheurt. Dit willen begrijpen is dan zowat de grootste blunder die je in je leven kan maken, bizar genoeg omdat het steeds eenvoudiger wordt, wat tot nog meer ongeloof, stigma en marginalisatie leidt. En dan komt het advies loslaten, alsof je eigenhandig ook nog eens een dolk in je hart mag spiesen, in liefde, hoop en vertrouwen op een goede afloop, weerzinwekkend. En niemand weet waar het over gaat, waar je dan maar beter niets over

Als niet begrepen worden al pijnlijk is, dan wordt het pas echt pijnlijk wanneer het resultaat van dat niet begrijpen steeds waarachtiger wordt. Maar dat is het dan elke dag, zelfs zonder te begrijpen waar het dan precies over gaat. En het wordt steeds erger, loslaten lukt niet, men heeft het over niets anders in deze wereld, over wat niet begrepen wordt. Onbegrijpelijk wellicht?

Het heeft geen zin meer, ik schaam mij te diep om hier nog als mens rond te lopen, geniet van uwen vinaigrette Ja, een mens kan zich de vraag stellen wat het resultaat zou kunnen worden van schematherapie, elk normaal denkend mens zou dan kunnen denken een schema, niet? Het is aan de hand van die therapievorm dat we vlotjes allerhande stellingen of hulpvragen kunnen voorleggen tot nader onderzoek, het probleem zal dan misschien zijn dat een aantal niet had verwacht dat ervaringswerkers in de GGZ ook ernstige mensen zijn. Het resultaat ligt dan ook voor de hand, de therapie werkt wonde

Het mag inmiddels duidelijk zijn dat het ons allemaal niet deert, de spektakelwaarde van vluchtende en lijdende mensenmassa’s trekt nu eenmaal meer aandacht dan de vele sociale alternatieven die ons vrij worden aangeboden. Het is jongleren met mensen in functie van rasters met getallen, en naargelang de goochelaar van dienst hebben we geluk, of brute pech. Werkelijk niets in deze wereld laat vermoeden dat mensen het ooit andersom zouden gaan doen, dat we de rasters en de getallen nu net gaan gebruiken in functie van leven, welzijn en waarachtig herstel. Het zal dan misschien ook op goochelen l

Ja, die tijdloze sleutel is verbluffend eenvoudig, het is ten allen tijde schulden gedeeld door de totale geldhoeveelheid + 1. Hoe we daar nu precies toe komen is irrelevant aan de impact wanneer we deze sleutel co-creatief zouden toepassen, tenzij een minderheid heeft niemand hier aandacht voor. In dit weten en begrijpen ligt dan ook veel besloten, met in het verlengde het zicht op een wereldbeeld waarin mensen gevangen zitten in een systeem en aangepaste manier van denken dat eerder kunstmatig zichzelf onderhoudt en bekrachtigt, als onecht. Het pad naar echtheid zou er dan kunnen uit bestaan

Tot treurens toe werd nu het OPS-lijderschap inhoudelijk toegelicht en het resultaat is dat we morgen gaan vergaderen over het Global Migration Pact, zij het met een extra dimensie waar we paraconsistente logica voor nodig hebben, onbegrijpelijk. De diverse anomalieën zijn nu gekend en nuchter doordacht zodat niemand nog kan zeggen dat ervaringswerkers in de GGZ geen nuttige bijdrage zouden kunnen leveren voor GGZ-experten, met als doel lotgenoten, psychisch kwetsbare mensen, een betere dienstverlening te kunnen garanderen. Kortom, we zijn dus gestart waar we geëindigd zijn, geen ervaring rijk

Misschien dat het je nu wel lukt, alvast benieuwd.

Met de gekende clichés als ultiem afweermechanisme, soms lijkend dat ze inhoudelijk ook ten gronde begrepen worden, wat verwarrend kan zijn. Enkel in fabeltjesland denkt men dat een paradigmashift niet schokkend is, het ontstaan van neologismen is hier niet vreemd aan. En dat is dan weer eenvoudig te begrijpen, door het totale gemis aan congruentie en kennis waar wel nieuwe woorden voor moeten verzonnen worden.

Het is als een burnout, wanneer we dat koppelen aan het evolutionaire imperatief dan krijgen we een totaal ander verhaal, wat op zich vlotjes naar het OPS-lijderschap kan leiden en de burnout vertekend weergeeft. Een derde orde impuls is binnen deze context dan het simpelweg toelaten van aanvullende informatie die spontaan leidt tot een heel andere visie op de werkelijkheid, wat ook schokkend kan zijn en de burnout psychisch verzwaart. Tussen weten en begrijpen, het is als zeggen dat alles aan evolutie onderhevig is, behalve onze samenleving die hopeloos achterop hinkelt omdat mensen er deskun

Het is begrijpelijk dat je angstig wordt bij het idee van mindfulness, menselijk gezien is dat normaal.

Vluchten kan in alle richtingen, daarom dat mindfulness veel moeilijker is dan de meesten denken.

Zelfs het aanbod aan alternatieve geldsystemen brengt me in verwarring, zowaar een luxeprobleem om hierin consensus te vinden. Een goede manier is om dan intellect en hart duidelijk van elkaar te scheiden, het risico bestaat immers dat je geen woord meer kan zeggen wanneer je naar de impact gaat kijken. Ja, ook hier, ongeloof verhindert inzicht, het is dan ook ongeloofwaardig voor wie er nog niet mee vertrouwd is, wees voorzichtig en bedachtzaam. Een fluweelzachte transformatie, een idee dat niet zomaar uit de lucht komt vallen, verre van. Vroeger had ik een dikke BMW, heb dan ook in R