TTC

Vanuit welk perspectief wordt dan gesproken wanneer het over die poel gaat? Stel dat het vanuit een hemelse dimensie gezien wordt en we als gevallen engelen des duivels worden, in hoeverre verschilt het beeld dan van de poel des vuurs?

Hoe dan ook, om het klimaatdebat luister bij te zetten hebben ervaringswerkers in de GGZ heel eenvoudige oefeningen bedacht, zelfs GGZ-experten hebben er schrik van. Hoe willen we stigma vanuit dat standpunt dan definiëren, als dat wat we liever niet willen zien wegens te pijnlijk om te moeten (h)erkennen? Ja, we spreken vandaag graag over ervaringsgericht en paradigmashifts, het vermoeden wordt echter wel gewekt dat er over veel liever niets gezegd wordt, de onbesproken innerlijke pijn en het beeld dat daarbij hoort.

Zijn er in deze wereld demonische krachten werkzaam?

Het oog kan zichzelf niet zien, wie zou dan de ziener zijn en hoeveel angst heeft het valse zelf hiervan? Maar hoe verhoudt zich dat tot de Poel des Vuurs, dat is het onderwerp.

Geschreven is er veel, zelfs overweldigend veel. Hou zou je dat ervaren?

Ja, spreken over paradigmashifts maakt velen angstig, het impliceert wel een en ander. Daarom dat er ook OPS-lijders bestaan, heel eenvoudig eigenlijk.

De lokroep Gods, het zoeken naar het ware zelf waartoe het valse zelf het middel kan zijn, maar wie is dan wie?

Hoe weet je dat de ziel nooit kan sterven?

Methodische twijfel, herstelonderzoek en schematherapie kan, voor wie dat interesseert, helpen om helderheid te brengen in heel wat onzekerheden die veel lotgenoten misschien hebben, het resultaat zegt echter niet dat we ons dan ook beter gaan voelen. Zelfs het tegendeel kan en mag beweerd worden, simpelweg door ons gaandeweg bewust te worden van dat wat we eerder niet eens in vraag stelden maar achteraf onwaar blijkt te zijn. Getuigenissen van ervaringswerkers in de GGZ kunnen bijgevolg dan ook zeer confronterend worden, tenzij de bereidheid en openheid gevonden wordt om een soortgelijk proce

Deze zin triggert me, of bedoel je met 'geen bewust iets' niet iets dat we kunnen waarnemen als een manifestatie zoals jij en ik?

Alweer even geleden dat de methodische twijfel aan bod is gekomen, zo een beetje als aan alles twijfelen waardoor niets nog zeker is. Wat rest is de zekerheid dat twijfel bestaat en er iets is dat hieraan niet kan twijfelen, dat wat we zijn maar niet kunnen zien, als het denkende. En dan de buitenwereld nog, deze valt niet te ontkennen maar is hij wel waarachtig, ben ik wie ik denk te zijn daarom niet gewoon een personage in een film?

Na de gekende omwegen en pogingen tot misleiding kunnen we dan verder met hetzelfde, over hoe schuldenaren hun schuld niet hoeven te betalen en toch krijgen de schuldeisers hun geld terug. De ontbinding van de schuldrelatie opent heel wat deuren met betrekking tot hedendaagse problemen, zij het onder voorwaarden. In de eerste fase betekent dit een wijziging in de cognitieve structuur van hoe naar het probleem te kijken, ervaringsgerichte oefening toont snel aan dat diverse conditioneringen toch veel weerbarstiger zijn dan wat de eenvoud van de technische bewijslast mag doen vermoeden. Maar nie

Het is een uiterst mysterieus en fascinerend fenomeen, eenvoudig aantonen dat er in een economie geen gebrek aan geld kan zijn maar toch blijven we dat massaal geloven. Wat rest zijn bergen verklaringen waarom een en ander niet begrepen wordt maar finaal brengt dat geen zoden aan de dijk. Metadenkend laat dit het vermoeden dat de menselijke geest zichzelf dermate kan hechten aan een overtuiging dat niet laat vermoeden dat het ooit anders zal worden, los van alle beloften en warme gevoelens over derde orde veranderingen en paradigmashifts. Tiens, dat gaat precies helemaal niet over w

Je vraag werd beantwoord met zelfs een aangepast schema dat je op je wenken dient, we zullen nu wachten tot je terug dezelfde vragen stelt.

Ik geloof enkel maar in de dingen die ik kan bevatten, zelf ervaren heb en/of logisch te verklaren zijn, in het andere geval zou ik napraten zonder degelijk begrip. Het wil dus zeggen dat ik ook heel wat zou kunnen missen waardoor mijn beoordeling beperkt is, zij het door een gebrek aan kennis of authentieke ervaringen die me bewust van iets hebben gemaakt. Andersom geldt dan uiteraard ook, net zoals er in een economie nooit een gebrek aan geld kan zijn maar toch denken dat het wel zo is omdat iedereen het zegt en zich massaal aan deze gedachte conformeert.

Wie zegt dat ik HB ben? De vraag is of je schuld weg is zonder te betalen en dat toch de schuldeiser z'n geld terug heeft, daar ging het om. Moeten we dan een extra lijntje voorzien om hetzelfde te doen, zou je daar blij mee zijn?

Het lichaam in die vorm zoals het bestaan heeft vergaat volledig, daar kunnen we het wel over eens zijn. Volgende valt me op: De levensadem verlaat het lichaam, maar is geen bewust iets. Het is de levensvonk die leven aan de ziel geeft. God blies de levensadem in het lichaam van Adem en werd zo een levende ziel. Hoe kan die levensadem onbewust zijn wanneer dat nu net leven schenkt? Verwarrend.

Hoezo, je vroeg om van je schuld af te komen zonder dat je je huis zou verliezen, de schuldeiser heeft z'n geld ook terug. Zie je het niet dan? En dan snel er vanalles en nog wat bijhalen om een en ander te verduisteren? Verdacht is het, en je bent Vlaming? Het lijkt bijna op een Jubeljaar, zo snel gaat het.

De schuld is dus weg en de schuldeiser heeft z'n geld terug, welke impact heeft dat om de randfenomenen.

Ik zou schematherapie toch eens ernstig overwegen, schept orde in de wanboel die je er telkens van maakt.

We hoeven maar van twee dingen te onthechten, maar ik ben niet zeker meer of ik nu het eerste of het tweede vergeten ben.

Weet je, we kunnen het ook eens hebben over een paradigmashift, maar ook enkel op voorwaarde dat er niets verandert.

Ergo, de lat is te hoog voor je, de schuld is weg en de schuldeiser heeft z'n geld terug zonder dat jij iets betaald hebt. Dat was het onderwerp, niet heel het hedendaagse sociale zekerheidsstelsel dat om dezelfde reden rustig alles kan betalen omdat de staatsschuld op dezelfde manier kan opgelost worden. Help, de duivel wordt geflamed, keertje wat anders., zelfs komisch.

Als we het hebben over iets creëren of scheppen dan kunnen we ons de vraag stellen wie of wat die scheppende kracht nu precies is, dit zonder het te willen hebben over wat gecreëerd of geschapen wordt. Anders gezegd, oorlog is ook als een schepping te zien, net zoals de wil van sommigen om iets anders te scheppen, vrede en harmonie. De vraag is dus eigenlijk of dit dezelfde scheppende kracht is of van elkaar losstaande entiteiten of krachten. Iemand een uitgesproken idee hierover?

Ik denk dat psychiaters nog veel werk hebben, gelukkig voor hen. De lat verhogen betekent abstraheren en dan nuchter kijken, op deze manier vallen de anomalieën gratis op je bord. Maar dat zie je niet door er altijd chaos van te maken door nu net teveel informatie, en zo raakt iedereen in verwarring wat een aantal dan ook maar al te graag heeft. Maar doe rustig verder, straks komt Jezus. Je hebt zelf excel, ik zie het hier dan wel verschijnen. Of is er nog afwas te doen ook? Of stofzuigen, zeg maar.