TTC

Het simultaan zien van twee werelden lijkt apart, is het een stoornis of nu net logisch te verklaren? Herstelonderzoek leidt ertoe om te zeggen dat het als vanzelfsprekend gezien kan worden onder bepaalde voorwaarden, namelijk door het onderzoeken zelf, door aandacht en interesse te hebben voor dat wat voor iedereen beschikbaar is, informatie. In metaforisch beeldspraak, we hebben bovenop het aardse paradijs een geldgedreven mallemolen gebouwd die de mensheid op sleeptouw heeft genomen waarin we een aantal elementen vergeten zijn, vaak ontwrichtend en chaotisch. En wanneer we die elementen ter

Enkel via een waarachtig theologisch discours, religie (het leven of het menselijke lijden in algemene zin) is niet zomaar wat. Het gaat over normen, waarden en ethiek, dat je evengoed de stuipen of op het lijf kan jagen door de ontnuchterende inzichten die uit een dergelijk discours kunnen geventileerd worden. Het risico op te voorbarige conclusies kan immers ook leiden tot totaal averechtse neveneffecten die dan net zouden uitgelokt worden door dit ernstig te nemen, als de doos van pandora die hoop plots tot een nachtmerrie maakt, ondanks de eenvoud van de inzichten waartoe theologisch onder

Systematisch theologisch onderzoek is een ernstige bezigheid, met als doel meer harmonisatie, verbinding en vrede. Het is dus een heel pragmatische bezigheid, gezien het doel heeft het betrekking op ons allen. Inzichten kunnen binnen dat kader dan ook gedeeld worden, middels premissen of anderzijds. Daarom, het volgende: Een referentiekader waarbinnen epistemologische obstakels gangbaar zijn, leidt tot een dialoog conform deze beperkingen/obstakels. Hoe komen we dat te weten?

Er staat gewoon, doe maar. Waarom? Met kennis over diverse epistemologische obstakels kan slechts beperkt geoordeeld worden, als eigen aan dat specifieke referentiekader. Op deze manier komen we tot het Dunning-Kurgereffect, het behoort niet tot het theologische discours waarin meer harmonisatie ook verruiming impliceert. Het is dus ernstig, of ook helemaal niet. Vraag een aantal om die obstakels op te sommen, als ze al niet gekend zijn dan is het ook moeilijk om überhaupt een oordeel te kunnen vellen, noch dat ze doorzien en hersteld kunnen worden. En dat is niet op

Je bent alweer vertrokken, is goed.

Doe maar, met kennis over diverse epistemologische obstakels kan slechts beperkt geoordeeld worden, als eigen aan dat specifieke referentiekader. Op deze manier komen we tot het Dunning-Kurgereffect, het behoort niet tot het theologische discours waarin meer harmonisatie ook verruiming impliceert. Het is dus ernstig, of ook helemaal niet.

Dan zou je op z'n minst heel anders reageren, maar ik begrijp wel wat je probeert.

Gelijk of ongelijk worden bepaald door onderzoek, door wetenschappelijke en religieuze nuchterheid dat iets minder makkelijk is dan het lijkt. Hierbij kan onmogelijk geoordeeld worden over iets dat men niet weet, door het gebrek aan bereidheid tot een gedegen theologisch of wetenschappelijk onderzoek. En dat is een heel andere benadering dan alles weg te vegen zonder dat überhaupt een oordeel mogelijk is. Maar om je tegemoet te komen, je zal gelijk krijgen wanneer we een dergelijk onderzoek in alle ernst zouden uitvoeren, wat net daarom de situatie des te pijnlijker maakt voor wie zich hieraan

Religie veronderstelt groeiprocessen, bewustwording die ook een appel doen op onze morele verantwoordelijkheid jegens het leven dat ons geschonken werd. Vandaag leven we in een wereld waarin de waan de normaal geworden is, om vervolgens te verklaren dat al het andere dan wel moet bedacht zijn door buitenaardse wezens die ons vijandig gezind zijn. In reactie daarop raken we dermate in verwarring en vertwijfeling dat het nog beter is om aan de waan vast te blijven klampen dan dat we een paar uurtjes de tijd nemen om het onze aandacht te schenken, of in weerwil daarvan elkaar te bekampen en daar

Escapisme is een begrijpelijke reactie, het gaat dan ook niet over de zon die blijft schijnen, dan wel over het menselijke lijden.

Morgen zakt heel deze wereld als een kaartenhuisje in elkaar, zowel die van christenen als moslims, en van alle anderen. Technisch gezien is dat in een vingerknip geregeld door wat iedereen kan terugvinden op internet, in het bijzonder mogelijk gemaakt door nu net de tragische absurditeit van het soort economie dat we onderhouden. Dat dit alles niet geweten is door een meerderheid van de bevolking, stelt religie in een bedenkelijke situatie om de eenvoudige reden dat het allemaal geen geheim is. En dat is het punt waar ook de GGZ in het vizier komt, over hoe deze cognitieve processen werken wa

De wereld is een hel, hoeven we maar gewoon een goed boek over te lezen, dat weet iedereen. Tegelijk is er nog veel meer geweten, het is alleen bijzonder twijfelachtig of dat ook door iedereen geweten is, van waaruit volgt dat onwetendheid een belangrijke spil vormt en verschillende wereldbeelden mogelijk maakt. Als inherent aan het leven waarin we als belichaamde zielen een rol spelen, meerlagig met inbegrip van een groeipotentieel dat ook kan leiden tot zelfrealisatie.

Je geeft een beschrijving van het vigerende wereldbeeld waarbinnen heel wat dreigingen aan het licht mogen gesteld worden, volledig mee eens. Maar in die verkrampte houding ga je ook al het andere stuk slaan, inclusief je medemensen die je een ruimer perspectief aanbieden waarbinnen deze conflicten kunnen overstegen worden in de vorm van een ethische upgrade, meer verbinding en harmonisering. Het is dat laatste waar theologie of religie over handelt, niet de verkramping waarbinnen die vooral voor jezelf opgelegde beperking het conflict voedt, in de vorm van nog meer haat en frustraties waarin

Je strooit geen zaadjes, enkel frustratie en haat die je tot expressie brengt vanuit een onderliggend probleem waardoor de aangeboden zaadjes door deze hoedanigheid versmacht worden. Hierop is het element van de omgekeerde effectiviteit van toepassing, niet enkel door het denigreren van anderen maar tevens jezelf verkrampend, nietsontziend alles om je heen verduisterend, in extreme verrechtsing die mede gecultiveerd wordt door je vijanden die in hetzelfde of soortgelijk wereldbeeld en bijhorende aspiraties hun actieplannen tot expressie brengen. Verdieping, verheldering en ontnuchtering doven

Het leven is tijdloos zoals in veel geschriften geopperd wordt, als een repeterend proces waarin de ziel zichzelf tracht te bevrijden na een proces van evolutie en involutie, om na een lange levensreis tot zelfrealisatie te komen. In verschillende lagen en wereldbeelden waarbij de overstijging van een wereldbeeld ook meer inzicht geeft in dat wat overstegen werd, schijnbaar tijdloos wanneer het navigerende zelf dit domein betreedt. Op deze manier wordt het ook duidelijker wat er met overkoepelende waarheden bedoeld wordt, dit vertaalt zich in een aantal neutraliserende katalysators die als zaa

Meerwaarde?

De echte ik, leerzaam. Hoezo? En je denkt dat we dat we hier zo bij laten, waarom zou dan anders zijn in dat geval? Omdat je niet tot twee kan tellen? Gaat wat worden, maar veel plezier ermee.

Te laat nu, hebben de instanties verwittigd. Het is verwarrend om te stellen dat overkoepelende waarheden in verdoken gebieden liggen, vooral omdat ze zich als open geheimen aan ons voordoen. Mysterieus is het, alsof een wildgroei aan problemen een ondoordringbaar kluwen gaan vormen voor dat wat doorheen alles straalt, slechts de enkeling beroerend om er vervolgens expressie aan te geven, versmacht in hoop, het kind gedood. Zoekend, wroetend, ongezien, ongehoord, onbegrepen, het falen compleet.

Doe maar, ik hoop dat de ziel zich tijdig kan bevrijden, dit wensen we niemand toe. Een trol is een persoon die berichten plaatst in een internetomgeving om voorspelbare emotionele reacties uit te lokken als woede, irritatie, verdriet of scheldpartijen. Naast de kwestie reageren of schijnargumenten in de discussie brengen zijn strategieën om gebruikers binnen de gemeenschap doelbewust te frustreren.

Stop er maar beter mee, je spelletjes hebben lang genoeg geduurd.

Wat rest er in het leven na de bewustwording dat de mensheid strijdt tegen absurde problemen die in stand gehouden worden door een economie die berust op beperkte rationaliteit? Dit euvel oplossen is onmogelijk, zelfs niet in de vorm van integere hulpvragen aan de GGZ om een en ander te onderzoeken op waarachtigheid. Is het dan niet gewoon beter om zelfmoord te plegen? Of is er nog iets dat we missen misschien, iets dat we over het hoofd zien? Ja, lijkt me een goed idee, een aparte draad. Het spel blijft nooit lang duren, alsof we niet wisten dat je gevangen zit in het diepste van je

In de acceptatie van het EN/EN perspectief kon ik het conflict in mezelf beter plaatsen, als de expressie van onpersoonlijk zijn dat zich identificeert met het personage in een oneindige levensfilm, het OF/OF perspectief leek hiertoe namelijk te beperkt. Het mag duidelijk zijn dat hierdoor ook nogal wat verwarring kan ontstaan, zowel voor het individuele zelf als voor de omgeving.

Over welke quote gaat het dan precies?

Andere virusscanners hebben tot bijzondere resultaten geleid, soms lijkend alsof we te doen hebben met een drie-eenheid. En dat is misschien nog maar het begin van wat volgen kan, het kon ook niet eeuwig blijven duren natuurlijk.

Wakker worden in de droom mag dan misschien wel een ontnuchterende ervaring zijn, het wordt nog anders wanneer we die droom nuchter beschouwen. De verbijstering vinden we in de talloze bevrijdende inzichten en alternatieven waar we ons niet bewust van zijn, alsof we blind zijn voor dat wat iedereen rustig kan nalezen in deskundig studiewerk. Op deze manier wordt het snel duidelijk dat er verschillende werelden bestaan, met een politiek die deze niet herkend en daarom ook de bevolking niet conform informeert. En dat is allen maar pijnlijk voor wie zich hier ten diepste bewust van is, een kennis