TTC

Zelfs een dramaturg kan dit wellicht niet verzinnen, dat er tussen miljarden sterren en planeten piepende muisjes zijn die zich moeten profileren als brullende leeuwen om de aandacht te trekken van GGZ-experten om eens met een deskundige bril te willen kijken naar een aantal denkfoutjes in wereldomspannende systemen. Vreedzaam en bedachtzaam nochtans, met de integere hulpvraag om te willen bevestigen dat het wel waarachtig is, of simpelweg lariekoek zodat de piepende muisjes terug rustig kunnen slapen, meer vragen ze eigenlijk niet. Het leven van ervaringswerkers in de GGZ, het onvoorstelbare,

Afschuwelijke wereld waarin we leven, een virus dat heel de mensheid zomaar eventjes kan laten verdwijnen en een economie die als een kanker evenzeer onze leefwereld vernietigt, en dan gaan we het hebben over liefde, derde orde veranderingen en co-creatie? Op dat moment kan je maar beter aan niets denken en aan de wereld verzaken, met niemand contact hebben en dat alsof het als OPS-lijder al niet zo is, omdat je een paar hulpvragen had aan de GGZ. Ja, blijven lachen, alsof er niets aan de hand is, hopend op een fluweelzachte transformatie die ons morgen wakker maakt en deze wereld laat herinne

Hoe meer kennis, hoe minder ego, hoe minder kennis, hoe meer ego (Einstein). Biflatie is dan ook gratis, even wennen om het brein te wassen.

Door het coronavirus ervaar ik economische debatten des te pijnlijker, het maakt me des te meer helder hoe we als mensheid quasi letterlijk gevangen zitten in een systeem dat we zelf bedacht hebben en ons schijnbaar niet meer toelaat om daar anders over te denken. En wie eenvoudig kennis neemt van de beschikbare alternatieven, gelooft misschien niet meer dat dit alles werkelijk is, alsof plots helder wordt wat we eigenlijk al eeuwen vergeten zijn. Enfin, dit louter een persoonlijke beleving, over wat vanzelfsprekend lijkt maar duidelijk niet is, hoop doet leven, allemaal niet zomaar wat, een p

Ergens op aarde moet er een plek te vinden zijn waar een economie bestaat die ons dient, waar de basisfuncties nog gewaardeerd worden om zodoende herstel van onze planeet te bevorderen, en de mens te rehabiliteren tot mensheid, in verbinding. Die plek heb ik al gevonden, zelfs al gelooft niemand dat er ook zo een economie mogelijk is, heb me dan meer dan waarschijnlijk ook van planeet vergist, sorry. Absurd is het woord biflatie, raadzaam om hier niet over door te denken, écht het laatste dat je wil weten als ervaringswerker in de GGZ.

Als religie staat voor her-verbinden dan laat dat verschillende interpretaties toe, net zoals we in de donkere nacht van de ziel een proces doormaken dat ons loutert, zo zegt het studiewerk dat hierover deskundig rapporteert. Maar wat die loutering nu precies inhoudt in een wereld die werd gekaapt door het strikt inflatoire denken, dat is een mysterie, te eenvoudig om waar te kunnen zijn, te simpel om aandacht te geven. Verder is het als wachten op Godot, of de hand van Jupiter die GGZ-experten rond de tafel brengt om zich te beraden over het voor het normale verstand onwaarschijnlijke fenomee

Als we al mogen spreken in termen van verlossing en bevrijding, dan kan morgen iedereen zichzelf tot Jezus verklaren door gebruik te maken van een telraam. En de dupe zal diegene zijn die het durft vertellen, omdat je de richtlijnen van de GGZ ter harte nam, hoezo?

Verzachting en verheldering kon ik vinden in het verruimen van m’n referentiekaders, hierover diepgaander te reflecteren waardoor ik ook een en ander beter kon kaderen. Kortom, het vinden van een verklaring gaf dan wel enige verlichting en in die zin ook verheldering, het is de tegenpool die m’n psychisch ongemak elke dag voedt. Het getuige zijn van een wereld die elke dag, elke minuut, elke seconde perverse effecten genereert door een economisch systeem te onderhouden dat haar eigen beginselen heeft uitgesloten. En dat verdwijnt niet door bij de ziekenkas een cursus mindfulness te volgen, het

Je hebt geen flauw idee waar het over gaat, alsof we geen mensen zouden zijn.

Werkelijk onwaarschijnlijk, en dan durven ze nog smileys te gebruiken ook, alles moet kapot.

Man man, de dooddoeners worden letterlijk ervaren, zo intens dat het onleefbaar is.

Het is perfect zoals Einstein zei, zelfs een kind van zes kan dat eenvoudig becijferen en interpreteren, amper geloofwaardig. En dat gaan we dan volledig overschaduwen door allerhande mythes die ons het bos in sturen?

Onwaarschijnlijk pijnlijk is het, ondraaglijk.

Door m’n herstelonderzoek is het me steeds duidelijker geworden dat we een gigantisch potentieel missen door geen aandacht te hebben voor wat eerder buiten het collectieve bewustzijnsveld ligt. Dit brengt me tot het pragmatische waarheidsconcept, iets is waar als het ons welzijn bevordert, iets is onwaar wanneer het in conflict hiermee is. Het cruciale punt hier is dat we hierover geen oordeel kunnen vellen zonder ook kennis te nemen van wat niet de collectieve aandacht geniet, zelfs als vreemd en ongeloofwaardig kan gepercipieerd worden.

Wat heb je geprobeerd? We hebben enkel reacties gelezen die doen vermoeden dat je een trol bent, meer niet.

Et alors? Is het echt zo moeilijk, hoe zeker ben je daar van?

De oefening durf je ook al niet, en zo wordt alles veel duidelijker.

Dat kan je eenvoudig zien aan de hand van de oefening, omwille van het non-lineaire kenmerk. Of had je dat nog niet gezien?

Het gaat over de oefening, en de mindfulness waar je angst voor hebt. Over de neveneffecten van beperkte rationaliteit zijn duizenden boeken geschreven, kan oneindig doorgaan.

Jouw innerlijke angst moet haast megalomaan zijn, hoe compenseer je dat? Je hebt helemaal niets gedaan, je drijft al jaren de spot met anderen.

Heb je de oefening nu al gemaakt? Het is alsof je dommer wordt met de minuut, tick tock kan je eeuwig spelen en nog steeds geen stap progressie maken.

Sleutels? Ze zitten toch in de oefening vervat? Omdat we met al onze intrusies maar geen rust kunnen vinden, dit in combinatie met het verdringen van het inhoudelijke dat tot expressie wil gebracht worden in de vorm van veel door de GGZ niet ontvankelijk verklaarde hulpvragen. Het is leven als een presspot, het innerlijke dat niet strookt met de buitenwereld, allemaal netjes gedocumenteerd en toch naar de catacomben van het leven verdreven, telkens opnieuw, waarom dan nog leven?

Goh, zelfs een eenvoudige oefening lukt niet eens, en dan zouden we dat nog aan Van Grieken moeten duidelijk maken?

Ken zelfs mensen die nog nooit gestart zijn, en binnen hun gevangenis alles kapot maken wat op hun pad komt, en dat religie noemen. Het Elaboration Likelihood Model maakt gewag van een gewijzigde cognitieve structuur die tot stand kan komen wanneer we bereid zijn om informatie toe te laten, met verschillende uitkomsten naargelang het perspectief van waaruit gekeken wordt. Verwarring, conflict en overprikkeling is troef naargelang het onderwerp van debat, alsof je alle aspecten van de menselijke psyche kan leren kennen door anderen in een open dialoog te betrekken, zelfs wanneer je inne

Grappig eigenlijk, door m’n herstelonderzoek voel ik me onderhand als een evangelist die zich niet zo goed begrepen voelt, niet zozeer als een afgezant van God maar simpelweg door diepgaander te reflecteren over een aantal stellingen van Einstein. Aanvankelijk stroef, confronterend en twijfelachtig, nu de vanzelfsprekendheid zelve, in weerwil van een wereld die op die manier inderdaad oneindig dom lijkt, uit onwetendheid. Grappig wordt dan relatief, het is eenzaam en machteloos toekijken, zelfs amper geloofwaardig.