TTC

Ik denk dat het raakt aan, ook een metafoor die verwijst naar een berg, het ijsbergmodel uit de geesteswetenschappen. Het heikele punt is misschien dat aan de oppervlakte een aantal inzichten altijd 'weggespoeld' worden, met in het verlengde, niet zelden arbitrair zonder meer, steeds meer verklaringen die stuk voor stuk een deelaspect belichten, maar door de overvloed nu net ook dat 'wegspoelen' bekrachtigen.

De metafoor van het jongleren nodigt ons uit om lichtvoetig te blijven, ondanks de soms zware thema’s waarmee we te maken krijgen. Het toont aan dat speelsheid, flexibiliteit en creativiteit niet alleen hulpmiddelen zijn, maar ook fundamentele eigenschappen van bewustwording en groei.

Ja, verschillende onderwerpen door elkaar heen halen heeft weinig zin, verwarring des levens.

Zeer zeker, binnen kunst zijn de verschillende vormen en interpretatiemogelijkheden zo divers dat we er een punthoofd van kunnen krijgen, maar dat is voor veel andere zaken net zo. Specifiek voor zelfreferentie denk ik even aan Hofstadter, wellicht ook niet de enige.

Ja, met dat zwart vierkant wou Malevich verwijzen naar een absolute nul, de legoblokjes zijn later pas gekomen.

Schilderen was voor constructivisten in de eerste plaats een objectieve studie, een halsstarrig doorvoeren van de strengste vereenvoudiging van de schilderkunstige middelen, tot er ten slotte niets overbleef dan het bekende vierkante zwarte vlak van Malevitsj.

Ja, en alles staat reeds beschreven zodat het lijkt dat we er niets nieuws aan kunnen toevoegen, tenzij misschien, maar dat is logischerwijs sterk afhankelijk van subjectief belopen paden, het tijdstip wanneer het onze interesse geniet. Het is als de vraag naar een kortere of langere weg zonder een specifiek doel te definiëren, het gaat niet alleen eindeloos door, maar ook alle kanten op.

In essentie fungeert fundamenteel onderzoek als een kompas in een voortdurend veranderende wereld, waarbij het de diepste waarheden probeert te ontrafelen. Het geeft een onveranderlijke basis waarop innovatie en begrip voortbouwen.

Akinetisch mutisme is een neurologische aandoening die wordt gekenmerkt door een combinatie van bewegingsarmoede en stilzwijgendheid. Mensen met deze aandoening zijn fysiek in staat om te bewegen en te spreken, maar doen dit niet of nauwelijks, ondanks dat ze vaak wakker en alert lijken.

De naam 'thalamus' komt van het Oudgriekse woord θάλαμος wat 'slaapkamer' of 'binnenkamer' betekent.

RFT laat veel associaties toe, met heel soms quasi onnavolgbare verbindingen voor wie niet in dezelfde workshop aanwezig was.

Dit is, denk ik, ook wat in zekere zin door de positieve desintegratie theorie gezegd wil worden, als een hypergevoelig proces van bewustwording en daarmee ook een zich gradueel ontluikende complexiteit die het navigerende zelf overweldigen kan. En hoe dan om te gaan met de verschillende vormen van overprikkeling en zoveel subtiele nuances allerminst, zoniet quasi onmogelijk, een eenvoudige opdracht, ondanks een overvloed aan ggz-tools die aan de klant, leek niet-expert, oprecht goedwillend aanbevolen worden.

Escher's werk is een schitterend voorbeeld van hoe kunst zich kan buigen over concepten als oneindigheid, perceptie, en het ongrijpbare. Zijn litho's en houtsneden spelen met ruimtelijke logica en laten ons een wereld zien die de grenzen van wat wij als mogelijk beschouwen tart.

Vaak tergend, kwetsbare mensen zijn vaak mooie zieltjes die helemaal niet bezig zijn met winstbejag en de nogal geijkte geplogenheden die systeemtechnisch grotendeels zichzelf voeden. Ze worden wel bedacht met allerhande labels nu net omdat ze hier gevoeliger voor zijn. Ter compensatie of als afleiding trachten ze misschien een en ander om te zetten in kunst, ze blijven veel vaker echter onbeholpen en onbegrepen achter, met alle gevolgen van dien.

Onze hersenen zijn ongelooflijk complex en werken op manieren die vaak intuïtief aanvoelen, maar wetenschappelijk gezien behoorlijk ingewikkeld zijn. Begrippen zoals de thalamus, mindfulness, en filtertheorie raken precies aan dat snijvlak tussen wetenschap en ervaring, waar de logica van biologie en de subjectieve beleving van het mens-zijn samenkomen.

Ja, het maakt het mogelijk een universele stimulus te presenteren met in de periferie een vraag over horizonversmelting.

Een ander woord voor corpus geniculatum laterale is de buitenste knievormige kern.

Mooie synthese, je bijdrage meermaals doorlezend, misschien zien we aan de horizon het verleden, hier en nu.

Kernwoorden kunnen worden beschouwd als een soort conceptuele sleutel binnen een communicatief proces. Ze functioneren op een vergelijkbare manier als cryptografische sleutels, maar dan binnen een welbepaalde context van betekenis en interpretatie.

Grasduinend in wat MBCL precies wil zeggen, maar kan het allemaal niet zo goed meer volgen eigenlijk.

Humor is als een zachte bries die de zwaarte van reflectie en zelfonderzoek lichter maakt.

Beelddenken, waarbij de nadruk ligt op het denken in beelden in plaats van in woorden of lineaire concepten, roept gemengde reacties op binnen onderwijs en wetenschap. Het concept biedt interessante inzichten in hoe mensen informatie verwerken en problemen oplossen, maar het blijft omstreden vanwege methodologische beperkingen en de moeilijkheid om het fenomeen empirisch te toetsen.

Ik vrees een beetje dat het ons spontaan onmachtig zal maken, omdat elk discours hierover vrijwel onbewust betrokken wordt in het samenspel van these-antithese, waarvan we nu weten dat het altijd strijd is door de opeenstapeling en bijhorende spanningsvelden van tegengestelden. Hierin vinden we dan ook de dubbelheid van diverse ggz-tools, het zegt niet dat ze ons niet kunnen helpen om hierin op een redelijk doordachte manier meer inzicht te realiseren, het zegt tegelijk dat we al doende getuige worden van een vanuit die beleving mensonterend schouwspel dat ons kan raken in het diepste van onze

Staat helemaal in het begin overigens, we schieten op. Pseudocode, als een gestructureerde maar niet-taalspecifieke manier om algoritmen te beschrijven, is gebruikelijk in onderwijs en documentatie. Het helpt om de logica van de simplexmethodologie te verhelderen zonder te vervallen in programmeertaal-specifieke details.

Dan zal het wel weer iets anders zijn, als het maar stroomt.