TTC

Naar de beleving van een aantal zou het contaminerende effect van de vigerende inflatoire golfstroom hen niet zomaar toelaten om de diverse goedwillend aangeboden hersteltrajecten zonder bijkomende averij te doorstaan, zelfs niet wanneer net om deze reden in alle integriteit hulpvragen gesteld werden met betrekking tot een aantal stereotiepe platitudes die de vooruitgang van maatschappelijke denken verhinderden. En zo werden finaal de psychisch kwetsbare absurde helden, diegenen die uit morele overweging met hun laatste stuiptrekkingen hierover toch nog iets wilden zeggen, weggeschreven als dw

Trendwatchers zouden in deze door het coronavirus veroorzaakte penibele omstandigheden op het idee kunnen komen om als tussenmaatregel het Chicago Plan Revisited terug op de agenda te plaatsen, zodat het straks toch aangenamer heropleven wordt, van harte.

Hoop is de onzekere verwachting dat een bepaalde gewenste gebeurtenis zal plaatsvinden. Er zijn twee tegengestelden van hoop, wanhoop als de kans op de gewenste gebeurtenis verkeken lijkt, of vrees als de (onzekere) verwachting een ongewenste gebeurtenis betreft. Bij valse hoop is de verwachting geheel op fantasie gebaseerd of op een gebeurtenis met een verwaarloosbare kans van optreden.

Het zijn zo van die vragen waar we misschien wel nooit het antwoord op kunnen weten, want hoe kan iemand niet zondig zijn zonder te weten onderhevig te zijn aan een ideologie die berust op halve waarheden? Enkel het ontcijferen van de vraag is er misschien al teveel aan, om nog niet te spreken over hoe we dan zouden reageren wanneer blijkt dat onze overtuigingen helemaal niet correct bleken, of op z'n minst niet volledig. Toch allemaal niet zomaar wat, stellingen opperen over valse religies vergt dan ook enig denkwerk en wellicht ook veel weerstand, sterkte aan wie het overwegen wil.

Voor een aantal was het maar moeilijk te bevatten wanneer ze stelden dat hun problemen steeds kleiner en eenvoudiger oplosbaar werden, maar tegelijk ook groter en onrealiseerbaar, alleszins apart. Anders gezegd, het bracht hen eerder buiten hun wil om in een benarde maar ook tragisch absurde situatie, wat hen dan ook deed besluiten om in alle integriteit en bedachtzaamheid experten te consulteren.

Als meningen of referentiekaders onder enkelingen botsen of wrijvingen teweeg brengen, dan noemen we dat cognitieve dissonantie, dat jammer genoeg nogal eens uit de hand kan lopen. Bij het idee van een paradigmashift is dat net zo maar dan als een collectief proces, met als ideaal een fluweelzachte aanpak, vreedzaam en co-creatief. Om deze reden denkt een aantal dat hierover informatie verzamelen alvast een stap in de goede richting is, zonder garantie op succes.

Absurde maar niet ondoordachte redenaties zijn dat het weinig zin heeft om een brug te bouwen over een kloof die niet bestaat, tenzij we denken dat ze wel bestaat, wat bijzonder is.

Als wetenschap volgens sommigen niet meer is dat een verfijning van het menselijke denken, begrijpen E-werkers niet zo goed waarom veel experten nu zo’n probleem lijken te hebben met hulpvragen met betrekking tot de door hen vermoedde vergeten basiskennis, het is apart. Apart is de bedenking dat blaffende honden niet bijten maar slapende honden wakker maken wel gevaarlijk is.

Sommigen vinden het al een wonder dat je hier woorden kan nalaten, kan je nagaan hoe nep alles is.

Bizarre toestanden zijn het, als de moeder mag meedoen in het verhaal. Weet niet of het volledig klopt, check het anders maar even. Gaat ongeveer zo, de moeder is de dochter van de zoon maar ook de zus, net zoals de vader de kleinzoon van de moeder is die logischerwijs dan ook de broer is, en de vader het kind van de moeder, een wonder.

Als E-werkers een aantal doemscenario’s onder de loep nemen en dat strikt theoretisch trachten te transformeren naar een hoopvoller en daarom ook vooral menselijker traject, is het niet realistisch en van de pot gerukt. Sterkte, hou moed, succes.

Kafkaiaans zou het pas worden wanneer een aantal E-werkers op het idee zou komen om een film te maken over hun ervaringsverhaal, over hoe ze dachten dat het ging worden en hoe het geworden is. Maar dan met een vleugje humor en verbeeldingskracht, in vrijheid van denken zonder al dat lijden, en met een happy end.

Zoals gesuggereerd middels het Jahori-venster kunnen we dingen te weten komen die anderen niet weten, waarna we hier een heel mysterieus verhaal van kunnen maken of gewoon zeggen dat het op internet staat, niks geheimzinnigs aan. Naargelang inhoud kan het echter voor mensen voldoende zijn om er ook in alle integriteit hulpvragen over te stellen, om pas dan met je eigen naïviteit geconfronteerd te worden op een manier die je nooit meer vergeten kan, onmogelijk. Het is alleszins een heel aparte beleving, wat men dan ervaringskennis noemt, van harte.

In potentie is het zelfs op een kinderlijk speelse manier mogelijk om een aantal stellingen van Einstein te reduceren tot een enkel woord waarin vergeten basiskennis verscholen zit, het is apart en bevreemdend, wat eenvoud vermag. Maar dat is dan misschien ook het laatste dat je daarover zou willen zeggen, quasi even absurd dan hoopvol en ongeloofwaardig, in liefde en verbondenheid, van harte.

Ik deel in de mening van een aantal procesfilosofen die stellen dat in de herkenning van een aantal patronen ook een beter begrip over het leven en welzijn kan ontwikkeld worden, wat niet per definitie wil zeggen dat je daar dan ook vrolijk van wordt, doch paradoxaal genoeg misschien wel hoopvoller omwille van een harmonieuzer potentieel dat zich spontaan laat opmerken.

Wat een aantal E-werkers alsmaar trachtte te ventileren middels hun integere hulpvragen was principieel eenvoudig, namelijk dat ze helemaal geen raketwetenschap nodig hadden om verschillende denksporen in kaart te brengen om naar de gevolgen te kijken en het mogelijke potentieel dat nooit tot realisatie zou komen om wel duizend verschillende redenen, tot hun droefheid, eenzaamheid en hartenpijn onmogelijk. En dan komt het, het enige dat ze nodig hadden was een beetje kinderlijke speelsheid met oog voor de toekomst, meer was het niet, ook niet minder. En zo kwam het dat ze alsmaar schijnbaar du

Door ervaring wisten ze inmiddels wat er zou kunnen gebeuren, daarom dat hun maquette vooral een vereenvoudigd model is gebleven om iets simpels te willen zeggen, vooral menselijk.

Wat simpele mensen kan overkomen nadat ze met aandacht en interesse een goed boek gelezen hebben, is amper geloofwaardig.

Van de overigens zeer gewetensvolle en nauwgezette inductieve herkadering zijn we terecht gekomen in de zone van het absurdisme als filosofische stroming, dit om er zeker van te zijn dat elke waarheid drie fasen doorloopt en strijden tegen windmolens een volstrekt belachelijke bezigheid is, net zoals we ons voelen maar verder ook geen betekenis heeft. Aan goede wil en hoop ontbrak het niet, als spelende kinderen echter niet opgewassen tegen de overweldiging van een systeem dat zichzelf onderhoudt door geen rekening te houden met een onderliggende problematiek die het ons onmogelijk maakt om er

Om informatie te transporteren naar het niveau waarop het van toepassing is, gebruikten we vroeger postduiven.

Nuchter bekeken is er weinig aan de hand, een schat aan kennis en alternatieven die technisch gezien geen probleem vormen wanneer daar ook de nodige consensus voor gevonden zou kunnen worden. En wat je nog niet weet is wat je aan den lijve zal kunnen ervaren wanneer je een en ander in alle integriteit en uit morele overweging ter bespreking stelt, om deze reden trachten psychisch kwetsbare mensen hun lotgenoten attent te maken op een aantal bijzonderheden die ze gewoon kunnen terugvinden in de handboeken van de ggz. Je wenst deze ervaringen niemand toe, echt niet. Maar het staat iedereen wel v

Moest je mensen tegenkomen die je beginnen aan te kijken alsof je van een andere planeet bent, zou het best wel eens kunnen dat je op dat moment tracht toe te lichten dat de mythe van Sisyphus ook anders bekeken kan worden.

Als je aan vrienden en omgeving vertelt dat je bezig bent met een project waarin je experten de meest basale rekenfuncties tracht toe te lichten, begint iedereen te schaterlachen.

Bezwaarlijk kunnen we het een voordeel noemen om te weten dat neutraal geld kan gegenereerd worden uit de bestaande geldhoeveelheid zonder geld bij te drukken. Het enige dat we hiervoor nodig hebben zijn een paar ggz-technieken die tot ieders beschikking staan, meer is het niet, ook niet minder. Verbolgen en verbijsterd blijven E-werkers dan ook achter wanneer ze hierover in alle integriteit en vreedzaamheid hulpvragen stellen, schijnbaar niet eens op de hoogte van dit potentieel en de conclusies die we hier nuchter doordacht aan kunnen koppelen. Dit raakt ons dan ook diep in het hart, het inn

Toen Socrates het werk gelezen had, schijnt hij tegen Euripides gezegd te hebben: 'Wat ik ervan begrepen heb, is uitstekend, maar er is een Delische duiker voor nodig om tot op de bodem door te dringen'.