TTC

Dat van die fasen werd hen pas duidelijker nadat ze naar hun zeggen honderd keer dezelfde fase herbeleefd hebben, het op zich nobele idee van ervaringskennis zwaar ondermijnend en dat alsof psychisch lijden een grap zou zijn, akelig. Hoe dan ook, hun wereldbeeld zag er inmiddels dan ook heel anders uit, blijkbaar genoeg om er telkens de spot mee te drijven, onverminderd ging het verder.

Een aantal maakte zich snel uit de voeten met de niet onbegrijpelijke reactie dat niet iedereen dezelfde interesses kon hebben, maar er wel elke dag steen en been over klagen, dat wel.

Als kinderen het al konden begrijpen, zou het wel gemakkelijk gaan worden, dachten ze.

Het was pas achteraf dat ze konden zeggen dat al die kwellingen ook hun vruchten hadden opgeleverd, maar dat kregen ze dan weer niet uitgelegd omdat er geen interesse voor bestond, helaas pindakaas.

Op het binnenplein viel het helemaal niet eens op dat er achter de bergen nog een gebied was, dat er naar hun beleving altijd al was geweest maar eerder ook hun aandacht niet kon genieten, enigszins bevreemdend maar wel hoopvol, vonden ze.

Het grootste probleem van wiskundig precieze bewijzen is maar al te vaak dat ze ook kloppen, wat enkel als lastig ervaren wordt door diegenen die ze aanleveren en vervolgens weggeredeneerd worden door de focus te verleggen.

Als ik iets lees en dat wel interessant vind om te delen, en het blijkt achteraf klinkklare nonsens te zijn, dan belazer ik jullie waar jullie bij staan, en mezelf ook. Daarom, geloof niets zomaar, onderzoek het zelfstandig en misschien kom je nog veel meer te weten, wat hoopvol kan zijn, geen garantie weliswaar.

Het verhaal van het water en het paard in combinatie met het idee van een fluweelzachte paradigmashift, betekent finaal dat sommigen onder ons inmiddels een heel andere kijk op de wereld hebben geïntegreerd in denken en zijn. En het is om deze reden dat ze soms sociaal vreemde manieren van zeggen hebben, niet omdat anderen dat ook niet zouden kunnen weten, dat water is immers gratis voor wie proeven wil, geen verplichting.

Als we het archaïsch-mythische idee van de donkere nachten van de ziel kaderen binnen de positieve desintegratie theorie van psychiater Dabrowski, dan zullen we naargelang het doorlopen ervaringsproces misschien opmerken dat enerzijds bewustzijnsgroei een zware kwelling kan worden waarin allerhande weerstanden dienen overwonnen te worden, en terugkeren als kamikaze is. Maar dat is brabbeltaal voor leken, noch een prettig vooruitzicht om in alle onwetendheid te willen ervaren, maar wel hoop voor duizend biedt, van harte.

Tussen hoop en wanhoop zitten een berg remedies waarvan we niet met zekerheid kunnen zeggen dat ze ooit tot realisatie gaan kunnen komen, maar in het contrast wel een samenleving ontvouwt die zelfs experten niet onberoerd kan laten. Maar dat op zich is allemaal geen nieuws op zich, het staat allemaal vakkundig beschreven in deskundig studiematerieel, van harte.

Het leek op zowat de meest absurde opdracht die E-werkers voor zichzelf konden bedenken, experten in alle integriteit en preventieve bedachtzaamheid verzoeken om met aandacht naar hun eigen adviezen te kijken om zichzelf te kunnen bevrijden, en het lukte voor geen meter.

Herstel gedefinieerd als het in herinnering brengen van vergeten basiskennis en hier co-creatief mee omspringen, geeft wellicht een heel andere uitkomst dan de nieuw opgelopen schulden af te wentelen op de schouders van de bevolking. Maar sowieso, voor beide opties gelden exact dezelfde regels, het is een keuze en geen kwestie van de onbeschikbaarheid van informatie, een potentieel zoals ook de nieuwe ggz proclameert onder de noemer derde orde veranderingen, van harte.

Het grootste nadeel van hoopvol denken is hoopvol denken, het is immers belachelijk om te denken dat het in deze wereld ook enige waarde zou kunnen hebben, onrealistisch.

Vandaag kunnen we teksten lezen waarvan je denkt dat het wel door een stelletje halve garen moet geschreven zijn geweest, wat meestal de eerste reactie is wanneer we nog nooit over iets gehoord hebben, maar net daarom misschien ook het risico lopen om iets belangrijks op een flagrante manier te missen. En wat het ook zij, een oordeel is onmogelijk zonder er ook de nodige aandacht aan te besteden, wat soms veel moeilijker is dan de theorie laat vermoeden, van harte.

Doorgaans wordt alles tegengesproken, als een gewoonte binnen het brede spectrum dat religie is.

Binnen de orde is de chaos reeds aanwezig en binnen de chaos is de orde reeds aanwezig. Begin en einde vallen samen zonder een eenduidige causale relatie. Dat wil zeggen, de toekomst is in het heden verborgen, maar toevallig nog niet opgemerkt door het dominante denken, lezen we.

Omdat een aantal zich steeds als de kop van jut voelde, hebben ze hun integere en hoopvolle bevindingen met betrekking tot de stellingen van Einstein in de schuif gelegd.

Eenmaal ze de techniek van het grensverleggende denken hadden aangeleerd gekregen, ging het op een kinderlijk speelse manier als een sneltrein in de naar hun bescheiden mening hoopvolle richting. In dezelfde beweging werd hun tijdsbeleving ook enigszins anders, net zoals hun problematiek vaak onbegrepen omdat ze zegden zich bezig te houden met problemen die al opgelost waren, wat door anderen maar al te vaak als absurd, belachelijk, onbegrijpelijk en onmogelijk gepercipieerd werd, apart en bevreemdend was het alleszins.

De kwellingen die ze door ervaring hadden doorstaan wensten ze echt niemand toe, daarom dat ze in alle integriteit en bedachtzaamheid hulpvragen bleven stellen aan experten, smekend en bedelend. Hoe dan ook, eenzaam en verlaten verbleven ze, in haast onbevattelijk verdriet, in verbijstering en verschrikking, ongehoord en onbegrepen, ondanks al hun hoop en kinderlijke speelsheid.

Interessant, als de traditionele opvatting is dat de prefrontale cortex vooral een sturende/regelende functie heeft, en ontbrekende basiskennis dit sturen op een nadelige manier beïnvloedt, wordt het logischer om te kunnen begrijpen waarom we vrijwel auto-immuun een economie onderhouden die berust op beperkte rationaliteit. En als een aantal E-werkers hier specifiek hulpvragen over stelt dan begrijpen de meeste experten hen niet, omdat ze naar hun beleving ook geen weet hebben van die vergeten basiskennis. In de volksmond zeggen we dan dat het tussen onze twee oren zit, maar leg dat als psychi

Het declaratieve geheugen of het expliciete geheugen is een vorm van het langetermijngeheugen waarbij men opgeslagen kennis bewust kan beleven of oproepen. Het wordt doorgaans weer onderscheiden in twee deelvormen, namelijk het episodische geheugen of gebeurtenissen in ons persoonlijk leven, en het semantische geheugen of kennis van de wereld.

Soms lijkt het voor E-werkers op die kosmische grap, wat eigenlijk geen grap is maar tragisch absurd en mensonterend. Simpel gaat het zo, tien mensen beginnen te mediteren en wachten op een boodschap vanuit de kosmos en bij twee van hen komt er inderdaad iets binnen, niet bij de rest. Die twee bekijken dat aandachtig en schrijven dat op een A4’tje om in alle vreedzaamheid en hoop aan de anderen te geven, die het opzij schuiven en wachten op een boodschap vanuit de kosmos, absurd is het beeld.

Op den duur begint herstelonderzoek te lijken op een wiskundige formule met symbolen die je nog nooit in je leven gezien hebt, en enkel wie het gewetensvol onderzoekt komt te weten met wat voor nonsens we worden overstelpt en als normaal verder vertellen. En zo is ook dit bericht nonsens, je weet immers ook niet over welke formule het gaat, als je ze ooit in je leven al te zien zal krijgen tenminste.

Biflatie presenteren als een onpersoonlijke en daarom ook non-lineaire katalysator begrijpt niemand, we begrijpen echter wel waarom we met duizenden op straat komen omdat we enkele jaren langer moeten werken, want daarin zijn we nu eenmaal expert.

Om als onmens zonder gevoelens, zonder verstand en zonder hart als belachelijk uit het leven geschreven te worden, volstaat het om op basis van logische argumentatie aan te tonen dat we neutraal geld kunnen genereren uit de reeds bestaande geldhoeveelheid zonder geld bij te drukken, wat experten zonder probleem begrijpen en dan ook deskundig over kunnen oordelen, van harte.