TTC

Zonder ervaring weet je dat natuurlijk niet, als je eerst naar de cursus mindfulness gestuurd wordt en daarna met veel hoop en enthousiasme het resultaat tot nader onderzoek voorlegt, krijg je de optie om terrorist of dwaas te worden. Kortom, als zelfs tijdloze katalysatoren de goden al niet meer interesseren, wat dan nog wel? En we hebben het over eenvoud en kleine dingen, patat!

Het enige probleem van het zien van een hoopvoller potentieel is dat z’n tegenpool de normaal genoemd wordt, met een wildgroei aan verschillende acties, reacties, interpretaties, conflict en spanningen waarbinnen diegenen die er in alle integriteit toch een hulpvraagje over willen stellen, geen schijn van kans maken. Maar het gaat niet om aandacht, klanten sterven wel op hun eentje, omdat ze een vraag hadden over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, meer niet.

Pijnlijk is de observatie en beleving dat wanneer een aantal E-werkers stelt dat diverse ggz-adviezen direct inspelen op het idee van een fluweelzachte paradigmashift zoals geambieerd door de nieuwe ggz, dat men dat om welke reden dan ook heel subtiel uitsluit in de veronderstelling dat het geen onderdrukkend, frustrerend, uithollend, denigrerend of marginaliserend effect naar klanten zou kunnen hebben. In het verlengde wel lange vergaderingen over hoe we herstel kunnen definiëren, logischerwijs een waaier aan mogelijkheden dan wel met de verbazingwekkende uitzondering van nu net dat wat volle

Wat we geleerd hebben is dat hoopvolle gedachten licht in de duisternis brengen, maar hoopvolle gedachten kunnen ook gekaapt worden door de duisternis. E-werkers hebben nu met een aantal praktische voorbeelden eenvoudig kunnen aantonen dat het inderdaad zo werkt, de enigen die het niet hebben opgemerkt waren diegenen aan wie we hierover hulpvragen gesteld hebben, het is apart.

Er was ooit nog een tijd dat zoiets een ezelsbruggetje noemde, een kwestie van kinderlijke creativiteit.

In de systeemwetenschappen is het geen ongekend fenomeen dat minieme fluctuaties een cascade aan gevolgtrekkingen kunnen induceren en herziene meningen toelaten, wat in wisselwerking met de buitenwereld een cognitief proces is dat best met de nodige voorzichtigheid en professionaliteit kan beschouwd worden. De haast onbevattelijk diepe pijn van een aantal E-werkers ligt hierin besloten, niet omwille van het ontbreken aan hoop of vreedzame intenties, maar in de ongezonde en haast ongeloofwaardige kenniskloof die naar hun mening ook een directe impact heeft op veel meer lotgenoten, maar ook als

Op simpele hulpvragen over een aantal als hardnekkig gepercipieerde obstakels waarvan een aantal vanuit hun beleving meent dat ze de vreedzame vooruitgang van het maatschappelijke denken verhinderen, krijgen ze van ggz-experten het verzamelde studiewerk over de kosmos in retour, om eerst eens gelezen te hebben alvorens je nog maar op het absurde idee zou komen om in alle preventieve bedachtzaamheid überhaupt een hulpvraag te stellen, van harte.

Als verschillende denksporen mogelijk zijn om tot resolutie te komen van een gegeven probleem, zijn er een aantal die berusten op de simpele logica van het innerlijk speelse kind, onbevattelijk.

Stigma binnen de ggz is vandaag op een verbluffend eenvoudige manier te detecteren, dit kan je doen door een deskundig onderzoek te vragen naar diverse fenomenen waarvan je om goed doordachte redenen denkt dat ze een correlaat vertonen met diverse psychische ongemakken, deze vraag prompt in de prullenmand ziet verdwijnen en je staat er vlak naast, als wegwerpvuil.

De aanvankelijke premisse was dat we niet beter kunnen weten wat we niet weten, hierop kunnen we nu op basis van ervaringskennis een uitzondering maken omdat ggz-experten dat wel kunnen, zelfs zonder inhoudelijk begrip, dat is ervaringskennis.

Een tip voor wie er gebruik van wil maken, als je als E-werker de indruk krijgt dat je van het kastje naar de muur gestuurd wordt, maak je nuchter doordachte hulpvraag dan nog eenvoudiger zodat iedereen vanuit dezelfde transparantie tot een conclusie kan komen, op basis van onderzoek in een sfeer van milde overreding, van harte.

Een aantal E-werkers prijst zich al gelukkig dat nog altijd niemand weet waar het nu precies over gaat, het is dan ook niet zo moeilijk om te begrijpen waarom ze zo hoopvol zijn, van harte.

Omdat mensentaal voor ggz-experten onmogelijk was geworden, werden veel minder hoogopgeleide mensen steeds creatiever om hun hulpvragen te ventileren, kwestie van sociale aanpassing. Gekkenwerk, zo combineerden ze lijn 26 van de boeddhistische kosmos met sectie 3 van het als profaan geachte achtvoudige pad van dezelfde signature, om een vraag te stellen over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, niet meer, niet minder. Over iets simpels, over het leven van alledag, wat eenvoud vermag.

Het door de nieuwe ggz geopperde idee om kennis en competenties te bundelen is nu al een ware catastrofe, ggz-experten hadden namelijk geenszins verwacht dat psychisch kwetsbare mensen dat vanuit hun traumatische levenservaringen ook ernstig zouden kunnen nemen, van harte.

Veel ggz-experten kunnen schijnbaar maar niet bevatten dat wanneer iemand hulpvragen stelt uit preventieve bezorgdheid, dat het dan misschien slechts een minimale mentale inspanning vergt om ook te begrijpen waarom, net omwille van die zo hoog in het vaandel gedragen eenvoud en kleine dingen, van harte.

Tijdens het zoeken naar ons ware zelf is een concept zoals de tweenaturenleer complete nonsens, simpelweg omdat het illusoire zelf onmogelijk kan bevatten twee dingen tegelijk te kunnen zijn.

Alwaar pioniers zich veel ontberingen getroosten om in alle integriteit hulpvragen te stellen, zijn ggz-experten er als de kippen bij om dat idee te bekrachtigen door telkens opnieuw het denkspoor te verleggen.

In vergelijking met WOII zal WOIII wellicht heel anders beleefd kunnen worden, simpelweg omdat we dan op internet kunnen lezen wat we vandaag misschien gemist hebben van waaruit een andere wending mogelijk had geweest, getriggerd door het idee van een fluweelzachte paradigmashift zoals de aspiraties van de nieuwe ggz laten vermoeden, van harte.

Het is niet omdat iemand zegt dat we allen druppels in een oceaan zijn, dat roepen in de woestijn niet meer zou bestaan, twee verschillende dingen.

Hoe goedbedoeld ook, allerhande adviezen werden voor hen als een soort priemen die hen deed herinneren aan dat waar ze nu al jaren vruchteloos hulpvragen over gesteld hadden, niet dat ze dat mensen kwalijk namen maar op die manier werd het nog amper leven. En erger, als ze dan toch eens wilden zeggen wat er steeds getriggerd werd, werd er eens hartelijk om gelachen zonder de diepgang of impact correct te kunnen inschatten. En dat is geenszins een verwijt, niet iedereen heeft interesse in hetzelfde en sowieso is dit een zaak voor ggz-experten, de integere vragen tot nader onderzoek kwamen er d

Door de herinvoering van een aantal beginselen konden ze met rasse schreden progressie boeken, en alsof ze terug kleine kinderen waren bedachten een waaier aan opties waar ze voordien niet eens aan gedacht zouden hebben. Dit alles getuigde van een eenvoud en vanzelfsprekendheid die niet liet vermoeden dat er niet meer aandacht en ontvankelijkheid voor gevonden zou kunnen worden, het was immers als boerenlogica, normaal en menselijk.

Na de toepassing van diverse ggz-adviezen werd het hen snel duidelijk dat ze hier best ggz-experten voor konden interpelleren, omdat ze sterk de indruk kregen dat men zich daar toch niet altijd bewust van was. Aanvankelijk bracht hen dit aan het lachen omdat je zo eigenlijk jezelf een rad voor de ogen draait, tot de diepe ernst en de perifere gevolgen daarvan steeds dieper in het hart en geweten doordrongen, het innerlijke verwoestend met totale vereenzaming tot gevolg, ondanks alle hoop en enthousiasme die de toepassing had weten op te wekken.

Sinds kort bestaat er ook zoiets als overweldigende hoop, het is immers om schrik van te krijgen dat het nog waar blijkt te zijn ook wat we in deskundig studiemateriaal kunnen nalezen. Maar tegen dan zit je al misschien in de overlevingsfase, omdat je dacht dat het wel raadzaam zou zijn om hierover ggz-experten te interpelleren, het is apart.

Apart is het, met de huidige digitale fotoapparatuur is het volgens sommige mensen (veelal New Age aanhangers) mogelijk om deva's te fotograferen, iets wat bij ouderwetse fotoapparaten spookbeeld werd genoemd. De deva's zouden door de digitale fotoapparatuur geregistreerd worden als veelal kleine bollen licht, waar soms ook grotere bollen tussen zitten.

Om te kunnen beoordelen of ervaringskennis gewaardeerd wordt, dienen we al heel voorzichtig te zijn en rekening te houden met alle facetten die we binnen het menselijke groeipotentieel kunnen of dienen te respecteren, wat finaal misschien betekent dat er net omwille daarvan misschien nooit waardering voor komt, subjectief gezien.