TTC

Eudaimonia blijkt een bepaald gevoel van gelukzaligheid dat bereikt kan worden door verstandig te kiezen hoe te denken of handelen. Deze verstandige keuze komt volgens Aristoteles overeen met het midden (mesotes) tussen twee uitersten, als een gulden middenweg die veel meer opties ontbloot dan diegenen die we courant gewend zijn.

Die opstanding komt van binnenuit zoals Thom suggereert, al weet ik niet zeker of jij een Olijfberg in jou hebt zitten.

Zware verantwoordelijkheid wanneer je al deze wijsheid in je draagt, wat bizar genoeg tijdloos is, niet?

Even moeten opzoeken, straks hebben we meer miscommunicatie omdat veel woorden naar hetzelfde verwijzen, dan dat we elkaar zouden kunnen begrijpen.

Waarom zou je dat nu niet kunnen weten? Of wordt het verhaal dan plots anders? Kunnen al wel het proces meegeven, voor tegen de tijd dat ze komen.

Kwestie van interpunctie wellicht, bij 'God is alles in Allen' denk ik aan ook de omvatting of de weerspiegeling in het kleine, er is niet anders dan dat.

Voor de rest van je leven dan, weerzinwekkend is dat. Waarheen?

Geen pretje, hoe ga je daarmee om?

Als het al opgelost is, kan je je enkel nog maar zorgen maken over de perverse gevolgen die zich eenvoudig laten verklaren door een kenniskloof en het gemis aan aandacht. Kortom, alwaar het zoeken interessant en verrijkend mag zijn voor het individuele zelf, in het vinden ligt de pijn en het zich ontvouwen van een wereldbeeld dat niet gezien wordt, het mensenhart doormidden gekliefd, de ziel geprangd, gekweld, in twijfel en tweestrijd, het antwoord in eenvoud, kinderlijk speels, punt.

Wat ik in woorden in de Bijbel niet kon vinden, stond gelukkig wel vermeld. Is het niet waar dan? Interessant, waarom is dat zo?

Wie het nu precies is interesseert me eigenlijk weinig, wat ze inhoudelijk te vertellen hebben wel.

Wat anderen misschien Telos noemen?

Wie rest er in dit geval om überhaupt iets te kunnen kennen? Wie is er die wie kent?

Wie kan zichzelf kennen als object wanneer dat object in jou verschijnt als kenbaar?

The impossible dream?

En wat zouden ze nu weten wat wij niet weten?

Het zijn elementen die aan bod komen wanneer we basiskennis terug in herinnering brengen, met betrekking tot wat een aantal economie pleegt te noemen, over de centjes in deze wereld. Ergo, wanneer iedereen in de lucht staart en de meest onwaarschijnlijke verklaringen over God aflegt, houden wij ons bezig met menselijke dingen.

Alwaar het klimmers- en dalersperspectief nog niet eerder als een potentieel gezien werd, waren de dalers al lang met heel andere dingen bezig die niet eens opgemerkt werden door de klimmers, maar ze wel aan handen en voeten bond.

Niet-monotone logica laat sterk vermoeden dat we iets vergeten zijn, maar quasi onmogelijk om te veronderstellen dat er werkelijk niemand dat zou weten, dat zou absurd worden.

De waarheid is vanzelfsprekend, het is de leugen die je hart beroert.

Wie lang genoeg in de branding heeft gestaan, begrijpt wellicht veel beter waarom stenen spreken kunnen.

Op een forum waar God je om de haverklap bij je nekvel grijpt, je dwingt om alle verorderingen te slikken als zoete koek, komt zowat elk bericht in aanmerking.

Aan lijstjes ontbreekt het in deze wereld niet, al spelenderwijs ontdekken we nog veel en veel meer. Het vorige lijstje kunnen we combineren met onderstaand lijstje, elementen die simultaan beschouwd kunnen worden. element van utopische gespletenheid element van samengestelde kennis element van systeemovermacht element van de omgekeerde effectiviteit Heel het verhaal van Sjako kunnen we hier eenvoudig aan koppelen, en nog steeds weet hij niet waar het over gaat. En toch is dit alles verbluffend eenvoudig, voor wie een kwartiertje tijd heeft tenminste.

Zelfs al heeft een aantal volstrekt geen idee waar het dan precies over gaat, men weet wel met absolute zekerheid dat het er niets mee te maken heeft. Dat lijstje komt van Herbert Simon en heeft betrekking op besluitvormingstheorieën, waarmee de perverse effecten van beperkte rationaliteit in kaart kunnen gebracht worden. Op deze manier weten we ook dat basiskennis ontbreekt, wat Sjako niet weet, en ook niet kan of mag weten.

Wie niet goed genoeg is voor deze wereld kan nog altijd naar iets zoeken waarvan je denkt dat niemand het weet, en dan doen alsof je van niets weet. Economisch analfabetisme laat zich op verschillende manieren opmerken, zoals raaskallen over uitverkorenen die dingen zouden weten die wij niet weten.