TTC

Ja, en raketten schieten ze gisteren af en komen pas morgen in je tuintje terecht, het gebeurt allemaal in het hier en nu.

Waarom je binnen het kader van herstelopdrachten soms maar beter geen nieuws kijkt, is een misschien ijdele poging om hoopvoller berichten ook een kans te gunnen om te rijpen.

Empowerment tot in de hemel laat ik graag aan mensen die daartoe een gepaste opleiding genoten hebben.

Als je in de wereld van Sofie per toeval Maxime tegen het lijf loopt, begin dat niet zomaar over een aantal imperatieven waarvan je weet dat het zonder gepaste ggz-begeleiding en oefening niet zal lukken om er enige helderheid in te scheppen. Des levens, alsof het ook wel eindeloos zou kunnen doorgaan, waarin we in dit geval Maxime als een Kantiaans ezelsbruggetje zouden kunnen lezen. Zomaar, toevallig.

Bevreemdend is het idee dat wanneer je een reeks platte schijven op elkaar legt, en deze van bovenaf bekijkt, het nog altijd een platte schijf is.

Logica heeft niets met psychopathie te maken, dat gaat over basiskennis.

Binaural beats zijn een modern fenomeen dat werd aangetoond door de Duitse wetenschapper Heinrich Wilhelm Dove in 1839. Binaural beats ontstaan door twee tonen af te spelen die iets van elkaar verschillen, in elk oor één. Je hersenen maken dan automatisch een derde toon om het verschil te compenseren, de binaural beat.

De duistere drie zijn ook uitgezet op het circumplexe persoonlijkheidsmodel, waarbij narcisme richting friendly-dominant ligt, machiavellisme richting hostile-submissive en psychopathie richting hostile-dominant. Ander onderzoek zoekt machiavellisme juist bij arrogant-calculating.

Misschien is het wel een vorm van sadisme, binnen die clusters zijn veel variaties.

Het is jongleren om hetzelfde te zeggen, en het dan omkeren om het eindeloos te rekken.

Wat is een acceptabele graadmeter om deze berichten te blijven dulden?

Misschien kan je hier een ander topic voor openen, het zou een vorm van empathie kunnen genoemd worden.

Misschien dat abstractie de koude ruggengraat van kennis is, terwijl ervaring het warme kloppende hart ervan is. Beide zijn nodig, maar ze spreken niet altijd dezelfde taal.

Zolang je maar zeker bent dat basale logica's over het hoofd kunnen gezien worden, speelt het zo geen rol.

Enigszins bizar is de observatie dat we ons in workshops soms mogen bezighouden met miljarden, en het gaat een keertje niet over geld.

Je bedoelt dat je de enige bent die zich vergaapt aan al die statistieken?

Bizar, zeg je hier nu ook dat de zoeker het gezochte is?

Morgen laatste sessie binnen een kortlopend traject waarin naar het werk van Steven Laureys verwezen werd. Alsof we een glimp hebben gekregen van een toekomstperspectief dat we voor nu maar met mondjesmaat kunnen bevatten. Kortom, we zijn niet alleen, ook voor experten zijn veel zaken lang niet kristalhelder, zelfs hypergevoelig.

En wat ben je ondertussen vergeten?

Wie heeft je die diagnose gegeven eigenlijk?

Kunnen er maar moeilijk omheen dat verlies, ondanks veel vormen daarvan gebundeld in de verliescirkel opgenomen zijn geweest, een strikt subjectieve aangelegenheid is. Tegelijk biedt het een opportuniteit om er in verschillende gradaties afstand van te nemen en er zowel repeterende patronen als universele waarden in te bespeuren, op zo'n manier dat dergelijk deskundig doordachte representaties in zekere zin ook als tijdloos kunnen gewaardeerd worden.

Een tussentijdse conclusie zou misschien ook tot een nieuw topic kunnen leiden, met wellicht dezelfde conclusie tot gevolg.

Houden het in de gaten, op hoeveel staat het percentage ondertussen?

Misschien wordt het makkelijker leesbaar wanneer je alles door elkaar haalt, anders blijft de verwarring aanhouden.

De mocassin zou zomaar eens de ultieme zenmeester onder de schoenen kunnen zijn, als de belichaming van een wereld zonder losse veters, zonder strijd, zonder frustratie. Het zegt echter nog niets over die linker en/of rechterdeur, dat is irrelevant aan het schoeisel een verhaal apart.