TTC

Stigma zou begonnen zijn met onderscheidingsvermogen, weet echter niet of die mening gedeeld wordt.

De gnostische beschouwingswijze over God week belangrijk af van de Westerse opvatting, die een projectie in de ruimte geeft van een Wezen met onze eigen kenmerken, zowel goede als slechte, uitgebreid tot gigantische afmetingen, welwillend, maar toch grillig en in staat tot boosheid. De gnostische Godheid was niet een persoon, maar doordrong het universum als de intelligentie en levenskracht die het instandhield.

Wanneer we bijvoorbeeld de General Problem Solver van Herbert Simon hanteren, zien we dat er mits ingebruikname van een aantal neutraliserende operatoren in technische zin volstrekt geen probleem is om een en ander naar een hoger niveau te tillen. Maar dat willen we helemaal niet weten, omdat het ons confronteert met 'waarheden' die ons de rillingen over het lijf zouden kunnen jagen, alles is beter dan een dergelijke ontnuchtering te 'moeten' trotseren. In het verlengde spijkeren we elke vorm van verheldering dicht, met een wildgroei aan perifere berichten, maar de essentie blijft onaangeroerd

Het lijkt logisch om te veronderstellen dat wanneer kwetsbare mensen hulpvragen stellen over een niet alledaags begrip zoals epistemologische obstakels, dat ze die term niet zomaar uit de lucht plukken, noch dat ze hulpvragen stellen omdat ze dat nu eenmaal leuk zouden vinden.

Nous is de Oudgriekse term voor geest of intellect. De Ionische filosoof en astronoom Anaxagoras introduceerde het begrip als filosofisch concept. Met Nous wordt de hoogste vorm van denken, een bijna goddelijk denken bedoeld. Het is de soort intellectuele intuïtie die aan het werk is als je definities, concepten ineens begrijpt, plots 'ziet', als bij een goddelijke ingeving. Dit in contrast met de andere vorm van denken, dianoia genoemd, waarbij je stap voor stap een redenering opbouwt naar een conclusie.

Hulpvragen over epistemologische obstakels wekken het vermoeden dat we misschien een systeem onderhouden dat we koesteren en daarom van buitenaf ook geen tegenspraak duldt, maar eigenlijk ook niets zinnigs over kunnen zeggen omdat we helemaal niet weten dat we hierin verwikkeld zijn geraakt, en pas in laatste instantie bevragen.

Het menselijke lijden interesseert ons eigenlijk voor geen meter, de misleiding gaat verder.

Onderzoekers als Engel en Singer menen dat synchronisatie in een netwerk plaatsvindt door een proces als ruimtelijke aandacht. Door de aandacht te richten op een bepaald object in de ruimte, zoals een zwart schaap in een kudde van witte schapen, wordt in de populatie van zenuwcellen die met de afzonderlijke kenmerken van het schaap corresponderen, synchrone activiteit tot stand gebracht.

Processen die via de centrale route verlopen vereisen een grote mate van aandacht, waardoor ze geneigd zijn dominant aanwezig te zijn onder condities die een grote mate van uitgesprokenheid stimuleren. Welke route gevolgd wordt is afhankelijk van de mate van uitgesprokenheid. Zowel motivatie en de geestelijke vermogens van de ontvanger bepalen de mate van uitgesprokenheid.

Hulpvragen over epistemologische obstakels wekken het vermoeden dat we misschien een systeem onderhouden dat we koesteren en daarom van buitenaf ook geen tegenspraak duldt, maar eigenlijk ook niets zinnigs over kunnen zeggen omdat we helemaal niet weten dat we hierin verwikkeld zijn geraakt, en pas in laatste instantie bevragen.

Wat ze aanvankelijk als een grap beschouwden ging echter aan velen voorbij, tot het daagde dat ze een overvloed aan deskundig studiemateriaal konden terugvinden van waaruit bleek dat een en ander toch al hun aandacht verdiende, niet in het minst hun hoop en bijhorende hulpvragen voedend, van harte.

Dank, zitten al lang op een ander spoor, wat hetzelfde zal zijn. Het cruciale binnen dit tijdsgewricht is het idee van een monetaire reset, wat elk rechtgeaard Christin beter kent als Jubeljaren en Heilige Jaren. We zouden dat gaan doen respectievelijk om de 50 en 25 jaar, of op elk moment wanneer dat noodzakelijk kon geacht worden. De tijdsduur is derhalve irrelevant, voordeel is dat we het niet allemaal zelf hoeven te verzinnen. Is dit je eigen werk misschien? https://www.bertha-dudde.org/nl

Meer dan het verleden interesseert mij de toekomst, want daarin ben ik van plan te leven.

Wie het interesseert kan ook werken met exposities waarin verschillende scenario's weerspiegeld worden, idealiter zo eenvoudig mogelijk om niet telkens, wat soms haast onvermijdelijk is, in een gigantisch kluwen te verzanden. Het is allemaal niets nieuws onder de zon, bestaan prachtige studiewerken over, tot ieders beschikking. Veel verschillende versies mogelijk, met betrekking tot het idee van een idealiter fluweelzachte paradigmashift zoals door de zogeheten nieuwe ggz gepromoot.

Simpel houden, als er een sturingselement ontbreekt in het denken, hoeven we niet te verwachten dat het ook verandert. Daarom, het zit in kleine dingen, oefening baart kunst maar dat vereist een veilige en serene omgeving, wat we op de basisschool leren. Wetenschappers en vele anderen hebben dit alles deskundig in kaart gebracht. Bijvoorbeeld, voor een beter begrip over derde orde veranderingen moeten we ons buigen over een sleutelkenmerk van leven, namelijk ‘het spontaan verschijnen en/of doorbreken van een nieuwe ordening’ zoals Alfred North Whitehead het noemde. Het verschijnsel ‘d

Het kan oeverloos doorgaan, en het wordt pas een probleem wanneer het dichterbij komt, ethisch gevoelig. Kinderlijk speels jongleerden ze met debet en credit, waarna ze hulpvraagjes stelden over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen.

Zoals men zegt, tot aan de cirkel en niet verder, wat niet begrepen kan worden zonder aandacht en mentale inspanning. De paradox wil dat eenvoud moeilijk begrepen wordt, en vaak als ongeloofwaardig wordt weggehoond. Begrijp perfect wat je wil zeggen, maar wie weet veranderen de tijden, nochtans allemaal deskundig beschreven.

Het is als zeggen dat niets bestaat, de rest moet dan wel verzonnen zijn.

Achteraf bleek, hoe paradoxaal ook, dat wat in het begin is gezegd geweest, nog altijd hetzelfde is, heel apart.

Zo is het, daarom dat we verwijzen naar dat Elaboration Likelihood Model, elke waarheid doorloopt drie fasen. We zeggen dat niet om te lachen, er zijn immers ook mensen die religie ernstig nemen, heel ander verhaal inderdaad. Hoop doet leven, en het is de ervaring die het ons zal leren, voorbij aan de twijfel.

Eigenlijk wel grappig wat je zegt, stel nu dat je een hoopvol idee hebt en dat beeldsprakerig als een wolk voorstelt, dan ben jij de bestuurder van die wolk. Ik zie je al zitten, probeer maar te aarden.

Valt weinig op af te dingen, dat is ook wat mooi in kaart gebracht wordt middels het Elaboration Likelihood Model. Simpel gezegd, je mag morgen een wonderpil uitgevonden hebben, dan spreken we binnen een paar eeuwen nog eens een keertje af, alvast succes.

Dat probleem van het verdampende geld wisten ze creatief op te lossen door het te recycleren, het ging immers toch niet om geld.

Dat verhaal van die trillingsniveaus kan je inderdaad maar beter niet onderschatten, hoe hoopvol of enthousiast je ook bent. Volledig met je eens, het kost je misschien amper tijd om een bewijs te leveren, pas hierna komt de kwelling en alle dromen weg, amper geloofwaardig, maar toch waar.

Meer dan de clichés afratelen kunnen we niet, het probleem is al opgelost, en toch bestaat het nog, tussen magie en wonder.