TTC

Er zouden volgens een aantal nog een stel briesende leeuwen op het toneel gaan komen, alvast benieuwd wat het dan wordt.

In stellingen zoals de ondraaglijke lichtheid van het bestaan zag een aantal schoon hun kans om er de kracht van eenvoud en kleine dingen in weerspiegeld te zien, waarna ze niet meer gehoord konden worden, noch begrepen. Hebben het nog eenvoudiger gemaakt, zo ziet iedereen hetzelfde. Legende M = geld (nominaal) V = vorderingen (relatief-subjectief) S = schulden (relatief-subjectief) E = alle andere economische waarden (relatief-subjectief) Vergelijkingen M = E V = S Neutraliserende katalysator (wiskundig precies/tijdloos)

Om dezelfde reden kunnen om niet onbegrijpelijke redenen allerhande spanningsvelden ontstaan met betrekking tot wat waar is, tegengesteld aan dat wat verbindende communicatie veronderstelt, en harmoniserende openheid, aandacht, rust en sereniteit genoodzaakt. Jammer genoeg, wellicht net omwille van allerhande gevoeligheden en schijnbare haarkloverij, wordt dit alles veel vaker beschouwd als betekenisloos gewauwel van een aantal zonderlingen, alsof ze zonder gevoelens, zonder hart en zonder verstand zouden zijn. En erger, ze worden ondanks alle hoop zelfs als lachwekkend, onbenullig en ongeloof

Water bij de wijn doen zou betekenen ontnuchteren of wakker worden, waarbij water als metafoor geldt voor universele wijsheden die berusten op zuivere rede of logica. Vaak in schril contrast bestaat er ook zoiets als systeemlogica, niet onwaar of onlogisch volgens deze of gene setup van een systeem, onwaar wanneer we dat aandachtig onderzoeken en tot meer bewustwording leidt, met bijtijds vreemde neveneffecten tengevolge deze ontnuchtering, maar normaal. Kortom, verwarring haast onvermijdelijk, net zoals allerhande spanningsvelden met betrekking tot wat waar is, wat zich bij een paradigmashift

Dat hun humor precies niet altijd zo goed begrepen werd, werd hen pas striemend pijnlijk duidelijk toen ze er ook hulpvragen over begonnen te stellen, maar gezellig was het wel.

In dynamisch opzicht is het bijzonder om zien dat naarmate we meer en meer abstraheren dat alles veel eenvoudiger lijkt te worden, net zoals universeler en harmonieuzer. En ja, op deze manier kunnen we op een speelse manier tot eenvoudige oplossingen voor complexe problemen komen, we hoeven dan ook geen raketwetenschapper te zijn om te begrijpen wat in mensentaal gewoon vanzelfsprekend zou kunnen zijn, simpel. Maar dat is, zoals altijd, ook maar een mening.

Dat is de hamvraag misschien wel, waarom zouden we duizend boeken moeten lezen wanneer steeds hetzelfde leerstuk over het hoofd gezien wordt?

Het is nu in ieder geval al veel duidelijker wat er nu precies bedoeld wordt met die epistemologisch obstakels die de vooruitgang van het maatschappelijke denken verhinderen, of dat wat anderen maar al te vaak in een andere sferen bevangen houdt en verbindende communicatie tot een chaotisch bolwerk maakt, als gordiaanse knopen.

Het is als zeggen dat wanneer straks de duisternis wegvalt ook heel de wereld in elkaar stuikt, om dan hopeloos in verwarring te raken omdat we niet weten wat nu precies het goede of het slechte nieuws is, het is apart.

Voer voor non-dualisten is proberen uit te leggen waarom er niemand is die tot zelfrealisatie kan komen, maar dan toch de workshops zo duur maken dat iedereen dat wil proberen, het is apart.

Subtiel is het verschil tussen het zich vereenzelvigen met een tijdloze katalysator of de verpersoonlijking hiervan, wat sowieso al niets betekent zonder te weten waar het dan precies over gaat. Hoe dan ook, het zit in kleine dingen en vaak toch net iets genuanceerder dan het woord eenvoud laat vermoeden, ondanks de eenvoud. En wat heb je nu precies gezegd? Fantastisch, over welke basiskennis heb je het hier precies? Voorbij aan de dualiteit is niet waar we het hier over hebben, het is louter een oefening binnen het profane.

Heb het altijd apart gevonden dat ggz-experten alsmaar afraden om in hokjes te denken, en als je lukraak wat psychologische modellen aandachtig bestudeert, gaat het over niets anders.

Het zijn voor een aantal door levenservaring inmiddels ook diepzinniger metaforen geworden, dat wie vlinder wil worden ook veel motten krijgt, het is apart.

Het fenomeen kaderen is voor een aantal E-werkers inmiddels als de ideale vluchtweg om niet langer naar de inhoud van een binnen deze of gene context gestelde hulpvraag te moeten kijken, zo wordt een gebroken been niet meer dan een bundeling van atomen die de geest in het leven heeft geroepen om gebroken te worden, als uitgebeend betekenisloos en de context niet langer bestaand, net gemist.

Zoals gekend herbergen aforismen vaak iets absurds, er staat echter niets bij over de pijn van het stigma dat kwetsbare mensen ervaren wanneer ze hier in alle integriteit hulpvragen over stellen, alleen het schatergelach geniet onze aandacht in liefde en verbondenheid, wat eenvoud vermag.

Heikele kwesties zijn het, ggz-experten die kwetsbare mensen empoweren om naar bewijzen te zoeken die ze zelf niet lijken te vinden of kennen, en ze vervolgens wandelen te sturen wanneer ze net omwille van het vinden om hulp verzoeken. Op deze manier wordt de druk op de klant alsmaar verhoogt, alsof we de kers in de prullenmand droppen en de taart vernietigen. Tot de volgende dwaas het eens wil proberen, het staat allemaal mooi in netjes uitgebalanceerde portfolio’s beschreven, alsof we mensen van hout zouden zijn, van harte.

Interessant om lezen is ook het zogeheten Nash-evenwicht dat van toepassing is binnen niet-coöperatieve spelvormen, tegengesteld aan wat we zouden kunnen of mogen verwachten bij een fluweelzachte paradigmashift.

Bijzonder is het, de slotsom van een gewetensvol herstelonderzoek mag misschien zijn dat we dan wel op een haast kinderlijk creatieve manier de stellingen van Einstein in een eenvoudig bewijs met wiskundige precisie kunnen omzetten, zonder aandacht en de bereidheid tot overdenking zal het volstrekt betekenisloos blijven, net zoals de hoop die hierin versleuteld zit onbegrepen, als gekelderd.

In de beleving van een aantal zou het dus perfect mogelijk zijn om tijdloze concepten als het ware op te laden en deze te bestendigen als parate kennis in denken en handelen, met als risico om telkens opnieuw in verwarring gebracht te worden door wat vigerend de inflatoire bestaansgolf genoemd kan worden. De hoop die ze koesteren vloeit voort uit het tijdloze omdat het van daaruit alle richtingen uit kan, maar ook hun angst-, zorg- en weerzin om exact dezelfde reden. Jammer genoeg, en dat is dan ook de reden om in alle integriteit naar deskundig onderzoek te blijven vorsen, het blijft betekeni

Een goed voorbeeld van hoe reverse engineering nuttig kan zijn is bijvoorbeeld het reverse debt system, het is niet meer dan toegepaste psychologie in die zin dat iedereen deze technieken kan gebruiken maar misschien niet kent, of geen interesse in heeft. Op deze manier ontdekken we hoe iets technisch perfect mogelijk is maar dat we schijnbaar toch liever aan het oude blijven vastklampen, inclusief de prijs en de perverse effecten hieraan gekoppeld, het is apart.

Apart was de observatie dat net omwille dat het altijd hetzelfde is ook steeds transparanter werd hoe eenvoud nu telkens opnieuw naar de achtergrond kon verdreven worden. Met andere woorden, het was dan wel perfect mogelijk om in alle integriteit een tijdloos concept te presenteren waarmee ze hun creativiteit en hoop tot expressie konden brengen, door de verscheidenheid aan reacties hierop werd hun verbijstering en verschrikking in het innerlijke opgewekt, allerminst prettig. Of dat wat ze benoemden als het element van de omgekeerde effectiviteit en spontaan hulpvragen uit preventieve bezorgdh

Redelijk verwarrend en onbevattelijk zijn debatten waarin men zich de vraag stelt of niets nu een vacuüm is, of een plenum.

Wellicht kwam het door hun premissen dat ze als een pijl uit een boog progressie konden boeken, maar toen ze dat in alle integriteit gewoon wilden doorgeven om in alle vrijheid van keuze ook eens te proberen, kregen ze het deksel op de neus op zo’n manier dat naar hun beleving vlinder worden tot een nachtmerrie maakte, hoopvol averechts.

Voor E-werkers die op metaniveau vertrekken met eenvoudige oplossingen voor complexe problemen, en zich dan de bedenking maken dat volgens Schopenhauer elke waarheid drie fasen doorloopt, weten door ervaringskennis innerlijk misschien dan wel waarom absurde ideeën ons hoop bieden, ze beschouwen in verdriet en hartenpijn het wereldtoneel met hulpvragen die maar al te vaak ongepast blijken, als monddood.

Mindfulness kan helpen, zo kwamen ze na het reverse debt system op het idee om te simuleren hoe ze mondiaal de koopkrachtpariteit via de weg van minste energie zouden kunnen herstellen, maar omdat het debat hierover veel te moeilijk zou gaan worden, hebben ze ook dat in de schuif gelegd. Zelfactualisering is een term uit de humanistische psychologie dat wijst op het verschijnsel dat mensen zich graag verder willen ontwikkelen dan de basisbehoeften die voorkomen in de piramide van Maslow. Er wordt uiting gegeven aan de behoefte je mogelijkheden optimaal te benutten, het beste uit je zelf