TTC

Mooie beeldspraak om de diepe malaise waarin we verkeren te beschrijven, in verschrikking en verbijstering verblijven we.

Communicatie is behalve een sociale activiteit, ook het resultaat van het contact: de optelsom van wederzijdse betekenisgevingen, ook wel communicatie-effect genoemd. De betekenis van verschillende vormen van communicatie is vaak voor uitleg gebonden aan de culturele omgeving waarin zij plaatsvindt.

Bijzonder blijft het fenomeen dat informatie tijdloos is, maar niet iedereen interesse toont in hetzelfde.

Dankbaarheid staat gepast bij wiskundige precisie, er is immers geen mens die zoiets kan verzinnen.

Binnen het overweldigende aanbod aan hulpvragen verkiezen we nog het liefst de meest simpele. 😉

Wetend dat er niet-iemand is die tot verlichting kan komen, redelijk verwarrend inderdaad. 😉 Met een muisklik kan heel ons leven veranderen, in de middeleeuwen ondenkbaar. 😉

Zo is dat, idealiter kan een vreedzame kritische massa een fluweelzachte paradigmashift faciliteren, vergis je echter niet in een aantal logicakwesties. In technische termen spreken we over non-lineair versus strikt unipolair denken, de reden waarom we kunnen zeggen dat het op een kladje past. Noem het anders misschien gewoon zeven zonden en zeven deugden, iedereen kent dat. 😉

Fluweelzacht past op een kladje, tot daar ben ik het volkomen eens met je. Misschien zijn ze onwetend over wat ze vergeten zijn, is middels speltheoretische abstracties eenvoudig in kaart te brengen. Het complexe zit in het simpele, het simpele in het complexe. In de volksmond, het zit tussen onze twee oren.

Sommige dingen vergen nu eenmaal aandacht en de motivatie tot overdenking om ze überhaupt correct op hun merites te kunnen beoordelen, om misschien pas hierna gewag te maken van onze ervaren machteloosheid waarin we verschillende expressievormen kunnen herkennen.

Alwaar in alle rust en sereniteit hoop gevonden kan worden in de oplosbaarheid van een aantal logicakwesties, volgt misschien een mokerslag die het innerlijke kind alle speelsheid ontneemt.

Een inside joke of privé-grap is een grap waarvan de geestigheid alleen kan worden ingezien door hen die deel uitmaken van dezelfde, meestal beperkte sociale groep. Deze vorm van humor is in principe slechts vermakelijk voor mensen die bekend zijn met de achterliggende situatie. Een inside joke heeft zowel een bindend als een uitsluitend effect doordat het bijdraagt aan de identiteitsvorming van de betreffende groep. Iemand die geen deel uitmaakt van de groep zal niet op de juiste wijze reageren, bijvoorbeeld door niet te lachen, en wordt buitengesloten als anderen daarentegen wél deelnemen in

Strijd is de vader der dingen, dixit Heraclitus. 😉 Is ooit als een grap begonnen, gekaapt door diegenen die geen humor weten te waarderen. 😉 Tirannie van de meerderheid is het opleggen van de wil van de meerderheid aan een minderheid. Bij het democratische meerderheidsbeginsel kunnen minderheden zo in de verdrukking komen, maar ook de meerderheid zelf kan hier het slachtoffer van worden door conformisme en politieke correctheid. Dit kan vergeleken worden met de onderdrukking door tirannen en despoten.

Overigens perfect vergelijkbaar met cryptomunten, we zien de Petracoin alvast tegemoet. 😉

Voordelig aan een aantal logicakwesties is dat ze niet veranderen, nadelig dat ze niet veranderen.

Logica wordt vaak de leer van het strenge betoog genoemd, wat indien doordacht misschien niet meer dan een kwestie van logisch boerenverstand zal blijken. Een stelling kan waar zijn binnen een gegeven referentiekader, onwaar binnen een ander. Dit leidt tot paraconsistente logica waardoor die 'strengheid' noodzakelijk wordt om niet continu in verwarring te raken, maar verder ook niet meer dan als betekenisloos gewauwel zal gepercipieerd worden voor wie niet vertrouwd is met deze materie. De kracht van eenvoud en kleine dingen laat zich hier opmerken, simpelweg omdat subtiele nuances tot een wer

Gaat principieel niet eens over economie, gaat over logica/relativiteit. Net zoals ethiek niets met wetten in de fysica te maken heeft, het gaat om de nuchtere beschouwing. Strikt theoretisch kunnen we een getal delen tot in het oneindige, dit lijkt alleen maar absurd.

Sterker, de beperkingen van de gestigmatiseerden zijn vaak een bedreiging voor diverse referentiekaders die men om 100+1 redenen niet in vraag stelt, doch wetenschappelijk perfect verklaarbaar. Het antwoord ligt dus in het denken daarover, introspectie, inzichten realiseren, enzoverder, enzoverder. Maar dat is een keuze, naargelang de eigenheid van het zelf, de wil om te weten/groeien. Begrijp wel wat je wil zeggen, net daarom het aanbod van een universele stimulus in relatie tot een aantal logica's. Dat is het punt, wat voor jou kristalhelder kan zijn, is dat voor anderen misschien n

Hoe ver mindfulness reikt weten we niet met zekerheid, wat we wel kunnen zeggen is dat een aantal inzichten aan de horizon een katalyserende werking kunnen hebben in het helder maken van wat duister is binnen het alledaagse. Dit is echter geen fantasie die voortspruit uit de op hol geslagen breinen van zij die met bosjes op wachtlijsten geparkeerd worden, maar dat wat ons hoopvol stemt zonder dat er aandacht voor bestaat.

Verbazingwekkend blijft hoe eenvoudige ideeën telkens opnieuw aan de aandacht kunnen onttrokken worden, een goede manier om dat te doen is ze vermengen met andere ideeën.

Wat vind je van de aangeboden stimulus? De ontleding van het quasi onmogelijke leidt paradoxaal genoeg tot het absoluut simpele, maar los van dat weten heeft het volstrekt geen betekenis wanneer deze informatie binnen het collectieve domein zou gaan circuleren. Wat logisch is, wat potentieel mogelijk is wordt immers ook niet zomaar quasi onmogelijk genoemd.

Studeren is werken, als innerlijk transformeren om zo beter voorbereid te zijn op die paradigmashift, noodzaak zo je wil.

Mallemolen, brood en spelen.

We maken het graag gemakkelijk voor wie er interesse in heeft, het aflossen van schulden refereert naar een 'nood' aan geld om dat überhaupt te kunnen. Deze schaarste speelt echter op veel meer domeinen (pensioenen, begrotingen, kankerfonds, nieuwe schoenen, lidgeld school voor logica ...), zodat het misschien handiger wordt om dat probleem universeler te gaan beschouwen. Onderstaand schema leest voor zich, met drie voorbeelden. Niet meer dan een kwestie van logisch redeneren, interpretatie, gevolgtrekking, enzoverder. Ik weet echter niet hoe je dit zelf interpreteert, maar mi aan

Dat is nu eenmaal hoe het hedendaagse systeem is geconfigureerd, anders had ik de stelling niet kunnen opperen. 😉

Vergeef me, ze is zowel waar als onwaar, afhankelijk van het referentiekader. Net zoals de General Problem Solver van Herbert Simon suggereert, we vertrekken altijd van een situatie A om te kunnen evolueren naar een vooropgestelde situatie B. Hierin loopt het vaak al mis omdat er geen consensus bestaat over B, wat in theorie geen probleem hoeft te zijn, in praktijk wel. Maar laat ons hier even aan voorbij gaan, waar jij mi naar verwijst is het contrast tussen overvloeds- en schaarstedenken. Ik kom er nog op terug met iets anders dat je beslist interessant zal vinden, een tijdloze waarheid.