TTC

Of we dat nu een paradox willen noemen, belachelijk, nonsens, prietpraat, of met ronkende termen omfloersen die sowieso al niemand begrijpt omwille van haast onuitsprekelijk, het is meer dan begrijpelijk waarom het voor velen wellicht onbegrijpelijk is, ik had het immers ook niet meer dan belachelijk gevonden, wat ik nooit eerder aandacht gaf, en me nu verbaast en verwondert, hoopvol.

Aanvankelijk dachten we oprecht en welgemeend dat werken met een vereenvoudigd denkexperiment wel veel praktischer zou zijn, neutraler en faciliterend, vreedzaam herstel indachtig. De bewaarheid lijkt nu totaal averechts, alsof het een verschrikking zou zijn om geconfronteerd te worden met nuchtere feiten of voor iedereen beschikbare kennis, wordt het vluchten, ontwijken of bestrijden, ver weg van de vanzelfsprekendheid of kinderlijke logica die in het experiment verweven zit. Ergo, zo ervaren we het, als we simpelweg vragen naar een deskundig onderzoek door ggz-experten, lijkt het alsof dat o

Dijk van een vraag, dan zou je al aandacht moeten gehad hebben voor elke post in dit topic, wat zelden gebeurt.

Nuchter beschouwend, iedereen kan het gewoon opmerken mits rekening te houden met de drie-eenheid inflatie-deflatie-biflatie, door de inflatoire dominantie wordt deflatie uit het menselijke denken verbannen met als gevolg dat de gulden middenweg, de synthese biflatie, buitenspel geplaatst wordt, en de wereld in het duister vertoeft. Maar dan komt het, probeer hier in alle vreedzaamheid iets over te zeggen binnen het inflatoire domein, en je waant je misschien in fantasialand, niet dat mensen zo dom zouden zijn maar simpelweg door onwetendheid, het gemis aan tijd en aandacht, de bereidheid tot

Herleid naar z’n essentie werd ook alles veel eenvoudiger, met in de periferie een zich schijnbaar als van nature ontvouwend menselijk drama waarover hulpvragen ter preventie van erger volstrekt ongepast bleken, alle hoop en enthousiasme dan ook getransformeerd tot z’n tegengestelde in het stereotiepe monddood, het was te vanzelfsprekend om waar te kunnen zijn, te normaal, wat ze ook probeerden een fiasco, grandioos het falen, in liefde en verbondenheid.

Kunnen ons enigszins wel verheugen in het feit dat je er nog niet over nagedacht hebt, het voordeel is echter wel dat het niet eens opvalt.

In hun beleving was het niet meer dan een kwestie van orde en chaos, van actie en reactie, en die relativiteitstheorie enkel maar noodzakelijk om helder te krijgen dat semi-open systemen de op zich niet onbegrijpelijke neiging hebben om zich volledig te sluiten, als een cirkel met een agora waarop we ons de vraag kunnen stellen of we niets over het hoofd hebben gezien, van harte.

Zacht uitgedrukt, en dan spreken we nog niet over de gefolterde lichamen van miljoenen in de schaduw van gewaande tekorten, door het denken bedacht.

Het ware wellicht minder pijnlijk geweest wanneer we niet wisten dat het probleem al opgelost is, pardoes.

Als wetenschappelijk onderzoek zich weg begeeft van onwaarheden middels een proces van zich gradueel ontsluierende waarheden, kunnen minieme fluctuaties of kwalitatieve verdiepingen een wereld van verschil betekenen. Naargelang inhoud heeft dit betrekking op problemen die we vigerend als normaal achten, waar volgens het ene paradigma, onwaar volgens een ander dat verrijkt werd met deze inzichten, niet eens geweten.

Finaal vroegen ze om vergiffenis dat ze het überhaupt hadden gewaagd om hulpvragen te stellen, alsof ze eerst alle opdrachten netjes hadden moeten opvolgen om dan niets te mogen zeggen over hoe effectief ze geholpen hadden, de paradox die niet meer dan kinderlijke logica was maar toch niet begrepen werd, wat eenvoud vermag, van harte.

Apart was hun humor toen ze vertelden dat je eerst een rode neus moet verdienen alvorens het script te kunnen begrijpen, met in volledige vrijheid van keuze slechts drie variabelen die naargelang de situatie als het ware tijdloos konden aangepast worden. Uiteindelijk, en dat was de bijzonderheid, kon het nog veel en veel eenvoudiger, maar dat zou werkelijk niemand geloven, de rode neus dan ook verklarend, in diep verdriet, van harte.

Met prentjes spijkeren we het gat dicht, met de inhoud in de put.

Amper geloofwaardig hoe we tijdloos op zo’n flagrante manier kunnen missen, zelfs wanneer het enkel om geld gaat.

Misschien volgende keer eens op het perron blijven staan, zelfs wanneer je atheïst bent, dat is het punt niet.

Het waren net al hun traumatische ervaringen en bijhorende introspectie dat ze toeliet om hulpvragen te stellen met een kwalitatief zeer specifieke inhoud, maar prompt ook tot de ontnuchterende ontdekking kwamen dat ze minder evident waren dan ze in al hun enthousiasme hoopvol verwachtten, zelfs dermate logisch dat het ook hun harten brak.

Als we ons de bedenking maken hoeveel verschillende onderwerpen of interesses het leven biedt, met voor elk onderwerp ook verschillende graden in expertise en/of voortschrijdende inzichten, wordt het al snel een overweldigend kluwen dat geen mens allemaal kan bevatten, simpelweg onmogelijk. Onwetendheid is daarom ook geen scheldwoord, en vanuit dat standpunt reïncarnatie een noodzakelijkheid om er überhaupt iets wijzer van te kunnen worden, wat eenvoud vermag.

Misschien is het handiger om het abstract apart voor te stellen zodat het ook duidelijker wordt dat het neutraal is, hiermee zeggend niet behorend tot deze of gene strekking, als onpersoonlijk en tijdloos. In de vereenvoudiging vinden we transparantie, wat niet per definitie wil zeggen dat de meningen hierover niet verdeeld kunnen zijn, en sowieso afhankelijk van de menselijke keuze, in deze of gene zin. Maar principieel, zelfs kinderen op de basisschool kunnen dit, wat niet wil zeggen dat ook iedereen hier aandacht aan besteedt, twee verschillende dingen om 1000+1 redenen. Kortom, het staat o

Met betrekking tot de geambieerde fluwelen paradigmashift kwam een aantal op het idee om de vigerende inflatoire golf te confronteren met z’n tegengestelde van waaruit vrijwel spontaan een aantal epistemologische obstakels aan het licht kwamen. In het verlengde hebben ze gezocht naar een neutraliserende katalysator, die, net omwille van z’n aard en zonder meer, als tijdloos kan gepercipieerd worden. Een en ander kan echter pas beter begrepen worden wanneer hier ook de nodige ontvankelijkheid voor gevonden kan worden, derhalve geen garantie, noch verplichting. Aanvankelijk mag het misschien com

Een mens kan in het leven enkel maar de brute pech hebben om aan het verkeerde aandacht te besteden, want hoe zou je anders op het idee kunnen komen dat er überhaupt zoiets als satan bestaat? Het is echter wel frappant dat iedereen dat weet, werkelijk weinig dingen waarover zoveel consensus bestaat, heel apart.

Je zal het zien, vraag hen tussendoor wat ze onthouden hebben van wat nu precies met het reverse debt system bedoeld wordt, en je weet prompt niet eens meer wat normaal is. Maar die vraag kan er ook maar pas komen wanneer er a priori al een normaal zou geweest zijn, wat op zich zeer zelden gerealiseerd wordt binnen deze of gene context, amper geloofwaardig.

Water en paard, nooit netjes om mensen te dwingen om interesse te tonen in de maar al te vaak onbegrepen pre-occupaties van een aantal E-werkers, het wil daarom niet zeggen dat ze geen interesse in wat jou interesseert, twee verschillende dingen. Kortom, ze blijven hulpvragen stellen aan ggz-experten, omdat ze misschien iets onderzocht hebben waar veel minder over bekend is, overschaduwd door een wildgroei aan berichten die niet altijd toelaten om er ook helderheid in te scheppen, de hoop kelderend, het verdriet stimulerend, de onmacht, de zorg voor wat komt, het water en het paard.

Het is niet alleen een nietsontziende mallemolen, het is ook een ballon die we met een tandenstoker kunnen doorprikken, hoezo? We blijven hopen op een fluweelzachte aanpak, zelfs al hebben we daar totaal geen inspraak in, op kladjes misschien, hoop in de schuif, vermorzeld wegens onbegrepen, niet eens gehoord. Liefde.

Grappig eigenlijk, ben je ook eens omhoog gesprongen in die coupe, gemerkt dat je dan op exact dezelfde plaats neerkomt?

Ging het misschien telkens over de klassiekers geld, macht en bezit?