TTC

Dienen altijd rekening te houden met de verschillende fasen in een proces dat pas achteraf helder wordt, doorgaans niet wanneer we een woelige rivier trachten over te steken. En dat is het punt waar die vereenzaming mogelijks gaat spelen, wat als je aan de andere kant van die rivier staat?

Als het goed is zeggen alle christenen dat ze die domper zullen toelaten, de reden daartoe evident.

Wacht misschien even tot we een aantal concrete voorbeelden geven die ons diep in het hart raken, hoop zal dan misschien op een verschrikking gaan lijken, elke vezel in ons lichaam beroeren op een manier dat we misschien zullen hopen nooit geboren te zijn. Maar het staat je vrij om daarrond een verhaal te breien dat eindeloos kan doorgaan middels een complex van halve waarheden die niet meer toelaten om überhaupt nog te kunnen oordelen over wat nu precies verstandig is, simpelweg omdat alle helderheid pardoes verdwenen is. Het is denk ik maar hoe het gebracht wordt, ambivalentie aangevuld met

Je wil zeggen dat je op veel weerstand botst? Het is een thema dat past bij empaths of oude zielen, die hebben het lastig met onwaarheden. Misschien wel een vraag die voortkomt vanuit een tweestrijd, in metaforische zin je ziel aan de duivel verkopen, of ook niet? Met bijvoegsel niet zozeer als strikt arbitrair te beoordelen, maar binnen het kader van zielsgroei, van onbewust naar steeds bewuster, naar zelfrealisatie. Elke waarheid doorloopt drie fasen, bewustwording vaak schokkend.

Het zit allemaal zo logisch in elkaar dat je misschien zou kunnen beginnen denken dat het gisteren al in orde was, wat natuurlijk niet zo is. Dit doet echter geen afbreuk aan tal van hoopvolle binnenpretjes dan wel een zware domper op de feestvreugde, met alle gevolgen van dien. ☀️

Zowat het meest paradoxale aan doorgedreven abstractie is dat we finaal maar amper iets hoeven te onthouden, en toch is dat wetenschappelijk perfect verdedigbaar.

Het principe is altijd hetzelfde, maak eerst een lijst op van alle tekorten die je graag opgevuld zou willen zien, de rest volgt.

De Homo Ludens van Huizinga, zie verder de puerilisten. Alles is zoals altijd afhankelijk van het referentiekader dat we definiëren, met materie die voor 99,9999% leeg blijkt te zijn raken we immers al eens de kluts kwijt. 😉 Hoe tragisch absurd ook, de vraag gaat nog steeds over bestaande kennis die passief kan vervagen, niet meer, niet minder.

Het leven is een caleidoscoop van natuurlijke hiërarchieën (holarchieën), systemen en vormen. Flexibiliteit, spontaniteit en functionaliteit hebben de hoogste prioriteit waarbij verschillen en meervoudigheid kunnen geïntegreerd worden tot onderling afhankelijke natuurlijke stromen. Egalitarisme wordt, als dat gepast is, aangevuld met natuurlijke maten van uitmuntendheid. Kennis en competentie zouden belangrijker moeten zijn dan klasse, macht, status of groepering. De heersende wereldorde is het resultaat van het bestaan van verschillende niveaus van de realiteit (Memen) en de onvermijdelijke p

Zoiets, het zwaartepunt van een samenleving wordt bepaald door de spelvorm waar we voor gekozen hebben, andere spelvormen staan op wikipedia.

Per definitie en intrinsieke aard van wat een non-lineaire katalysator in essentie is, kan dit eindeloos verder gaan.

Uiteindelijk komen we altijd terug tot wat reeds bedacht is geweest, zo past alles netjes onder de breed generaliserende noemer onwetendheid en klaar is Kees.

Bezin eer je begint komt er een beetje op neer dat wanneer je gezonde interesse toont om eens een mallemolen tot in detail te ontleden, die mallemolen achteraf niet stopt.

De gevolgtrekking die hoort bij vlindereffecten kan innerlijk de hoop opwekken tot de realisatie van een volstrekt realistisch en wetenschappelijk verantwoord potentieel, maar ook als compleet belachelijk gepercipieerd worden, betekenisloos.

Het contrast tussen wel of niet iets aandacht geven, mag redelijk genoemd worden.

Het voordeel van een repeterend cyclisch proces is dat je in het verleden kan zien wat er morgen staat te gebeuren, zodat je mee op onze wachtlijst mag en hopen dat het niet wordt zoals de traditie al eeuwen aantoont misschien minder prettig te zullen worden.

Een katalysator zegt niets over welke keuze het finaal zal worden, het geeft enkel inzage in hoeveel keuzeopties we vooral niet kennen.

Het goede nieuws is dat ggz-experten intern eindelijk op het idee zijn gekomen om alle groeimodellen te synchroniseren tot hetzelfde aantal niveaus, het slechte dat het nog jaren kan duren vooraleer een consensus zal bereikt worden over hoeveel niveaus nu precies.

Over niet-iets valt onmogelijk iets te zeggen, net zoals het oog zichzelf niet kan zien.

Uiteindelijk komen we altijd terug tot wat reeds bedacht is geweest, zo past alles onder de noemer onwetendheid. 😉 Beperkte rationaliteit is rationaliteit van de mens in besluitvorming waarbij er rekening wordt gehouden met de beperkte beschikbaarheid van informatie, cognitieve beperkingen en de beperkte tijd om tot een besluit te komen. Herbert Simon introduceerde het begrip in 1955, en formuleerde een aantal axioma's ter beschrijving van z’n besluitvormingstheorie. de mens kan onmogelijk alle alternatieven voor een beslissing kennen. de alternatieven die hij kent, kan hij

Hebben dat idee vertaald naar een abstractie onderbouwd door de geesteswetenschappen, als een tijdloze stimulus. Hierover kunnen we een heel dik boek schrijven, quasi onmogelijk omdat de variaties quasi oneindig zijn. Volgens de theodicee van de apathie laten het lijden en het kwaad God koud. Onze problemen interesseren hem gewoonweg niet. In dit geval is God geen rechter, geen vader en geen leraar. Hij is ongevoelig.

Elk zijnde is uniek, wat gezien kan worden als een open geheim dat ook verduisterd kan worden, des levens. De klassiekers geld, macht en bezitsdrang kennen we allemaal, een voor de hand liggend potentieel net iets minder.

Simpel is het moeilijkst, geloof niets zomaar. 😉

Wanneer we het idee van een paradigmashift vertalen binnen het denkkader dat nu net onderhevig aan een culturele transformatie, zullen we straks misschien mogen beseffen dat we dat al eeuwen doen. Maar wellicht ook niet, omdat het op die manier ook nog eeuwen kan verder gaan als een nietsontziende mallemolen. We leven in het jaar 2022, technisch zijn er helemaal geen restricties, en in simulatiemodellen is er al helemaal geen sprake meer van een aantal problemen die het reguliere discours bepalen. De geesteswetenschap levert het ene model na het andere, zeer effectieve adviezen die gevolgd kun

Sommigen denken als vreedzaam alternatief voor WOIII, simpelweg omdat het mogelijk is.