TTC

Met die olifant bedoelen we een collectieve blinde vlek die in stand gehouden wordt door de manier hoe onze economie georganiseerd is. Het waarom dat bijvoorbeeld Einstein zei dat wanneer ideeën aanvankelijk niet absurd lijken, ze ook geen hoop bieden. Ergo, absurd lijkende oplossingen zijn een reactie op een systeem waarin we beginselen overboord hebben gekieperd, leidend tot een spreektaal die elke andere manier van denken uitsluit, geheel onbewust daarvan. In die zin wordt het dan ook mogelijk gemaakt om te spreken over een kwantumshift in het wereldbrein, zodat we mens en milieu kunnen reh

Waar het bij bewustzijnsontwikkeling op neerkomt is dat in de volgende fasen elementen zichtbaar worden die in de voorgaande fasen afwezig zijn, maar wel een katalyserende werking kunnen hebben binnen nu net die overstegen fase. In dynamisch opzicht wil dat zeggen dat veel problemen eerder kunstmatig in stand gehouden worden, met bijhorend discours waarin anomalieën en paradoxen elk redelijk debat onmogelijk maken. Binnen dat kader is het zoeken naar schuldigen, vergelden, straffen en dat soort zaken als de duisternis extra cultiveren zodat er nog minder ruimte is om beschikbare katalysatoren

Ik geef je even een impressie binnen welk kader we een rustig en sereen debat over ethiek zouden kunnen voeren, hierbinnen zouden we dan naar een schuldige willen gaan zoeken. Welk theodicee dan van kracht wordt, zullen we misschien nooit weten. Morfogenese Het cruciale punt is wanneer de culturele evolutie en de morfogenese aanvaard moeten worden als een verklarend principe in de menselijke geschiedenis, vertonen ze dezelfde diepgaande bezwaren die voor de traditionalisten, de romantici en de liberaal-sociale theoretici nu juist aanleiding waren dit alles af te wijzen. Met andere w

Louter pro forma, ken je zelf dat verhaal van die grote olifant? We hebben het begrepen Hopper, veel sterkte.

Zou je dit voor of na het oplossen van een reeks vigerende problemen doen? Het nuanceverschil is niet onbelangrijk, omdat we wellicht naar schuldigen gaan zoeken in het heden voor zaken die misschien al duizenden jaren geleden zo gegroeid zijn. En wie is dan uiteindelijk de schuldige wanneer we deze of gene attitude voor normaal hebben aangenomen? Is vergeving een optie zodat we per direct hoopvoller naar de toekomst kunnen kijken? Kortom, en dat is enkel maar mijn beleving in deze wereld, het is een proces dat eindeloos kan doorgaan zonder dat er een wezenlijke kentering zichtbaar wordt. En w

Veel beginselen, net zoals we niet kunnen weten wat we niet weten, met bijkomende vraag of we het dan wel willen weten. Sterker, kunnen we alle informatie cognitief verwerken wanneer het volgens die universele waarden vrijwillig en met zuiverheid van intenties wordt aangeboden? Wanneer we op die manier naar experimentele psychologie kijken, heel ander verhaal. Simpeler gezegd, ethiek is geen kattenpis in deze wereld, zeker niet wanneer het telkens een zoektocht wordt naar schuldigen. Beïnvloeding kunnen we makkelijker traceren door contrasten te accentueren en vergelijken, als in these

Wat is geen beïnvloeding in deze wereld? Heb je een definitie van wat onder 'universele waarden' zou kunnen begrepen worden?

Ja, in het werk van Ken Wilber treffen we pagina's lang met schema's van verschillende auteurs over culturen heen, omgezet in een vierkwadrantenmodel. Bij leeftijdsgebonden schema's wordt vandaag een kanttekening geplaatst, kinderen kunnen immers als oude zielen geboren worden, heel bizar. Met experimentele psychologie kan je maar beter bedachtzaam zijn, dat is ervaringskennis. Interessante passage, fase 6. 😉 Je persoonlijk geweten heeft de grootste doorslag. Wat slecht is zal ik afkeuren ook al heeft dit gevolgen. vb. Je werkt bij een verzekeringsmaatschappij. De burgers staken omd

Op die manier beginnen we helder te zien wat duister betekent, en hoe hoopvolle impulsen stelselmatig naar de zwijgspiraal verdreven worden.

Of alleen maar contrasten? In deze abstractie een combinatie van spiral dynamics (links) en het elaboration likelihood model (rechts), waarin middels een AB-perspectief verwezen wordt naar het idee van een fluweelzachte paradigmashift. Het idee is simpel, voer bovenaan een thema in dat correleert met het onderwerp en zie/ervaar/evalueer dan wat er precies gebeurt. Moest je per toeval van mening zijn dat je op een redelijk logische manier tot drie kan tellen, probeer het dan vooral niet.

Alles is perceptie, het abstract is een universele stimulus die voor iedereen hetzelfde is, de mens centraal. Pro forma, ik ken ook mensen die dit lezen en dan zeggen dat ze ervaringsdeskundigen zijn, maar dat is een andere kwestie.

Deze abstractie is gebaseerd op de positieve desintegratie theorie van Dabrowski in combinatie met een aantal beginselen in relatie tot monetaire artefacten die we zelf bedenken. Als we op basis hiervan onbeweeglijkheid kunnen onderscheiden van beweeglijkheid, kunnen we ons ook de vraag stellen of atomen een voorkeur hebben voor deze of gene strekking, wat misschien twijfelachtig wordt.

Contrast is er zeker, er is geen probleem om voor een fluweelzachte doorstart te kiezen maar ook de totale ineenstorting is realistisch. Maar dat is materie voor slimme mensen die het beleid voeren, vooralsnog ook niet meer dan een complex van Nash-evenwichten dat onmogelijk met logisch boerenverstand kan begrepen worden. In het verlengde krijgen we ook nog het filosofenprobleem in de informatica dat niet meer is dan een kwestie van synchronisatie, alle hoop op een mensvriendelijke transitie ondermijnend. Kortom, op de vraag wat onwetendheid nu precies wil zeggen, dermate simpel dat het ongel

Dat zijn de clusters die we ten individuele titel kunnen ontwarren, in verschillende fasen zoals diverse groeimodellen ook weerspiegelen. Hoop kan ook zwaar belastend worden voor het geweten, allemaal aspecten die zich binnen het proces naar zelfrealisatie gradueel ontvouwen maar ons ook ontredderd kunnen achterlaten, in verschrikking en verbijstering, machteloos. In volledig contrast is er toch geen schaarste aan hoop, een overvloed aan bewijslast voor wie dat zien en ook begrijpen wil. Dat is nu eenmaal de tragische absurditeit waarin we leven en ook veel ambivalentie uitlokt, alsma

Nog maar net vorige week vernam ik dat er zich een coronapandemie heeft voorgedaan, was even met iets anders bezig. 😉

We vullen het persoonlijk in, maar we staan nooit los van elkaar. Naargelang onze eigenheid/interesse kunnen we hierin patronen herkennen, als een ontluikende visielogica die meer inzage geeft in het idee van een kwantumshift. Paradoxaal genoeg, het is helemaal geen nieuwe materie, maar het kan je wel 'schokken' wanneer je hier nog niet mee vertrouwd bent. Zo is met bijvoorbeeld verwijzen naar non-lineaire katalysatoren wetenschappelijk gezien niets verkeerd, het gaat echter wel voorbij aan het vigerende schaarstedenken dat zo eigen is aan niet-coöperatieve spelvormen met incomplete informatie

Ja, zo simpel is het principieel wel, het proces leren kennen doen we niet door de weg niet te bewandelen. Aanvankelijk misschien stroef en onwennig, als luctor et emergo, ik worstel en kom boven. Maar dat is een keuze die weinigen maken, met alle gevolgen van dien. Ben je vertrouwd met het idee van een kwantumshift in het wereldbrein?

Het goede nieuws is dat we geld kunnen recycleren, het slechte dat het goede maar moeizaam begrepen wordt. 😉

Handig trucje misschien, hoe minder je weet, hoe meer je weet. 😉 Na herlezing lijkt het een beetje op het absurdisme, heeft niets met stand up comediants te maken. Het absurdisme is een filosofische stroming waarin wordt gesteld dat het leven in essentie geen betekenis heeft, het onmogelijk is rationeel te verklaren waarom er leven is en dat iedere poging om de essentie van het heelal te ontrafelen gedoemd is te mislukken. Volgens absurdisten is het menselijk lijden het resultaat van vergeefse pogingen door individuen om reden of betekenis in de absurde kloof van het bestaan te v

We kunnen onszelf pas expert noemen wanneer we in deze of niche alle mogelijke fouten gemaakt hebben, misschien wordt het terug naar de toekomst in die zin dat we terug aansluiting vinden met de kosmos. Wellicht heb je al een boekenkast vol met soortgelijken, het aanbod overweldigend. Vond zelf (o.a.) genoegdoening in het werk van Marjan De Vries, De Hele Olifant in Beeld. Vooral over die 'maar' kan ik een trefwoordenlijst bezorgen die al onze hoop netjes in de kast doet opbergen, het mijmeren over de kracht van eenvoud en kleine dingen stopt innerlijk echter niet. 😉

Veel oefenen met onveranderlijk veranderlijke katalysatoren is vaak ook niet meer dan een psychische kwelling, leerzaam echter wel. Als je er niet tureluurs van wordt, heb je er nog niks van begrepen. 😉

Niet alleen de weerstand in jezelf, ook die van de omgeving in de vorm van stigma. Gaandeweg wordt het aantal gelijkgestemden steeds minder maar de vrucht steeds hoopvoller, in termen van zielsverrijking dan toch. Niet makkelijk, veel factoren belemmeren dit proces, tot in het absurde toe.

Hoeveel termen er bedacht zijn om elke vorm van verheldering dicht te timmeren, soms amper geloofwaardig. In die zin is het proces de weg, als handvat is de positieve desintegratie theorie van Dabrowski bijzonder om eens gelezen te hebben. Zoals je terecht aangeeft, idealiter met begeleiding om niet om de haverklap in valkuilen te trappen. Angst is een slechte raadgever, maar net dat maakt een non-lineaire katalysator ook zo bijzonder, als tussen wonder en magie, doch puur wetenschappelijk.

Het Johari-venster mag in deze misschien interessant zijn, in het publieke domein heerst hierover onwetendheid. Technisch gezien, en dan bedoelen we vanuit de geesteswetenschappen bekeken, gaat het over niet meer dan vergeten/herinneren. Niet meer dan altijd hetzelfde dat zich doorheen heel de evolutie laat opmerken, wat hoop en bewustwording faciliteert, doch miskend.

Zo simpel is het eigenlijk, we scheppen de realiteit waarin we leven. Ergo, op deze manier kunnen we innerlijk hoop cultiveren omdat heel wat 'monetaire' issues niet meer zijn dan het product van deze of gene manier van denken, duister en/of helder. Die katalysator is daarbij een hulpmiddel, door niemand bedacht, tijdloos.