TTC

Alle gekheid op een stokje, zelfs Einstein suggereerde dat andere denksporen tot andere uitkomsten kunnen leiden, en vooral om het simpel te houden.

Wellicht mogen we al van geluk spreken dat verschillende groeimodellen niet om de haverklap veranderen, dan wel ons meer inzage geven in wat we nog mogen verwachten wanneer we er in meer of mindere mate bewust gebruik van maken. Het idee van een paradigmashift komt hier bovenop, simultaan te beschouwen met een aantal tegenstrijdigheden en paradoxen die we misschien nooit eerder aandacht hebben gegeven, dan wel onze innerlijk gecultiveerde hoop bekrachtigen kunnen.

Dat logica kan leiden tot hulpvragen met betrekking tot een aantal epistemologische obstakels, begrijpt het kleinste kind.

Met boerenlogica komen we tot hulpvragen over niet-monotone logica, maar dat is wellicht te simpel om waar te kunnen zijn.

Abstrahering mag dan misschien wel een aantal beginselen transparant maken, het zegt nog niets over het kluwen met inbegrip van een reeks paradoxen en anomalieën die we hiermee in het leven kunnen roepen.

Inherent aan stelsels van halve waarheden is dat we aan alles een draai kunnen geven zodat het altijd ergens wel klopt, maar finaal toch niets zegt over die basiskennis die bruikbaar kan geacht worden om conflicterende stelsels met elkaar te verzoenen.

Het zal wellicht bij hoopvolle binnenpretjes blijven, of verhaaltjes over hoe het zou kunnen zijn/worden.

Kan je misschien eens een boek over schrijven, wat gezien de reeds beschikbare overvloed energieverlies zou zijn.

Wellicht nog niet op de hoogte van wat wetenschappers hen kunnen vertellen, of wat we zelf kunnen onderzoeken.

Wat zijn valse idolen? Inherent aan het idee van een paradigmashift zijn een reeks tegenstrijdigheden die misschien best met prioriteit kunnen opgeklaard worden, ter vermijding dat fluweelzachte aspiraties tot een nachtmerrie verworden.

Moeilijk te beoordelen is dat waarover niets gezegd wordt.

Binnen referentiekaders waarin paradoxen en anomalieën de normaal vorm geven, zijn hulpvragen over logica paradoxaal genoeg niet alledaags.

Van sessies mindfulness in combinatie met The Iceberg Illusion kan je maar moeilijk zeggen dat ze niet effectief zouden kunnen zijn, maar ook enigszins de verbazing wekkend hoe hulpvragen hierover onthaald worden.

Wellicht niet eens onderwerp van debat, zodat het contrast tussen wat is en zou kunnen zijn steeds groter wordt.

Lastig is het fenomeen dat we nu al weten dat het energieprobleem helemaal geen probleem hoeft te zijn, maar dat is voor later.

Hebben enkel nog iemand nodig die de lucht gaat commercialiseren, kunnen we onszelf nog wat meer verstikken.

The Iceberg Illusion is een bekend begrip binnen de geesteswetenschappen, is allemaal geen geheim nochtans. Meer dan het verleden interesseert mij de toekomst, want daarin ben ik van plan te leven (dixit Einstein)

Proberen honderd keer dezelfde cirkel rond te maken, is redelijk absurd.

Misschien dat er straks iets anders begint op te vallen, onvoorspelbaar natuurlijk.

Over onveranderlijk veranderlijk kan je niet onzeker zijn, het is alleen verschrikkelijk verwarrend.

Als interludium nog even opmerken dat individu aan de bron onverdeeld wil zeggen, heeft eigenlijk maar bitter weinig impact op de energieprijzen.

Binnen complexiteitstheorieën in alles expert zijn, kan niemand. Er zijn immers zoveel deelaspecten dat het onmogelijk wordt om ze allemaal ten gronde te kennen, wat tegelijk betekent dat we een aantal ook flagrant kunnen missen.

Weinigen valt op dat er ook mensen zijn die preventief hulpvragen stellen, want die zijn dwaas.

Van Jubeljaren kent iedereen alle technische specificaties, dat is een voordeel.

De voorspellingen van Sjako zullen wellicht wel accuraat zijn, het is het ene of het andere. Deze week, vernam ik.